Για μας τους Ορθοδόξους η ημέρα του Κυρίου είναι μία ημέρα που συγχρόνως και ταυτοχρόνως είναι ημέρα κατά την οποία θα αναστηθούν όλοι οι νεκροί ημέρα της παγκόσμιας δίκης, ημέρα της αλλαγής του σύμπαντος, το οποίο από φθαρτό θα γίνη άφθαρτο και ένδοξο ημέρα αρπαγής όλων των αγίων και δικαίων στον ουρανό, θα είναι ημέρα κατά την οποία αρχίζει η αιωνία μακαριότητα των δικαίων, καθώς και η αιωνία καταδίκη των αμαρτωλών. Ημέρα κατά την οποία θα νικηθή τελεσίδικα η φθορά και ο θάνατος. Ημέρα κατά την οποία θα εξουδετερωθή κάθε αντίθεος δύναμις.

      Πρόκειται για μία μοναδική, συγκεκριμένη και ανεπανάληπτη ημέρα. Ένα βράδυ πριν κοιμηθώ, σκέφθηκα να διαβάσω την Β’ επιστολή του Αποστόλου Πέτρου. Ήθελα να παραδοθώ στον ύπνο με τον νου μου διαποτισμένο με σκέψεις που θα επήγαζαν από λόγια της Γραφής. Επειδή εκείνο τον καιρό προσπαθούσα να κατατοπίσω κάποιους Χριστιανούς πάνω σε εσχατολογικές πλάνες των Πεντηκοστιανών, πρόσεξα ιδιαίτερα κάποια χωρία αυτής της επιστολής.

Αναφέρεται συχνά ο Απόστολος σ’ αυτήν την ημέρα, και την ονομάζει «ημέρα κρίσεως» (β’ 9) «ημέρα κρίσεως και απωλείας των ασεβών ανθρώπων» (γ’ 7) «ημέρα Κυρίου» (γ’ 10). Να σημειώσουμε ότι στο τελευταίο χωρίο που αναφέραμε, το γ’ 10, η λέξις «ημέρα» εκφέρεται με το άρθρο, «θα έλθη δε η ημέρα Κυρίου». Αυτό σημαίνει ότι αυτή η ημέρα είναι μία, συγκεκριμένη και γνωστή ως ημέρα που θα δράση ο Κύριος και θα θέση τέρμα στην αταξία και στο κακό.

Επίσης, στο χωρίο γ’ 4 χρησιμοποιείται έναρθρα η λέξις «παρουσία» σε συσχετισμό βέβαια με την «ημέρα του Κυρίου» όπως φαίνεται από τους στίχους οι οποίοι ακολουθούν – «που είναι η υπόσχεσις της παρουσίας αυτού». Εδώ βλέπουμε ενικό αριθμό, διότι δεν αναμένονται δύο ή τρεις παρουσίες ακόμη, όπως λένε οι Πεντηκοστιανοί.

Στο χωρίο γ’ 12 υπάρχει συνδυασμός των λέξεων, «παρουσία» και «ημέρα του Θεού». Πιο πάνω μίλησε για «ημέρα Κυρίου», τώρα χρησιμοποιεί την φράσι «ημέρα Θεού». Φυσικά, είναι το ίδιο και πρόκειται για μία και την αυτή ημέρα. Λοιπόν το χωρίο αυτό έχει ως εξής, «. . . προσδοκώντας και σπεύδοντας την παρουσίαν της του Θεού ημέρας». Άξιο σημειώσεως ότι και η λέξις «παρουσία» είναι με άρθρο, καθώς και η λέξις «ημέρα». Αυτό δηλώνει ότι πρόκειται για μία και συγκεκριμένη ημέρα, όχι για περισσότερες ημέρες ή για περισσότερες παρουσίες. Κατ’ αυτήν την ημέρα, μας λέει ο Απόστολος Πέτρος, θα διαλυθή ο παρών φθαρτός και πεπαλαιωμένος κόσμος και θα ξεπροβάλη ο άφθαρτος κόσμος του μέλλοντος αιώνος, ο οποίος εδώ ορίζεται με την φράσι, «καινούργιοι ουρανοί και γη καινούργια» (γ’ 13).

Στο χωρίο α’ 19, ο Απόστολος γίνεται λίγο ποιητής και παρουσιάζει από την πλευρά των δικαίων όλο τον παρόντα κόσμο σαν σκοτεινή περιοχή και όλο τον μέλλοντα σαν χώρο φωτεινό, που εγκαινιάζεται με την ημέρα της Β’ Παρουσίας, όπου ο Χριστός παρομοιάζεται με το άστρο της αυγής. Τι όμορφα που είναι τα λόγια της Γραφής! «Και έχουμε πιο βέβαιο τον λόγο των Προφητών, στον οποίο καλά κάνετε και προσέχετε και τον έχετε σαν λυχνάρι που φωτίζει σ’ ένα τόπο σκοτεινό, μέχρις ότου γλυκοχαράξη η ημέρα και το άστρο της αυγής ανατείλη στις καρδιές σας».

Για κάθε καλοπροαίρετο χριστιανό που μελέτα με καθαρό νου την Αγία Γραφή και εν προκειμένω την Β’ επιστολή του Αποστόλου Πέτρου γίνεται αντιληπτό, ότι μία είναι η ημέρα που θα συμβούν τα συγκλονιστικά γεγονότα. Είναι η τελευταία ημέρα της ανθρώπινης ιστορίας.

Πριν από αυτήν θα υπάρξουν στον αγρό ζιζάνια, ταραχή, θλίψις στον κόσμο, θάνατος, φθορά, σκοτάδι, φυσικό και ηθικό κακό, πειρασμοί, δύναμις της αμαρτίας, Αντίχριστος κ.λ.π. Θ’ ανατείλη όμως μία ημέρα, μία και μοναδική, που εδώ ο Πέτρος την ονομάζει με τα ονόματα που είδαμε, όπου για τους ασεβείς και αμαρτωλούς αρχίζει η αιωνία καταδίκη και για τους δικαίους η ζωή μέσα στο φως της ημέρας, στους καινούργιους ουρανούς και στην καινούργια γη, όπου θα βασιλεύη η αρετή, η καλωσύνη, η δικαιοσύνη.

Στα χρόνια που γράφθηκε αυτή η επιστολή, 64 ή 66 μ. Χ., άρχισαν να προβληματίζονται κάποιοι Χριστιανοί, λέγοντας, «πότε θα έλθη η ημέρα του Κυρίου»; «γιατί αργεί»; Στο τρίτο κεφάλαιο ο Απόστολος άπαντα σ’ αυτές τις ερωτήσεις. Εμάς τώρα, δεν μας αφορούν οι απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα, αλλά μας ενδιαφέρει να προσέξουμε κάτι άλλο. Διαπιστώνουμε ότι τόσο οι ερωτήσεις, όσο και οι απαντήσεις δείχνουν καθαρά ότι δεν αναμένονται περισσότερες από μία ημέρες του Κυρίου ή παρουσίες δεν αναμένονται περισσότερες κρίσεις ή αλλαγές στο σύμπαν ή αναστάσεις νεκρών.

Σ’ αυτό το θέμα δίνει και παίρνει ο ενικός αριθμός: «η παρουσία», η «ημέρα του Θεού», «η παρουσία της ημέρας του Θεού», «η ημέρα του Κυρίου», ημέρα που χαράζει και που συνοδεύεται με το άστρο της αυγής, «ημέρα κρίσεως», «ημέρα κρίσεως και απωλείας των ασεβών ανθρώπων».

Παρόμοια εκφράζεται και ο άλλος Κορυφαίος Απόστολος στην προς Εφεσίους επιστολή (δ’ 30), «να μην λυπείτε το Άγιο Πνεύμα του Θεού, με το οποίο σφραγισθήκατε για την ημέρα της απολυτρώσεως».

Εδώ προτρέπει τους Χριστιανούς να μη συμπεριφέρονται άπρεπα και να μη λυπούν το Άγιο Πνεύμα, με το οποίο σφραγίσθηκαν μέσω του Μυστηρίου του Χρίσματος. Η τελετή του Χρίσματος, η δωρεά της χάριτος του αγίου Πνεύματος, ανοίγει τον δρόμο για να λάβουμε απολύτρωσι κατά την ημέρα της Β’ Παρουσίας.

Όσο ζούμε σ’ αυτόν τον κόσμο, πάντοτε θα υποφέρουμε από κάτι, πάντοτε θα μας θλίβουν οι νόμοι της φθοράς, η δύναμις της αμαρτίας, ο φθόνος του διαβόλου, η κακία των ασεβών και αμαρτωλών, ο φόβος του θανάτου. Από όλα αυτά θα απολυτρωθούμε άπαξ δια παντός την ημέρα της Β’ Παρουσίας, η οποία ορίζεται με τον ωραίο χαρακτηρισμό, «ημέρα απολυτρώσεως».

Αυτήν την ημέρα θα λυτρωθούμε από όλα τα σκοτάδια. Υπομονή λοιπόν «έως ου ημέρα διαυγάση και φωσφόρος ανατείλη εν ταις καρδίαις υμών».

Παντού λοιπόν λόγος για ημέρα, όχι για ημέρες. Ενικός αριθμός, γιατί όλα θα γίνουν μια φορά. Όλα θα τα κάνη ο Χριστός. Τότε θα εκδηλωθή το βασιλικό αξίωμά του. Συνοδευόμενος από αναρίθμητες στρατιές αγγέλων θα εμφανισθή ως παγκόσμιος δικαστής, και θα καθήση πάνω σε ένδοξο θρόνο για να κρίνη όλους τους ανθρώπους. Γι’ αυτό και ο Απόστολος Παύλος, ορισμένες φορές την αποκαλεί «ημέρα Χριστού». Η λέξις «Χριστός» οδηγεί την σκέψι στα τρία μεσσιακά αξιώματα, το προφητικό, το αρχιερατικό και το βασιλικό. Στον Γολγοθά εκδηλώθηκε το αρχιερατικό, ομοίως και στην τέλεσι της Ευχαριστίας στο Μυστικό Δείπνο. Στην ημέρα όμως της Β’ Παρουσίας θα εκδηλωθή το βασιλικό.

Ας δούμε ένα σχετικό χωρίο. Φιλιπ. β’ 16, «κρατώντας στερεά τον λόγο της ζωής για να μπορώ να καυχηθώ κατά την ημέρα του Χριστού».

Κι εδώ λόγος για την ίδια ημέρα, για μία ημέρα. Αναμένεται μία ημέρα κατά την οποία ο Απόστολος Παύλος, και γενικώς όλοι οι Απόστολοι και οι Ποιμένες της Εκκλησίας θα νοιώσουν μεγάλη καύχησι, όταν δουν ότι καρποφόρησε αυτό που έσπειραν στις ψυχές των ανθρώπων, όταν δουν ότι πολλοί έγιναν Χριστιανοί και κράτησαν σταθερά, χωρίς υποχωρήσεις και αμφιβολίες αυτόν τον λόγο «λόγον ζωής επέχοντες». Η φράσις «λόγος ζωής» αφήνει να εννοηθή ότι υπάρχει και «λόγος θανάτου». Αυτόν τον κηρύττουν οι αντίθετοι.

Τι ωραίες εκφράσεις! Πόσο όμορφα είναι τα λόγια της Γραφής! «…τέκνα Θεού αμώμητα εν μέσω γενεάς σκόλιας και διεστραμμένης, εν οις φαίνεσθε ως φωστήρες εν κόσμω, λόγον ζωής επέχοντες, εις καύχημα εμοί εις ημέρα Χριστού, ότι ουκ εις κενόν έδραμον ουδέ εις κενόν εκοπίασα».

Ας μη παραθέσουμε άλλα χωρία. Όσα παρουσιάσαμε δείχνουν ολοκάθαρα και ολοφώτεινα ότι αναμένεται μία ημέρα. Αυτή θα είναι σαν θύρα που θα κλείνη τον παρόντα αιώνα και θα ανοίγη τον μέλλοντα. Η ευχή μας είναι: Κάποια μάτια να μη θολώνουν και να μη βλέπουν τα μονά ως διπλά και τριπλά.

Αγαπητοί Πεντηκοστιανοί, ανοίξετε τους οφθαλμούς σας και κοιτάτε τις φράσεις της Γραφής, η ημέρα του Κυρίου, η ημέρα του Θεού, η ημέρα του Χριστού, ημέρα κρίσεως, μεγάλη ημέρα (Ιούδα 6), ημέρα οργής και αποκαλύψεως και δικαιοκρισίας του Θεού (Ρωμ. β’ 5 12) ημέρα απολυτρώσεως, εκείνη η ημέρα (Β’ Θεσ. α 10 – Β’ Τιμ. α’ 12).

Προσέξετε ότι σε ορισμένα χωρία τίθεται απλώς η λέξις «ημέρα», και μάλιστα με το άρθρον. Ένα παράδειγμα: «Να μη εγκαταλείπουμε τις συναθροίσεις μας, καθώς το συνηθίζουν μερικοί, αλλά να προτρέπουμε και να ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλο και μάλιστα αφού βλέπετε να πλησιάζη η ημέρα» (Εβρ. Γ 25).

Να το χωνέψετε καλά στο μυαλό σας. Μία παρουσία του Κυρίου αναμένεται. Κατ’ αυτήν θα γίνη και το παγκόσμιο δικαστήριο όπως είδαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο. Είναι η ημέρα του Χριστού. Τότε θα μιλήση ο Χριστός, ο οποίος μέχρι εκείνη την ημέρα πολλές φορές φαίνεται σιωπηλός, μέχρι που να νομίζεται και ως ανύπαρκτος. Μέχρι τότε βλέπουμε ημέρες του κακού, ημέρες των ασεβών. Θα δούμε και ημέρες του Αντίχριστου. Θα προηγηθούν σκοτεινές καταστάσεις. Πάντα πριν χαράξη η ημέρα προηγείται σκοτεινή νύχτα.

Κάποια χρονική στιγμή θα φανερωθή η ημέρα του Κυρίου. Το ρήμα «φανερώνομαι» αποδίδει με ακρίβεια την πραγματικότητα. Το χρησιμοποιεί και ο Απόστολος Παύλος στην προς Κολασσαείς επιστολή του -«όταν ο Χριστός φανερωθή…τότε και υμείς συν αυτώ φανερωθήσεσθε εν ΔΟΞΗ» (γ’ 4,).

Ημέρα του Χριστού σημαίνει φανέρωσις του Χριστού. Και όπως λέει εδώ ο Απόστολος, εκείνη την ημέρα θα φανερωθούν και οι Χριστιανοί. Μπορεί τώρα να φανερώνονται εδώ κι εκεί, και στις οθόνες της τηλεοράσεως κάποιοι άλλοι, πολιτικοί, τραγουδιστές, καλλονές μέχρι και αστρολόγοι. Μπορεί τώρα οι άνθρωποι του Χριστού να καταδικάζωνται ίσως στην αφάνεια και στο περιθώριο, αλλά τότε θ’ αντιστραφούν οι όροι. Τότε. . . Όταν ο Χριστός φανερωθή! Την ημέρα του Κυρίου. Την μία και συγκεκριμένη ημέρα.

(απόσπασμα από το βιβλίο: ΝΕΦΕΛΑΙ ΑΝΥΔΡΟΙ)

 http://fdanihl.blogspot.com/2017/04/blog-post_32.html