Τό 1910, ἐπιστρέφοντας ὁ πατήρ Φιλόθεος ἀπό προσκύνημα στό Ἅγιον Ὄρος, ἐπισκέφθηκε κατά τά τέλη Αὐγούστου στήν Αἴγινα τόν πνευματικό του διδάσκαλο καί πατέρα (Άγιο Νεκτάριο), καί σημείωσε τά ἑξῆς:
Ἀφοῦ καθήσαμε, ἄρχισε νά μέ καθοδηγεῖ στόν δρόμο τῆς ἀρετῆς, στήν κατώρθωση τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου. Τόν ἐρώτησα· πῶς θά μπορέσω, Πάτερ, νά ἀπαλλαγῶ ἀπό τήν θεομίσητη ὑπερηφάνεια, καί ἐκεῖνος μέ ἀγάπη καί ταπείνωση, μοῦ ἀπήντησε· οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἡμῶν λέγουν ὅτι κάθε ἁμαρτία νικᾶται μέ τήν ἀντίστοιχη ἐνάντια ἀρετή.
Ὁ φθόνος μέ τήν ἀγάπη, ἡ ὑπερηφάνεια μέ τήν ταπείνωση, ἡ φιλαργυρία μέ τήν ἀκτημοσύνη, ἡ πλεονεξία καί ἡ ἀσπλαγχνία μέ τήν ἐλεημοσύνη καί εὐσπλαγχνία, ἡ ἀμέλεια μέ τήν ἐπιμέλεια, ἡ γαστριμαργία καί κοιλιοδουλεία μέ τήν νηστεία καί ἐγκράτεια, ἡ πολυλογία μέ τή σιωπή, ἡ κατάκρισις μέ τήν αὐτομεμψία…, καί ἐν γένει κάθε κακία νικᾶται μέ κάθε ἀρετή, ὡς λέγει καί ὁ προφήτης Δαβίδ· «Ἔκκλινον ἀπό κακοῦ καί ποίησον ἀγαθόν».
Ἐάν θέλης νά ἀπαλλαγῆς καί ἐσύ καί ἐγώ καί ὅλοι οἱ Χριστιανοί ἀπό τήν ἁμαρτία τῆς ὑπερηφάνειας, τήν μάνα καί γεννήτρια ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν καί πρόξενον ὅλων τῶν κακῶν, θά ἀπαλλαγοῦμε διά τῆς ταπεινοφροσύνης…