Θεοτοκίον Δογματικόν.
Ἦχος β΄.
Ὤ τοῦ μεγίστου μυστηρίου! βλέπων τά θαύματα, ἀνακηρύττω τήν Θεότητα, οὐκ ἀρνοῦμαι τήν ἀνθρωπότητα·
ὁ γάρ Ἐμμανουήλ, φύσεως, μέν πύλας ἤνοιξεν, ὡς φιλάνθωπος·
παρθενίας δέ κλεῖθρα οὐ διέῤῥηξεν, ὡς Θεός, ἀλλ᾿ οὕτως ἐκ μήτρας προῆλθεν, ὡς δι᾿ ἀκοῆς εἰσῆλθεν·
οὕτως ἐξῆλθε, κατά τόν Προφήτην τόν λέγοντα· Αὕτη ἡ πύλη κεκλεισμένη ἔσται, οὐδείς οὐ μή διέλθῃ δι᾿ αὐτῆς, εἰμή μόνος Κύριος ὁ Θεός Ἰσραήλ, ὁ ἔχων τό μέγα ἔλεος.
Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι
κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
