Το μεγαλύτερο και θαυμασιότερο θαύμα, που του πρόσφερε ο Θεός, έγινε το πρωί της 22ας Νοεμβρίου του 1975.
Συγκλονίστηκε τόσο πολύ από το θαύμα τούτο, που αμέσως μετά το κατέγραψε σ’ ένα σημείωμα, το οποίο βρήκαμε σε τετράδιο του. Το σημείωμα αρχίζει με την παραπάνω ημερομηνία και περιλαμβάνει ακριβώς τα εξής:
-Την 22αν Νοεμβρίου, ημέραν Σάββατον το πρωί εις την αγίαν Προσκομιδή μετά την μνημόνευσιν και εν ώρα που θα καλύψω τα άγια Δώρα, είδα ζωντανή και εν αγιότητι ομολογώ ένα κομμάτι αίμα στεγνό, το άγγιξα, και στο δάκτυλό μου, απάνω έμεινε το αίμα. Φωνάζοντας τον αδελφόν της Ι. Μονής Μοναχόν π. Σεραφείμ, είπα την υπόθεσιν και μου είπε εμείς πάτερ δεν βλέπωμεν, αλλά είδες τι είναι; Και εγώ του απήντησα ότι πιστεύω και προσκυνώ ότι είναι ο ίδιος ο Θεός παρών.
Κύριε ελέησον τρις, είπα.