Αν ο Χριστός κατέβαινε από το Σταυρό, οι σταυρωτές Του θα Τον πίστευαν αναγκαστικά και από φόβο τιμωρίας. Ο Χριστός ποτέ δεν ήθελε να τον ακολουθούν με τη βία. Έλεγε: «Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν» (Μαρκ. 8,34). Υπάρχει και το ενδεχόμενο να απιστούσαν με τη δικαιολογία ότι ο σατανάς Τον βοήθησε και κατέβηκε. Την ίδια δικαιολογία εξάλλου χρησιμοποιούσαν τακτικά, όταν έβλεπαν στο παρελθόν το Χριστό να θεραπεύει δαιμονισμένους.
Επίσης εάν κατέβαινε, δε θα γινόταν και η θυσία του Σταυρού, που ήταν αναγκαία για τη σωτηρία μας. Ο Χριστός θεωρούσε την ώρα του μαρτυρίου Του ως δόξα. Είπε στους μαθητές Του λίγο πριν το Πάθος Του: «Έχει έλθει η ώρα, για να δοξαστεί ο Υιός του ανθρώπου» (Ιωαν.12,23).
Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις – Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ.57), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου
http://makkavaios.blogspot.gr/2015/04/2740.html