Τίποτε δὲν ὁδηγεῖ τόσο πολὺ στὴν ἔπαρση καὶ δὲν ἀποχωρίζει τὸν ἅνθρωπο ἀπὸ τοὺς ἀλλους, ὅσο τὸ νὰ νομίζει ὅτι εἶναι αὐτάρκης καὶ δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ κανὲναν.Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς μᾶς ἕφτιαξε ἕτσι, ὥστε νά ἕχουμε ὁ ἕνας ἀνάγκη ἀπὸ τὸν ἄλλο. Κι’ ἂν ὰκόμη εἷσαι σοφός, θὰ ἔχεις τὴν ἀνάγκη κάποιου ἄλλου.
’Ἂν ὅμως νομίσεις ὅτι δὲν ἔχεις ἀνάγκη, ἐγινες ὁ πιὸ ἀνόητος καὶ ὁ πιὸ ἀδύνατος ἀπὸ ὅλους…”
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος
(ΕΠΕ 17, 488-490)
https://proskynitis.blogspot.com/2020/05/blog-post_53.html