Τα προφητικά και αποστολικά κείμενα δεν είναι καρπός φιλοσοφικών θεωριών και στοχασμών, αλλά καρπός της αποκαλυπτικής θεολογίας. Δηλαδή, τόσο οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, όσο και οι Απόστολοι της Καινής Διαθήκης είδαν την δόξα του Θεού.

Οι μεν Προφήτες είδαν τον Λόγον του Θεού πριν την ενανθρώπησή Του, οι δε Απόστολοι είδαν τον Χριστό μετά την ενανθρώπησή Του. Οπότε, αυτήν την εμπειρία κατέγραψαν στα κείμενά τους και καθοδήγησαν τους Χριστιανούς με το περιεχόμενο αυτής της θεολογίας.

Αυτό το βλέπουμε και στο αποστολικό ανάγνωσμα που διαβάσαμε σήμερα στην Εκκλησία, λόγω της εορτής της Μεταμορφώσεως του Χριστού. Είναι ένα τμήμα από την δεύτερη καθολική επιστολή του Αποστόλου Πέτρου και το οποίο αναφέρεται στην εμπειρία της Μεταμορφώσεως του Χριστού που είχε ο Απόστολος Πέτρος. Είναι δε γνωστόν ότι ο Απόστολος Πέτρος ήταν ένας από τους τρεις μαθητές που αξιώθηκε να βρεθή στο Θαβώρ, τότε που ο Χριστός μεταμορφώθηκε μπροστά στους μαθητές Του, όπου το πρόσωπό Του έλαμψε ως ο ήλιος και τα ιμάτιά Του έγιναν λευκά ως το φώς.

Μεταξύ των άλλων, ο Απόστολος Πέτρος λέγει ότι δεν εγνώριζε την δύναμη και την παρουσία του Χριστού με μύθους ανθρωπίνης σοφίας, δηλαδή με φαντασία και στοχασμούς, αλλά “επόπται γεννηθέντες της εκείνου μεγαλειότητος” (Β’ Πέτρ. α’, 16). Και στην συνέχεια αναφέρεται στο μεγάλο γεγονός της Μεταμορφώσεως του Χριστού, τότε που άκουσε την φωνή του Πατρός “ούτος εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εις όν εγώ ευδόκησα” και την άκουσε την φωνή αυτήν, όπως λέγει ο ίδιος “σύν αυτώ όντες εν τω όρει τω αγίω” (Β’ Πέτρ. α’, 17-18). Οπότε, όσα λέγει είναι καρπός αποκαλυπτικής θεολογίας και όχι φιλοσοφίας και ηθικολογίας.

Με αυτήν την εμπειρία ο Απόστολος Πέτρος κατευθύνει τους Χριστιανούς και οι συμβουλές του εμπνέονται από αυτήν την μεγάλη αποκαλυπτική αλήθεια. Δεν διδάσκει τους Χριστιανούς με ανθρώπινους λόγους και δεν τους δίδει ανθρώπινες συμβουλές, ούτε ο λόγος του εξαντλείται σε μια κοινωνική ηθική και μια διδασκαλία για να γίνουμε καλοί άνθρωποι και καλοί πολίτες. Και αυτό φαίνεται από το ίδιο το αποστολικό κείμενο, που διαβάσαμε σήμερα στην θεία Λειτουργία.

Μεταξύ άλλων λέγει στους Χριστιανούς: “Σπουδάσατε βεβαίαν υμών την κλήσιν και εκλογήν ποιείσθαι” (Β’ Πέτρ. α’, 10). Χρειάζεται, δηλαδή, μεγάλη σπουδή και αγώνας, ώστε οι Χριστιανοί να γνωρίσουν και να ζήσουν την κλήση τους και την εκλογή τους. Ο άνθρωπος αμέσως μετά την δημιουργία του έχει κληθή από τον Θεό να φθάση στο καθ’ ομοίωση, να ενωθή με τον Θεό. Αυτή είναι η μεγάλη κλήση και η μεγάλη εκλογή. Γι’ αυτό και ο Μ. Βασίλειος λέγει ότι ο άνθρωπος είναι κεκελευσμένος Θεός, δηλαδή έχει κληθή να γίνη κατά χάριν Θεός. Όταν ο άνθρωπος βλέπει την κλήση του και την εκλογή του, και αγωνίζεται να την εκπληρώση, με τον τρόπο που διδάσκει η Ορθόδοξη Εκκλησία, τότε “πλουσίως επιχορηγηθήσεται υμίν η είσοδος εις την αιώνιον βασιλείαν του Κυρίου ημών και σωτήρος Ιησού Χριστού” (Β’ Πέτρ. α’, 11). Και βέβαια, όταν γίνεται λόγος για βασιλεία του Χριστού και είσοδος σε αυτήν εννοείται το να εισέλθη ο άνθρωπος στην δόξα της Μεταμορφώσεώς Του.

Από αυτά φαίνεται, αγαπητοί αδελφοί, ότι είμαστε πλασμένοι για μεγάλα και υψηλά, για αιώνια και αναφαίρετα αγαθά. Δεν δημιουργηθήκαμε από τον Θεό για να περνάμε καλά στην ζωή αυτή και να εξαντλούμαστε μόνον στην βιολογική, την κοινωνική και οικογενειακή ζωή. Κέντρο της ζωής μας πρέπει να είναι ο Θεός. Αυτό πρέπει να το αντιληφθούμε, γιατί τότε θα αλλάξη η ζωή μας και όλα όσα ζούμε θα αποκτήσουν άλλη προοπτική και άλλο νόημα.