Μιά φοιτήτρια μοῦ εἶχε πεῖ μιά μέρα:
Δέν θέλω τό Χριστό καί τό Εὐαγγέλιό Του, γιατί μοῦ στεροῦν μερικά πράγματα..
Νόμιμα πράγματα σοῦ στερεῖ, παιδί μου, ἤ παράνομα; τήν ρώτησα.
Καί μέ ἀπάντησε κοφτά:
Δέν ξέρω! Ἐσεῖς οἱ Χριστιανοί εἶστε δυστυχισμένοι, εἶπε συμπληρώνοντας.
Καλά τῆς λέω, μορφωμένη εἶσαι καί δέν μέ δίνεις μία ἀπάντηση.
Σέ ξαναρωτῶ: Νόμιμα πράγματα σοῦ στερεῖ ἤ παράνομα;
Δέν σοῦ ἐπιτρέπει ὁ Χριστός νά πάρεις ἕναν ἄνδρα καί νά σέ εὐλογήσει;
Δέν σοῦ φτάνει ὁ ἕνας ἄνδρας καί εἶναι ἀνάγκη νά ἔχεις 40 ἄνδρες;
Εἶδες ποτές σου κανέναν πραγματικό Χριστιανό νά αὐτοκτονήσει ἤ νά ἔχει τρελαθεῖ;
Δέν ἔχεις ζήσει τήν Χριστιανική ζωή καί ἑπομένως δέν μπορεῖς νά ἔχεις γνώμη.
Νά ξέρεις ὅτι δέν ὑπάρχει πιό εὐτυχισμένος, πιό ἤρεμος καί πιό νορμάλ ἄνθρωπος ἀπό τόν Χριστιανό!
Ἐκείνη ὅμως ἔλεγε τά δικά της. Δέν ἤθελε νά καταλάβει….
~ Του Ιεροκήρυκος Δημητρίου Παναγοπούλου†