ΠρωτοπρεσβύτεροςἈναστάσιος Κ. Γκοτσόπουλος
Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν
Πάτρα, 7.10.2021
Ὅπως ἔχει ἀνακοινωθεῖ μοῦ ἀσκήθηκε δίωξη καί πρόκειται νά δικαστῶ ἐνώπιον τοῦ Μονομελοῦς Πλημμελειοδικείου Πατρῶν τήν προσεχῆ Δευτέρα 11.10.2021, διότι πέρσι την 25η Μαρτίου 2020, ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ἐπιτέλεσα τό ἱερατικό καί ἐφημεριακό μου καθῆκον ὡς ἐπιτάσσει ἡ ἐκκλησιαστική μας παράδοση καί ἡ συνείδησή μου.Νά ὑπενθυμίσω ὅτι σύμφωνα μέ τήν τότε κυβερνητική ἀπόφαση (ΚΥΑ 2867/16.3.20, ΚΥΑ Δ1ά/ΓΠ.οικ. 21285/28.3.20) ἀπό 16.3. – 11.4.2020 ἀπαγορευόταν… τελείως ἡ τέλεση τῆς Θ. Λειτουργίας σέ ὁλόκληρη τήν Ἑλληνική Ἐπικράτεια (ἀκόμα καί στίς Ι. Μονές καί στό Ἅγιο Ὄρος!). Ἀποτελοῦσε ποινικό ἀδίκημα καί μόνο ἡ ἁπλή τέλεση τῆς Θ. Λειτουργίας ἀνεξάρτητα ἀπό τήν παρουσία ἡ μή τῶν πιστῶν στούς ναούς…
Κατά τή διάρκεια τῆς 28ετοῦς ἱερατικῆς μου διακονίας ἔχω ἀξιωθεῖ ἄλλες τέσσερις φορές νά βρεθῶ ἐγκαλούμενος καί κατηγορούμενος διότι δέν ὑπέκυψα σέ πιέσεις καί θέλησα νά προασπιστῶ τά συμφέροντα τῆς ἐνορίας Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν, στήν ὁποία εἶχα τότε ὡς πρόεδρος τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου τήν εὐθύνη τῆς διοικητικῆς καί οἰκονομικῆς διαχείρισης. Τό διακύβευμα τότε (1995-2000) ἦταν τῆς τάξεως τῶν 100.000.000 δρχ! Καί τίς τέσσερις φορές ἀθωώθηκα καί τελικά δικαιώθηκε ἀπολύτως ὁ Ναός στό σύνολο τῶν ἀπαιτήσεών του κατά τήν τότε πολυετῆ διένεξη.
Ἄν τότε διακυβεύονταν κάποια σοβαρά ὑλικά συμφέροντα, στήν παροῦσα περίπτωση διακυβεύεται ἡ ἴδια ἡ προσωπική καί ἱερατική τιμή καί ἀξιοπρέπεια, τό συνταγματικό δικαίωμα τῆς θρησκευτικῆς λατρείας τοῦ λαοῦ μας καί κυρίως ἡ ἱερατική διακονία καί ἀξιοπρέπεια τοῦ Ὀρθοδόξου-Ἕλληνα παπᾶ.
Ὅπως σημείωσα πέρσι, στίς ἀπό 15.9.2020 ἐξηγήσεις μου στόν ἁρμόδιο Εἰσαγγελέα (βλ. συνημμένο), ἡ ἄσκηση δίωξης γιά τέτοιο “ἀδίκημα”, ἀποτελεῖ ξεχωριστή τιμή γιά ἕνα ἱερέα καί ἔτι πλέον . τήν ὕψιστη τιμή -τό ἀνώτατο ὀφίκιο κατά τήν ἐκκλησιαστική ὁρολογία- μετά τήν ἰεροσύνη, συνιστᾶ ἡ καταδίκη του ἐπειδή ἐπιτέλεσε τό ἱερατικό του καθῆκον.
Ὑπάρχει ὅμως μία σκιά πού σκιάζει τήν ἀπονεμηθεῖσα αὐτή ἰδιαίτερη τιμή: Τό γεγονός ὅτι στήν πατρίδα μας, πού ἑορτάζει ἐφέτος τά 200 χρόνια ἀπό τήν ἀποτίναξη τοῦ Ὀθωμανικοῦ ζυγοῦ, ἡ Νομοθετική Ἐξουσία ἐξουσιοδότησε τούς ἁρμόδιους τῆς Ἐκτελεστικῆς νά ἀπαγορεύσουν τελείως τήν τέλεση τῆς Θ. Λειτουργίας καί ἡ ἁρμόδια Δικαστική Ἐξουσία θεωρεῖ ὡς ἔγκλημα τήν τέλεση τῆς Θ. Εὐχαριστίας τους δέ ὑπεύθυνους ἱερεῖς πού τόλμησαν νά ἱερουργήσουν ὡς ἐγκληματίες, ἡ δέ Ἐκκλησιαστική Ἡγεσία παρακολουθεῖ, στήν καλύτερη περίπτωση, ἀμήχανη!
Ἄν ἀναλογιστῶ ὅτι παρόμοια διάταξη νόμου, ποινικοποίησης τῆς τέλεσης τῆς Θ. Λειτουργίας, μετά τόν θάνατο τοῦ Διοκλητιανοῦ (311 μχ) ἴσχυσε στήν Εὐρώπη μόνο στήν Ἀλβανία τοῦ Ενβὲρ Χότζα (1967-1990), ἄν ἀναλογιστῶ ὅτι οὔτε ὁ Μωάμεθ ὁ Πορθητής καί οἱ διάδοχοί του Σουλτᾶνοι στά 400-500 χρόνια τῆς Τουρκικῆς σκλαβιᾶς, οὔτε ὁ Λένιν οὔτε ὁ Στάλιν οὔτε ὁ Τσαουσέσκου τόλμησαν τέτοια ἀσέβεια ἐναντίον τοῦ ἴδιου τοῦ ἐσώτατου πυρῆνα τῆς Ἐκκλησίας, του Μυστηρίου τῆς Θ. Εὐχαριστίας, πού τόλμησε ἡ Ἑλληνική Δημοκρατία ἐν ἔτει 2020,
ἀσφαλῶς καί δέν μπορῶ νά πανηγυρίζω ὅσο θά ἤθελα γιά τήν τιμή τῆς ἀσκηθείσης δίωξης…
Γιά νά εἶμαι εἰλικρινής προβληματίστηκα ἰδιαίτερα ἔντονα γιά τόν ἄν θά πρέπει νά ὑπερασπιστῶ ἑαυτόν ἐνώπιον τῆς Ἑλληνικῆς Δικαιοσύνης ἤ νά Τήν ἀφήσω νά με τιμήσει καταδικάζοντάς μέ ἐπειδή ἐνεργῶντας σύμφωνα μέ τήν ἐκκλησιαστική παράδοση καί τήν ἱερατική μου συνείδηση λειτούργησα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ μή συμμορφούμενος στίς παράλογες καί ἀσεβεῖς καί ἀντι-συνταγματικές κρατικές ἀπαγορεύσεις.
Ὁ μοναδικός λόγος πού ἀποφάσισα νά ὑπερασπιστῶ ἑαυτόν εἶναι ὅτι ἐνῶ ἡ καταδίκη μου ἀποτελεῖ γιά ἐμένα ὑπέρτατη τιμή, ταυτόχρονα ἀποτελεῖ:
ευθεία πρόκληση στήν ἐκκλησιαστική συνείδηση τοῦ πιστοῦ λαοῦ,
όνειδος γιά τήν Ἑλληνική Πολιτεία, ἡ ὁποία θέλει νά διεκδικεῖ θέση στίς σύγχρονες Δημοκρατίες πού σέβονται τό δικαίωμα τῆς ἐλευθερίας τῆς θρησκευτικῆς λατρείας στούς πολῖτες τους, καί τέλος
πρόσθετη ἀφορμή σκανδαλισμοῦ τοῦ πιστοῦ λαοῦ καί περαιτέρω κλονισμοῦ τῆς ἐμπιστοσύνης του πρός τήν ἐκκλησιαστική Ἡγεσία τῆς χώρας μας!
Τελικά, ἡ Ἑλληνική Δικαιοσύνη ἐπωμίζεται τό ὑπέρτατο καθῆκον καί καλεῖται νά προστατέψει τήν Ἑλληνική Πολιτεία καί τή συνταγματική της τάξη…
π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος
Πρός
τόν Εἰσαγγελέα Πλημμελειοδικῶν Πατρῶν
Ἐνταῦθα
Ἀναφορικὰ μέ την ἀπό 7.7.20 Προκαταρκτική Ἐξέταση πού διατάξατε μέ ἀφορμή τήν τέλεση ἱερῆς Ἀκολουθίας στόν Ι. Ν.. Ἁγ.. Νικολάου Πατρῶν κατά τήν ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ (25 Μαρτίου 2020) σας γνωρίζω τά ἑξῆς:
1. Ὡς Ὀρθόδοξος Ἕλληνας ἱερέας μοῦ ἦταν ἐντελῶς ἀδιανόητο νά συμμορφωθῶ καί νά ὑπακούσω καί γι’ αὐτό δέν συμμορφώθηκα καί δέν ὑπάκουσα, στήν ὅλως περιττή, παράλογη, ἀτελέσφορη, ἀντισυνταγματική καί, κυρίως, ἀσεβῆ καί ἀντίχριστη ΚΥΑ μέ ἀριθμ. 2867/Ὑ1/16.3.20 (ΦΕΚ Β΄ 872/2020) πού ἀπαγόρευε ὄχι τή συνάθροιση λαοῦ στούς Ναούς ὅλης τῆς ἐπικράτειας, ἀλλά καί αὐτή αὕτη τήν τέλεση τῆς Θ. Λειτουργίας (ἀκόμα καί στίς Μονές καί στό Ἄγ. Ὄρος,Ὅρος!), κατά τήν ὅλως κρίσιμη ἀπό λειτουργικῆς ἀπόψεως περίοδο τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς (βλ. σύν. γ,δ,ε).
Παρόμοια διάταξη νόμου, ὁλοσχεροῦς ἀπαγόρευσης τῆς Θ. Λατρείας, δηλαδή ποινικοποίησης τῆς τέλεσης τῆς Θ. Λειτουργίας, ἴσχυε στήν Εὐρώπη μέχρι τό 311 μ.Χ. (θάνατος Διοκλητιανοῦ) καί στήν Ἀλβανία τοῦ Ενβὲρ Χότζα (1967-1990)! Οὔτε ὁ Μωάμεθ ὁ Πορθητής οὔτε ὁ Λένιν οὔτε ὁ Στάλιν δέν τόλμησαν τέτοια ἀσέβεια ἐναντίον τοῦ ἴδιου τοῦ ἐσώτατου πυρῆνα τῆς Ἐκκλησίας, του Μυστηρίου τῆς Θ. Εὐχαριστίας, πού τόλμησε ἡ Ἑλληνική Δημοκρατία!
2. Ὡς Ὀρθόδοξος κληρικός εἶμαι ὑποχρεωμένος νά λειτουργῶ διακονῶντας το λαό πού μοῦ ἔχει ἐμπιστευθεῖ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ὑπακούοντας στὴν ἱερατική μου συνείδηση καὶ κυρίως συμμορφούμενος μέ τὴν προσταγὴ τοῦ «Ἀρχηγοῦ καί τελειωτοῦ τῆς πίστεως Κυρίου Ἰησοῦ»: «τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν … ἄχρις οὗ ἂν ἔλθῳ» (Λουκ. 22, 19. 1 Κορ. 11, 26). Σέ ὅποιον, ὅποιος καί ἄν εἶναι αὐτός, μέ καλεῖ νά παραβῶ τή ρητή Κυριακή ἐντολή, νά περιφρονήσω τή φωνή τῆς συνειδήσεώς μου καί νά ἐγκαταλείψω τή διακονία τῆς ἐνορίας μου ἐπαναλαμβάνω τό ἀποστολικό: «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις» (Πράξ. 5, 40), ἀναλαμβάνοντας προφανῶς καί τό σύνολο τῶν συνεπειῶν. Μόνο σοβαρός λόγος ὑγείας ἤ τυχόν κανονική ποινή πού θά ἐπιβάλει ὁ ἐπίσκοπός μου (ἀργία ἀπό ἱεροπραξία) μποροῦν νά μέ ἐμποδίσουν ἀπό τή τέλεση τῆς Θ. Λειτουργίας. Μέ κανένα τρόπο κρατική διάταξη δέν δικαιοῦται οὔτε νομιμοποιεῖται νά ὁρίσει ἄν καί πότε καί πώς θά λειτουργῶ!
3. Δέν ὑπῆρξε ἀλλά οὔτε μποροῦσε νά ὑπάρξει ὁ παραμικρός κίνδυνος γιά τή δημόσια ὑγεία μέ τή διασπορά τοῦ κορωνοϊοῦ ἀπό τήν τέλεση τῆς Θ. Λειτουργίας στό Ναό μας. Ἡ παρέλευση δέ ἑξαμήνου κατά τό ὁποῖο ὁ ἰός ἔχει διασπαρεί στή χώρα μᾶς χωρίς ὅμως νά ἔχει ὑπάρξει οὔτε μία περίπτωση μόλυνσης πού νά ὀφείλεται στή συμμετοχή στή Θ. Λειτουργία ἐπιβεβαιώνει πλήρως τόν ἰσχυρισμό μου καί καταρρίπτει κάθε ἀντίθετο (βλ. συνημ. ἅ,β). Πρός ἐπίρρωση των ἀνωτέρω ἀναφέρω ὅτι ἀπό την 1η Αὐγούστου 2020 ὅταν καί σημειώθηκε νέα ἔξαρση τῶν κρουσμάτων τοῦ κορωνοϊοῦ στή χώρα μας πού ὑπερβαίνουν τά 370 (10.9.20) καί παραμένοντας σταθερά σέ τριψήφιο ἀριθμό ἡμερησίως, μέ ἀριθμό πολλαπλάσιο τῶν κρουσμάτων κατά τό δίμηνο Μαρτίου-Ἀπριλίου 2020, ὅταν καί ὁ ἀνώτερος ἀριθμός κρουσμάτων ἦταν 156 (21/4/2020), δέν ἐπιβλήθηκε ἡ ἀπαγόρευση τέλεσης τῆς Θ. Λειτουργίας ἀλλά μόνον ἡ χρήση μάσκας στούς χώρους λατρείας τηρουμένων τῶν λοιπῶν μέτρων ὑγιεινῆς καί τῶν σχετικῶν ἀποστάσεων (βλ. ΚΥΑ 3162/31.7.2020). Δηλαδή μέτρα σαφῶς ἠπιότερα τῶν ὅσων ἐπιβλήθηκαν κατά τό δίμηνο Μαρτίου-Ἀπριλίου 2020 μέ ὑποπολλαπλάσιο τότε ἀριθμό κρουσμάτων.
4. Κατά τόν Ἀπ. Παῦλο στούς Χριστιανούς «ἐχαρίσθη τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τὸ εἰς αὐτὸν πιστεύειν, ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὲρ αὐτοῦ πάσχειν». Ἄν αὐτό ἰσχύει γιά τούς ἁπλοῦς πιστούς, πόσο μᾶλλον ἐφαρμόζεται σέ ἐμᾶς τούς κληρικούς πού ἔχουμε τιμηθεῖ μέ τήν ἱερωσύνη! Ὑπό αὐτό τό πρίσμα, ἐπιτρέψτε μου ἐν ἀπολύτῳ εἰλικρινείᾳ νά Σᾶς πῶ ὅτι ἀποτελεῖ μεγάλη τιμή γιά ἕνα ἱερέα νά τοῦ ἀσκηθεῖ δίωξη ἐπειδή, παρά τίς ἀτέλειες καί ἀδυναμίες του, ἀγωνίζεται νά εἶναι συνεπής στήν ἱερατική του διακονία, στήν «ἱερά παρακαταθήκη» πού ἔλαβε κατά τήν ὥρα τῆς χειροτονίας του. Ἀσφαλῶς, μέγιστη τιμή θά ἀποτελέσει ἡ τυχόν καταδίκη γιά τόν ἴδιο λόγο. Αὐτό ὅμως πού γιά τόν ἱερέα ἀποτελεῖ τιμή καί δόξα θά ἀποτελέσει εὐθεῖα πρόκληση στήν ἐκκλησιαστική συνείδηση τῶν πιστῶν καί ὄνειδος γιά τήν Ἑλληνική Δημοκρατία πού θέλει νά διεκδικεῖ θέση στίς σύγχρονες Πολιτεῖες πού σέβονται τό δικαίωμα τῆς ἐλευθερίας τῆς θρησκευτικῆς λατρείας στούς πολῖτες τους!
5. Συνημμένως ὑποβάλλω καί παρακαλῶ νά συνεκτιμηθοῦν:
α. Ἄρθρο μου μέ τίτλο: «Ἐπιτέλους, τέλος στὰ κρατικὰ καὶ παρακρατικὰ fake news. Δέν μολυνόμαστε στήν Ἐκκλησία!» (29.8.20).
β. Ἄρθρο μου μέ τίτλο: «Μεταξὺ προφητικοῦ καὶ ψευδοπροφητικοῦ λόγου. Ὁ Θεός θά σώσει τήν Ἑλλάδα!» (1.9.20).
γ. Ἡ ἀπό 30.3.20 Προσφυγή ἐνώπιον τοῦ Στέ τῆς κάς Χρ. Μαντά κατά τῆς 2867/16.3.20ΚΥΑ.
δ. Ἄρθρο τοῦ Καθηγητοῦ Κυρ. Κυριαζόπουλου μέ τίτλο: «Ἡ προσωρινή ἀπαγόρευση τῆς λατρείας, γιά τήν προστασία τῆς ὑγείας, παραβιάζει τή θρησκευτική ἐλευθερία» (ΡΟΜΦΑΙΑ, 18.3.20).
ε. Ἄρθρο τῶν Κ. Κακογιάννη καί Ἐλ. Καρνιάτη μέ τίτλο: «Ἡ Ὑπουργική ἀπόφαση γιά ἀπαγόρευση λειτουργιῶν εἶναι ἄκυρη, ἀνυπόσταση καί ἀντισυνταγματική» (ΡΟΜΦΑΙΑ, 23.3.20)
Μέ τιμή καί εὐχές
π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος
Πρωτοπρεσβύτερος
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2021/10/blog-post_387.html#more