«Κάποτε, μέσῳ τῆς προμήτορος Εὔας ὁ θάνατος εἰσῆλθε καί κυρίευσε τόν κόσμο. Τώρα ὅμως συναντώντας τήν μακαρία θυγατέρα ἐκείνης, τήν Παναγία, ἀποκρούστηκε καί κατανικήθηκε.
Ἄς χαρεῖ λοιπόν τό γυναικῖο φῦλο, πού ἀντί ντροπῆς ἀποκομίζει δόξα.
Ἄς χαρεῖ καί ἡ Εὔα, διότι δέν εἵναι πιά καταραμένη, ἀλλά ἔχει νά ἐπιδείξει ἀπόγονό της εὐλογημένο, τήν Μαρία.
Ἄςσκιρτήσει ἡ κτίση ὁλόκληρη, καθῶς ἀντλεῖ μυστικά τά νάματα τῆς ἀφθαρσίας ἀπό τήν παρθενική πηγή καί ἀπαλλάσσεται ἔτσι ἀπό τήν θανατηφόρα δίψα».
(Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου,Εἰς τήν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου,
Περ. Ἁγιορείτικη Μαρτυρία τ. 4).