ἍγιοςΜάρκος ὁ Ἀσκητής
Περί πνευματικοῦ νόμου
72. Ἄν θέλεις νά ἐπαινεῖσαι ἀπό τούς ἀνθρώπους χωρίς νά ἔχεις εὐθύνη, ἀγάπησε πρῶτα νά ἐλέγχεσαι γιά τίς ἁμαρτίες σου.
73. Ὅση ντροπή δεχτεῖ κανείς μ᾿ εὐχαρίστηση γιά χάρη τῆς ἀλήθειας τοῦ Χριστοῦ, ἑκατονταπλάσια θά δοξαστεῖ ἀπό πολλούς. Καί εἶναι καλύτερο κάθε ἀγαθό νά τό ἐνεργεῖ ὁ ἄνθρωπος γιά χάρη τῶν μελλοντικῶν ἀγαθῶν.
74. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ὠφελήσει ἄνθρωπο μέ λόγια ἤ μέ πράξεις, νά σκέφτονται καί οἱ δύο ὅτι εἶναι Θεοῦ δωρεά. Ἐκεῖνος πού δέν τό ἔννοεῖ αὐτό, θά ἐξουσιαστεῖ ἀπό ἐκεῖνον πού τό ἐννοεῖ. 76. Ἐκεῖνος πού δέν γνωρίζει τήν ἐνέδρα τῶν ἐχθρῶν, εὔκολα σφάζεται· κι ἐκεῖνος πού δέν γνωρίζει τίς αἰτίες τῶν παθῶν, εὔκολα πέφτει.
77. Ἀπό τή φιληδονία ἔρχεται ἡ ἀμέλεια καί ἀπό τήν ἀμέλεια ἡ λησμοσύνη τῶν καλῶν. Γιατί ὁ Θεός ἔχει χαρίσει σέ ὅλους τή γνώση ἐκείνων πού μᾶς συμφέρουν.
78. Ὁ ἄνθρωπος συμβουλεύει τόν πλησίον του, καθώς γνωρίζει. Ὁ Θεός πάλι ἐνεργεῖ σ᾿ αὐτόν πού ἀκούει κατά τήν πίστη του.
79. Εἶδα ἀμαθεῖς καί ἁπλούς ἀνθρώπους πού ἦταν ταπεινόφρονες στήν πράξη, καί ἔγιναν πιό σοφοί ἀπό τούς σοφούς.
80. Ἄλλος ἀμαθεῖς ὅταν ἄκουσε νά ἐπαινοῦνται οἱ προηγούμενοι, δέ μιμήθηκε τήν ταπεινοφροσύνη τους, ἀλλά κενοδόξησε γιά τήν ἀμάθειά του κι ἀπόκτησε ὑπερηφάνεια.
81. Ὅπως ἄλλο εἶναι σοφία λόγου καί ἄλλο φρόνηση, ἔτσι ἄλλο εἶναι ἀμάθεια καί ἄλλο ἀφροσύνη.
86. Ἐκεῖνος πού ἄφησε τήν πράξη καί βασίζεται σέ μιά ἁπλή γνώση, ἀντί γιά δίκοπο μαχαίρι κρατᾶ καλαμένιο ραβδί, τό ὁποῖο σέ καιρό πολέμου, κατά τήν Γραφή, θά τοῦ τρυπήσει τό χέρι καί θά μπεῖ μέσα σ᾿ αὐτό καί θά τοῦ βάλει τό φυσικό δηλητήριο προτοῦ τοῦ τό βάλουν οἱ ἐχθροί1.
89. Μήν καταφρονήσεις ποτέ καί ἀμελήσεις τούς λογισμούς σου. Γιατί ὁ Θεός γνωρίζει χωρίς λάθος κάθε λογισμό.
90. Ὅταν ἔχεις λογισμό πού σέ προτρέπει νά ζητήσεις ἀνθρώπινη δόξα, νά ξέρει καλά, ὅτι σοῦ προετοιμάζει αἰσχύνη.
91.Γνωρίζει ὁ ἔχθρός τό δίκαιο τοῦ πνευματικοῦ νόμου καί γι᾿ αὐτό ζητᾶ μόνο τή νοερή συγκατάθεση. Ἔτσι ἤ θά ἀναγκάσει αὐτόν πού νικήθηκε νά ὑποβληθεῖ στούς κόπους τῆς μετάνοιας, ἤ ἄν δέν μετανοεῖ, θά τόν θλίψει μέ ἀκούσιες συμφορές. Κάποτε τόν κάνει νά γογγύζει ἐξαιτίας τῶν συμφορῶν, ὥστε καί ἐδῶ νά πολλαπλασιάσει τίς ὀδύνες, καί κατά τήν ὥρα τοῦ θανάτου νά τόν ἀποδείξει ἄπιστο ἐξαιτίας τῆς ἀνυπομονησίας του.
Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι
κράτος,αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
“ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ” Τῶν ἹερῶνΝηπτικῶν
Τόμος α΄(σελ. 136-137)
Ἐκδόσεις: ”Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας”
Εὐχαριστοῦμε θερμά τίς ἐκδόσεις ”Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας” γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδουν.
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
1Δ΄ Βασ. 18 : 21.