Περάσαμε ὄμορφα χρόνια μαζί του. Μικρά πού ἤμασταν πολλές φορές παίζαμε ἐκεῖ ἔξω καί φυσικά φωνάζαμε δυνατά καί τόν ἐνοχλούσαμε ὁπωσδήποτε στήν προσευχή του. Τότε μᾶς ἔβαζε μιά φωνή καί ἀμέσως σκορπίζαμε καί τό παιχνίδι σταματοῦσε. Εἶχε μία αὐστηρότητα ζυμωμένη μέ μία πηγαία ἀγάπη. Μέσα μας ἐμεῖς τό διαισθανόμασταν, γι’ αὐτό καί πιό πολύ τόν ἀγαπούσαμε. Ὅπου τόν βλέπαμε τρέχαμε νά τοῦ φιλήσουμε τό χέρι.