Ένας κύριος από τη Δράμα καταθέτει με βαθειά συγκίνηση πως θέλοντας να περάσει σ’ ένα κεντρικό δρόμο από το ένα πεζοδρόμιο στο άλλο, βρέθηκε στη μέση του δρόμου, δίχως να μπορεί να περάσει απέναντι, λόγω της μεγάλης κινήσεως των τροχοφόρων. Την ώρα εκείνη ερχόταν κατά επάνω του ένα αυτοκίνητο που έτρεχε πολύ μ’ ένα νέο οδηγό. Όταν τον πλησίασε στα δύο μέτρα περίπου, αισθάνθηκε κάποιος να τον σήκωσε αστραπιαία και να τον πήγε στο απέναντι πεζοδρόμιο. Ο οδηγός νόμιζε ότι τον πάτησε. Έντρομος σταμάτησε πιο πέρα και όταν τον είδε όρθιο, σαστισμένος και απορημένος τον κοίταξε και τον ξανακοίταξε και αναχώρησε.

Ο άνθρωπος που σώθηκε πιστεύει ακράδαντα πως αυτός που τον έσωσε είναι ο όσιος Γεώργιος. Τον έχει στο αυτοκίνητό του, τον ευλαβείται απέραντα και τον αγαπά ιδιαίτερα. Πηγαίνει συχνά για εκκλησιασμό στο μοναστήρι και τον παρακαλεί για την οικογένειά του. Το γεγονός αυτό συνέβη λίγες ημέρες μετά την επίσημη αγιοκατάταξη του οσίου, όπου όλοι έζησαν, όπως περιγράφει, ώρες αλησμόνητες, ωραίες, θαυμάσιες κι εξαιρετικές μέσα σε μία σεμνή μεγαλοπρέπεια κι ένα κατανυκτικό τόνο.

Μία μητέρα τριών μικρών κοριτσιών από τη Θέρμη Θεσσαλονίκης, την ημέρα της μνήμης του οσίου, στις 4 Νοεμβρίου 2008, τους μιλούσε για τον όσιο, αναφέροντας θαύματά του. Προσπαθούσε μάλιστα στη μεγαλύτερη κόρη της να της εμπεδώσει να επικαλείται τον όσιο στην προσευχή της. Της έλεγε πως ο όσιος έχει μεγάλη παρρησία στον Θεό.

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας η μικρή κόρη Ναταλία παίζοντας έπεσε με δύναμη σ’ ένα γυάλινο τραπέζι που είχαν στο σαλόνι, και γέμισε κομμάτια γυαλιών πάνω της κλαίγοντας δυνατά. Το θαυμαστό ήταν ότι δεν έπαθε απολύτως τίποτε, ούτε μία γρατσουνιά. Θα μπορούσε να κοπεί ή να μπουν θρύψαλα στα μάτια της. Όλοι το θεώρησαν καθαρή επέμβαση του οσίου, γιατί πολύ τον ανέφεραν και τον επικαλέστηκαν την ημέρα εκείνη. Όλη η οικογένεια πήγαν να τον ευχαριστήσουν στο μοναστήρι του. Τον όσιο, που αγαπά όλα τα παιδιά και τα παιδιά τους.

Μία κυρία από τη Θεσσαλονίκη ανέφερε ότι ο σύζυγός της εταλαιπωρείτο από καιρό από πολύποδες στη μύτη του, που τον δυσκόλευαν στον ύπνο, στην αναπνοή και στην όσφρησή του. Επισκέφθηκε πολλούς ιατρούς και δοκίμασε διάφορες θεραπείες δίχως κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Η σύζυγος με την πεθερά της παραβρέθηκαν στην πρώτη μνήμη του οσίου, στις 3 Νοεμβρίου 2008, και στις τελετές αγιοκατατάξεώς του. Προσευχήθηκαν να θεραπευθεί ο σύζυγος. Όταν επέστρεψε στο σπίτι, ο σύζυγός της τής είπε πως πριν λίγο άρχισε να φτερνίζεται με τέτοια ένταση, ώστε έφυγαν κομμάτια από τους πολύποδες. Το γεγονός αποδόθηκε δικαιολογημένα σε θαύμα του οσίου.

Ο ιατρός, σ’ επόμενη επίσκεψη του ασθενούς, απόρησε για την απρόσμενη βελτίωση, όταν μάλιστα είχε επανέλθει και η αίσθηση της οσφρήσεως. Φυσικά δεν χρειάσθηκε να γίνει επέμβαση, όπως είχε προγραμματισθεί και διεκόπησαν τα φάρμακα. Η επίκληση του οσίου Γεωργίου έδωσε απλόχερα την ποθητή ίαση.