Η δική μου ιστορία έχει ως εξής :
Το 2015 αρχές του χρόνου, μετά από ένα μικρό χειρουργείο και αντίστοιχη βιοψία μου διεγνώσθη πως έχω καρκίνο του ενδομητρίου, ευτυχώς καλής διαφοροποίησης, όπως έδειξε η ιστολογική. Πραγματικά έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου, το μυαλό είχε κάνει πάρα πολλές σκέψεις και σίγουρα όχι καλές. Βλέπετε μόλις είχα παντρευτεί κιόλας. Οπότε ήταν ένα άψογο δώρο γάμου από την ίδια την ζωή. Πάντα πίστευα στην Εκκλησία μας, και στην θρησκεία μας, αλλά δεν ήμουν ο τύπος που θα πήγαινα τακτικά εκκλησία. Ούτε είχα εξομολογηθεί ποτέ. Δεν το είχα καν σκεφτεί.
Τότε όμως και μετά από εκείνο το νέο σαν κάτι πραγματικά να με έσπρωξε προς τα εκεί. Και φυσικά δεν το λέω με κακιά έννοια. Άρχισα να αλλάζω.
Εξομολογήθηκα, άρχισα να πιστεύω πολύ περισσότερο (αν μπορώ να μεταχειριστώ αυτή την έκφραση)…. Και γενικότερα είδα μία στροφή του εαυτού μου. Στο μεταξύ, εδώ και πάρα πολλά χρόνια ήθελα να πάω στην Παναγία την Σουμελά. Αλλά δεν μου είχε δοθεί ποτέ η ευκαιρία. Τότε λοιπόν το αποφάσισα.
Όταν έφτασα στην περιοχή και είδα από μακριά την εκκλησία και το τοπίο γενικότερα έμεινα… Ένιωσα κάτι που δεν μπορώ να το περιγράψω… Λες και κάτι με τράβαγε το μέρος. Ένιωθα τον έντονο μαγνητισμό. Δεν μπορώ να το εξηγήσω με λόγια αυτό το συναίσθημα.
Έχω πάει και στην Παναγία της Τήνου, αλλά αυτό δεν το είχα νιώσει. Όταν λοιπόν μπήκα να προσκυνήσω την Παναγία Σουμελά, και να την παρακαλέσω να πάνε όλα καλά, τα μάτια μου χωρίς να το θέλω άρχισαν να τρέχουν ποτάμι.
Δεν μπορούσα να σταματήσω τα κλάματα. Συγκλονιστική στιγμή για μένα.
Το καλοκαίρι του 2015 κάνω ξανά ένα μικρό χειρουργείο και παίρνουν ξανά δείγμα για βιοψία για να δούμε τι γίνεται. Με το εξιτήριό μου και χωρίς να περιμένω το αποτέλεσμα, αποφάσισα να ανέβω πάλι στην Παναγία Σουμελά να την παρακαλέσω να πάνε όλα καλά… Είμαστε καθ’ οδόν όταν με καλεί ο γιατρός στο τηλέφωνο για να μου ανακοινώσει τα αποτελέσματα…..
«Αγαπητή μου Κυρία, στο δείγμα που εστάλη για βιοψία, δεν υπάρχει ούτε ίχνος καρκίνου»…
Αυτά ήταν τα ακριβή του λόγια.
Συγκλονίστηκα. Έκλαιγα, χτυπιόμουνα μέσα στο αμάξι. (Ευτυχώς που δεν οδηγούσα εγώ εκείνη την στιγμή). Τρελάθηκα.
Πήγαμε στην Παναγία, προσκύνησα μπροστά της και τα μάτια μου είχαν ανοίξει βρύσες. Από την ευγνωμοσύνη, την πίστη, την χαρά που ένιωθα
εκείνη την στιγμή. Δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια…..
Πάνω στον μήνα παθαίνω την 1η μου πνευμονική εμβολή. Δυστυχώς από το φάρμακο που μου έδωσε ο γυναικολόγος για να εξαλείψει πιθανά καρκινικά κύτταρα… Νοσηλεύομαι σε Κρατικό Νοσοκομείο και με το εξιτήριό μου μπαίνω σε Αγωγή Αντιπηκτική. Στο μεσοδιάστημα συμβαίνουν διάφορες καταστάσεις, το 2017 κάνω πάλι μία εξέταση χωρίς ιδιαίτερα ευρύματα. Το 2018 παθαίνω την 2η πνευμονική εμβολή. Πολύ χειρότερη από την πρώτη. Πραγματικά έζησα
από θαύμα. (Μαζική πνευμονική εμβολή ανωτέρω άμφω έγραψαν οι γιατροί).
Και πάλι τα κατάφερα. Η Παναγία ήταν δίπλα μου και την γλύτωσα….. Φέτος το Πάσχα άρχισα να έχω κάποιες αιμορραγίες. Χωρίς λόγο και αιτία. Αρχές Ιουνίου μπήκα στην λογική μικροεπέμβασης και πάλι βιοψίας, μιας και ο γιατρός έλεγε ότι από αυτά που έβλεπε, μάλλον ο καρκίνος επέστρεψε…..
Τι με θες εμένα; Έπεσα στα πατώματα. Η σκέψη μου ήταν στο ενδεχόμενο ολικής αφαίρεσης γυναικολογικών. Αλλά με το δικό μου ιστορικό δεν είναι καθόλου εύκολο… Χρειάζεται η συνεργασία διαφόρων ειδικοτήτων και το χειρουργείο είναι μεγάλο και δύσκολο.
Τελικά η βιοψία δεν έδειξε ούτε ίχνος καρκίνου. Αφού και ο γιατρός έκανε τον σταυρό του….
Για αυτό το μόνο που μπορώ να πω, και έγραψα όλη αυτή την ιστορία, είναι να πιστεύετε…
Δεν βγάζω έξω τους γιατρούς, προς Θεού, αλλά σε όλο αυτό που προσωπικά εγώ πέρασα, η πίστη μου ήταν αυτή που με κράτησε. Στερέωσα γερά τα πόδια μου στην γη και βγήκα αλώβητη από όλο αυτό….
Υγεία και Πίστη για όλο τον Κόσμο…..
Και σε όλους και όλες εσάς που αντιμετωπίζετε θέματα υγείας, να σας βοηθήσει η Παναγιά μας και βρείτε σύντομα την υγεία σας…..
Υπεραγία Θεοτόκε ελέησον και σώσον ημάς.!!!!!
Συγνώμη αν σας κούρασα με το μεγάλο αυτό σεντόνι μου.
https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/06/blog-post_438.html