Κάποιος άνδρας που είχε το αξίωμα του υπάρχου της επαρχίας του Ιλλυρικού καυχιόταν για την φρόνησί του και περιφρονούσε τους άλλους σαν άλογα ζώα.
Έφθασε δε να προσβάλει και την θεομίμητη μακροθυμία του Αγίου Δημητρίου με ένα λόγο παραφροσύνης που είπε, ώστε ο Μάρτυρας σαν να λησμόνησε την ημερότητα που τον χαρακτήριζε επέφερε αμέσως την εκδίκηση.
Ζήτησε λοιπόν από τους δημοτικούς άρχοντες την εκτέλεση ενός έργου το οποίο δεν μπορούσε να γίνει αν και τον ικέτευαν γονατιστοί με δάκρυα να τους απαλλάξει από τον φόρτο του διατάγματος, αυτός όμως δεν υποχωρούσε.
Τέλος αφού είχαν εξαντλήσει κάθε άλλο μέσον, επικαλέσθηκαν το φοβερό όνομα του αθλοφόρου Αγίου Δημητρίου ως ύψιστη επιβεβαίωση της ειλικρινείας τους, όσον αφορά την αδυναμία που πρόβαλλαν για την εκτέλεση του έργου.
Ο ύπαρχος όμως καταφρονώντας την φρικτή και ασύγκριτη δύναμη του Μάρτυρος εβλασφήμησε λέγοντας ότι ο Άγιος θα έκανε με τους συμπολίτες του κάποια συμπαιγνία, για να διαθέσουν εναντίον του τους παρευρισκομένους.
Οι άνθρωποι μη υποφέροντας το μέγεθος της βλασφημίας αποχώρησαν, ενώ εκείνος μετά από δύο μέρες έπεσε σε δεινή αρρώστια.
Όλο το σώμα του από τους ώμους έως τα άκρα των ποδιών πιάστηκε τόσο, ώστε και οι έμπειροι γιατροί δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε, ούτε καν διάγνωση της ασθένειας.
Αφού πέρασαν σ’ αυτή την κατάσταση οκτώ μήνες, μετά παρέλυσε το ήμισυ μέρος του σώματός του.
Όμως ο Αθλοφόρος που μιμούμενος τον Δεσπότη του προτιμά την υγεία της ψυχής από αυτήν του σώματος, περίμενε την μετάνοιά του.
Πραγματικά, όταν συμπληρώθηκε χρόνος ήλθε στον Ναό του, εξομολογήθηκε με δάκρυα ότι αμάρτησε, αναγνώρισε την ακαταφρόνητη δύναμη του Αγίου Δημητρίου και υποσχέθηκε ότι στο εξής δεν θα τολμήσει όχι να προφέρει αλλά ούτε στον νου του να δεχθεί τέτοιον λόγο.
Και μόνο μετά από την υπόσχεση αυτή αξιώθηκε από τον Άγιο να απολαύσει πάλι την υγεία του.
https://paraklisi.blogspot.com/2018/09/blog-post_606.html