έχουμε και σε όσους – ως επί το πλείστον σε παλαιότερες εποχές – ήσαν αγράμματοι και δεν μπορούσαν μεν να διαβάσουν τους Χαιρετισμούς, αλλά είχαν τον σύντομο Αρχαγγελικό Χαιρετισμό στα χείλη και στην καρδιά τους!

Λέγοντας Αρχαγγελικό Χαιρετισμό εννοούμε το “Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία !” με το οποίο προσφώνησε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ την δεκατετράχρονη τότε Παναγία μας κατά τον Ευαγγελισμό Της!

Μία πληρέστερη μορφή του Αρχαγγελικού αυτού Χαιρετισμού που συμπεριλαμβάνει και τον χαιρετισμό της Ελισάβετ στην Παναγία μας, όταν την επισκέφθηκε στην Ορεινή, έχει υιοθετήσει και η Ορθόδοξη Εκκλησία μας ως τροπάριο των Κατανυκτικών Εσπερινών της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής αλλά και ως εμμελή εκφώνηση του Ιερέα σε κάθε Αρτοκλασία !

Πρόκειται για το γνωστό σε όλους μας “ Θεοτόκε Παρθένε, χαῖρε, κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου, ὅτι Σωτῆρα ἔτεκες τῶν ψυχῶν ἡμῶν.”

Όπως είπαμε το πρώτο μισό του Χαιρετισμού αυτού δηλαδή το “χαῖρε, κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ·” αποτελούν τα λόγια του Αρχαγγέλου Γαβριήλ , ενώ το δεύτερο μέρος δηλαδή το “εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου “ αποτελούν τμήμα του “ασπασμού” της Ελισάβετ στην Παναγία μας, όταν η Θεοτόκος την επισκέφτηκε και έμεινε μαζί της για τρεις μήνες !

Η προσφώνηση “Θεοτόκε Παρθένε” και η κατακλείδα του ύνου “ὅτι Σωτῆρα ἔτεκες τῶν ψυχῶν ἡμῶν.” αποτελούν μεταγενέστερη προσθήκη !

Αυτός ο σύντομος Θεομητορικός Χαιρετισμός αποτέλεσε και αποτελεί ακόμη και στις μέρες μας μία σύντομη προσευχή στην Παναγία μας, που όπως ακριβώς την μονολογιστή ευχή του Ιησού “ Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον με τον αμαρτωλό” αποτελούν δύο εξαιρετικά δημοφιλείς τρόπους προσευχής !

Και όπως ακριβώς συχνά παρατηρείται μία σύντμηση της ευχής του Ιησού στο “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με” , έτσι ακριβώς παρατηρείται και μία αντίστοιχη σύντμηση του Αγγελικού χαιρετισμού στο “ Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία ο Κύριος μετά Σου”

Ένα θαύμα λοιπόν που σχετίζεται με τον Χαιρετισμό αυτό θα σας διηγηθούμε σήμερα ! Το θαύμα αυτό δημοσιεύτηκε στο μικρό βιβλιαράκι που έχει εκδώσει η Ιερά Μονή της Γοργοεπηκόου στην Μάνδρα Αττικής, το οποίο αναφέρεται στα θαύματα της Παναγίας μας !

Πριν πολλά χρόνια σε μια αγροτική περιοχή ζούσε μία ευσεβής οικογένεια ! Επειδή δεν γνώριζαν πολλά γράμματα είχαν την συνήθεια να προσεύχονται μεγαλοφώνως μέσα στο σπίτι με τον Αρχαγγελικό Χαιρετισμό, και αυτόν ακριβώς τον Χαιρετισμό ακούγοντας και ο μικρός γιος της οικογένειας από την παιδική του μάλιστα ηλικία, τον επαναλάμβανε συνέχεια, είτε βρισκόταν μέσα στο σπίτι, είτε έπαιζε έξω στην αυλή !

Μια μέρα που είχε λίγο μεγαλώσει , απομακρύνθηκε λίγο από το σπίτι και πήγε να παίξει με τα άλλα παιδάκια κοντά στο ποτάμι που πέρναγε δίπλα από το χωριό τους !!

Απρόσεκτος καθώς ήταν γλίστρησε και έπεσε στο ποτάμι !

Και καθώς ήτα χειμώνας και τα νερά ήταν φουσκωμένα ο μικρός, που δυστυχώς δεν γνώριζε κολύμπι, παρασύρθηκε γρήγορα από τα ορμητικά νερά !!

Τα άλλα παιδάκια άρχιζαν να φωνάζουν για βοήθεια, οι χωριανοί έτρεξαν αμέσως και κάποιοι βούτηξαν μάλιστα στο ποτάμι και κολύμπησαν στην προσπάθεια τους να βρουν το παιδάκι !!

Εν τω μεταξύ ειδοποιήθηκε και η μάνα και γεμάτη αγωνία έτρεξε κι αυτή στο σημείο όπου είχε πέσει μέσα στο ποτάμι ο μικρός της γιος !

Η ώρα περνούσε και ο μικρός δεν έδινε σημείο ζωής !

Κάποιοι άρχισαν να ψάχνουν πια και στις δύο όχθες του ποταμού, για να περισυλλέξουν το νεκρό κορμάκι του αγοριού, μιας και ήταν πλέον πεπεισμένοι, ότι ο μικρός θα είχε πνιγεί !

Μόνο η μάνα του είχε στερρή την ελπίδα της στην Θεοτόκο και με δάκρυα στα μάτια την παρακαλούσε να κάνει το θαύμα Της και να Της χαρίσει το παιδί της !!

Και ω του παραδόξου θαύματος !

Βλέπουν από το βάθος του ποταμού, να ξεπροβάλλει μία μορφή , που ερχόταν κόντρα στην φορά των νερών του ποταμού !

Όταν πλησίασε κάπως διέκριναν τον μικρό να επιπλέει στο ποτάμι, με τα ρούχα του στεγνά και να χαμογελάει χαρούμενος κτυπώντας χαρούμενα τα χέρια του !!!

Τόσο η μάνα όσο και οι υπόλοιποι βούτηξαν στα νερά και ο μικρός χάθηκε στην αγκαλιά της μητέρας του, που γεμάτη δάκρυα ευχαριστούσε την Παναγία μας για το θαύμα Της !

“Μα γιατί κλαις μανούλα μου ,” ρώτησε απορημένος ο μικρός !“Παιδί μου τόση ώρα που λείπεις νομίσαμε ότι πνίγηκες και θα σε έχανα για πάντα !”

“Αχ μανούλα μου ! “ απάντησε ψύχραιμα ο μικρός “ με το πού έπεσα στα νερά ένοιωσα δύο χέρια να με σηκώνουν ψηλά ! Γύρισα και είδα την Παναγίτσα μας να με κρατάει αγκαλιά , και όλη αυτήν την ώρα ήμουν μαζί Της ! Και ξέρεις μανούλα μου παίζαμε μαζί !

Εγώ την χαιρετούσα όπως με έχεις μάθει και όπως κάνω από μωρό που ήμουν ! Της έλεγα συνέχεια “Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία !” και Εκείνη χαμογελαστή μου απαντούσε “ Ο Κύριος μετά σου !”