ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Πράξ. α΄ 1-8

   Μέσα στὴν πανηγυρικὴ καὶ ἐνθουσιαστικὴ ἀτμόσφαιρα τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως ἀκοῦμε τὴ φωνὴ τοῦ ἀναστάντος Κυρίου, ὅπως μᾶς τὴν μεταφέρει τὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα: «Ἔσεσθέ μοι μάρτυρες ἔν τε Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐν πάσῃ τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς». Ἀπευθύνεται ὁ ­Κύριος στοὺς Μαθητές του καὶ τοὺς δίνει ὁδηγίες γιὰ τὸ ἱερὸ ἔργο ποὺ πρόκειται νὰ ἀναλάβουν. Τοὺς ὑπόσχεται ὅτι θὰ λάβουν δύ­ναμη καὶ ἐνίσχυση ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦ­μα κι ἔτσι θὰ γίνουν μάρτυρες τῆς ζωῆς καὶ τῆς διδασκαλίας του καὶ στὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ σ’ ὅλη τὴν Ἰουδαία καὶ στὴ Σαμάρεια καὶ μέχρι τὸ τελευταῖο καὶ πιὸ ἀπομακρυσμένο σημεῖο τῆς γῆς.

   Θὰ γίνουν μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως. Θὰ δώσουν τὴ μαρτυρία τους, θὰ βεβαιώσουν δηλαδὴ μὲ τὰ λόγια τους καὶ τὴ ζωή τους ὅτι ὁ Χριστὸς ἀναστήθηκε. Ἂς δοῦμε πῶς αὐτὸ ­ἐπαληθεύθηκε πρῶτον μὲν στὴ ζωὴ τῶν ­ἁγίων Ἀποστόλων, κι ἔπειτα στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας διαχρονικά.

   Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἔλαβαν τὸ φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς ­Πεντηκοστῆς, ἄρχισαν νὰ κηρύττουν μὲ θάρρος καὶ παρρησία καὶ νὰ βεβαιώνουν ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ἀληθινὸς Θεός, σταυρώθηκε καὶ ἀναστήθηκε γιὰ νὰ χαρίσει στοὺς ἀνθρώπους τὴ σωτηρία καὶ τὴν αἰώνια ζωή.

   Πράγματι κάνει ἐντύπωση ἡ δυνατὴ πίστη καὶ ἡ θαρραλέα ὁμολογία τῶν ­ἁγίων Ἀποστόλων. Ὁ ἀπόστολος Πέτρος, ὁ ὁ­­­ποῖος τὴ νύχτα τῶν ἁγίων Πα­θῶν ἀπὸ φό­βο εἶχε ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό, τώρα δὲν διστάζει νὰ κηρύξει τὴν ­Ἀνάσταση ἐνώπιον χιλιάδων Ἑβραίων καὶ τονίζει ὅτι εἶ­ναι «μάρτυς τοῦ ἀναστάντος» (Πράξ. β΄ 32). Μαζὶ μὲ τὸν ἅγιο Ἰωάννη ­τολμοῦν νὰ διακηρύξουν τὴν ἀλήθεια ἀκόμα καὶ μέσα στὸ ἰουδαϊκὸ Συνέδριο, χωρὶς νὰ κάμπτον­­ται ἀπὸ τὶς φοβέρες καὶ τὶς ἀπειλὲς τῶν Ἰ­­ουδαίων ἀρχόντων. «Οὐ δυνάμεθα ἡμεῖς ἃ εἴδομεν καὶ ­ἠκούσαμεν μὴ λαλεῖν», δη­λώ­νουν. Δηλαδή, δὲν μποροῦμε νὰ μὴ μι­λᾶμε γι’ αὐτὰ ποὺ εἴδαμε κι ἀκούσα­με, γι’ αὐτὰ ποὺ ἀπὸ προσωπικὴ πεί­ρα ζοῦμε καὶ πιστεύουμε (Πράξ. δ΄ 20).

   Κηρύττουν μὲ παρρησία οἱ ἅγιοι Ἀ­­πόστολοι τὴν Ἀνάσταση τοῦ ­Κυρίου. Ὄχι μόνο μὲ τὸ λόγο τους ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἁγία ζωή τους. Καὶ ἡ μαρτυρία τους αὐτὴ δὲν δίνεται μόνο μέσα στὰ ὅρια τῆς Ἰουδαίας, ἀλλὰ ἀκολουθών­τας τὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου ξεκινοῦν τὸ θαυμαστὸ ἔργο τῆς μαρτυρίας τῆς Ἀναστάσεως «εἰς πάντα τὰ ἔθνη».

   Μιὰ μαρτυρία ποὺ γινόταν καὶ μαρ­τύριο: Συχνὰ ἔμεναν νηστικοὶ καὶ ξάγρυπνοι, πραγματοποιοῦσαν ­ἐξ­αντλητικὲς ὁδοιπορίες κάτω ἀπὸ ἀντίξοες καιρικὲς συνθῆκες, ­ὑπέφεραν σκληρὰ βασανιστήρια, ­φυλακίσεις, ἐξορίες, μαρτύρια. Οἱ ­δυσκολίες ὅ­­­μως αὐτὲς ὄχι μόνο δὲν μείωναν τὸν ζῆλο τους ἀλλὰ δημιουργοῦσαν στὶς ψυχές τους μεγαλύτερο ἐνθουσια­σμὸ καὶ τοὺς ἔκαναν νὰ ποθοῦν μὲ πε­ρισσότερη προθυμία νὰ χύσουν ἀκόμη καὶ τὸ αἷμα τους χάριν τοῦ ἀναστάντος Κυρίου. Αὐτὸ ἀκριβῶς ἔδινε καὶ «ἱκανὴν ἀπόδειξιν», ὅπως λέει καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὅτι ἦταν «κήρυκες ἀληθείας» (PG 63, 498-499).

   Τὸ παράδειγμα αὐτὸ τῶν ἁγίων Ἀ­­­ποστόλων ἀκολούθησαν ἀναρίθμητοι ἅ­­­γιοι τῆς Ἐκκλησίας μας: Ἀπόστολοι, Μάρ­τυρες, Ὁμολογητές, Πατέρες καὶ Δι­δάσκαλοι τῆς οἰκουμένης.

Εἶναι πράγματι ἐκπληκτικὸ νὰ δια­βά­ζει κανεὶς στὸ ­Συναξάρι γιὰ ­πι­στοὺς κάθε ἡλικίας, ἀκόμη καὶ νέα παιδιά, ἀγόρια καὶ κορίτσια, ποὺ παρουσιάζονταν ἀτρόμητοι μπροστὰ στοὺς πιὸ σκληροὺς ἄρχοντες καὶ μὲ παρρησία ὁμολογοῦσαν τὴν ­πίστη τους στὸν ἀναστάντα Κύριο. Ἡ ­πίστη τους στὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ τοὺς ὅ­­πλιζε μὲ θάρρος καὶ δύναμη. Τοὺς ἔκανε νὰ περιφρονοῦν τὶς πιὸ δελεαστικὲς ὑποσχέσεις γιὰ πλούτη καὶ δόξα, νὰ μὴν ὑπολογίζουν τοὺς ἀφόρητους πόνους ἀπὸ τὰ φρικτὰ βασανιστήρια, νὰ μὴ φοβοῦνται τὸν θάνατο, προσδοκώντας τὴν αἰώνια ζωή. Ἔγιναν ἔτσι μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Καὶ σ’ ὅλη τὴ διάρκεια τῶν αἰώνων οἱ πιστοί, μοναχοὶ καὶ λαϊκοί, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, δίνουν τὴ μαρτυρία τους γιὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Τὴ δίνουν μὲ τὸν λόγο τους, κυρίως ὅμως μὲ τὴ ζωή τους, ποὺ εἶναι ζωὴ ἀναστημένη, γεμάτη ἀπὸ τὸ φῶς καὶ τὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως.

   Ἰδιαίτερα ἐντυπωσιακὸ ὅμως εἶναι τὸ ἔργο τῶν ἱεραποστόλων σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τῆς γῆς. Αὐτοί, βαδίζοντας στὰ ἴχνη τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, κήρυξαν καὶ συνεχίζουν νὰ κηρύττουν τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ «ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς», παρὰ τὶς κακουχίες καὶ τὶς πρωτοφανεῖς δυσκολίες ποὺ ἀντιμετωπίζουν.

   Στὴν ἁλυσίδα αὐτὴ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καὶ Μαρτύρων καὶ Ὁσίων καλούμαστε κι ἐμεῖς ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας νὰ λάβουμε τὴ δική μας θέση. Ἂς ἀγωνιζόμαστε λοιπὸν νὰ ζοῦμε ὅπως θέλει ὁ Θεὸς‧ ἂς προχωροῦμε στὴ ζωὴ μὲ πίστη καὶ ἐλπίδα, χωρὶς νὰ λυγίζουμε στὶς δυσκολίες καὶ τὶς θλίψεις‧ καὶ τότε θὰ γίνουμε κι ἐμεῖς μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καὶ θὰ κηρύττουμε «ἔργῳ καὶ λόγῳ» ὅτι ὁ Κύριος ἀληθῶς ἀνέστη!
Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”