Λέγεται, ότι κάποτε στάλθηκε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ από τον Θεό, να πάρει την ψυχή μιας μάνας. Γύρω από το κρεβάτι της ετοιμοθάνατης μάνας, υπήρχαν τα δέκα της παιδιά.
Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, μπροστά σε αυτό το συγκινητικό θέαμα που αντίκρυσε, λυπήθηκε τη μάνα και τα παιδιά και δεν μπόρεσε να πάρει την ψυχή της μάνας και έτσι γύρισε άπραγος πίσω.
Του λέει ο Θεός:
– Πού είναι η ψυχή της μάνας;
– Κύριε, και Εσύ άμα κατέβαινες κάτω και έβλεπες αυτό το θέαμα, δεν θα μπορούσες να πάρεις την ψυχή της.
Ο Κύριος τον επιτίμησε και του λέει:
– Πάνε στον Ειρηνικό Ωκεανό, να μου φέρεις την τάδε πέτρα.
Πράγματι ο αρχάγγελος Μιχαήλ πήγε, την πήρε και την έδωσε στο Θεό. Ο Κύριος την χτύπησε και αυτή άνοιξε.
Μέσα υπήρχε ένα σκουλήκι και ρωτάει ο Θεός τον αρχάγγελο:
– Μου έφερες αυτήν την πέτρα, από το βυθό της θάλασσας.
Ποιός φροντίζει και τρέφει αυτό το σκουλήκι;
– Εσύ, Κύριε, απάντησε ο Αρχάγγελος.
– Κι Εγώ θα φροντίσω τα δέκα παιδιά της μάνας, ήταν η απάντηση του Θεού.
Όταν ο Κύριος ακόμα και για τα σκουλήκια ενδιαφέρεται και μεριμνά, που δεν προορίζονται για τον παράδεισο, εμείς που προοριζόμαστε για εκεί και Σταυρώθηκε για εμάς, φανταστείτε τί φροντίδα και τί ενδιαφέρον μας έχει!
Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας