Λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος: «Ἡ ψυχή μας μοιάζει μέ μία δεξαμενή γεμάτη νερό. Ἄν τό νερό τό ρίξεις πρός τά λουλούδια, δηλαδή τίς ἀρετές, τόν δρόμο τοῦ καλοῦ, θά ζεῖς τήν ἀληθινή χαρά καί θ΄ ἀτροφήσουν οἱ κακίες, τ΄ ἀγκάθια.
Ἄν, ὅμως, ρίξεις τό νερό πρός τά ἀγκάθια, αὐτά θ΄ ἀναπτυχθοῦν καί θά σέ πνίξουν καί θά μαραθοῦν ὅλα τά λουλούδια».
Ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου ἔχει κάποιες δυνάμεις. Ἄν αὐτές τίς δυνάμεις τίς διοχετεύσουμε στό καλό, τότε θά μεγαλώσουν οἱ ἀρετές καί οἱ κακίες, τά ἀγκάθια, θά μαραζώσουν. Ἄν ὅμως τίς δυνάμεις αὐτές τίς ρίξουμε στό κακό, θά ἀναπτυχθοῦν οἱ κακίες καί θά μᾶς πνίξουν καί θά μαραθοῦν ὅλα τά λουλούδια.
Μᾶς ἔχει δώσει ὁ Θεός, γιά παράδειγμα, μία δύναμη πού λέγεται θυμός. Ἄν χρησιμοποιήσεις τόν θυμό καλῶς, βοηθάει στό νά πᾶς στόν Θεό. Ἡ σωστή χρήση τοῦ θυμοῦ εἶναι ὅταν θυμώνουμε γιά νά ὑπερασπιστοῦμε τόν Θεό ἤ τόν πλησίον μας. Ποτέ γιά νά ὑπερασπιστοῦμε τόν ἑαυτό μας.
Ὅταν λοιπόν ὁ ἄνθρωπος ἀκούει μία βλασφημία καί θυμώνει, καλά κάνει καί θυμώνει. Ἤ ὅταν ἀδικεῖται ὁ πλησίον καί τόν ὑπερασπίζεται.
Ἄν ὅμως θυμώσει, ὅταν ἀδικεῖται ὁ ἴδιος, πού δέν πρέπει, τότε ποτίζει τά ἀγκάθια, ἀναπτύσσει μέσα του τό πάθος τοῦ θυμοῦ, κυριεύεται ἀπό αὐτό καί ζεῖ μιά μαύρη ζωή. Τό ἴδιο καί ὅλες οἱ ἄλλες δυνάμεις πού ἔχουμε, οἱ διάφορες ἐπιθυμίες πού ἔχουμε.
➤Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 18 – 2 – 2016)