Λοχεία-Γαλουχία
Ἡ διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου πρός τούς γονεῖς ἀποτελεῖ ἕναν θεόπνευστο ἁγιοπατερικό κώδικα δημιουργίας Ἁγίων. Οἱ ὁδηγίες Του, ἀπόλυτα σύμφωνες μέ τήν ὅλη διδασκαλία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί ἀντίθετες μέ τίς μεταπατερικές ψυχολογικοῦ τύπου θεωρίες, ἐάν ἀκολουθηθοῦν, ὁδηγοῦν στήν δημιουργία ἁγιασμένων «ἐκ κοιλίας μητρός» ὑπάρξεων. Συνεχίζοντας, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, παρουσιάζουμε τήν καθοδήγησή του πρός τίς μητέρες πού βρίσκονται στήν περίοδο τῆς λοχείας καί τοῦ θηλασμοῦ. Ὁ Ὅσιος συνιστοῦσε νά ὑπάρχει συζυγική ἐγκράτεια κατά τήν περίοδο τῆς λοχείας καί τοῦ θηλασμοῦ, διότι διαφορετικά ἀλλοιώνεται τό μητρικό γάλα. Ἐπίσης συνιστοῦσε τίς πρῶτες σαράντα ἡμέρες οἱ λεχῶνες νά μήν δέχονται ἐπισκέψεις, γιά νά μήν ἐπηρεάζονται τά ἀρτιγέννητα βρέφη ἀπό τά πνευματικά μικρόβια (ζήλεια, φθόνος, κακία, ἀνηθικότητα κ.λ.π.) τῶν ἐπισκεπτῶν[1].
Ἰδιαίτερα αὐτές τίς πρῶτες ἡμέρες τά βρέφη ὡς μαγνήτης συλλαμβάνουν τά πάντα (θετικά καί ἀρνητικά), τά ὁποῖα ἀργότερα θά ἐπηρεάσουν καθοριστικά τή ζωή τους[2].
Ἠ μητέρα αὐτές τίς ἡμέρες δέν θά πρέπει νά βγαίνει ἔξω. Θά πρέπει νά προσεύχεται συνεχῶς καί νά θηλάζει μόνη της τό τέκνο της φορώντας τά καθαρά της ροῦχα καί σταυρώνοντας τόσο τό παιδί ὅσο καί τόν ἑαυτό της. Τό παιδί δέχεται ἔτσι πολλή ἐν Χριστῷ ἀγάπη, πού θά τό βοηθήσει καθοριστικά ἀργότερα καί μάλιστα κατά τήν ἐφηβεία[3].
Ὁ θηλασμός ἔχει εὐεργετικώτατη ἐπίδραση καί ὠφέλεια στό βρέφος, τόσο βιολογική ὅσο καί κυρίως πνευματική[4].
[1] Μητροπολίτου Μόρφου: Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν κατά τούς σύγχρονους ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας (ΒΙΝΤΕΟ), http://www.vimaorthodoxias.gr/eipan/item/79693. Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία: «Κατά τήν διάρκειαν τοῦ θηλασμοῦ», δίδασκε ὁ ὅσιος, «εἶναι καλά νά ὑπάρχει, ὅσο γίνεται, μιά ἐρωτική ἐγκράτεια, διότι λέει, τό γάλα χαλάει. Ὅλη ἡ διαπαιδαγώγηση τοῦ βρέφους γίνεται μέ τόν θηλασμό. Μοναδικές στιγμές». Στίς νέες μητέρες πού εἶχαν ἀρτιγέννητα βρέφη «συνιστοῦσε, μόλις γεννοῦσαν,… τίς πρῶτες σαράντα ἡμέρες νά μή δέχονται ἐπισκέψεις. Πόσο σοφά ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει καθορίσει τόν σαραντισμό. Ὁ λόγος εἶναι δύο λέξεις: τά πνευματικά μικρόβια, τά ὁποῖα ἐκπέμπουν οἱ ἄνθρωποι. Καί αὐτά τά πνευματικά μικρόβια μεταδίδονται στούς συνανθρώπους μας καί ἰδιαιτέρως στά παιδιά. Τά παιδιά εἶναι πάρα πολύ εὐάλωτα στίς ἐπιθυμίες τῶν ἀνθρώπων, στούς ἀνθρώπους εἰδικά τούς κακόβουλους, τούς ζηλιάρηδες, τούς φθονερούς, τούς ἀνθρώπους πού πηγαίνουν σέ μάγους, τούς ἀνθρώπους πού ἔχουν ἀνήθικην ζωήν. Ὅλα αὐτά μεταδίδονται στά παιδιά μας».
[2] Μητροπολίτου Μόρφου: Ἡ Παιδαγωγική τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, (ΒΙΝΤΕΟ), https://www.youtube.com/watch?v=GJ_lPin5xjU&t=1609s. Ἀπομαγνητοφωνημένη ἀπό ἐμᾶς ὁμιλία: Δέν πρέπει νά δέχεται ἡ μητέρα αὐτές τίς σαράντα ἡμέρες, διότι σ΄ αὐτές τίς ἐπισκέψεις «οἱ ἄνθρωποι κουβαλοῦν τήν ταραχήν τους, τόν ἐγωισμόν τους, τόν θαυμασμόν τους, τό μάτι τους… τόν βάσκανο ὀφθαλμό… τά πνευματικά τους μικρόβια καί τό παιδί μας εἶναι πολύ-πολύ εὐάλωτο αὐτές τίς στιγμές, εἶναι μαγνήτης ἔντονα συλληπτικός. Μαζεύει δηλαδή ὅλα αὐτά καί δυστυχῶς τά κρατᾶ καί θά τά βγάλει σέ μίαν μεγαλύτερην ἡλικία».
[3] Μητροπολίτου Μόρφου: Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν κατά τούς σύγχρονους ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας (ΒΙΝΤΕΟ), http://www.vimaorthodoxias.gr/eipan/item/79693. Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία: Δίδασκε ὁ Ὅσιος ὅτι «πρέπει τίς πρῶτες σαράντα μέρες, ἰδιαιτέρως ἡ μάνα, νά ἔχει ἔγνοια νά μήν βγαίνει ἔξω. Σαράντα μέρες, λέει, νά εἶναι σαράντα μέρες προσευχῆς. Νά ζήσει μέσα στήν προσευχή τό νέο μέλος τῆς οἰκογένειας, πού εἰσῆλθε σ’ αὐτήν, καί νά προσπαθήσει νά τό θηλάζει τό παιδί… Ἡ μάνα μόνη της μέ τό παιδί, κλείνει τήν πόρτα, κανείς δέν σᾶς βλέπει, φορᾶς τήν καθαρή σου ρόμπα, κάνεις προσευχή, σταυρώνεις τό παιδί καί τόν ἑαυτόν σου. Ἐσύ καί τό μωρό. Μεγάλη στιγμή. Συγκίνηση. Δέος. Τό γάλα περνᾶ ἀπό τό ἕνα σῶμα στό ἄλλο σῶμα, τοῦ παιδιοῦ, χωρίς ἐπαφήν μέ μικρόβια, χωρίς ἀποστειρώσεις μπουκαλιῶν, χωρίς κόπο, φυσικῷ τῷ τρόπω. Σ’ αὐτήν τήν ἐπαφήν γίνεται ἡ κάλυψη τῶν σωματικῶν καί ψυχικῶν ἀναγκῶν τοῦ παιδιοῦ. Αὐτές οἱ στιγμές καθορίζουν τήν ἐφηβεία. Οἱ στιγμές τῆς μυστικῆς ἀγωγῆς τῶν παιδιῶν. Τώρα θεραπεύονται ὅλες οἱ ἀνάγκες τοῦ βρέφους, τό ἀλλάζεις, τό κάνεις μπάνιον, τό θηλάζεις, τό βάζεις στήν κούνια του».
[4] Μητροπολίτου Μόρφου: Ἡ Παιδαγωγική τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, (ΒΙΝΤΕΟ), https://www.youtube.com/watch?v=GJ_lPin5xjU&t=1609s. Ἀπομαγνητοφωνημένη ἀπό ἐμᾶς ὁμιλία: «Μ’ αὐτόν τόν τρόπον, λέει, τό βρέφος ἀποκτᾶ (δηλ. ἀφομοιώνει) ὅλα τά δυνατά (βασικά) στοιχεῖα τοῦ γάλακτος καί μέσα ἀπό τό γάλα τῆς μητέρας περνᾶ ὅλη ἡ ἐνέργεια (ἡ ἀγάπη), ὄχι μόνο τῆς μάνας, καί τοῦ πατέρα πού προκάλεσεν τήν σύλληψη, καί ὅλης τῆς γενιᾶς. Τῶν προηγούμενων, τῶν προγόνων δηλαδή. Τῶν προγόνων. Γι’ αὐτό ἔλεγαν οἱ παλιοί, τό μωρό παίρνει ἀπό ἑφτά γενιές. Τώρα τά δέχονται καί ἔρχονται καί μιλᾶνε γιά κληρονομικότητες καί γιά DNA καί μάλιστα ἕνας τελευταῖα, μεγάλος ἐπιστήμονας καί Ἑλληνοαμερικάνος, λέει ὑπάρχει DNA μέσα στό DNA. Εἶναι διπλό δηλαδή».