«ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΤΩΜΕΝ ΕΚ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

Ήλία Μηνιάτη «Διδαχαί καί λόγοι»

Ἕνας φίλος τοῦ μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ὀνόματι Περῖλλος, τοῦ ἐζήτησε δέκα τάλαντα, διά νά κάμῃ τήν προῖκα τῶν δύο θυγατέρων του. Ὁ Ἀλέξανδρος τοῦ ἔδωκε πενῆντα· εἶναι ἱκανά δέκα, μόνον, εἶπε ὁ Περῖλλος· ναί, ἀπεκρίθη ὁ Ἀλάξανδρος, δέκα εἶναι ἱκανά νά τά δώσω ἐγώ· «ἱκανά μέν σοί λαβεῖν, ἐμοί δέ οὐχ ἱκανά δοῦναι». Ἄλλος στρατιώτης πάλιν τοῦ ἐζήτησε διά ἐλεημοσύνην ὀλίγα χρήματα, καί αὐτός τοῦ ἐχάρισε μίαν ὁλόκληρον πόλιν· ἔμεινεν ἐκστατικός εἰς τόσον μεγάλον χάρισμα ἐκεῖνος ὁ πτωχός, καί τοῦτο – εἶπεν – εἶναι πολύ διά ἕνα στρατιώτην· μά τοῦτο , ἀπεκρίθη ὁ μεγαλόδωρος βασιλεύς, δέν εἶναι πολύ διά ἕναν Ἀλέξανδρον.

Τί θέλω νά εἰπῶ μέ ταῦτα, χριστιανοί;

Ὅποιος θέλει νά ζητήσῃ ἕνα χάρισμα ἀπό τόν μέγαν Ἀλέξανδρον, ἄς ζητήσῃ τι ἄξιον τοῦ μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ἀλλέως κάνει ἄδικον τῆς μεγάλης ἐκεῖνης ψυχῆς·

καί ὅποιος θέλει νά ζητήσῃ τινά χάριν ἀπό τόν Θεόν, τόν μέγα Βασιλέα τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, ἄς ζητήσῃ τι ἄξιον τοῦ Θεοῦ.Τό νά ζητήσετε ἀπό τόν Θεόν ζωήν, ὑγείαν, πλοῦτον, εὐτυχίαν, δόξαν, τιμήν, πράματα ὅλα πρόσκαιρα, ἐπίγεια, τό ζήτημα εἶναι μικροπρεπές· «οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε»· ταῦτα εἶναι πράγματα, ὁποῦ σιμά εἰς τόν Θεόν, δέν ἀξίζουσι τίποτε, καί εἶναι φανερόν σημάδι, ὅτι ὡς πράγματα οὐτιδανά, ὁ Θεός τά χαρίζει καί εἰς ἁμαρτωλούς, ὅπου παραβαίνουν τάς ἐντολάς του καί εἰς ἀσεβεῖς, ὁποῦ βλασφημοῦσι τό ὄνομά του τό ἄγιον· ζητήσατε πράγματα μεγάλα, ἄξια τοῦ μεγάλου Θεοῦ, «οἷα τῷ αἰτουμένῳ δοῦναι πρέπει». 

Ζητάσατε πρῶτον τήν βασιλείαν του· ταῦτα δέ τά ἄλλα, ἄν γνωρίσῃ ὁ Θεός πῶς σᾶς συμφέρουσι, θέλει τά δώσει ὡσάν προσθήκας, «ζητεῖτε πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ἡμῖν». Μά τάχα ( θέλεις μέ εἰπεῖ ) ἄν ζητήσω τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, ἕνας ἁμαρτωλός, ὡσάν ἐγώ, τήν λαμβάνω; Ναί· ἄν τήν ζητήσῃς μέ θερμήν ἀγάπην, μέ πίστιν ζωντανήν, ἐσύ τήν ἔχεις. Δέν εἶσαι χριστιανός; λοιπόν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ κληρονομία σου. Διά νά σοῦ κερδίσῃ ταύτην τήν βασιλείαν ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ἐκατέβη ἀπό τόν οὐρανόν εἰς τήν γῆν καί ἔγινεν ἀνθρωπος, ἔπαθεν, ἐσταυρώθη, ἀπέθανεν, ἀνελήφθη· σοῦ ἄνοιξε τόν δρόμον πρός τόν παράδεισον, σοῦ ἄφησε τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, διά νά ἀγοράσῃς μέ ταῦτα τόν ἀτίμιτον ἐκεῖνον θησαυρόν.

Εἶσαι ἁμαρτωλός, μά ὁ Χριστός ἦλθε διά νά σώσῃ τούς ἁμαρτωλούς·

μά ἄν εἶσαι ἁμαρτωλός τί σέ ἐμποδίζει εἰς μίαν στιγμήν νά γένῃς δίκαιος;

ἐμετανόησες, ἐξωμολογήθης, ἐδιορθώθης; ἐσύ ἐδικαιώθης παρευθύς·

ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐδική σου.

Τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐζήτησαν πόρνοι, μοιχοί, λῃσταί – καί τήν ἔλαβον. Καί ἐσύ διστάζεις;

Συνεχίζεται….

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἀπό ἡμερολόγιο τοῦ Ἁγίου Ὄρους