Το θρησκευτικό συναίσθημα, η αναζήτηση του Θεού είναι μία φυσική λειτουργία του ανθρώπου. Δεν υπάρχει τόπος στη γη χωρίς θρησκεία. Επειδή, όμως, ο Θεός είναι υπερβατικός, και υπερβαίνει τις αντιληπτικές ικανότητες του ανθρώπου, ο άνθρωπος μόνος του ποτέ δεν μπορεί να τον γνωρίσει. Τον γνωρίζει, όσο ο ίδιος αποκαλύπτεται. Η Αγία Γραφή λέει ότι «οι Θεοί των εθνών δαιμόνια» (Ψαλμ. 95, 5), δηλαδή οι θεότητες εκτός της αποκάλυψης της Αγίας Γραφής είναι δημιουργήματα δαιμονίων. Ο διάβολος από μίσος προς το Δημιουργό και από φθόνο προς τον άνθρωπο οδήγησε τους ανθρώπους να λατρεύουν κτίσματα, νεκρούς προγόνους, δυνάμεις της φύσης και φανταστικά όντα ως θεούς. Μ’ αυτόν τον τρόπο ικανοποιεί τον εγωισμό του, να λατρεύεται ως Θεός, και αποπροσανατολίζει τους ανθρώπους από τον πραγματικό Θεό, για να πέφτουν στην αμαρτία και να ζουν μακριά από το Θεό και να μη το δεχθούν, όταν αποκαλυφθεί και τον λατρεύσουν. Εδώ, ας θυμηθούμε πόσο δύσκολα επικράτησε ο χριστιανισμός στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, πόσοι εξολοθρεμοί των χριστιανών έγιναν στην Περσία, τι αντίσταση βρήκε και βρίσκει η ιεραποστολή στην Ινδία, στην Κίνα, στην Ιαπωνία!

Ό,τι φαίνονται αλήθεια στις άλλες θρησκείες, είναι μισή αλήθεια και, όπως ξέρουμε, η μισή αλήθεια είναι ολόκληρο ψέμα. Εξάλλου αν δεν έλεγαν και κάποιες αλήθειες, ποιος θα τις ακολουθούσε; Όλες οι θρησκείες πάσχουν και στη διδασκαλία περί Θεού και στην ηθική διδασκαλία.

Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις – Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ.19-20), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου

http://makkavaios.blogspot.gr/2017/06/blog-post_45.html