«Είχα δανειστεί από κάποιον φίλο μου ένα βιβλίο του π. Ιακώβου Τσαλίκη και το διάβαζα στο σπίτι μου αργά το βράδυ, αφού τελείωνα τις δουλειές μου. Το τρίτο βράδυ το τελείωσα και όπως έκλεισα το βιβλίο και η ώρα ήταν περίπου 2:30 το πρωί, έκλεισα το φως και πήγα προς το κρεββάτι μου. Κάθισα και ετοιμαζόμουν να ξαπλώσω.

 Εκείνη τη στιγμή είδα τον π. Ιάκωβο να βγαίνει από το δωμάτιο της κουζίνας και να προχωράει προς τα έξω διασχίζοντας τον χώρο της αυλής. Ήμουν έτοιμη να τον φωνάξω, για να τον σταματήσω και να του πιάσω το χέρι, έχοντας μια μεγάλη έκπληξη για το πως ήρθε στο σπίτι μας και είχε δει τι ακριβώς συμβαίνει, είχε δει τα πολλά προβλήματά μας. Το δωμάτιο μου είναι ακριβώς στον πάνω όροφο, (είναι το σπίτι διώροφο) και ενώ πάνω ήταν νύχτα, κάτω την ώρα που ο Γέροντας διέσχιζε τον διάδρομο όλα ήταν φωτεινά σαν να ήταν μέρα. Μέχρι να σκεφτώ να κατέβω να τον αγγίξω, να του ασπασθώ το χέρι, χάθηκε. Αυτό ήταν για μένα ένα μεγάλο σημάδι. Ένοιωσα μέσα μου ότι ο Γέροντας ήρθε, επειδή είχαμε πάρα πολλά προβλήματα.

 Μετά δυο μήνες περίπου συνέβη κάτι παράξενο και πρωτοφανές στο σπίτι μας. Από το μέρος που πέρασε ο Γέροντας έχουμε μια τριανταφυλλιά, που άνθισε και μέσα από τα τριαντάφυλλα που είχαν μαδήσει και μαραθεί βγαίνανε μπουκέτα τριαντάφυλλα από το ίδιο κοτσάνι. Αυτό πιστεύω ότι οφείλεται στην ευλογία του Γέροντα, όπως επίσης και το ότι μετά την επίσκεψή του, λύθηκαν πολλά προβλήματά μας.

 Η αδελφή μου που ήταν έγκυος γέννησε φυσιολογικά, ενώ είχε πολύ σοβαρά προβλήματα κι η μητέρα μου που ήταν βαριά άρρωστη και την περιμέναμε να πεθάνει έγινε τότε καλά. Συνάμα με βοήθησε να ξαναγυρίσω στην Εκκλησία απ’ όπου ελιχα απομακρυνθεί.

Ο π. Ιάκωβος είναι ο αγαπημένος μου Άγιος και τον ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου».