ΟΜΙΛΙΑ 2η

 π.Ἀθανασίου Μυτιληναίου

“Λόγοι Ἀφυπνίσεως”

 Τί εἶναι ὁ γάμος γιά τόν Χριστιανό.

  Τέταρτο –προσέξτε τώρα. Οἱ Χριστιανοί, λέει, παντρεύονται ὅπως ὅλοι καί τεκνογονοῦν, «ἀλλ᾿ οὐ ῥίπτουσι τά γεννώμενα»¹. Οἱ Χριστιανοί παντρεύονται καί τεκνογονοῦν ὅπως ὅλοι, ἀλλά δέν πετᾶνε ἤ δέν ἐκθέτουν ἐκεῖνα πού γεννιοῦνται. Δηλαδή οἱ Χριστιανοί ἔρχονται σέ γάμου κοινωνία, δηλαδή παντρεύεται ὁ Χριστιανός, –ἔ, βέβαια– ἀλλά ὁ γάμος τοῦ Χριστιανοῦ εὐλογεῖται ἀπό τόν Θεό.

  Εὐλογεῖται ἀπό τόν Θεό ὁ γάμος. Γι᾿ αὐτό γράφει ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος πρός τόν ἅγιο Πολύκαρπο: «Πρέπει δέ… μετά γνώμης τοῦ ἐπισκόπου τήν ἕνωσιν ποιεῖσθαι, ἵνα ὁ γάμος ᾖ κατά Κύριον», γιά νά εἶναι κατά Θεόν ὁ γάμος, λέει σύμφωνα μέ τήν γνώμη τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή τοῦ ἐπισκόπου, «καί μή κατ᾿ ἐπιθυμίαν», ὄχι γιατί μ᾿ ἀρέσεις καί σ᾿ ἀρέσω, ἀδιάφορο ἄν δέν πρέπει νά σέ παντρευτῶ, γιατί εἶσαι ἀλλόθρησκος ἄνθρωπος καί λοιπά· «Πάντα εἰς τιμήν Θεοῦ γινέσθω.»².  Συνεπῶς ὁ Χριστιανός παντρεύεται· ἀλλά ὁ γάμος του εἶναι κάτω ἀπό τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Αὐτό θά πεῖ γάμος· δέχομαι τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Ἄρα ὁ Χριστιανός δέν δέχεται τόν πολιτικό γάμο ἐπ᾿ οὐδενί λόγῳ! Τόν θεωρεῖ πορνεία, γιατί εἶναι· καί εἶναι, ἐπειδή εἶναι ἀνευλόγητος. Λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «εἴτε οὖν ἐσθίετε εἴτε πίνετε εἴτε τι ποιεῖτε», ἐάν τρῶτε ἤ πίνετε ἤ κάτι κάνετε, «εἴτε τι ποιεῖτε», τό πιό μικρό, «πάντα εἰς δόξαν Θεοῦ ποιεῖτε», πρέπει νά ἔχουν ὅλα τήν σφραγῖδα τῆς εὐλογίας τοῦ Θεοῦ καί τήν σφραγῖδα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ. Κι ἐσύ, ἀδελφέ μου, ὁλόκληρο θέμα στή ζωή σου, πού εἶναι ὁ γάμος, παντρεύεσαι ἀνευλόγητα; ! χωρίς τόν Θεό;!…

  Ὁ πολιτικός γάμος.

 Ἀγαπητοί μου, προσέξτε –δέν εἶναι κακία αὐτό πού θά πῶ. Ἄν τό παιδί σας, ὅ μή γένοιτο, παντρευτεῖ μέ πολιτικό γάμο, δέν θά πᾶτε στόν γάμο του! εἶναι σέ ἀταξία. Ἄν συγγενικό ἤ φιλικό σας πρόσωπο παντρευτεῖ μέ πολιτικό γάμο, δέν θά πᾶτε! θά τοῦ πεῖτε ὅτι εἶναι σέ ἀταξία. Προσέξτε με· οὔτε δῶρο θά πάτε! διότι μέ τήν παρουσία σας, τήν ἐπίσκεψή σας ἤ τό δῶρο σας ἐπικροτεῖτε κάτι πού ὁ Θεός δέν τό θέλει, εἶναι παράνομο. Αὐτό πού προέτρεπε ὁ ἀπόστολος Παῦλος τούς Κορινθίους γιά κάποιον αἱμομίκτη Χριστιανό, νά μήν τοῦ μιλᾶνε γιά νά ντραπεῖ καί νά συνέλθει³, αὐτό θά κάνετε κι ἐσεῖς. Θά δείχνετε τήν δυσαρέσκειά σας· ὄχι σήμερα αὔριο καί γιά δέκα μέρες, ἀλλά μέχρι πού νά διορθωθεῖ. Θά λέτε καλημέρα, ἀλλά πάντα θά ὑπενθυμίζετε μέ τή στάση σας. «Ἀγαπητέ μου φίλε ἤ παιδί μου, εἶσαι σέ ἀταξία.» Θά τόν κάνετε τόν ἄλλο νά σκεφθεῖ, καί τότε νά πεῖ: «Τί κάνω;». Ἄν τόν ἐπιδοκιμάσουμε, τότε δέν τόν διορθώνουμε.

  Χριστιανοί καί ἐκτρώσεις.

 Ἔτσι λοιπόν ὁ Χριστιανός παντρεύεται καί γεννᾶ παιδιά· ἀλλά δέν κάνει ἐκτρώσεις. Κι ἄν γεννήσει, δέν ἐκθέτει τά παιδιά τά ὁποῖα ἔχει γεννήσει ὡς ἀνεπιθύμητα. Ὄχι τό γεννᾶμε καί τό πετᾶμε!

  Ἡ Διδαχή τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων μάλιστα, ἕνα πανάρχαιο βιβλίο, ἀναφερόμενη στήν ὁδό τοῦ θανάτου, γράφει τά ἑξῆς: «Ἡ δέ τοῦ θανάτου ὁδός ἐστιν αὕτη… –λέει πολλά· καί μεταξύ ἄλλων λέγει: φονεῖς τέκνων, φθορεῖς πλάσματος Θεοῦ…». Εἴδατε; «φονεῖς τέκνων»!αὐτοί πού σκοτώνουν τά παιδιά τους, αὐτοί πού φθείρουν τό πλάσμα τοῦ Θεοῦ. «ῥυσθείητε, τέκνα, ἀπό τούτων ἁπάντων.»⁴, ἀπαλλαγεῖτε, παιδιά μου, λέει τό βιβλίο τῆς Διδαχῆς, ἀπ᾿ ὅλα αὐτά.

  Χριστιανοί καί ἀγωγή τῶν παιδιῶν.

 Ἀλλά καί σέ θέματα ἀγωγῆς τῶν παιδιῶν τους οἱ Χριστιανοί δέν ἀμελοῦν τήν ἐν Κυρίῳ παιδαγωγία. Σήμερα μάλιστα εἶναι πολύ δύσκολη ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν. Δέν τήν ἀμελοῦν οὔτε μένουν σ᾿ ἐκεῖνη τήν, προσέξτε, ἐσφαλμένη ἀντίληψη περί ἐλευθερίας, ἡ ὁποία ἀντίληψη περί ἐλευθερίας εἶναι ταυτόσημη μέ τήν ἀσυδοσία σήμερα… Δέν ἔχουν αὐτή τήν ἀντίληψη περί ἐλευθερίας οἱ Χριστιανοί μέσα στόν κόσμο, ἀλλά μένουν πάλι σ᾿ ἐκείνη τήν προτροπή τοῦ βιβλίου τῆς Διδαχῆς, πού λέγει: «Οὐκ ἀρεῖς τήν χεῖρά σου ἀπό τοῦ υἱοῦ σου ἤ ἀπό τῆς θυγατρός σου, ἀλλά ἀπό νεότητος διδάξεις τόν φόβον τοῦ Θεοῦ.»⁵, δέν θά σηκώσεις τό χέρι σου ἀπό τό ἀγόρι σου! «Μά…» Θά τό κρατᾶς γερά τό παιδί σου!

• Μητέρα, νά πάω… ἕνα παρτάκι θά κάνουμε.

• Ὄχι, παιδί μου, δέν θά πᾶς.

• Μά…

• Ὄχι, παιδί μου, δέν θά πᾶς.

• Μά, μέ καταπιέζεις!

• Κάποια μέρα θά μέ εὐγνωμονεῖς, παιδάκι μου.

• Μά…

• Ὄχι, παιδάκι μου, δέν θά πᾶς. Δέν θά πᾶς· τελείωσε.

Εἴδατε; «οὐκ ἀρεῖς τήν χεῖρᾶ σου» λέει, δέν θά σηκώσεις τό χέρι σου –ποιό; τό χέρι πού χειραγωγεῖ, πού παιδαγωγεῖ τά παιδιά σου, καί νά πεῖς: «Ἔ, …». Ξέρετε τί θά πεῖ σηκώνω τό χέρι μου –εἶναι καί σύγχρονη λέξη– χειρ-αφέτηση. Χειραφετῶ, δηλαδή ἀφήνω τό παιδί μου ἀπό τό χέρι μου, κι ἐκεῖνο παίρνει τόν δρόμο πού θέλει! καί αὐτό τό κάνω δῆθεν γιά νά μήν καταπιέζεται… ἔχοντας αὐτήν τήν τρομερά, τήν ἐγκληματική ἐσφαλμένη ἀντίληψη περί ἐλευθερίας!

  Ἔτσι θά λέγαμε ὅτι ἐν εὐρείᾳ ἐννοίᾳ αὐτό ἐδῶ πού ἀναφέρει ἡ Πρός Διόγνητον, ὅτι οἱ Χριστιανοί παντρεύονται καί γεννοῦν παιδιά ὅπως ὅλοι «ἀλλ᾿ οὐ ῥίπτουσι τά γεννώμενα», δέν εἶναι μόνον ἡ περίπτωση νά μήν πετάξω τό παιδί μου ὅταν νεογεννήθηκε, ἀλλά εἶναι καί νά μήν πετάξω τό παιδί μου κι ὡς πρός τήν ἀγωγή· νά μή πῶ «ἄς κάνει ὅ,τι θέλει». Ὑπάρχει ἡ ἀντίληψη ὅτι «τό παιδί μου ἄς τραβήξει τόν δρόμο του, αὐτόν πού θέλει»! Τό ἀγόρι· «Ἔ, ἀγόρι εἶναι…». Τό κορίτσι· «Ἔ, φύγαμε ἀπό τίς προκαταλήψεις, πού ᾿λεγαν νά φυλάξω τό κορίτσι μου…». Ὄχι. Μήν πετάξεις τό παιδί σου! Μήν τό πετάξεις καί τό κάνεις ἔκθετο στίς ποικίλες ἐπιδράσεις τῶν ρευμάτων τῆς ἐποχῆς, ὅλων αὐτῶν πού εἶναι ὀλετῆρες, καταστροφεῖς τῶν παιδιῶν μας καί ὅλων μας. Δέν θά ἀφήσεις τό παιδί σου!

  Βέβαια θέλει τέχνη, γιά νά μή πεῖ τό παιδί ὅτι τό κρατᾶμε ἀπό τό σβέρκο. Θέλει τέχνη. Ἔ, αὐτή ἡ τέχνη εἶναι ἡ τέχνη τῶν γονιῶν. Καί πρέπει νά σᾶς θυμίσω καί νά σᾶς πῶ, ἄν εἶστε γονεῖς μέ παιδιά, μή γυρεύετε ἄλλες δουλειές πιό ἔξω γιά νά συμληρώσετε τόν χρόνο τῆς ζωῆς σας, γιατί ἔχετε ἀνία μέσα στό σπίτι, ἰδίως οἱ γναῖκες· ἡ τέχνη νά κρατᾶς τά παιδιά σου κάτω ἀπό τόν ζυγό τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ τέχνη τῶν τεχνῶν καί ἡ ἐπιστήμη τῶν ἐπιστημῶν, πού λέει καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος.

  Συνεχίζεται….

 Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἐκδόσεις:«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

Ἱ.Μ.Κομνηνείου «Κοιμήσεως Θεοτόκου» καί «Ἁγίου Δημητρίου»

400.07ΣτόμιονΛαρίσης.

Τηλ.&Fax.:24950.91220.

 1 Πρός Διόγνητον, ΒΕΠΕΣ 2, V, 6. Ἔκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἀθῆναι 1955, σ. 253.

5Διδαχή τῶν δώδεκα Ἀποστόλων, ΕΠΕ, κεφ. δ΄, στ. 9, Ἐκδ. Οἶκ. Ἐλ. Μερετάκη, «Τό Βυζάντιον», Θεσ/νίκη 1993, σ. 16.