Σε ένα τόπο εφαρμοσμένης ασκήσεως και βιωμένης θεώσεως , σε μια διάρκεια κοντά χιλίων χρόνων , το γεωλογικό φαινόμενο που λέγεται χαράδρα του Βίκου , αποτελεί έναν πνευματικό σταθμό απογείωσης για τον αναχωρητή του κόσμου , προς τον ουράνιο κόσμο…..
Οι αναχωρητές του Βίκου ήταν οι επαναστάτες του πνεύματος της κάθε εποχής, που προσπέρασαν τους μάταιους αντίλαλους και τις παλινδρομικές φωταγωγήσεις του κόσμου που ανακυκλώνουν τον δρόμο της ζωής στα οριζόντια μονοπάτια της ανθρώπινης επινόησης.
Άνθρωποι με πνευματικές αναταράξεις και συγκλονισμένοι από τα βουητά του υπαρξιακού τους γκρεμού, εγκαταστάθηκαν στα σπλάχνα αυτού του τόπου,
έκαναν σπίτι τους τα στόματα της χαράδρας – τις λεγόμενες βικοσπηλιές- σαν να ήθελαν να μάθουν το μυστικό από τα ίδια τα χείλη της μάνας γης…. Ήρθαν και έδωσαν σάρκα και οστά και η αποζημίωση αυτής της δωρεάς, ήταν να ακούσουν τον αντίλαλο του ουρανού ….
Πέταξαν το υπαρξιακό τους χάος μέσα στο βάραθρο αυτού του τόπου , γκρέμισαν τον παλαιό άνθρωπο και αναγεννήθηκαν στην γεωλογική αυτή κολυμβήθρα της ασκήσεως ….και αναβαθμίστηκαν σε ανώτερη πνευματική διάσταση. Κατάλαβαν λοιπόν ότι αυτή η χαράδρα , αποτέλεσε ένα τεράστιο γεωλογικό αυτί, ένα ραντάρ που πολλαπλασίαζε τους ψιθύρους του ουρανού προς την γη.
Έγιναν ένα με το πέτρωμα και ξάπλωναν με μοναδικό προσκέφαλο ένα κομμάτι πέτρα που σαν ακουστικό έφερνε μέσω τις χαράδρας , την φωνή του θεού στην ψυχή τους. Είχαν ανακαλύψει έναν δίαυλο επικοινωνίας από τον Θεό και αντίστροφα. Έτσι λοιπόν η χαράδρα σαν μια μεγάλη κόγχη ιερού, απορροφούσε τον Λόγο του μεγάλου Αρχιερέα Χριστού από τους ουρανούς και τον αντανακλούσε στις φωτισμένες ζωές των ερημιτών.
Μια αντίστοιχη περίπτωση ειδικού βάρους πνευματικής μυσταγωγίας, μπορούμε να συναντήσουμε στα Μετέωρα,στο Άγιο Όρος κ.α. Χώροι που περικλείουν μια μυστική ενέργεια και εμπνέουν τον τυχοδιώκτη άνθρωπο της προσωπικής θέωσης ,σε πνευματικές μεταρσιώσεις και συναντήσεις με τον Θεό! Οι ερημίτες του Βίκου λοιπόν ….αυτοί οι ακροβάτες του πνεύματος! Έμαθαν το μυστικό του ουρανού από τα χείλη αυτής της γης..! και έμειναν για πάντα συντονισμένοι σ’ αυτόν τον «αντίλαλο…….!»
Π. Ηλίας Χρυσοσπάθης εφημέριος Μονοδενδρίου.