Χριστόφορος Παπουλάκος (ή Παναγιωτόπουλος)
Ο Όσιος Χριστόφορος Παπουλάκος (ή Παναγιωτόπουλος) (1770-1861) ήταν Έλληνας Ορθόδοξος μοναχός και κήρυκας.
Γεννήθηκε στο χωριό Άρμπουνα της επαρχίας Καλαβρύτων και αρχικά υπήρξε κρεοπώλης. Ήταν τελείως αγράμματος, όταν πήρε την απόφαση να ακολουθήσει τον μοναχικό βίο.
Αρχικά μόνασε στην Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, ενώ αργότερα ασκήτεψε σε καλύβι κοντά στο χωριό του.
Έμεινε στην απομόνωση για περίπου 20 χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων έμαθε γραφή και ανάγνωση.
Σε ηλικία 80 ετών πήρε την απόφαση να κηρύξει.
Η φήμη του διαδόθηκε γρήγορα, αφού είχε τον δικό του τρόπο να συνεπαίρνει το κοινό του.
Κυρίως κήρυττε εναντίον της μοιχείας, της κλοπής και υπέρ της προσευχής.
Αργότερα ο Παπουλάκος ξεκίνησε περιοδεία στην νότια Πελοπόννησο συγκεντρώνοντας χιλιάδες κόσμο στο πέρασμα του.
Ύστερα από πιέσεις, ο Όθων υπέγραψε διάταγμα για τον περιορισμό του Παπουλάκου σε μοναστήρι.
Ο Παπουλάκος κατέφυγε στην Μάνη για να σωθεί.
Η αντίδραση της κυβέρνησης ήταν να στείλει άμεσα τον Στρατηγό Γενναίο Κολοκοτρώνη με επιτελείο αξιωματικών για να οργανώσει την σύλληψη του.
Ο στρατός έφτασε τη νύχτα, αλλά το πρωί βρέθηκε περικυκλωμένος από 2000 Μανιάτες.
Ακολούθησε εξέγερση των Μανιατών, ενώ σε πολλές περιπτώσεις ο στρατός έδινε μάχη σώμα με σώμα με τους οπαδούς του Παπουλάκου.
Τελικά στις 21 Ιουνίου 1852 συνελήφθη από τον στρατό, ύστερα από προδοσία, και μεταφέρθηκε στις φυλακές του Ρίου όπου έμεινε δύο χρόνια στην απομόνωση.
Το 1854 εξορίστηκε σε ένα μοναστήρι στην Άνδρο, όπου και απεβίωσε το 1861.
Η σκέψη του επηρεάστηκε πολύ από τον πνευματικό του δάσκαλο Κοσμά Φλαμιάτο, των οποίων η δράση υπήρξε παράλληλη και η διδασκαλία παρόμοια.
Όσιος Ιωακείμ ο εξ Ιθάκης
Ο Όσιος Ιωακείμ ο Ιθακήσιος ή Όσιος Ιωακείμ ο Βατοπεδινός ή απλά Όσιος Ιωακείμ ο Παπουλάκηςγεννήθηκε στο μικρό χωριουδάκι Καλύβια, απέναντι από το Σταυρό της Ιθάκης το έτος 1786.
Οι γονείς του ονομάζονταν Άγγελος και Αγνή και ήταν πιστοί Χριστιανοί. Ο μικρός Ιωάννης (έτσι ονομαζόταν ο Όσιος πριν γίνει μοναχός) πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια διότι πέθανε η μητέρα του όταν αυτός ήταν ακόμη πολύ μικρός.
Ο πατέρας του Άγγελος ξαναπαντρεύτηκε μια σκληρή γυναίκα, η οποία δεν έχανε ευκαιρία να τιμωρεί και να βασανίζει το μικρό Ιωάννη.
Με πολλή αγάπη και δυνατή πίστη στο Χριστό δεν έλειπε ποτέ από την εκκλησία, νήστευε, προσευχόταν συνεχώς και σκορπούσε αγάπη και καλοσύνη στους ανθρώπους.
Με πολύ ζήλο μελετούσε θρησκευτικά βιβλία και κυρίως το Ιερό Ευαγγέλιο.
Νέος εργάστηκε ως ναυτικός στο πλοίο του πατέρα του.
Σε κάποιο από τα ταξίδια του, έφυγε από το πλοίο και πήγε στο Άγιον Όρος.
Εκεί έγινε μοναχός στην Μονή Βατοπεδίου και από Ιωάννης ονομάστηκε Ιωακείμ.
Στο μοναστήρι έμεινε 20 περίπου χρόνια και έγινε υπόδειγμα αρετής και πνευματικής προκοπής ανάμεσα στους υπόλοιπους μοναχούς.
Οι δράσεις του
Όταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση έφυγε από το μοναστήρι και πήγε ως ιεραπόστολος στην Πελοπόννησο.
Από εκεί φυγαδεύει στα Επτάνησα πολλούς γέρους και γυναικόπαιδα μαζί με τον παπα-Γιάννη Μακρύ από την Πύλαρο της Κεφαλονιάς.
Τα Επτάνησα τότε κατείχαν οι Βρετανοί.
Ο Όσιος Ιωακείμ νιώθοντας τον κίνδυνο αλλοίωσης της Ορθοδοξίας, δεν επιστρέφει στο μοναστήρι του, αλλά έρχεται στην πατρίδα του Ιθάκη, όπου για 40 χρόνια, πηγαίνοντας ακούραστος σε κάθε χωριό και σε κάθε σπίτι του νησιού, διδάσκει το λόγο του Θεού, βοηθά τους άπορους και φτωχούς, χτίζει εκκλησίες, ενημερώνει και ελέγχει τους κατοίκους σε θέματα πίστης.
Ζώντας ο ίδιος με μεγάλη άσκηση και σε εκούσια φτώχεια, αποτελεί το στήριγμα, την παρηγοριά, την ελπίδα όλων των κατοίκων της Ιθάκης.
Σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, για την μεγάλη του αρετή, και την υψοποιό του ταπείνωση, ο Θεός τον προίκισε με το ιαματικό και προφητικό χάρισμα, με σκοπό τη μετάνοια και ψυχική σωτηρία των ανθρώπων.
Γι’ αυτό και στις καρδιές και συνειδήσεις των ντόπιων ανέκαθεν ο Παπουλάκης ήταν ο Άγιός τους.
Ο Όσιος Ιωακείμ πέθανε στις 2 Μαρτίου 1868.
Η επίσημη αναγνώρισή του ως Οσίου της Ορθόδοξης Εκκλησίας έγινε τον Μάρτιο του 1998.
Οι Όσιοι Παπουλάκηδες
https://paraklisi.blogspot.gr/2017/01/blog-post_240.html#more