… Αι θλίψεις αδελφέ μου και τα βάσανα είναι τα μέσα, τα αυτοκίνητα που θα μας πάνε στον Παράδεισον.  Σε αυτόν τον κόσμον, άλλο μη περιμένης.  Η χαρά και η αγαλλίασις επιφυλάσσεται για την άλλην ζωήν.  Ο Χριστός δεν λέγει στο Ευαγγέλιον «εν τω κόσμω θλίψιν έξεται;  Πολλαί αι θλίψεις των δικαίων;  Στενή και τεθλιμένη η οδός;».  Κάθε μέρα τα διαβάζουμε αυτά.  Αν δεν υπήρχαν οι τύραννοι ούτε και μάρτυρας θα είχαμεν. Η θλίψις γεννά την χαράν.  Θάρρος, λοιπόν, και μην απελπίζεσαι εύκολα.  Καλά, πολύ καλά κάνεις και προσεύχεσαι συχνά και ζητάς βοήθεια από τον Θεόν.  Πάντα έτσι να κάνης.  Καλόν όμως θεωρώ να σου πω, πως πρέπει και να λες την ευχήν, το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».  Μεγάλη παρηγοριά θα βρης.  Να κρατάς στο χέρι σου το αριστερό κομποσκοίνι και να λες αυτήν την ευχήν.  Παπάς είσαι και να την λες, και κανείς δεν θα σε παρεξηγήση.  Μάλλον και τους ενορίτας σου να πης να την λένε και αυτοί.  Και θα δης πόση χαρά, συν τω χρόνω, θα σου φέρη.  Να την λες παντού, όπου και να βρίσκεσαι, ό,τι δουλειά και να κάνης, να μην την αφήσης ποτέ.  Πότε με την γλώσσα σου εκφώνως και πότε με το νου σου μυστικά (χωρίς να σε ακούη κανείς).