Ήταν κάποιος μοναχός στη Μονή του Γκλίνσκ, τον οποίο έβριζε πολύ ένας από τούς συνασκητές του.

     Πράος και υπομονετικός καθώς ήταν ο πρώτος, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο υβριστής του φερόταν έτσι υπό την ενέργεια του εχθρού της σωτηρίας μας και άρχισε να προσεύχεται γι’ αυτόν. Στην προσευχή του ζητούσε από τον Κύριο δύναμη για να μην θυμώνει με τον υβριστή του και για να τον συγχωρήσει. Για πολύ καιρό προσευχόταν, αλλά ιδιαιτέρως προσευχήθηκε κατά  τη νύχτα πριν την ονομαστική του εορτή γνωρίζοντας  ότι και ο υβριστής του γιόρταζε την ίδια ημέρα.

     Όταν επέστρεψε στο κελί του μετά τη Λειτουργία, ήρθε ο αδελφός πού τον έβριζε, του έδωσε φρέσκο, ζεστό λευκό ψωμί, του έβαλε μετάνοια και του είπε: Είδα, πάτερ, πώς προσεύχεσαι για μένα και με μνημονεύεις. Συγχώρησόν με». Δεν πρόλαβε ό μοναχός να συνέλθει από την απροσδόκητη επίσκεψη και ό άλλος βγήκε έξω. Ό μοναχός όρμησε στην πόρτα… Κανένας! Αποφάσισε τότε να πάει να πιει τσάι μ’ αυτόν, πού του έφερε το φρέσκο ψωμί. Δοκίμασε πρώτα το ψωμί, πού ήταν ασυνήθιστα νόστιμο. Δεν είχε φάει ποτέ άλλη φορά κάτι τέτοιο. Αποφάσισε ότι πρέπει να πάει στον συνονόματό του, πού εόρταζε, και να τον ευχαριστήσει για το  κέρασμα. Πήγε. Ο συνονόματος του μοναχός τον κοίταξε επιφυλακτικά, σαν να μην είχαν ειδωθεί εκείνη την ημέρα. Άρχισε ό άλλος να τον ευχαριστεί.

    Εκείνος έδειξε φανερή απορία και τον έπεισε ότι δεν είχε πάει σ’ αυτόν, μα ούτε και σκέφτηκε κάτι τέτοιο. Και το… ψωμί; Το ψωμί τούς βεβαίωσε και τον ένα και τον άλλο ότι ό ίδιος ο Κύριος τούς κάλεσε να ειρηνεύσουν. Ο υβριστής εύκολα ζήτησε συγχώρηση και ο ύβρισθείς με χαρά τον συγχώρησε. Μετά από αυτό το γεγονός έγιναν φίλοι.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΣΚΗΣΗ ΚΑΙ ΑΓΙΟΤΗΤΑ. ΤΩΝ ΣΤΑΡΕΤΣ ΤΟΥ ΓΚΛΙΝΣΚ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ.