Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν θλίψεων
καί ἡμερολόγιο τοῦ 2007
Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου
«Οἱθέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Τιμ. Γ΄ : 12). Μέσῳ τῆς ὑπομονῆς καί τῆς εὐχαριστίας πρός τόν Θεόν, δείχνουμε ὑπακοή στό Θεῖο θέλημα… Ἄς ἀγωνισθοῦμε λοιπόν· ἄς ἀκονίσουμε τίς ψυχές μας στό ἀκόνη τῆς ὑπομονῆς γιά νά προσφέρουμε στό Θεό ἔργο εὐάρεστο.
Ὀφείλουμε νά εὐχαριστοῦμε τό Θεό, ὁ ὁποῖος μέ τίς δοκιμασίες προετοιμάζει τήν ἀθάνατη ψυχή μας, γιά νά γίνει κληρονόμος τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.
Τή χαρά θά τή διαδέχεται ἡ λύπη καί τή λύπη ἡ χαρά, ὅπως ἡ νύκτα τήν ἡμέρα. Ἔτσι ὁρίστηκε ἡ ὁδός τῶν σωζομένων ἀπό τόν Πατέρα τῶν Φώτων. Μόνο διά μέσου τῆς ὑπομονῆς καί τῆς ἐλπίδας θά ἀντιμετωπισθοῦν ὅλες οἱ δυσκολίες. … Ὅταν ὑπάρχει ἡ πνευματική γνώση, οἱ θλίψεις ἐμβολιάζονται στόν ὑπομένοντα, πρός ἁγιασμόν.
Οἱ θλίψεις ἐλευθερώνουν τόν ἄνθρωπο, πού τίς ὑπομένει μέ χαρά καί ἐπίγνωση, ἀπό τίς ἁμαρτίες του καί τόν κανόνα αὐτῶν· δημιουργεῖται δέ καί πνευματικός χαρακτήρας, ὁ ἄνθρωπος γίνεται ἐλεήμων, ταπεινός, πρᾶος κ.λ.π.
Ὁ πόνος ἐξαγνιζει τήν ψυχή, τήν κάνει ταπεινή, πονετική, ἀγαθή καί ἔτσι προετοιμάζεται τό ἔδαφος γιά τή θεία ἐπίσκεψη.
Ὅλα τά λυπηρά μᾶς ἀποστέλλονται, χωρίς καμιά ἀμφιβολία, γιά τήν θεραπεία τῆς ἄρρωστης ψυχῆς μας, γιά νά ἀποβληθεῖ, διά μέσου τῶν θλίψεων, τό φαρμάκι τῆς ἡδυπάθειας καί κάθε πάθους…
Ὁ Θεός μᾶς μαστίζει μέ τίς θλίψεις καί τούς πειρασμούς, γιά νά μπορέσει νά μᾶς ἑλκύσει κοντά Του· γιατί γνωρίζει ὅτι, διά μέσου τῶν θλίψεων αὐτῆς τῆς ζωῆς, ὁ ἄνθρωπος παραμένει κοντά Του καί σώζεται. Ἡ ἄνετη ζωή εἶναι πολύ ἐπικίνδυνη γιά τήν αἰώνια σωτηρία μας.
Ἡ θλίψη εἶναι ὄργανο, ἐργαλεῖο, τό ὁποῖο κρατεῖ ὁ Θεός στό χέρι Του· καί Αὐτός μόνος τό χρησιμοποιεῖ, ὅπως Τοῦ ὑπαγορεύει ἡ ἄπειρος Σοφία Του· σέ κάθε ἄνθρωπο μέ διαφορετικό τρόπο, ἀνάλογα μέ τίς ἀνάγκες του.
Μᾶς «παιδεύει» ὁ οὐράνιος Πατέρας μας, ὄχι γιά νά ἀπογοητευθοῦμε, ἀλλά γιά νά μετανοήσουμε καί νά διορθωθοῦμε. Ὅταν ἄντιμετωπίσουμε σωστά τήν παιδαγωγική ἔννοια τῶν θλίψεων, ἀκολουθεῖ πολλή θεϊκή παρηγοριά.
Οἱ ἀσθένειες, οἱ θλίψεις καί τά βάσανα τῶν Χριστιανῶν δημιουργοῦν τήν κάθαρση τῆς ψυχῆς καί τή συγχώρηση τῶν ἁμαρτίων.
Ὅταν ὑποφέρουμε θλίψεις, σωματικῶς καί ψυχικῶς, τότε ἔχουμε βέβαιη τήν ἀπόδειξη ὅτι ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ καί ὅτι ἐμεῖς συγκαταλεγόμαστε μεταξύ τῶν προσφιλῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ.
Ποιός δέν πονεῖ, ὅταν ἐγχειρίζεται καί ποιός δέν πονεῖ, ὅταν ὑποχωρήσει ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καί τόν κατακλύσουν χιλιάδες λογισμοί διεστραμμένοι; ἔτσι οἰκονόμησε ἡ θεία Σοφία νά κατεργάζεται τή διόρθωση τῆς ψυχῆς.
Ἡ ὑπομονή καί ἡ μακροθυμία δημιουργοῦν κατάσταση εἰρηνική καί σκέψεις ὠφέλιμες, κατά συνάπεια ἀντιμετωπίζουμε τούς πειρασμούς μέ ὠφέλεια καί γινόμαστε περισσότερο σοφοί καί ἔμπειροι.
Ἡ ἀσθένεια, ὅταν τήν ὑπομένουμε καρτερικά ἐπιφέρει μεγάλο κέρδος στήν ψυχή, ἀρκεῖ νά κατηγοροῦμε τόν ἑαυτό μας, διότι κυρίως γιά τίς ἁμαρτίες μας ὑποφέρουμε καί περισσότερο γιά τήν ὑπερηφάνεια τῆς καρδιᾶς μας.
Πολλή ὠφέλεια παρέχει ἡ ἀσθένεια, γιά συγχώρηση ἁμαρτιῶν καί μισθό ὑπομονῆς. Εἶναι πολύ δραστικό φάρμακο γιά τούς ἀνθρώπους πού ἀπομακρύνθηκαν ἀπό τόν Θεό. Δόξα τῷ Θεῷ ὁ Ὁποῖος μέ πικρά πράγματα ( φάρμακα) κατεργάζεται τή σωτηρία μας.
Σέ ὅσους ὑποφέρουν πειρασμούς καί τούς δέχονται μέ ὑπομονή καί τούς ἀντιμετωπίζουν μέ σύνεση καί διάκριση, σ᾿ αὐτούς κατοικεῖ τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Σέ ἐκείνους, ὅμως, οἱ ὁποῖοι ζοῦνε μέσα σέ ἄνεση καί εὐημερία, χωρίς θλίψεις καί δοκιμασίες, κατοικεῖ τό πνεῦμα τοῦ διαβόλου.
Ὁ πόνος τοῦ σώματος ἤ τῆς ψυχῆς ἐξαγνίζει, καθαρίζει, λαμπρύνει τό ἔνδυμα τῆς ψυχῆς ἀπό κάθε κηλίδα ἁμαρτίας.
Καθώς ἡ γῆ γίνεται γονιμότερη, ὅταν τό ἀλέτρι βαθειά τήν ὀργώσει, ἔτσι καί ἡ ψυχή τότε γίνεται καρποφόρα στήν ἀρετή, ὅταν ὁ πόνος, ἡ ἀσθένεια βαθειά καί συχνά τήν ἐπισκέπτεται!
Ἀπό ὁποιαδήποτε πλευρά κι ἄν δοκιμάζεται ὁ ἄνθρωπος, ὅταν μαζί μέ τή δοκιμασία ὑπάρχει καί ἡ ἀνάλογη ὑπομονή καί εὐχαριστία, πάντοτε ὁ ἄνθρωπος κερδίζει· καί αὐτό διαφαίνεται στό τέλος τῆς δοκιμασίας, ὅταν βλέπει τήν ἐλαφρότητα τῆς ψυχῆς, τή διαύγεια τοῦ νοῦ καί τήν γλυκύτητα πού πλημμυρίζει τόν ἐσωτερικό του κόσμο.
Ἄν ἔλειπαν οἱ πειρασμοί, ἡ ὑπερηφάνεια θά μᾶς εἶχε κάνει ἄλλους ἑωσφόρους, ἀλλά ὁ Πανάγαθος Πατέρας μας, ὁ Θός, μᾶς ἀφήνει τίς θλίψεις, γιά νά ταπεινωνόμαστε…
Ὅσο πιό βαθειά ὀργώσει τ᾿ ἀλέτρι τή γῆ καί ὅσο πιό συχνά κλαδεύουμε καί περιποιούμαστε τήν ἄμπελο, τόσο περισσότερο καί γλυκύτερο καρπό θά λάβουμε.
Ὅποιος θά θελήσει νά βαδίσει τό δρόμο τοῦ Θεοῦ, τῆς κάθαρσης, τοῦ ἁγιασμοῦ καί τῆς ἀπάθειας, πρέπει πρῶτα νά σκεφθεῖ τό ἀπαραίτητο χρέος πού θά ἐπωμισθεῖ, δηλαδή τήν ὑποδοχή τῶν πειρασμῶν, ἀνεξαρτήτως προέλευσης, καί ὅτι θά σφυρηλατηθεῖ καλά στήν ἀρετή τῆς ταπείνωσης.
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὑπέφεραν πολλούς ἐξουθενωτικούς πειρασμούς. Κράτησαν γερά τήν ὑπομονήν καί τήν βίαν καί κατόπιν τούς ἐπεσκέφθη ἡ χάρις, ἀνάλογα μέ ὅτι ὑπέμειναν προηγουμένως.
Μέ τούς πειρασμούς τελειώνεται ὁ ἄνθρωπος καί γίνεται πνευματικός, ἐνῶ χωρίς πειρασμούς, εἶναι ἄσοφος, ἀμορφος, ἄχρηστος, κούτσουρο!
Ὀφείλουμε λοιπόν, ν᾿ ἀποδεχόμαστε τόν πόνο πού μᾶς ἐπισκέπτεται, σάν μιά εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Τό σιτάρι συμπιέζεται καί λειώνει μέσα στήν γῆ, ἀλλά τότε καρποφορεῖ τήν ζωή. Πλούσια καί εὐλογημένη τοῦ πόνου ἡ συγκομιδή. Μεγάλη ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ στόν ἀγρό τῶν δακρύων. Εὐλογία πού τήν βιώνουν ὅσοι μέ τό χάρισμα τῆς διακρίσεως ἀληθινά πιστεύουν.
Εὐλογία Θεοῦ καί ἔλεος ὅσοι διῆλθαν τό καμίνι τοῦ ποικίλου πόνου μέ θεϊκή δύναμη καί ἐπίγνωση. Τούς περιμένει ἡ αἰώνια, ἡ ἀθάνατη, ἡ πανευτυχής ἀνάπαυσις ἐν τῷ Θεῷ. Ἀμήν.
πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν»
Ρωμ. Η΄ : 28
«Γνωρίζουμε ὅτι σέ ἐκείνους πού ἀγαποῦν τόν Θεό
ὅλα συνεργοῦν γιά τό καλό τους»
«Ὅν γάρ ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει,
μαστιγοῖ δέ πάντα υἱόν ὅν παραδέχεται»
Ἑβρ. Ιβ΄ : 6
«Διότι ἐκεῖνον πού ἀγαπᾶ ὁ Κύριος,
τόν παιδαγωγεῖ διά μέσου τῶν θλίψεων·
μαστιγώνει δέ μέ δοκιμασίες κάθε υἱό,
πού δέχεται κοντά του ὡς δικόν του»
Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι
κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τού
Ἀμήν.
Ἐκδόσεις:“ΟΡΘΟΔΟΞΟΣΚΥΨΕΛΗ”
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης