ΟΜΙΛΙΑ1η

π.Ἀθανασίου Μυτιληναίου

“Λόγοι Ἀφυπνίσεως”

 Ἡ πνευματική ἀναισθησία τοῦ νέου Ἰσραήλ.

– Ἀνάγκη αὐτοκριτικῆς.

  Τίθεται ὅμως ἕνα ἐρώτημα· ἕνα ἐρώτημα γιά αὐτοκριτική. Μήπως αὐτή ἡ πνευματική ἀναισθησία δέν ὑπάρχει μόνο στόν λαό τοῦ Ἰσραήλ, ἀλλά ὑπάρχει καί στόν νέον Ἰσραήλ, τόν Ἰσραήλ τῆς χάριτος, δηλαδή τό χριστιανικό ἔθνος; –ὅταν λέμε χριστιανικό ἔθνος, ἐννοοῦμε τούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Χριστιανούς. Μήπως καί στούς Χριστιανούς ὑπάρχει αὐτή ἡ πνευματική ἀναισθησία;

Πρέπει νά ὁμολογήσουμε ὅτι τουλάχιστον στίς ἡμέρες μας αὐτή ἡ πνευματική ἀναισθησία ὑπάρχει, καί μάλιστα σέ ποσοστό τρομακτικό καί σέ βαθμό ἀπελπιστικό. Οἱ Χριστιανοί μας σήμερα εἶναι πνευματικά ἀναίσθητοι. Οἱ Χριστιανοί μας!Τό κατά πόσο ἔχουνε δουλέψει οἱ Σιωνιστές γιά νά ἐπιτευχθεῖ αὐτό, ὁ Θεός τό ξέρει, καί τό κατά πόσο ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί ἀφήσαμε τόν ἑαυτό μας νά ὑποστεῖ τήν διάβρωση αὐτή, πάλι ὁ Θεός τό ξέρει· ἕνα μόνο εἶναι σίγουρο, ὅτι σήμερα πράγματι παρουσιάζουμε αὐτή τήν κατάσταση τῆς πνευματικῆς ἀναισθησίας.

Γι᾿ αὐτό, ἀγαπητοί μου, ἄς στραφοῦμε, τουλάχιστον ἐμεῖς ἐδῶ τώρα πού ἀκοῦμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἄς στραφοῦμε στούς ἑαυτούς μας· ὅπως ὁ Μᾶρκος Αὐρήλιος, αὐτός ὁ στωϊκός φιλοσοφῶν αὐτοκράτωρ, ὅταν γράφει, γράφει εἰς ἑαυτόν. Καί ὅ,τι γράφει, δέν τά γράφει γιά τούς ἄλλους· τά γράφει γιά τόν ἑαυτό του¹. Ἔτσι κι ἐμεῖς· ἄς κάνουμε τήν αὐτοκριτική μας, γιά νά μπορέσουμε – ἄν μπορέσουμε – νά ἀνακαλύψουμε αὐτή τήν πνευματική μας ἀναισθησία.

«Μά, ἄνθρωποι, δέν βλέπετε ποῦ πᾶτε;!…»

Ἡ κατάσταση αὐτή πολλές φορές εἶναι τόσο τραγική, ὥστε νά φτάνουμε στό σημεῖο νά λέμε: «Μά, ἄνθρωποι, δέν βλέπετε; δέν βλέπετε ποῦ πᾶτε;!…». Νά λένε τά παιδιά πρός τούς γονεῖ, ἤ οἱ γονεῖς πρός τά παιδιά τους: «Μά, παιδιά μου, δέν βλέπετε; δέν βλέπετε ποῦ παρασύρεσθε;!…». Ἤ νά λέμε στούς μαθητές μας: «Μά, δέν βλέπετε ποιοί καί ποῦ σᾶς παρασύρουν;!…». «Μά, δέν βλέπετε, Ἕλληνες Χριστανοί, ποῦ παρασύρεσθε κι ἀπό ποιούς παρασύρεσθε;!… Μά δέν τό βλέπετε;!…». Ἔ, δέν τό βλέπουν. Κι ὅταν, ξέρετε, βλέπεις τόν ἄλλο νά ᾿χει τά μάτια του ἀνοιχτά, καί νά ἔχεις κι ἐσύ τά μάτια σου ἀνοιχτά καί νά βλέπεις τόν γκρεμό, κι ὁ ἄλλος νά προχωρᾶ, καί νά τοῦ λές «Πρόσεχε, γκρεμός!», καί νά σοῦ λέει «Τόν βλέπω.» καί νά πηγαίνει νά πέφτει στόν γκρεμό, τότε σέ πιάνει ἀπελπισία.

Καί λές: «Μέ ποιές λέξεις θά πρέπει ἐγώ νά τονίσω ὅτι ὑπάρχει γκρεμός μπροστά; Νά τόν πιάσω καί νά τόν δέσω;». Τά δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου γιά τήν ἐλευθερία καί τή διμοκρατία δέν τό ἐπιτρέπουν αὐτό, σέ βαθμό πού οὔτε καί οἱ γονεῖς πιά μποροῦν νά δείρουν τά παιδιά τους. Δέν μποροῦν νά τά δείρουν, γιατί ἔχουμε τά δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου… Τί νά τόν κάνω λοιπόν αὐτόν; μέ τί γλῶσσα νά τοῦ μιλήσω; Εἶναι ἀναίσθητος. Ἀναίσθητος! Σᾶς βεβαιώνω ὅτι τόν ἔχοντα αἴσθηση, ἔστω καί στοιχειώδη, τόν πιάνει ἀπόγνωση, τόν πιάνει ἀπελπισία.

Δέν ξέρω ἄν μ᾿ αὐτά πού σᾶς λέω καταφέρνω νά σᾶς μεταφέρω τήν ἀπόγνωσή μου καί τήν ἀπελπισία μου. Νά λές στό παιδί «Παιδί μου, δέν τό βλέπεις αὐτό;», καί νά μήν καταλαβαίνει τίποτα! Ἔ, σοῦ ἔρχεται τό αἷμα στό κεφάλι –νά μιλήσω ἔτσι ἁπλοελληνικά. Γι᾿ αὐτό θά πρέπει νά κάνουμε αὐτοκριτική. Τό κακό εἶναι πολύ βαθειά· πάρα πολύ βαθειά! Ἄς προσέξουμε λοιπόν νά δοῦμε τί μποροῦμε νά βγάλουμε ἀπ᾿ τό σημερινό μας θέμα γι᾿ αὐτό τό πάρα πολύ ἐπίκαιρο ζήτημα.

Συνεχίζεται….

 Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἐκδόσεις:«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

Ἱ.Μ.Κομνηνείου «Κοιμήσεως Θεοτόκου» καί «Ἁγίου Δημητρίου»

400.07ΣτόμιονΛαρίσης.

Τηλ.&Fax.:24950.91220.