ΠΕΡΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ

1325) Χριστιανός σημαίνει, τίθεμαι στην υπηρεσία του άλλου, στην ανάγκη του άλλου, θέτω το πορτοφόλι μου, τις γνώσεις και τις δυνάμεις μου, έστω και αν θίγονται τα συμφέροντά μου.

Λένε μερικοί: “Έχω όμως και αξιοπρέπεια!”…

Ναι, αλλά πολλές φορές, θέλοντας να διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά μας, χάνουμε την Χριστιανοπρέπεια. Να μας λείπει τέτοια αξιοπρέπεια!…

1326) Πάντοτε οι Χριστιανοί, θα βρίσκουν τον μπελά τους. Ίσια έργα θα κάνουν, στραβά θα τα βλέπει ο κόσμος. Στραβά έργα θα κάνουν, απόστραβα θα τα βλέπει ο κόσμος.

Οι άνθρωποι που ζούνε Χριστιανικά, είναι ”καρφί” στο μάτι των άλλων, που είναι ασεβείς και άπιστοι, διότι: α) η ζωή των Χριστιανών, ελέγχει την συνείδηση των απίστων και επειδή εκείνοι καίγονται και δεν αντέχουν τον έλεγχο, τους κάνουν πόλεμο, τους κοροϊδεύουν κ.λπ. και β) οι άπιστοι βρίσκονται υπό την επιρροή του σατανά, που τους υποκινεί να μισήσουν και να κάνουν κακό στους Χριστιανούς, για να τους ρίξουν και αυτούς στην αμαρτία. Θέλουν δηλαδή, το περιβάλλον τους να είναι σαν το δικό τους, ώστε να αναπαύονται…

1327) Προσέξτε μην πέσετε στην παγίδα και υποσχεθείτε σε κάποιον που θέλετε να φέρετε στο δρόμο του Θεού, ότι ερχόμενος στον Χριστιανισμό θα του έρθουν τα πράγματα στη ζωή του ευνοϊκά και δεν θα έχει πειρασμούς και προβλήματα. Ο Θεός δεν υπόσχεται, ότι η ζωή του Χριστιανού στον κόσμο τούτο θα είναι παραδεισένια. Παράδεισο υπόσχεται στην άλλη ζωή…

Τρία πράγματα θα πεις τον άνθρωπο, που δεν γνωρίζει τον Θεό: α) θα του πεις γιατί ο Χριστός ήρθε στον κόσμο, για να γίνει άνθρωπος β) θα του πεις να προσεύχεται σωστά και να ζητάει την σωτηρία του από το Θεό και γ) θα του πεις τί πρόκειται να πάθει, από τότε που θα γίνει Χριστιανός.

1328) Θέλεις να γίνεις Χριστιανός; Περίμενε ότι θα σε εμπαίξουν, θα σε λοιδορήσουν, θα σε σταυρώνουν με τα λόγια τους… Και οι πρώτοι είρωνες που θα σε καρφώσουν, θα είναι οι δικοί σου άνθρωποι. Μπορεί να είναι ο πατέρας ή η μητέρα σου… μπορεί να είναι ο σύζυγος ή ο αδερφός σου…

Είναι μεγάλος ο αγώνας του Χριστιανού και θα φέρει έναν τέτοιο σταυρό. Γι’ αυτό ο Χριστιανός πρέπει να καλύπτεται πίσω από τον Χριστό, εάν θέλει να περάσει αυτό το κανάλι της προσωρινής ζωής.

1329) Φύλλα βλέπω σε πολλούς Χριστιανούς, καρπό μόνο σε λίγους…

1330) Ο Χριστιανός πρέπει να αφήσει τον Χριστό να ενεργήσει μέσα του. Γιατί ο σκοπός δεν είναι να ενεργεί ο Χριστιανός για τον Χριστό, αλλά να ενεργεί ο Χριστός του Χριστιανού. Αυτό είναι το δυσκολότερο πράγμα!

Όλα μπορεί να τα κάνει ο άνθρωπος και πολλά του πάθη να κόψει και πολλές καλοσύνες να κάνει, αλλά να αφήσει τον ευατόν του, να τον διοικήσει ο Χριστός, αυτό είναι το δυσκολότερο πράγμα! Γι’ αυτό και ο Χριστός ξεκίνησε την διδασκαλία του από εκεί, λέγοντας: ”Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν”. Δεν είπε να αρνηθεί ο άνθρωπος το πορτοφόλι του, την γυναίκα του, ή την δουλειά του, αλλά το εγώ του.

Ο εγωισμός είναι που δυσκολεύει τον Χριστό να ενεργήσει επί του ανθρώπου.

1331) Αν δεν αραίωσες τις φιλίες σου, αν δεν σε εγκατέλειψαν οι φίλοι σου, αν δεν άρχισαν οι άλλοι να σε ειρωνεύονται, τότε να ξέρεις ότι δεν έκανες βήμα στον Χριστιανισμό. Γιατί ο Χριστός γεννάται στην καρδιά εκείνου του ανθρώπου, όπου έχουν πεθάνει όλοι οι άλλοι “θεοί” μέσα του (ο θεός της μόδας, ο θεός της σαρκός, ο θεός του εγωισμού κ.ά.).

1332) Άνθρωπε δεν κλέβεις, δεν ληστεύεις, αλλά και δεν προσφέρεσαι να θυσιαστείς για τον άλλον. Ανήκουμε στην κατηγορία του λευίτη. Δεν πειράζουμε, αλλά θέλουμε και να μην μας πειράξουν. Λένε πολλοί:

– Δεν πειράζω κανέναν, αλλά εάν με πειράξουν…

Βήμα δεν έκανες στον Χριστιανισμό. Δεν έχει καμμία αξία ο άνθρωπος που δεν πειράζει τον άλλον ή πειραζόμενος, πειράζει. Ο σωστός Χριστιανός πειραζόμενος, δεν πειράζει, αλλά κάνει και το αγαθό στον έχοντα ανάγκη.

1333) Θέλεις να δεις αν προχώρησες στον Χριστιανισμό; Δες αν αντέχεις τα σφάλματα, τις αδυναμίες και τα παράξενα του άλλου. Αν δεν τα αντέχεις, νευρώνεσαι και αντιδράς, γνώριζε ότι δεν έκανες βήμα στον Χριστιανισμό. Και όπως βάζεις το θερμόμετρο να δεις τι πυρετό έχεις, έτσι και αυτό είναι ένα μέσο, να θερμομετρηθείς αναφορικώς με την πίστη σου.

Ο πραγματικός Χριστιανός δεν είναι άνθρωπος, αλλά υπεράνθρωπος. Δεν έχει αίμα μέσα του, αλλά νερό. Είναι πάντα ψύχραιμος και δεν θυμώνει. Γνωρίζει, ό,τι και να του συμβεί στη ζωή του, ο Θεός το επιτρέπει, για το καλό του και έτσι παρηγοριέται.

Σ’ αυτό το γρανάζι σκοντάφτουν πολλοί…

1334) Ξέρετε ποιό είναι το δόγμα του Χριστιανού;

Να χαίρεται όταν τον ξεγελούν και να μην ξεγελά…

Να βλάπτεται και να μην βλάπτει…

Να πειράζεται και να μην πειράζει…

Να είναι θύμα, θύτης να μην είναι…

1335) Ο πραγματικά Χριστιανός, αισθάνεται την ανάγκη, αυτό που ο ίδιος βιώνει, να το μοιραστεί με τον άλλον και ”διψάει” για την σωτηρία του συνανθρώπου του. Γι’ αυτό και ο Χριστός χαρακτήρισε του Χριστιανούς, ως το ”άλας του κόσμου”, διότι το αλάτι ανάμεσα στις άλλες ιδιότητες έχεις και αυτήν της δίψας!

1336) Ως Χριστιανοί είμαστε υποχρεωμένοι να δείξουμε το σωστό με το παράδειγμά μας, άσχετα άμα δεν γινόμαστε αρεστοί στους άλλους. Με διάκριση να διαφωτίζουμε την άγνοιά τους.

Βλέπετε, ότι όταν οι Πρωτόπλαστοι αμάρτησαν στον παράδεισο, ο Θεός δεν έμεινε σιωπηλός, αλλά τους μίλησε διακριτικά, να καταλάβουν το λάθος τους και να μετανοήσουν. Άσχετα αν τελικά δεν μετανόησαν και εκδιώχτηκαν από τον παράδεισο. Έτσι πρέπει να πολιτευόμεθα και εμείς.

Πώς όταν βλέπουμε μια παρανομία, την καταγγέλουμε στην αστυνομία με σκοπό να πιαστεί ο δράστης και να μην αυξηθεί το κακό στην κοινωνία, το ίδιο πρέπει να κάνουμε, όταν υποπέσει στην αντίληψή μας κάποια αμαρτία κάποιου συνανθρώπου μας. Να ενημερώσουμε τον παππά ή τον Επίσκοπο, αν εμείς δεν μπορούμε να τον νουθετήσουμε.

Ο σκοπός της ενημέρωσης αυτής δεν είναι να εξευτελίσουμε και να κατακρίνουμε τον άνθρωπο αυτό, αλλά να τον βοηθήσουμε για να καταλάβει ότι αυτό που κάνει, γίνεται αιτία να κολαστεί.

1337) Σήμερα έχει αυξηθεί το κακό στον κόσμο, γιατί σαν Χριστιανοί μένουμε αδιάφοροι απέναντι στην αμαρτία του συνανθρώπου μας. Όταν μπορούμε να εμποδίσουμε τον συνάνθρωπό μας να αμαρτήσει και εμείς δεν το κάνουμε, τότε αμαρτάνουμε τόσο, όσο αμάρτησε και εκείνος..

Απέναντι στην αμαρτία του συνανθρώπου μας, 3 είναι οι περιπτώσεις που αμαρτάνουμε: α) όταν βοηθάμε τον άλλον να αμαρτήσει β) όταν με την γνώμη μας, επικροτούμε την αμαρτία του και γ) όταν γνωρίζουμε και αδιαφορούμε και σιωπούμε στην αμαρτία του άλλου.

Είναι υποχρεωμένος ο Χριστιανός να νουθετήσει τον συνάνθρωπό του που αμαρτάνει, με σκοπό να διορθωθεί. Μέχρι και την “καλημέρα” να του κόψουμε, με σκοπό να διορθωθεί και να ταρακουνηθεί. Και αν εν τέλει δεν ακούσει και δεν διορθώνεται, τον αφήνουμε στην ησυχία του. Εμείς ωστόσο, κάναμε αυτό που μπορούσαμε και αυτό που έπρεπε…

Βέβαια η νουθέτηση και η διόρθωση, πρέπει να γίνεται με διάκριση και αγάπη, ώστε να μην παρουσιαζόμαστε σαν δάσκαλοι στον άλλον και προϋποθέτει, ότι και η δική μας ζωή είναι φωτεινή και ακέραια, ώστε να μην μας προσάπτουν πράγματα και αμαρτίες που εμείς υποδεικνύουμε σε αυτούς.

Όπως το αλάτι έχει τις ιδιότητες να καρυκεύει, να νοστιμίζει, αλλά και να προλαμβάνει από τη σήψη το φαγητό, έτσι πρέπει να είναι και η ζωή του Χριστιανού. Να είναι το άλας που συντηρεί την κοινωνία από την ολοσχερή καταστροφή της.

1339) Παράδειγμα 296ο: Κάποιος Επίσκοπος έκανε κάποιες παρατηρήσεις σε έναν κληρικό, για τον οποίο είχε πληροφορίες ότι συνήθιζε που και που να πίνει κανένα ποτήρι.

– Πιστέψτε με, του απάντησε ο ιερέας, ποτέ δεν ήπια εν ώρα υπηρεσίας, Δέσποτά μου.

– Εν υπηρεσία; του λέει ο Δεσπότης. Και πότε ο ιερέας και ο κάθε Χριστιανός, δεν βρίσκεται εν υπηρεσία;

Έτσι είναι! Ο καλός Χριστιανός πάντα και σε κάθε στιγμή βρίσκεται εν υπηρεσία και κάνει έργο Θεού, με ολόκληρη την ζωή του.

Είναι αυτό που έλεγε ο Κικέρων: Δεν υπάρχει στιγμή χωρίς καθήκον.

1340) Το μέτρο, το μοντέλο κάθε Χριστιανού, για τον άνδρα είναι ο Χριστός και για τη γυναίκα η Παναγία.

1341) Δεν μπορείς να γίνεις Χριστιανός, εάν δεν λαμβάνεις τον Χριστό δια της Θείας Κοινωνίας.

1342) Λέει η λαίκή σοφία: ”Για το χατίρι του βασιλικού, ποτίζεται και η γλάστρα”. Έτσι ακριβώς και σε μία οικογένεια, αν υπάρχει έστω και ένα μέλος της, που είναι συνειδητός Χριστιανός, γίνεται έλεος στο σπίτι αυτό και δεν επιτρέπει ο Θεός να διαλυθεί η οικογένεια, παρά τις προσπάθειες που κάνει ο σατανάς.

1343) Ο άνθρωπος που είναι μακριά από το Χριστό, είναι άρρωστος από τύφο. Ο τύφος είναι μια παράξενη αρρώστια, που κάνει τον άνθρωπο αχάριστο και σκληρό. Και ενώ βλέπεις τον ιατρό και την νοσοκόμα να βρίσκονται πάνω από ένα ασθενή που πάσχει από τύφο και να προσπαθούν να τον περιποιηθούν και να τον επαναφέρουν στην υγεία του, εκείνος (είναι ιδίωμα της ασθενείας του) αρχίζει να τους βρίζει και να παραφέρεται. Και ο ιατρός του χαμογελάει… Γιατί ξέρει, ότι όλα αυτά τα συμπτώματα, είναι απόρροια της ασθενείας του. Όταν όμως ο ασθενής αποθεραπευτεί από τον τύφο, τότε θα αρχίσει να κλαίει και να ζητάει συγγνώμη από τον ιατρό και την νοσοκόμα.

Γι’ αυτό όταν μιλήσετε σε κάποιον άπιστο, για τον Χριστό, μην τον παρεξηγήσετε εάν σας μιλήσει άσχημα. Θα επιμείνετε με διάκριση και εάν κάποτε γυρίσει και μετανοήσει, θα σας είναι ευγνώμων μια ζωή.

1344) Οι άνθρωποι που βοηθούν το έργο του Θεού, με το να φέρνουν διαφωτίζοντας – νουθετώντας ανθρώπους στο δρόμο του Θεού, ο Θεός θα τους κατατάξει σε ειδική θέση μέσα στον παράδεισο, γιατί κατά κάποιο τρόπο βοηθούν το Θεό στο έργο Του, ώστε να σωθούν, όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι.

Αυτός που οδηγεί ανθρώπους, έστω και ενός, στο δρόμο του Θεού, καλύπτει πλήθος αμαρτιών. Έλεγε ο σοφός Σολομώντας: Σοφός είναι εκείνος που σώζει ψυχές ανθρώπων, εφόσον πρώτα τακτοποίησε την δική του ψυχή.

Είμαστε υποχρεωμένοι:

α) να αποφεύγουμε το κακό

β) να πράττουμε το καλό και

γ) να έχουμε ταπεινό φρόνημα.

Παράδειγμα 298ο: Είδα το παιδί μου τον Νεκτάριο 5 ετών να κρατάει το μολύβι του σε θέση τσιγάρου. Του λέω:

– Γιατί κρατάς το μολύβι έτσι και δεν το κρατάς έτσι όπως σε είπε ο Γέροντας;

– Γιατί; μου λέει.

– Διότι έτσι παιδί μου κρατούν το τσιγάρο και δεν είναι καλό.

– Α μου λέει ο π. Νικόλαος κάπνιζε. Πώς δεν είναι καλό;

Τί να έλεγα στο παιδί; Ως Χριστιανοί είμαστε υποχρεωμένοι να προσέχουμε τη ζωή μας γιατί οι άλλοι βλέπουν τη ζωή και το παράδειγμά μας.

 Είδα χθες στο σταθμό που ταξίδευα για την Πάτρα, ένα σύνθημα που ήταν γραμμένο και έλεγε:

“Ένας Χριστιανός περισσότερον, ένας διάβολος ολιγότερον”.

Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυξ