Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Ἁγία 
 
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἁγία καί ἄμωμος, διότι ἔχει κεφαλή τόν ἀναμάρτητο Θεάνθρωπο Ἰησοῦ[1] καί «ψυχή» πού ζωοποιεῖ τά πάντα, τό Ἅγιο Πνεῦμα[2]. Ἔργο Της εἶναι ὁ διαρκής ἐξαγιασμός τῶν πιστῶν. «Ὁ σκοπός εἶναι», ἔλεγε ὁ Γέροντας, «νά ζεῖτε, νά μελετᾶτε, νά προσεύχεσθε, νά προχωρᾶτε στήν ἀγάπη, στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, στήν ἀγάπη τῆς Ἐκκλησίας»[3]. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς, ὡς κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, ἁγιάζει καί τά ὑπόλοιπα μέλη τοῦ σώματός Του, τά ὁποῖα ἀποκτοῦν δυνατότητα βίωσης τῆς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ζωῆς, ἐξ αἰτίας τῆς διαρκοῦς ἁγιαστικῆς δράσης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐξαγιάζει τούς πιστούς, μέσα ἀπό τά Ἱερά Μυστήρια. Ἡ Θεία Εὐχαριστία, τό Βάπτισμα, τό Χρίσμα, ἡ Ἐξομολόγηση, τό Εὐχέλαιο, ἡ Ἱερωσύνη, ὁ Γάμος, τό Μυστήριο ἐπί τῶν κεκοιμημένων, ὁ Μοναχισμός, εἶναι θεοδίδακτοι καί θεοσύστατοι τρόποι, μέ τούς ὁποίους συντελεῖται ὁ ἁγιασμός καί ἡ ἀνάδυση τῆς καινούργιας ζωῆς στόν ἄνθρωπο.«Δεύτερο βάπτισμα εἶναι ἡ ἐξομολόγηση», δίδασκε ὁ π. Πορφύριος, «μέ τήν ὁποία γίνεται ἡ κάθαρση ἀπό τά πάθη, ἡ ἀπονέκρωση. Ἔτσι ἔρχεται ἡ Θεία Χάρις μέσῳ τῶν μυστηρίων»[4]. Γιά νά ἔχουν βέβαια, ὅλην αὐτή τήν ἐξαγιαστική δράση τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ἀπαιτεῖται πνευματικός ἀγώνας ἀπό τούς μετέχοντας σ’ αὐτά. Ἀπαιτεῖται νίκη κατά τῶν προσωπικῶν τους παθῶν καί συμμόρφωση μέ τό θεῖο θέλημα. «Πρέπει πάσῃ θυσίᾳ νά γίνομε καλοί»[5], τόνιζε ὁ Γέροντας. Ὡστόσο καί στή περίπτωση, πού κάποια «μέλη» τῆς Ἐκκλησίας ἐμμένουν στήν ἁμαρτωλότητα καί ἀμετανοησία τους, Ἐκείνη δέν παύει νά διατηρεῖται ἁγία, ἀφοῦ ἁγία παραμένει πάντοτε ἡ κεφαλή της, ὁ Χριστός, ἐνῶ τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι Ἐκεῖνο πού Τήν ἐμψυχώνει. Τά μέλη Της, οἱ ἀγωνιζόμενοι πιστοί μετανοώντας, προσευχόμενοι ἀδιάλειπτα, ζώντας ἀσκητική καί μυστηριακή ζωή παραμένουν ἑνωμένα μέ τήν ἁγία κεφαλή στό σῶμα Του, ἀποτελώντας ἕνα σῶμα καί ἕνα πνεῦμα μεταξύ τους καθώς καί μέ τόν Κύριο Ἰησοῦ[6]. 
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
 
[1] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ.195. 
[2] Ἐκκλησιολογία Ἀποστόλου Παύλου, σελ. 153. 
[3] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄,σελ. 290. 
[4] Ὅ .π. σελ. 285-6. 
 
[5] Ὅ.π. σελ. 324. 
 
[6] Ὅ.π. σελ.196 ὅπου γράφεται:«Εἴμαστε ὅλοι ἕνα καί ὁ Χριστός κεφαλή».