Πορίσματα ἡμερίδας γιά τά ἈναλυτικάΠρογράμματα Σπουδῶν καί τά ἐν χρήσει Σχολικά Βιβλία
Στίς 12 Ὀκτωβρίου 2013, ἡμέρα μνήμης τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρός ἡμῶν Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου, ἁγίου τοῦ Ἀκτίστου Φωτός καί ἀπό 10.00 π.μ. ἕως 15.30΄μ.μ. διεξήχθη ἐπιτυχῶς ἡμερίδα πού διοργάνωσε ἡ Πανελλήνιος Ἕνωσις Θεολόγων (Π.Ε.Θ.) μέ τή συνεργασία τοῦ Δήμου Πεντέλης, τῆς Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν καί τοῦ Ἐπιστημονικοῦ καί Πολιτιστικοῦ Συλλόγου Βορείων Προαστίων στήν αἴθουσα τοῦ Πολιτιστικοῦ Κέντρου Μελισσίων τοῦ Δήμου Πεντέλης.
Τό γενικό θέμα τῆς ἡμερίδας ἦταν: Τά Ἀναλυτικά Προγράμματα Σπουδῶν (Πιλοτικά κ.ἄ.) καί τά ἐν χρήσει Σχολικά Βιβλία Θεωρητικῆς Κατευθύνσεως (Θρησκευτικῶν, Φιλολογικῶν Μαθημάτων καί Ἱστορίας) Πρωτοβάθμιας καί Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης.
Τήν ἔναρξη τῆς ἡμερίδας κήρυξε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ κ. Κύριλλος.
Ἡρακλῆς Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικῆς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. μέ θέμα: «Οἱ παιδαγωγικές συνιστῶσες τοῦ νέου Πιλοτικοῦ Προγράμματος Σπουδῶν γιά τά Θρησκευτικά».
Ἑλένη Βασσάλου, Θεολόγος, μέ θέμα: «Ἀπό τόν συγκρητισμό στήν Πανθρησκεία. Τό Ὀρθόδοξο Μάθημα καί ἡ εὐθύνη τῶν Θεολόγων».
Σταῦρος Μποζοβίτης, Θεολόγος, συγγραφέας μέ θέμα: «Ἡ Παιδεία μπροστά στήν πρόκληση τοῦ νεοεποχικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ».
Χρίστος Ρώμας, Φιλόλογος, μέ θέμα: «Τό Παιδαγωγικό Ἰνστιτοῦτο καί τό ἔργο του: Ἐμπειρίες καί προβληματισμοί».
Γεώργιος Κρίππας, Διδάκτωρ Συνταγματικοῦ Δικαίου μέ θάμα: «Κείμενα Σχολικῆς Ἀγωγῆς κατά παράβασιν τοῦ Συντάγματος καί τῆς Νομοθεσίας περί Παιδείας καί Ἀγωγῆς».
Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος μέ θέμα: «Γενική θεώρηση τῶν βιβλίων τοῦ Δημοτικοῦ: Θρησκευτικῶν, Γλώσσας καί Ἱστορίας».
Κυριάκος Κοτσολάκος, Φιλόλογος μέ θέμα: «Ἡ περιπέτεια τοῦ ἐθνικοῦ μας Ὕμνου».
Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος, Θεολόγος μέ θέμα: «Οἱ ἀξιακοί προσανατολισμοί στά Φιλολογικά τοῦ Γυμνασίου».
Κωνσταντῖνος Χολέβας, Πολιτικός ἐπιστήμων, μέ θέμα: «Τό Μάθημα τῆς Ἱστορίας στά σχολικά βιβλία Πρωτοβάθμιας καί Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης».
Ἐκλεκτοί ὁμιλητές, μάχιμοι ἐκπαιδευτικοί, μεστοί ἐν Χριστῷ πνευματικῶν ἐμπειριῶν καί ἐπιστημονικῶν σπουδῶν ἀνέπτυξαν ἐμπεριστατωμένα ἀπό τῆς εἰδικότητός τους ἕκαστος, τό παραπάνω θέμα. Ἐξαιρετικά ἐνδιαφέρουσα καί γόνιμη ὑπῆρξε ἡ διεξαχθεῖσα συζήτηση, στήν ὁποία συμμετεῖχαν καί ἄλλες προσωπικότητες. Ἐκαλύφθησαν κατά τό δυνατόν ὅλες οἱ πλευρές τοῦ θέματος καί ἐξήχθησαν τά παρακάτω συμπεράσματα:
1. Τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν θά πρέπει νά εἶναι ὑποχρεωτικό σέ ὅλες τίς τάξεις Δημοτικοῦ, Γυμνασίου, Λυκείου, βάσει τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος ἐφ’ ὅσον καί τό Εὐρωπαϊκό Δίκαιο δέν τό ἀπαγορεύει. Μόνο οἱ ἀλλόθρησκοι καί ἑτερόδοξοι μποροῦν νά ἐξαιροῦνται. Ἡ ἀπόφαση τοῦ Ἐφετείου Χανίων εἶναι δεσμευτική καί ὑποχρεωτική καί θά πρέπει νά ἐφαρμοστεῖ ἀπό τό Ὑπουργεῖο Παιδείας.
Ἐπίσης ὅσα σχολικά βιβλία περιέχουν κείμενα ἀντίθετα πρός τό Σύνταγμα καί τή Νομοθεσία περί Παιδείας καί Ἀγωγῆς τῶν νέων, ὀφείλουν νά ἐναρμονισθοῦν μέ τίς Συνταγματικές ἐπιταγές καί τήν αὐτονόητη, ἀλλά καί πολλαχῶς ἐκδηλούμενη βούληση τοῦ λαοῦ μας.
2. Τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν θά πρέπει νά ἔχει ὁμολογιακό χαρακτήρα καί νά ἀποτελεῖ ὀρθόδοξη κατήχηση.
Πιστεύουμε ὅτι ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ μόνη πού κατέχει ἀκέραια τή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Τά δόγματα τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἔχουν προαναγγελθεῖ ἀπό τή θεόπνευστη Παλαιά Διαθήκη μέσῳ τῶν ἁγίων Προφητῶν καί ἔχουν ἐπιβεβαιωθεῖ ἀπό αὐτή τήν ἴδια τή διδασκαλία τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας στήν Καινή Διαθήκη.
Ἡ Πανελλήνιος Ἕνωσις Θεολόγων καταθέτει τήν ἐμπειρία της γιά τό ἀπολύτως συμβατό τῆς ψυχολογίας τῶν ἑλληνοπαίδων ὅλων τῶν βαθμίδων τῆς παιδείας μας, μέ τό ὁμολογιακό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν. Λόγῳ τῶν ἱερῶν Μυστηρίων τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Βαπτίσματος, Χρίσματος καί θείας Κοινωνίας πού ἔχουν διαποτίσει ἐλευθέρως καί διακριτικῶς τά παιδιά μας, αὐτά μέ χαρά καί μέ ἐνθουσιασμό ἀποδέχονται τήν ὀρθόδοξη κατήχηση, ὄχι μόνο ὡς μάθημα, ἀλλά καί ὡς μόνη ἐλπίδα, παρηγοριά, στήριξη ὁλοκλήρου τῆς προσωπικότητός τους, ἰδίως στίς ἐξαιρετικά δύσκολες ἡμέρες τῆς νεοταξικῆς ἐποχῆς πού ζοῦμε. Μέσῳ τοῦ ζωντανοῦ χριστοκεντρικοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν περνοῦν αἰσιόδοξα μηνύματα καί πρός τούς λίαν προβληματιζόμενους ἀπό τή χαλεπή κατάσταση τῆς πατρίδας μας γονεῖς καί οἰκείους τῶν μαθητῶν, ὅπερ ἀποδεικνύει τή θεανθρώπινη χαρισματική δυναμική τοῦ μαθήματος πρός ὅλη τήν ἑλληνική κοινωνία.
3. Ἀντιθέτως, τό πιλοτικό πρόγραμμα τῆς θρησκειολογίας, θά κατηχεῖ τά παιδιά μας στίς ψευδοθρησκεῖες. Ἡ πορνεία, ἡ μοιχεία, ἡ ὁμοφυλοφυλία, ὁ ἀτομισμός, ὁ ἐγωκεντρισμός, ἡ ζηλοτυπία, ὁ ποταπός ἀνταγωνισμός θά ἐγκλωβίζουν τή νεολαία μας στήν ἀπαξίωση τῆς προσωπικότητός τους, ἀφοῦ δέν θά ἔχουν γνωρίσει τόν ἀληθινό θεανθρώπινο τρόπο τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς.
Τό νέο πρόγραμμα φαίνεται πιό ἀνοιχτό, πιό σύγχρονο, ἀλλά ἔχει δημιουργήσει πολλές ἀντιδράσεις στήν ἑλληνική κοινωνία. Δέν ἔχουν πεισθεῖ γονεῖς, παιδιά, κηδεμόνες, ὅτι τό πιλοτικό πρόγραμμα ἀνοίγει πνευματικούς ὁριζοντες στά παιδιά μας. Ἀντιθέτως στέκονται φοβισμένοι καί συνδυάζουν μέσα τους συνειρμικά τό πιλοτικό πρόγραμμα μέ τήν πολύμορφη πολεμική πού γίνεται σήμερα στόν Ἕλληνα πολίτη. Πόλεμος στυγερός στά οἰκονομικά του, στήν περιουσία πού δημιούργησε μέ πολύ κόπο. Ἰδεολογικός πόλεμος, ἀντισυνταγματικός, ἀφελληνιστικός, ἀντιχριστιανικός. Γιατί πρέπει τά παιδιά μας, τά ἑλληνόπουλα νά γίνουν πειραματόζωα στά χέρια καί στά νύχια τῶν νεοταξιτῶν;
Ἡ ὀρθόδοξη ἑλληνική Παιδεία αἰῶνες τώρα δέν δημιούργησε μεγαλογαιοκτήμονες, ὑπερφίαλους μπίζνεσμαν κτλ. ἀλλά βιοπαλαιστές μέ νόημα ζωῆς, διάθεση φιλαδελφίας, φιλοπατρίας καί ἡρωικῆς θυσίας, ὅταν ὑπῆρχε λόγος. Οἱ πρόγονοί μας μέχρι πρό λίγων χρόνων δέν αὐτοκτονοῦσαν. Ἡ νεοταξική νοοτροπία, ἡ αἰφνίδια ἄσφαιρη νεοταξική κατοχή σάστισε τούς ἀδελφούς καί μεθοδικά τούς ὁδηγεῖ στήν ἀπόγνωση καί στή βίαιη αὐτοκαταστροφή. Οἱ καιροί οὐ μενετοί. Καί ἄν ἀκόμη δέν εἶχε δοκιμασθεῖ ἡ ὁμολογιακή μορφή τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, μετά ἀπό τήν καταστροφή πού ἐπιβάλλεται στή χώρα μας, θά ἔπρεπε νά τήν ἐπινοήσουμε.
4. Ὁ νεοεποχικός ὁλοκληρωτισμός δέν ἔχει ἀφήσει ἀπείραχτη τή γλώσσα μας καί τήν ἱστορία μας. Ἐφόσον τό μεῖζον, ἡ εἰς Θεόν πίστη διαβρώνεται, ἀσφαλῶς καί οἱ ἐλάσσονες συνιστῶσες τοῦ πολιτισμοῦ μας θά ἀπομειώνονται ἄκρως ἐπικίνδυνα.
Στήν ἡμερίδα στηλιτεύτηκε τό ἀνθελληνικό καί ἀντιχριστιανικό περιεχόμενο τῶν βιβλίων τῆς Γλώσσας τόσο τοῦ Δημοτικοῦ ὅσο καί τοῦ Γυμνασίου καί Λυκείου. Τά βιβλία ἔχουν χάσει τόν παιδευτικό τους χαρακτήρα καί ἔχουν καταντήσει «περιοδικά ποικίλης ὕλης». Ὁ διαχρονικός πλοῦτος τῆς λογοτεχνίας μας παραθεωρεῖται πρός ὄφελος κειμένων ἀμφιβόλου λογοτεχνικῆς ἀξίας. Οἱ παραδοσιακές ἀξίες τῆς κοινωνίας μας, ἡ πίστη, ἡ ἠθική, ἡ ἐντιμότητα, τό φιλότιμο ἐν πολλοῖς ὑποβαθμίζονται καί προβάλλονται ξενόφερτα πρότυπα ζωῆς, τά ὁποῖα καλλιεργοῦν στούς νέους μας τήν κατάθλιψη, τήν ἀνταγωνιστικότητα καί τήν ἀφιλοπατρία.
Ἡ μανία τοῦ νεοταξικοῦ πολέμου εἶναι ὁλοφάνερη καί στό μάθημα τῆς Ἱστορίας. Ἄφθονα χρήματα δαπανῶνται γιά νά γραφοῦν βιβλία τάχα ἑλληνικῆς Ἱστορίας, στά ὁποῖα τόσο τά ἱστορικά γεγονότα ὅσο καί ἡ πολιτική ἱστορία βλέπονται καί περιγράφονται σύμφωνα μέ ἰδεολογικές σκοπιμότητες.
5. Μέ αὐτῆς τῆς ποιότητας παιδεία, χωρίς ζωντανή ἀληθινή ὀρθόδοξη πίστη, χωρίς τόν πλοῦτο τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας, μέ παραχαραγμένη ἱστορία, προφανῶς ἐπιδιώκεται ἡ ἐκκόλαψη νέας γενιᾶς ἄνευρης, ἄβουλης, δουλικῆς στήν παγκοσμιοποιημένη ἀντίχριστη δικτατορία. Ἡ Νέα Ἐποχή εἶναι ἀποφασισμένη νά ἀναλάβει μέ κάθε τρόπο τή διαπαιδαγώγηση τῆς νεολαίας μας καί νά τήν χειραγωγήσει στίς ὁλοκληρωτικές ἀρχές της.
6. Δυστυχῶς τό παρελθόν «Παιδαγωγικό Ἰνστιτοῦτο» ἔβαλε τίς βάσεις αὐτῆς τῆς νεοεποχήτικης παιδείας στή χώρα μας. Ἀκόμα καί ὁ Ἐθνικός μας Ὕμνος ἀπομακρύνθηκε ἀπό τίς σχολικές γιορτές καί τά βιβλία τῆς γλώσσας. Μεθοδεύτηκε ἀνάλογη περιπέτεια στόν Ἐθνικό Ὕμνο ἄλλης χώρας παγκοσμίως;
Ἡ παροῦσα ἡμερίδα δέν εἶχε σκοπό νά ἐκσφενδονίσει μύδρους ἐναντίον οὐδενός γνωστοῦ ἤ ἀγνώστου, ἐπωνύμου ἤ ἀνωνύμου ἐχθροῦ τῆς ὀρθοδόξου καί ἑλληνικῆς Παιδείας μας. Δέν εἴμαστε τόσο ἀφελεῖς, ὥστε νά πιστεύουμε ὅτι εἶναι δυνατόν θεανθρώπινος πολιτισμός αἰώνων νά θραυσθεῖ ἀπό ἐρχόμενους καί παρερχόμενους ἐξωνημένους – ἁδρά πληρωμένους – ἡγεμονίσκους.
Ἐπειδή ἔχουμε διαγνώσει τήν καλή θέληση τοῦ τωρινοῦ ὑπουργοῦ τῆς Παιδείας,
Ζητοῦμε τήρηση καί ἐφαρμογή τῆς νομιμότητας:
α) Ἀπόσυρση τοῦ Πιλοτικοῦ Προγράμματος.
β) Ὀρθόδοξο Χριστιανικό καί ἐκκλησιολογικό χαρακτήρα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν.
γ) Βελτίωση τῶν βιβλίων Θρησκευτικῶν, Γλώσσας, Λογοτεχνίας, Ἱστορίας καί ἀπάλειψη τῶν ἀρνητικῶν στοιχείων, ἀντορθοδόξων καί ἀντεθνικῶν.
δ) Συγκρότηση νέων ἐπιτροπῶν μέ θεολογικά καί παιδαγωγικά κριτήρια γιά τήν ἐκπόνηση ἀναλόγων Προγραμμάτων καί συγγραφή νέων βιβλίων…
καί τόν παρακαλοῦμε νά μή κωφεύσει, νά μήν τοποθετήσει τά πορίσματα τῶν εἰδικῶν τῆς ἡμερίδας μας στά ἀσφαλῆ ἀρχεῖα τοῦ ὑπουργείου Παιδείας.
Ἐλπίζουμε ἡ ἱστορική εὐθύνη πού ἔχει ὡς ὑπεύθυνος ὑπουργός Παιδείας ἔναντι τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ, ἔναντι γονέων καί κηδεμόνων, ἔναντι τῶν νέων ὅλων τῶν σχολικῶν βαθμίδων καί ἔναντι ὅλων τῶν θεανθρωπίνως πεπαιδευμένων Ἁγίων καί Μαρτύρων τοῦ ἑλληνικοῦ ὀρθοδόξου ἔθνους μας, νά τόν ὁδηγήσει καί στίς μέρες μας σέ ἀποφάσεις σύμφωνες μέ τή μακρά Παράδοση τῆς ζωντανῆς θεανθρώπινης Παιδείας μας.