Ἡ πίστη εἶναι ἡ βάση τῆς ἀγάπης. Μεγάλη ἀπώλεια δὲν πρέπει νὰ θεωρεῖται, ὅταν ἡ ἀγάπη μειωθεῖ, γιατί αὐτὸ εἶναι κάτι, ποὺ εὔκολα ἐπανορθώνεται.
Ἀντίθετα, σοβαρὴ ἀπώλεια εἶναι νὰ χάσει ὁ ἄνθρωπος τὴν πίστη καὶ νὰ βρεθεῖ μετέωρος καὶ ἀπροσανατόλιστος.
Ἡ πίστη δίνει διάρκεια στὴν ἀγαθοεργία. Ὁ ἐλεήμων γιὰ παράδειγμα εἶναι πάντα ἐλεήμων. Προσφέρει πάντα, ἀνάλογα μὲ τὶς δυνατότητές του. Διατηρεῖ γενικὰ τὴν πνευματικὴ ζωή. Ὁ πιστὸς εἶναι ὁ ἀδιαλείπτως προσευχόμενος, ὁ μετανοῶν, ὁ μετέχων στὰ ἱερὰ μυστήρια, ὁ γρηγορῶν καὶ γενικὰ ὁ ζῶν κατὰ Θεόν, προσέχοντας πάντα νὰ μὴἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ἐδῶ πρέπει νὰ σημειώσω ὅτι καὶ ἡ πίστη ἐπηρεάζεται ἀπὸ διαφόρους ἐξωτερικοὺς παράγοντες καὶ μπορεῖ νὰ αὐξομειώνεται, ἰδίως ὅταν ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔχει τὶς ἀνάλογες ἐμπειρίες. Γι᾽ αὐτὸ εἶναι ἀνάγκη νὰ τροφοδοτεῖται πνευματικὰ μὲ τὴ μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἐπικοινωνία του μὲ τοὺς ἀδελφούς.
Ὁ πιστὸς δὲν πρέπει νὰ ἐπηρεάζεται εὔκολα ἀπὸ τὰ ἀρνητικὰ φαινόμενα, ποὺ ὑπάρχουν στὴν Ἐκκλησία, ὅπως εἶναι ἕνα σκάνδαλο κληρικοῦ ἢ ἀπὸ τὴ δραστηριότητα ἑνὸς δεδηλωμένου ἀθέου ἢ ἀπὸ τὶς ἀντιχριστιανικὲς ἀποφάσεις καὶ πράξεις τῶν πολιτικῶν. Αὐτὰ πάντα θὰ ὑπάρχουν, γι᾽ αὐτὸ πρέπει νὰ τὰ προσπερνάει καὶ νὰ μὴ τοὺς δίνει πολλὴ σημασία. Ἐπίσης νὰ μὴ ἔχει ἐμπιστοσύνη σὲ ἀνθρώπους, ποὺ ἐμφανίζονται ὡς σπουδαῖοι, γιατί τυχαίνει νὰ φέρουν κάποιο ἀξίωμα, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα εἶναι ἄπιστοι καὶ ἀδιάφοροι περὶ τὴ θρησκεία. Οὔτε καὶ στοὺς ὑποκριτὲς πρέπει νὰ ἔχει ἐμπιστοσύνη, ποὺ κρύβουν ἐπιμελῶς τὴν ἀσέβειά τους καὶ συνήθως δραστηριοποιοῦνται στὴν Ἐκκλησία γιὰ τὰ δικά τους συμφέροντα.
Μακάριοι εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ ἔχουν ζῶσα πίστη καὶ ἀρνοῦνται κάθε συμβιβασμὸ μὲ τοὺς κοσμικοὺς ἀνθρώπους.
Ορθόδοξος Τύπος, 27/12/2013 και dtatsis.blogspot.gr