❈ Καί πῶς κρατᾶμε ζωντανή τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ μέσα μας; Μέ τήν μετάνοια, τό ξεμπάζωμα καί μετά μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή. Γιατί, ἄν δέν ἔχεις προσευχή, θά ξαναρίξεις μπάζα μέσα. Θά ξανακάνεις ἁμαρτίες δηλαδή καί ἄντε πάλι ἐξομολόγηση καί πάλι τά ἴδια. Ὁπότε εἶναι κομβικό σημεῖο αὐτό: νά καταλάβουμε, ὅτι γιά νά φυλάξουμε τήν καλή μας κατάσταση, ἀφοῦ ἐξομολογηθοῦμε, χρειάζεται νά προσευχόμαστε συνέχεια.Καί γιά νά μπορέσουμε νά δοῦμε ἀκόμα καλύτερα τά μπάζα, ἀφοῦ πάντα κάτι ὑπάρχει πού λίγο μᾶς ἐνοχλεῖ, συνέχεια χρειάζεται μετάνοια καί προσευχή καί προσπάθεια γιά κάθαρση. Καί στό μάτι μιά τριχούλα νά ὑπάρχει σέ ἐνοχλεῖ, σέ κόβει.

Ὅσο λοιπόν ὁ ἄνθρωπος προσεύχεται, τόσο φωτίζεται, τόσο βλέπει καί καθαρότερα καί τόσο καθαρίζεται καί ἐξαγνίζεται περισσότερο καί βλέπει καθαρότερα καί τόν Θεό. Καί ἐπειδή ὁ Θεός εἶναι ἄπειρος, δέν μπορεῖς νά πεῖς «τώρα φτάνει, μέχρι ἐδῶ, δέν χρειάζεται ἄλλη μετάνοια».

➤Ἴερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 22 – 4 – 2015)