Νά εὐχαριστήσω κατ’ ἀρχάς τόν Πανάγιο Τριαδικό Θεό πού μοῦ δίνει τήν εὐκαιρία νά εἶμαι μαζί σας, στή συνέχεια τόν Σεβασμιότατο Μητροπολίτη μας πού μοῦ ἔδωσε τήν εὐλογία νά εἶμαι ἀνάμεσά σας, τόν π. Μιχαήλ γιά τήν πρόσκληση καί ὅλους ὅσους συνέβαλαν σ’ αὐτό.

Δέν θά ποῦμε δικά μας λόγια, θά ποῦμε αὐτά πού λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Τό θέμα μας εἶναι: «Πῶς ἐπιλέγουμε τόν Πνευματικό μας». Ἐπιλέγω, τό λέει καί ἡ λέξη: διαλέγω. Δηλαδή ἀπό αὐτούς πού ὑπάρχουν διαλέγω κάποιον, ἐπιλέγω, ἐκλέγω κάποιον.

– Μέ ποιά κριτήρια θά ἐπιλέξουμε τόν Πνευματικό μας; Πῶς μποροῦμε νά βροῦμε Πνευματικό;

Ν’ ἀρχίσουμε μέ τόν Ἅγιο Παΐσιο. «Σήμερα», λέει ὁ Ἅγιος, «τό πιό ἀπαραίτητο εἶναι νά βροῦν οἱ ἄνθρωποι ἕναν πνευματικό, νά ἐξομολογοῦνται, νά τοῦ ἔχουν ἐμπιστοσύνη καί νά τόν συμβουλεύονται. Ἄν ἔχουν πνευματικό καί βάλουν ἕνα πρόγραμμα μέ προσευχή καί λίγη μελέτη, ἐκκλησιάζονται, κοινωνοῦν, τότε δέν ἔχουν τίποτε νά φοβηθοῦν σ’ αὐτήν τήν ζωή»1. Βέβαια ὁ Γέροντας ὑπονοεῖ ὅτι θά κάνουν ὑπακοή στόν Πνευματικό καί θά ἔχουν καί τήν ἀνάλογη ζωή, τή ζωή πού θέλει ἡ Ἐκκλησία μας, πού εἶναι ζωή νήψεως, νηστείας, ἄσκησης γενικότερα, προσοχῆς, τήρησης τῶν θείων ἐντολῶν καί μυστηριακῆς ζωῆς. Γιατί δέν ἀρκεῖ κανείς μόνο νά κοινωνεῖ καί κάπου-κάπου νά ἐξομολογεῖται, ἄν δέν διορθώνει καί τή ζωή του, ἄν δέν μετανοεῖ πραγματικά.

Συνεχίζει ὁ Ἅγιος καί λέει: «Τόν πνευματικό ὁδηγό φυσικά κανείς θά τόν διαλέξει. Δέν θά ἐμπιστευθεῖ στόν ὁποιονδήποτε τήν ψυχή του. Ὅπως γιά τήν ὑγεία τοῦ σώματος ψάχνει νά βρεῖ καλό γιατρό, ἔτσι καί γιά τήν ὑγεία τῆς ψυχῆς του θά ψάξει νά βρεῖ κάποιον καλό πνευματικό καί θά πηγαίνει σ’ αὐτόν, τόν γιατρό τῆς ψυχῆς, τακτικά»2. Ἐδῶ νά κάνω μία παρατήρηση.

– Τί σημαίνει αὐτό τό «τακτικά»; Κάθε πότε νά ἐξομολογούμαστε;

Εἶναι κι αὐτό ἕνα ἐρώτημα. Θά πεῖτε, ἀκόμα δέν εἴπαμε πῶς θά βροῦμε τόν Πνευματικό, νά ποῦμε κάθε πότε; Ἀλλά ἔχει σημασία κι αὐτό, γιατί ἄν κανείς ἔχει ἀποφασίσει, θά πρέπει νά ξέρει καί τό κάθε πότε. Τό βασικό εἶναι: ἄν θέλουμε νά ἔχουμε Πνευματικό, ἄν ἔχουμε ἀποφασίσει νά μετανοήσουμε καί νά διορθωθοῦμε, ἐάν ὄντως θέλουμε νά ἐξομολογηθοῦμε. Θά πεῖτε:- Εἶναι δυνατόν; Νά πᾶμε στόν Πνευματικό καί νά μή θέλουμε νά ἐξομολογηθοῦμε;! Εἶναι δυνατόν, δυστυχῶς, γιατί πάρα πολλοί πᾶνε στόν Πνευματικό καί δέν λένε ἀλήθεια. Νά σᾶς πῶ κάτι νά γελάσετε λίγο.. ὁ μακαριστός ἐπίσκοπος, π. Αὐγουστίνος Καντιώτης ἔλεγε ἔτσι ἐν τῇ ῥύμῃ τοῦ λόγου του σέ μιά ὁμιλία καί μέ θυμό, ὅπως τά ἔλεγε συνήθως, «δέν ἐξομολογῶ γυναῖκες… δέν ἐξομολογῶ»! Γιατί; «Γιατί λένε ψέματα, λένε ψέματα στήν ἐξομολόγηση»! Καί δυστυχῶς αὐτό δέν εἶναι ψέμα, εἶναι ἀλήθεια.

Βρῆκα ἀναφορές τοῦ σεβαστοῦ πατρός Ἀθανασίου Μυτιληναίου, πού λέει ἀκριβῶς τό ἴδιο πράγμα. Νά ρωτάει ὁ Πνευματικός: – Τό ἔκανες αὐτό, παιδί μου; Καί νά λέει – Ὄχι. Καί νά τό ἔχει κάνει!

– Μά καλά τώρα τόν Θεό μπορεῖς νά κοροϊδέψεις; Νά ἐμπαίζεις τόν Θεό;

Ἄν εἶναι δυνατόν!

Γι’ αὐτό λέω, ἄν θέλουμε ὄντως νά βροῦμε Πνευματικό, ἀληθινό Πνευματικό δηλαδή, πού νά μᾶς βοηθήσει, τό πόσο τακτικά -μιά πού εἴπαμε θά τό ἀπαντήσουμε- τό λέει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Μή σᾶς κάνει ἐντύπωση… «εἰ δυνατόν κάθε μέρα», λέει. Θά πεῖς εἶναι δυνατόν κάθε μέρα; Ἔ.. στίς παροῦσες συνθῆκες εἶναι ἀρκετά δύσκολο. Μόνο γιά τούς μοναχούς εἶναι ἐφικτό αὐτό. Τουλάχιστον, λέει, μιά φορά τήν ἑβδομάδα. Τό ἐλαχιστότατο, μιά φορά τόν μήνα νά ἐξομολογεῖσαι. Αὐτό νομίζω εἶναι ἐφικτό. Ἄν κανείς τό θέλει, μιά φορά τόν μήνα μπορεῖ νά τό κάνει. Τό ἐλαχιστότατο τῶν ἐλαχιστοτάτων εἶναι στίς ἀρχές ἤ στή διάρκεια τῶν μεγάλων νηστειῶν. Ἔχουμε τέσσερις μεγάλες νηστεῖες: τῶν Χριστουγέννων πού ἔρχεται σέ λίγο, τοῦ Πάσχα, τῆς μεγάλης Τεσσαρακοστῆς δηλαδή, τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῆς Παναγίας. Τουλάχιστον αὐτές τίς τέσσερις Σαρακοστές ὁ χριστιανός πρέπει νά ἐξομολογεῖται.

Πρέπει λοιπόν νά διαλέξουμε, ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ἕναν Πνευματικό καί θά πρέπει νά ψάξουμε, θά πρέπει νά γίνει ἔρευνα. Λέει ὁ Ἅγιος Νικόδημος «πρῶτα ἐρεύνησε καί μάθε ποιός εἶναι ὁ πιό ἔμπειρος Πνευματικός ἀπό τούς ἄλλους» -θά ποῦμε πῶς θά ψάξουμε, ἁπλῶς τά λέμε εἰσαγωγικά- «διότι λέει ὁ Μέγας Βασίλειος»… βλέπετε ὁ ἕνας Ἅγιος παραπέμπει στόν ἄλλον, ὁ Ἅγιος Νικόδημος παραπέμπει στόν Μέγα Βασίλειο, στούς ὅρους κατ’ Ἐπιτομήν, «ὅπως τά πάθη καί τίς πληγές τοῦ σώματος δέν τίς δείχνουν οἱ ἄνθρωποι στόν καθένα», ἔχεις μία πληγή, ἔχεις ἕνα ἐξόγκωμα, δέν τό δείχνεις στόν καθένα. Θά πᾶς στόν εἰδικό, στόν ἔμπειρο γιατρό, ὁ ὁποῖος ξέρει νά θεραπεύει, «ἔτσι καί τά ἁμαρτήματα πρέπει νά φανερώνονται, ὄχι στόν τυχόντα, ἀλλά σέ ἐκείνους πού μποροῦν νά τά θεραπεύσουν». Δέν εἶναι νά τό πεῖς στή μάνα σου, μέ συγχωρεῖτε! Λέει, ἐξομολογεῖται στήν μάνα του… Δέν ὠφελεῖ αὐτή ἡ ἐξομολόγηση, αὐτή ἡ ἐξαγόρευση, αὐτή ἡ φανέρωση τῆς πληγῆς. Οὔτε ἄφεση μπορεῖς νά πάρεις ἀπό τή μητέρα σου οὔτε καί σωστή καθοδήγηση πολλές φορές, γιατί δέν ὑπάρχει τό ἀνάλογο ὑπόβαθρο.

– Πῶς ἐπιλέγουμε τόν Πνευματικό μας;

Κατ’ ἀρχάς πρέπει νά ποῦμε, ὅλοι οἱ ἰερεῖς δυνάμει τῆς ἱεροσύνης τους, ἐφόσον ἔχουν τήν ἱεροσύνη, ἔχουν τήν ἐξουσία -τήν δυνατότητα- νά συγχωροῦν τίς ἁμαρτίες αὐτῶν πού ἐξομολογοῦνται σ’ αὐτούς.

– Εἶναι κάποιος ἱερέας;

Μπορεῖ νά δώσει ἄφεση. Σοῦ διαβάζει συγχωρητική εὐχή, φεύγει -προσέξτε- ἡ ἐνοχή. Δέν ἔχεις τό βάρος τῆς ἁμαρτίας. Ἀνεξάρτητα ἀπό τήν ποιότητα τοῦ ἱερέως, ὅταν κάποιος ἐξομολογεῖται σωστά, ὅ,τι κι ἄν εἶναι ὁ ἱερέας… μπορεῖ νά εἶναι ἁμαρτωλός, μπορεῖ νά εἶναι φονιάς, ὁτιδήποτε κι ἄν εἶναι, ἐφόσον εἶναι ἐν ἐνεργείᾳ, δέν ἔχει καθαιρεθεῖ δηλαδή ἐπίσημα ἀπό τήν ἁγία μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, αὐτός ἔχει τή δυνατότητα νά συγχωρεῖ ἁμαρτίες.

Στήν Ἐκκλησία μας, στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ὑπάρχει καί ἕνα ἄλλο προαπαιτούμενο, νά ὑπάρχει ἡ ἄδεια τοῦ Ἐπισκόπου. Στήν Ἐκκλησία τή δική μας χρειάζεται αὐτό, νά ἔχει γίνει κάποιος Πνευματικός ἀπό τόν Ἐπίσκοπό του, νά ἔχει τήν ἄδεια τῆς πνευματικῆς πατρότητας. Αὐτό εἶναι τό σωστό καί πρέπει νά τό τηροῦμε. Ἀλλά αὐτό δέν εἶναι ὅτι παίρνει κάτι παραπάνω. Ἤδη τήν ἔχει τή Χάρη νά συγχωρεῖ ἁμαρτίες, ἁπλῶς πλέον ἔχει ἐπίσημα καί τήν ἄδεια ἀπό τόν Προϊστάμενό του τόν πνευματικό, τόν Ἐπίσκοπό του.

Ὁ ἱερέας εἶναι σάν τόν ἀγωγό, σάν σωλήνας, καί διά μέσου αὐτοῦ περνάει στόν ἐξομολογούμενο ἡ Θεία Χάρις. Τί θά εἶναι ὁ ἀγωγός, ἄν θά εἶναι χρυσός, ἄν θά εἶναι ἀσημένιος ἤ μπακιρένιος, δέν ἔχει σημασία. Τό Μυστήριο τό τελεῖ ὁ Χριστός. Ὅπως καί τό Μυστήριο τῆς Θείας Λειτουργίας τό τελεῖ ὁ Χριστός. Καί πάντα εἶναι ἔγκυρο, ξαναλέω, ἐφόσον ὁ ἱερέας εἶναι κανονικός καί δέν εἶναι καθηρημένος καί ἀνήκει φυσικά στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἔχει σημασία ὅμως, προσέξτε, γιά τόν ἐξομολογούμενο τό ποιός θά εἶναι ὁ Πνευματικός, ὄχι γιά τό ἄν θά πάρει ἄφεση ἤ ὄχι, αὐτό εἴπαμε θά τό πάρει σίγουρα, ἀλλά γιά τό ἄν θά βοηθηθεῖ νά θεραπευτεῖ ἤ ὄχι. Ἔχει σημασία, ἄν ὁ ἐξομολόγος ἔχει ἐμπειρία καί εἶναι πράγματι Πνευματικός πατέρας καί δέν εἶναι ἁπλῶς ἐξομολόγος.

Ὅπως ἀναζητοῦμε τόν καλό γιατρό, μᾶς τό εἶπε καί ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ἔτσι θά πρέπει νά ἀναζητήσουμε καί τόν σωστό Πνευματικό μας ἰατρό, γιατί ἀλλιῶς ὅπως λέει ὁ Κύριος «τυφλός ἄν ὁδηγεῖ τυφλό, θά πέσουν κι οἱ δύο στό χαντάκι»3. Τό ἐρώτημα, λοιπόν, πού ἔρχεται τώρα μπροστά μας εἶναι:

– Θέλουμε πράγματι νά θεραπευτοῦμε;

Κάποτε -νά σᾶς πῶ καί κάτι ἀκόμα γιά νά γελάσετε- εἶχε πάει μία κυρία νά ἐξομολογηθεῖ σέ ἕναν Πνευματικό σπουδαῖο, ἅγιο ἄνθρωπο, πού ἦταν καί Πνευματικός τοῦ Ἐπισκόπου μας, τόν π. Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο. Ἐνῶ, λοιπόν, ἐξομολογεῖτο γιά πρώτη φορά στό τέλος τοῦ λέει: – Ἐγώ, πάτερ μου, θά προτιμοῦσα νά ἐξομολογοῦμαι σέ κάποιον Πνευματικό πού νά εἶναι γέρος καί τυφλός… Καί ὁ Γέροντας μέ ἑτοιμότητα: – Ἄν ἦταν καί κουφός, ἀκόμη καλύτερα»! Θά ἔνιωθε πολύ ἄνετα ἡ κυρία!

Γι’ αὐτό λέω, εἶναι ἐρώτημα ἄν θέλουμε πράγματι νά ἐξομολογούμαστε καί πόσο ἔχουμε ἀποφασίσει νά διορθωθοῦμε.

– Ἔχουμε πράγματι μετανοήσει ἤ μήπως ψάχνουμε ἕνα ἄλλοθι γιά τή ζωή μας; Γιά τή βρώμικη ζωή μας, ἡ ὁποία θέλουμε νά παραμείνει αὐτή πού εἶναι, ἀλλά θέλουμε καί μιά ἄνωθεν ἐπιβεβαίωση ὅτι πᾶμε καλά, ἐνῶ μέσα μας μᾶς τό λέει ἡ συνείδησή μας, ἔτσι μέ μιά φωνούλα, ὅτι δέν εἶναι σωστό αὐτό πού κάνεις..

Τό πρῶτο, λοιπόν, εἶναι νά θέλουμε νά θεραπευτοῦμε, ὅπως καί στά σωματικά νοσήματα ὁ γιατρός σοῦ λέει, ὑπόγραψε, ὅτι θά κάνουμε αὐτά κι αὐτά καί μέ ἐμπιστεύεσαι. Ἄν δέν ὑπάρχει θέληση γιά θεραπεία, ἀκυρώνεις ἀπό τήν ἀρχή ὅλη τήν προσπάθειά σου, ἄν δέν θέλεις νά ἀλλάξεις, ἄν δέν θέλεις πραγματικά νά θεραπευτεῖς. Νά σᾶς πῶ καί κάτι πού ἔλεγε ὁ π. Ἀθανάσιος ὁ Μυτιληναῖος: «πρίν γίνω πνευματικός, ἤ τόν πρῶτο καιρό πού ἔγινα πνευματικός, δέν μποροῦσα νά διανοηθῶ ὅτι κάποιος μπορεῖ νά λέει ψέματα καί στήν Ἐξομολόγηση. Ὄχι μέ τήν ἔννοια νά ἀποκρύψει, πού καί αὐτό εἶναι ψέμα», ἐνῶ ξέρεις ὅτι ἔχεις κάνει κάτι δέν τό λές. Γιατί δέν τό λές; Γιατί, λέει, ἄν τό πῶ δέν θά μ’ ἀφήσει νά κοινωνήσω! Τό ἔχετε ἀκούσει; Τότε τί κάνεις; Τόν ἑαυτό σου κοροϊδεύεις ἤ τόν Θεό; Ὁ Θεός «οὐ μυκτηρίζεται»4, δηλαδή δέν ἐμπαίζεται. Δέν μπορεῖς νά ἐμπαίξεις τόν Θεό.

– Δέν ξέρει ὁ Θεός ὅτι τό ἔχεις κάνει;

Φυσικά καί ξέρει! Μήν πᾶς καθόλου, ἀφοῦ εἶσαι διατεθειμένος νά πεῖς ψέματα ἤ νά ἀποκρύψεις. Γιά ποιό λόγο νά πᾶς;

– «Λένε ψέματα οἱ ἄνθρωποι στήν ἐξομολόγηση;», ἄλλη ἀναφορά. Καί τί ἀπαντάει ὁ Γέροντας αὐτός;

– «Μόνο ἀλήθεια δέν λένε!». Φοβερό δέν εἶναι;

– «Σοβαρολογεῖτε Γέροντα;

– Μόνο ἀλήθεια δέν λένε… λίγοι εἶναι ἐκεῖνοι πού λένε τήν ἀλήθεια!»5.

Ἔλεγε γιά μιά Τεσσαρακοστή πού ἐξομολογήθηκαν χιλιάδες ἄνθρωποι, ἀπό αὐτές τίς χιλιάδες πόσοι νομίζετε ὠφελήθηκαν ἀπό τό Μυστήριο; Μερικές δεκάδες.. ἀπό τίς χιλιάδες!

Βλέπετε; Ἕνα πολύ βασικό ἐρώτημα: Θέλεις ὄντως; Ἤ πᾶς ἔτσι γιά ψυχολογικούς λόγους… ἐπειδή πᾶνε πολλοί… γιά τό τυπικό; «Πλησιάζουν τά Χριστούγεννα, δέν θά ἐξομολογηθεῖς;», λένε.

«Εἶναι κάτι, πού ποτέ μου δέν μποροῦσα νά τό φανταστῶ αὐτό, ποτέ μου, καί τό ἔχω ἀνακαλύψει, καί λέω: «Θεέ μου, βάλε τό χέρι Σου, ἄν οἱ ἄνθρωποι ἔρχονται, καί ὄχι κρύπτουν, ἀλλά ἀλλοιώνουν καί τήν ἀλήθεια»… «Τό ἔκανες αὐτό;», ρωτᾶς, καί σοῦ λέει: «Ὄχι», καί τό ἔχει κάνει!

Ἄν ξέρω ὅτι ἔρχεται ἕνας τέτοιος τύπος καί τοῦ ζητήσω ἐξηγήσεις, ἀντιλαμβάνεστε ὅτι θά μαλώσει μαζί μου, θά γίνει ἀντίδικός μου. Ἄ, λοιπόν, ἐγώ θά γίνω ἀντίδικος σέ σένα; Ὄχι. Σέ φώναξα νά ἐξομολογηθεῖς; Ἦρθες ἐλευθέρως. Συνεπῶς, δέν θά γίνω ἀντίδικός σου». Ἀλλά τί θά κάνω; Δέν θά σοῦ μιλήσω καθόλου. Κι ἔτσι ἔκανε ὁ Γέροντας, δέν μιλοῦσε καθόλου. «Ἔχετε τίποτα ἄλλο;». «Ὄχι». «Σηκωθεῖτε, νά σᾶς δώσω εὐχή»6 καί ἔφευγε. Τί πῆρε αὐτός; Οὔτε καμία συμβουλή θεραπευτική πῆρε, οὔτε συγχώρηση πῆρε. Πῆρε κάτι, μιά ἀκόμα ἁμαρτία, τόν ἐμπαιγμό τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός δέν ἐμπαίζεται ὅμως κι αὐτό σίγουρα θά τό πληρώσει, ἄν δέν μετανοήσει, γιατί «πᾶσα παράβασις καί παρακοή ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν»7, λέει ἡ Ἁγία Γραφή. Παίρνει δηλαδή τήν ἀνταπόδοση τήν ἀνάλογη.

«Ἔχω φτάσει νά τό κάνω, νά σιωπήσω ὕστερα ἀπό ἐπανειλημμένες συμβουλές γιά ἕνα θέμα», λέει ὁ π. Ἀθανάσιος, «καί νά λέω: «Παιδάκι μου, μήν τό κάνεις αὐτό, μήν πηγαίνεις ἐκεῖ», καί ξανά καί ξανά καί ξανά. Πλέον λέω μέσα μου «δέν θά στό ξαναπῶ ἄλλη φορά, νά τό ξέρεις, δέν ξαναμιλῶ». Καί ξέρω ὅτι αὐτό θά ὁδηγήσει στήν καταστροφή, ἀλλά δέν ὁμιλῶ», ἀφοῦ δέν ἀκούει. «Εἶναι ἡ σιωπή πού καταδικάζει, εἶναι φοβερό. Αὐτό συνέβη μέ τό Σαούλ, ἡ σιωπή τοῦ Θεοῦ τόν καταδίκασε»8.

Ἔτσι βλέπουμε τό πρῶτο αὐτό θέμα καί μποροῦμε νά ρωτήσουμε τόν ἑαυτό μας:

– Ὄντως θέλουμε νά ἐξομολογηθοῦμε; Θέλουμε νά βροῦμε Πνευματικό πού νά μᾶς βοηθήσει στήν ἀλλαγή μας, στή μετάνοιά μας, στήν ἀλλαγή τῆς ζωῆς μας;

– Γιατί αὐτό δέν σημαίνει μετάνοια;

Μετάνοια σημαίνει ἀλλαγή ζωῆς, ἐκεῖ πού ἔκανες τό κακό, τό σταματᾶς καί κάνεις τό ἀντίθετο καλό.

Πᾶμε τώρα νά βροῦμε τούς τρόπους καί, ἄν θέλετε, καί τά κριτήρια μέ βάση τούς ἁγίους Πατέρες. Ἄς δοῦμε τί λέει ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος «χρειαζόμαστε», λέει, «πολλή προσοχή, πολλή ἀγρύπνια» ἀγρυπνία, «πολλές προσευχές γιά νά μήν περιπέσουμε σέ κανέναν πλάνο ἤ ψεύστη ἤ ψευδαπόστολο ἤ ψευδόχριστο», ἀντί γιά ἕναν πού νά εἶναι ἀληθινός Πνευματικός. Θά πεῖτε: Ὑπάρχουν τέτοιοι; Βέβαια ὑπάρχουν! Καί ἀμέσως τό τονίζει ὁ Ἅγιος, πρόσεξε νά μήν πέσεις σέ κανέναν τέτοιο. «Ἀντίθετα, πρέπει νά πετύχουμε ὁδηγό ἀληθινό, καί φιλόθεο, πού νά ἔχει τόν Χριστό μέσα του καί νά γνωρίζει καταλεπτῶς τό κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων, τούς κανόνες καί τίς παραγγελίες τους καί τά δόγματα τῶν Πατέρων». Νά γνωρίζει δηλαδή τί λένε, τό Εὐαγγέλιο, οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ ἱεροί Κανόνες, γιά νά μπορέσει νά στά μεταδώσει κι ἐσένα, νά μή σοῦ πεῖ λάθος πράγματα. Ἔτσι δέν εἶναι; Ὅπως πᾶς στόν γιατρό καί ὑποτίθεται ὁ γιατρός ἔχει διαβάσει τά βιβλία τῆς ἰατρικῆς. Θυμᾶμαι πού εἴμαστε στό Πανεπιστήμιο, συγχωρέστε με γιά τό προσωπικό πού θά σᾶς πῶ, καί ἔβλεπα τούς γιατρούς πρίν γράψουμε τό μάθημα καί ἐρχόντουσαν καί γέμιζαν τό ἕδρανο μέ σημειώσεις. Δύο ὧρες πρίν, πήγαιναν καί γέμιζαν τό ἕδρανο μέ σημειώσεις.. τό γνωστό σκονάκι δηλαδή… γιά νά περάσει τό μάθημα. Ἐγώ τώρα μπορῶ νά τόν ἐμπιστευτῶ αὐτόν τόν γιατρό, πού πέρασε ἔτσι τό Πανεπιστήμιο; Δηλαδή αὐτό σημαίνει ὅτι δέν ξέρει! Ἀντέγραψε κάποια sos καί πῆγε νά δώσει ἐξετάσεις, ἔτσι δέν εἶναι;

Τό πρῶτο, λοιπόν, εἶναι ὅτι θά πρέπει νά βρεῖς ἕναν γιατρό Πνευματικό πού νά ξέρει τούς ἱερούς Κανόνες, νά ξέρει τί λέει ἡ Ἐκκλησία γιά τό κάθε ἁμάρτημα, γιά τό κάθε πάθος.

– Τί λένε οἱ ἅγιοι Πατέρες γιά τόν θυμό; Δέν λένε;

Λένε, καί τί εἶναι ὁ θυμός καί πῶς τόν θεραπεύεις καί πῶς προλαβαίνεται κ.λ.π. Ἅμα δέν τά ξέρεις; Ὑπάρχουν ἄνθρωποι – παπάδες πού δέν τά ξέρουν; θά μοῦ πεῖτε. Βέβαια ὑπάρχουν. Αὐτό πού λέει ἐδῶ ὁ Ἅγιος: ψευδαπόστολοι, ψευδοπροφῆτες, ψευδόχριστοι…

«Ἤ -νά εἰπῶ καλλίτερα- πού νά ξέρει τά θελήματα καί μυστήρια τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἰδίου τοῦ Δεσπότη καί Διδασκάλου τῶν Ἀποστόλων», γιατί αὐτό δέν πᾶς νά μάθεις ἀπό τόν Πνευματικό; Τί θέλει ὁ Χριστός. Λές ἐσύ αὐτά πού ἔχεις νά πεῖς καί μετά περιμένεις τί θά πεῖ ὁ Πνευματικός, δηλαδή ὁ Χριστός, σέ σχέση μέ αὐτά πού εἶπες.

«Τέτοιον δάσκαλο πρέπει νά ζητοῦμε καί νά βρίσκουμε: ἕναν πού, πρῶτον μέν, νά τά ἄκουσε αὐτά μέ λόγο καί νά τά διδάχθηκε καί, ὕστερα δέ, νά τά διδάχθηκε μυστικά ἐν ἀληθείᾳ ἀπό τό ἴδιο τό παράκλητο Πνεῦμα, μέ πράξη καί μέ δοκιμή» . Σήμερα, βέβαια, εἶναι δύσκολο νά βρεῖς τέτοιους, στήν ἐποχή μας. Ἀλλά τό ἴδιο συνέβαινε καί στήν ἐποχή τοῦ Ἁγίου Συμεών, 1.000 χρόνια πρίν.

Λέει ὁ Σεβασμιότατος π. Ἱερόθεος Βλάχος, πού τόν γνωρίζετε, καί ἦταν ἐδῶ στήν ἐπαρχία σας, «ἀληθινά εἶναι σπάνιοι αὐτοί πού γνωρίζουν νά ποιμαίνουν καλά καί νά ἰατρεύουν τίς λογικές ψυχές». Εἶναι σπάνιο!

Θά πρέπει πρῶτα ἀπ’ ὅλα νά κάνουμε θερμή προσευχή. Πῶς θά τόν βροῦμε τώρα τόν Πνευματικό. Θά παρακαλέσεις τόν Χριστό νά σοῦ τόν στείλει, ὥστε ὁ πανάγαθος Κύριος νά σοῦ παρουσιάσει ἕναν τέτοιο Πνευματικό πατέρα. Θά προσευχηθοῦμε. Ὁ Ἅγιος Συμεών μᾶς δίνει ἕναν τέτοιο τύπο προσευχῆς. Ὑπάρχει τό ἀρχαῖο κείμενο. Διαβάζω κατευθείαν τήν μετάφραση γιά νά κερδίζουμε χρόνο. «Κύριε, Ἐσύ πού δέν θέλεις τόν θάνατο τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἀλλά ἀντίθετα τό νά ἐπιστρέψει ἀπό τήν ἁμαρτία καί νά ζήσει, Ἐσύ πού κατέβηκες γι’ αὐτό τόν σκοπό στή γῆ, ὥστε νά ἀναστήσεις αὐτούς πού εἶναι πεσμένοι καί θανατωμένοι ἀπό τήν ἁμαρτία καί νά τούς καταξιώσεις νά Σέ δοῦν, Ἐσένα πού εἶσαι τό ἀληθινό φῶς, ὅσο εἶναι δυνατόν σέ ἄνθρωπο νά Σέ δεῖ, στεῖλε μου ἄνθρωπο πού Σέ γνωρίζει», πού ἔχει γνωρίσει τόν Χριστό, γιατί ὁ Χριστός εἶναι πρόσωπο, δέν εἶναι μιά ἰδέα. Ὁ Πνευματικός ὑποτίθεται ἔχει γνωρίσει τόν Χριστό προσωπικά, Τόν ἔχει δεῖ, Τόν ἔχει αἰσθανθεῖ… Στεῖλε μου ἕναν τέτοιον ἄνθρωπο «ἔτσι ὥστε δουλεύοντας σ’ αὐτόν ὡς νά εἶσαι Σύ»… τί ἐννοεῖ ἐδῶ; Ὑπακούοντας. Ὑπακούοντας σ’ αὐτόν τόν ἄνθρωπο πού Σέ ἔχει γνωρίσει σάν νά δουλεύω σέ Σένα «καί ὑποτασσόμενος μέ ὅλη μου τή δύναμη καί κάνοντας τό δικό Σου θέλημα τηρώντας τό δικό του», πού εἶναι τό θέλημά Σου. Γιατί τό θέλημα τοῦ Πνευματικοῦ, ὅταν ἔχει γνωρίσει καί ζεῖ κατά Χριστόν, εἶναι τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ, ἔχουν ταύτιση θελημάτων. «Νά εὐαρεστήσω, σ’ Ἐσένα τόν μόνο Θεό καί ν’ ἀξιωθῶ καί ἐγώ ὁ ἁμαρτωλός τῆς Βασιλείας Σου». Νά αὐτή ἡ προσευχή πού μπορεῖς νά πεῖς ἤ κάποια παρόμοια μέ βάση αὐτή ἀναζητώντας τόν Πνευματικό σου ὁδηγό.

Ὁπωσδήποτε ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος θέλει τήν σωτηρία μας, θά μᾶς δώσει αὐτόν πού ζητᾶμε. «Ἄν ζητήσωμεν», μᾶς διδάσκει ὁ Ἅγιος Συμεών, «χωρίς ἄλλο θέλει εὕρομεν, διότι δέν εἶναι ἄδικος ὁ Θεός, οὔτε χαίρεται εἰς τήν ἀπώλειαν τῶν ἀνθρώπων. Ἄρα γε πῶς εἶναι δυνατόν, ὅταν ἡμεῖς Τόν παρακαλοῦμεν νά μᾶς φανερώσῃ κανένα ἅγιον, καὶ ἀληθινόν δοῦλον του, διά νά μᾶς ὁδηγήσῃ εἰς σωτηρίαν, καί νά μᾶς διδάξῃ τά θελήματά του; πῶς, λέγω, εἶναι δυνατόν νά ἀποκρύψῃ τόν τοιοῦτον ἄνθρωπον ἀπό ἡμᾶς, καί νά μᾶς ὑστερήσῃ ἀπό ὁδηγόν;». Εἶναι δυνατόν; Γιατί σήμερα ὑπάρχει κι αὐτή ἡ ἰδέα ὅτι δέν ὑπάρχουν καλοί Πνευματικοί. Καί λέει ὁ Ἅγιος Παΐσιος, αὐτό εἶναι δικαιολογία. Ποῦ νά βρεῖς; λένε, δέν ὑπάρχει, γι’ αὐτό καί ἐγώ τά λέω στίς εἰκόνες.. Μά ὁ Χριστός δέν εἶπε νά τά λές στίς εἰκόνες. Θά τά πεῖς καί στίς εἰκόνες, θά τά πεῖς νοερῶς στόν Χριστό, ἀλλά γιά νά πάρεις τήν σφραγίδα τῆς ἀφέσεως θά πρέπει νά πᾶς καί στόν ἱερέα, στόν Πνευματικό. «Καί αὐτό», τό ὅτι εἶναι ἀδύνατο ὁ Θεός νά μή βοηθήσει μιά ψυχή πού ζητάει νά βρεῖ Πνευματικό, μποροῦμε νά τό καταλάβουμε ἀπό τόν ἑκατόνταρχο Κορνήλιο. Θυμάστε στίς Πράξεις τό περιστατικό. Αὐτός ζήτησε νά τοῦ δείξει ὁ Θεός ἕναν ἄνθρωπο πού νά τόν ὁδηγήσει στήν ἀλήθεια. Ἦταν εἰδωλολάτρης, ἀλλά ἦταν συνετός ἄνθρωπος καί ἔκανε ἐλεημοσύνες καί προσευχές. Καί τί ἔγινε; Ὄχι μόνο τό ὄνομα τοῦ ὁδηγοῦ τοῦ φανέρωσε ὁ Ἄγγελος, ἀλλά καί τό ὄνομα ἐκείνου πού τόν δέχθηκε καί τόν τόπο πού ἦταν φιλοξενούμενος· εἶπε ὁ Ἅγιος Ἄγγελος στόν Κορνήλιο -ὁ Κορνήλιος ἦταν στήν Καισάρεια- «πέμψον ἄνδρας εἰς Ἰόππην», ἡ Ἰόππη εἶναι ἡ σημερινή Γιάφα στό Ἰσραήλ, «καί μετάπεμψαι Σίμωνα», καί μετακάλεσε τόν Σίμωνα, ὁ ὁποῖος λέγεται Πέτρος, ἦταν ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, ὁ ὁποῖος ἐκεῖνο τόν καιρό ἦταν στήν Ἰόππη· «οὗτος ξενίζεται», αὐτός φιλοξενεῖται, «παρά τινι Σίμωνι βυρσεῖ, ᾧ ἐστιν οἰκία παρά θάλασσαν»9. Βλέπετε; Ὄχι μόνο τό ὄνομα τοῦ ὁδηγοῦ, καί τό ὄνομα τοῦ ἰδιοκτήτη τοῦ σπιτιοῦ τοῦ λέει. Θά πᾶς στό σπίτι τοῦ τάδε, θά λέγαμε σήμερα, Νικοπόλεως 37, ἐκεῖ εἶναι ὁ Πνευματικός σου. Ἀκριβῶς τό σπίτι! Στόν βυρσοδέψη λοιπόν τόν Σίμωνα κ.λ.π. Πῆγε ὁ Ἀπόστολος Πέτρος καί ἔπεσε τό Ἅγιο Πνεῦμα πάνω σέ ὅλους, πρίν κἄν βαφτιστοῦνε μέ νερό! Εἶδε ὁ Ἀπόστολος Πέτρος τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νά πέφτει στούς εἰδωλολάτρες, γιατί εἴχανε πολύ καλή διάθεση, θέλανε πραγματικά τήν ἀλήθεια, τόν Χριστό. Καί μετά λέει, εἶναι δυνατόν ἐγώ νά ἐμποδίσω τό βάπτισμα τοῦ ὕδατος; Ἀφοῦ εἶδα τό βάπτισμα τοῦ Πνεύματος. Τό ἴδιο πράγμα πού ἔγινε τήν Πεντηκοστή, τό ἴδιο πράγμα εἶδε καί στούς εἰδωλολάτρες.

Ὁ Κορνήλιος λοιπόν δέχεται ἀποκάλυψη ἀπό τόν Θεό καί βρίσκει τόν Πνευματικό του ὁδηγό. Τοῦ ἀποκαλύπτει ὁ Ἄγγελος καί τόν Πνευματικό καί τό σπίτι. «Τά ἔκανε αὐτά ὁ Ἄγγελος», λέει ὁ Ἅγιος Συμεών, «γιά νά μήν ἀπατηθεῖ ὁ Κορνήλιος καί προσκαλέσει ἄλλον ἀντί γιά τόν Πέτρο καί καταλήξει σέ λύκο ἀντί σέ ποιμένα». Βλέπετε, πόσο ὁ Θεός εἶναι ἀκριβής θά λέγαμε καί προσεκτικός.. δίνει ἀκριβέστατα στοιχεῖα, μή τυχόν καί πέσει ἀλλοῦ, σέ λύκο ἀντί σέ ποιμένα τό καλό Του παιδί ὁ Κορνήλιος.

Γιά νά πετύχουμε λοιπόν αὐτό πού ἐπιθυμοῦμε, πρέπει νά προσευχηθοῦμε. Ἀλλά κοιτάξτε κι ἕνα δεύτερο πολύ σημαντικό. Ἀφοῦ κάνεις προσευχή, θά πρέπει νά χρησιμοποιήσεις κι αὐτά πού ἔκανε ὁ Κορνήλιος. Ἐκτός ἀπό τήν προσευχή ὁ Κορνήλιος, ἔκανε καί ἐλεημοσύνες, ἔκανε καί νηστεία. Νά κι ἄλλα μέτρα, τά ὁποῖα θά βοηθήσουν στήν προσευχή σου. Γενικῶς νά τό ξέρετε αὐτό, ὅταν θέλετε νά ζητήσετε κάτι ἀπό τόν Θεό, μήν κάνετε σκέτη προσευχή. Κάντε καί λίγο νηστεία. Κάντε καί μιά ἐλεημοσύνη, ἡ ὁποία θά εἶναι γιά τό συγκεκριμένο αἴτημα, γιά νά βοηθηθεῖ ἡ προσευχή σας καί νά πάρετε τή σωστή, τή δέουσα ἀπάντηση.

Κι ἀκόμα κάτι πού εἶναι πάρα πάρα πολύ σημαντικό, θά πρέπει κι ἐσύ νά τηρεῖς τίς ἐντολές, τουλάχιστον τίς βασικές, δηλαδή αὐτά πού ξέρεις, γιά νά σοῦ στείλει ὁ Θεός τόν σωστό Πνευματικό.

– Ἄν ἐσύ δέν θέλεις νά τηρήσεις τίς ἐντολές, γιατί ὁ Θεός νά σοῦ στείλει Πνευματικό; Γιά νά κοροϊδεύεις τόν ἑαυτό σου; Ἤ γιά νά κοροϊδεύεις τόν Θεό, πού δέν κοροϊδεύεται;

Λέει, λοιπόν, ὁ Ἅγιος Συμεών, ἄν θέλεις νά δείξεις, ὅπως καί ὁ Κορνήλιος τό ἔδειξε μέ νηστεῖες, μέ ἐλεημοσύνες, ὅτι ἤθελε νά γίνει μαθητής τοῦ Χριστοῦ, «ἄν λοιπόν θέλεις καί σύ νά δείξεις τόν ἑαυτό σου ἀληθινό, καί πιστό καί διαλεκτό μαθητή τοῦ Χριστοῦ, νά κάνεις τέτοια ζωή, καί μέ τέτοιες πράξεις, καί μ’ αὐτόν τόν τρόπο νά παρακαλέσεις τόν Θεό, παράλληλα κάνοντας ἐλεημοσύνη, κάνοντας καί νηστεία» καί ὅλα αὐτά πού εἴπαμε προηγουμένως «προσευχή, καί τότε θά σοῦ ἀνοίξει τούς ὀφθαλμούς τῆς ψυχῆς σου, νά δεῖς αὐτόν τόν ἄνθρωπο καί σύ, ὅπως εἶδε τόν Ἄγγελο ὁ Κορνήλιος… Καί ἄν θέλεις νά ἐπιτύχεις πνευματικό καί ἅγιο ἄνδρα, καί ἀληθινό διδάσκαλο, μή νομίσεις ὅτι μπορεῖς νά τόν γνωρίσεις ἀπό μόνος σου, καί μέ τήν δική σου γνώμη, διότι αὐτό εἶναι ἀδύνατον. Πρίν ἀπό ὅλα τά ἄλλα, καθώς προείπαμε, ἀγωνίσου μέ ἀγαθές πράξεις, καί μέ ἐλεημοσύνη, μέ νηστεία καί μέ δέηση ἀδιάκοπη καί μέ προσευχή, γιά νά σοῦ γίνει σ’ αὐτό ὁ Θεός συνεργός καί βοηθός».

– Ἄν ὅμως δέν ζοῦμε σωστά καί δέν τηροῦμε οὔτε τίς βασικές ἐντολές, παρόλο πού τίς γνωρίζουμε, τότε πῶς εἶναι δυνατόν νά ἐπιτύχουμε ἀνώτερους πνευματικούς διδασκάλους καί καθοδηγητές;

Νά συνοψίσουμε μέχρι τώρα. Εἴπαμε, πρῶτον νά ὑπάρχει θέληση γιά θεραπεία. Καί γιά νά ὑπάρχει θέληση γιά θεραπεία, νά θέλουμε δηλαδή νά ἐξομολογηθοῦμε πραγματικά καί νά μετανοήσουμε καί νά ἀλλάξουμε ζωή, θά πρέπει νά ὑπάρχει ἀποδοχή ὅτι εἴμαστε ἄρρωστοι. Γιατί πολλοί δέν τό ἀποδέχονται κἄν ὅτι ἔχουν ἀνάγκη ἐξομολόγησης… σοῦ λέει, «ἐγώ δέν ἔκανα τίποτα.. τί ἔκανα νά ἐξομολογηθῶ; Ἐσύ νά ἐξομολογηθεῖς… καί σοῦ λέει καί τί νά πεῖς»!

Νά ὑπάρχει θέληση. Δεύτερον, ἀφοῦ τό θελήσεις καί τό ἀποφασίσεις, νά προσέρχεσαι συστηματικά, μέ θερμότητα καί μέ δάκρυα, νά νηστεύεις, νά κάνεις ἐλεημοσύνες καί νά τηρεῖς τίς ἐντολές, τουλάχιστον αὐτά πού γνωρίζεις. Γιατί λένε, δέν τό ἤξερα αὐτό… δέν μοῦ τό εἶπε κανένας. Φταίει ὁ παπάς δηλαδή πού δέν σοῦ τό εἶπε.. τό Κράτος.. τό κατηχητικό.. τό σχολεῖο… μόνο ἐσύ δέν φταῖς!

– Ποιές εἶναι οἱ βασικές ἐντολές; θά μοῦ πεῖτε τώρα.

Λίγο πολύ τίς ξέρουμε ὅλοι. Αὐτά πού λέει ὁ Δεκάλογος. Αὐτές εἶναι οἱ βασικές ἐντολές, οἱ δέκα βασικές ἐντολές τοῦ Δεκαλόγου. Νά ἀγαπᾶς τόν Θεό. Νά ἀγαπᾶς τόν πλησίον. Νά τιμᾶς τούς γονεῖς σου. Νά μήν καταστρατηγεῖς τήν ἀργία. Εἶναι ἀπό τίς βασικές ἐντολές αὐτή γιά τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς. Νά μήν κοιτᾶς τήν γυναίκα τοῦ ἄλλου καί προσπαθεῖς νά τήν ἁρπάξεις. Νά ἔχεις ἁγνότητα, νά ἔχεις σωφροσύνη ἄν εἶσαι μέσα στόν γάμο, νά μήν κάνεις μοιχεία. Νά συγχωρεῖς, κορυφαία ἐντολή, γιατί ἄν δέν συγχωρέσεις, δέν θά συγχωρεθεῖς. Νά ἔχεις εὐλάβεια, ταπείνωση, πραότητα, ἀγάπη. Αὐτά εἶναι τά βασικά.

«Ἄν καταφρονεῖς», λέει ὁ Ἅγιος Συμεών, «ἐκεῖνα τά πράγματα πού βρίσκονται στήν ἐξουσία σου», πού μπορεῖς νά τά κάνεις δηλαδή, «καί στήν προαίρεσή σου…». Λόγου χάρη, μπορεῖς νά συγχωρήσεις.

– Ξέρετε πόσοι ἄνθρωποι δέν θέλουν νά συγχωρήσουν;

Εἶναι τραγικό αὐτό τό πράγμα. Γιατί ἄν δέν θέλεις νά συγχωρήσεις, ἔστω καί ἕναν ἄνθρωπο στή γῆ, δέν πρόκειται νά συγχωρεθεῖς ποτέ ἀπό τόν Θεό. Τό λέει ρητά καί θετικά καί ἀρνητικά. «Ἐάν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα, ἀφήσει καί ὑμῖν ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐάν μή ἀφῆτε.. οὐδέ ὁ πατήρ»10.

– Γιατί μᾶς τό λέει δυό φορές; Δέν ἀρκοῦσε τό ἕνα;

Ὄχι, γιά νά τό τυπώσουμε καλά. Κι ὅμως ὑπάρχουν ἄνθρωποι, πού σοῦ λένε, μή μοῦ λές αὐτό πάτερ, ὅ,τι ἄλλο θέλεις πές μου… προσευχή νά κάνω, νηστεία νά κάνω, μή μοῦ πεῖς νά πάω νά τοῦ μιλήσω.. δέν πρόκειται νά γίνει ποτέ αὐτό, οὔτε στήν κηδεία μου δέν τόν θέλω!

– Τί πρέπει νά κάνει ὁ Πνευματικός σ’ αὐτόν ξέρετε;

Οὔτε εὐχή δέν πρέπει νά τοῦ διαβάσει. Νά τοῦ πεῖ, πήγαινε παιδί μου.. Τί εὐχή νά τοῦ διαβάσει; Δέν μπορεῖς νά τοῦ διαβάσεις εὐχή, γιατί δέν ἔχει μετανοήσει, δέν ζητάει συγγνώμη ἀπό τόν Θεό. Ἀφοῦ παραβαίνει καί κατάμουτρα στό λέει ὅτι θά συνεχίσει νά τήν παραβαίνει τή ρητή ἐντολή τοῦ Θεοῦ πού λέει νά συγχωρεῖς τούς πάντες καί ν΄ ἀγαπᾶς καί τούς ἐχθρούς σου.

«Ἄν καταφρονεῖς τά πράγματα πού βρίσκονται στήν ἐξουσία σου ἀκόμη καί ἐκεῖνες τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ πού ξέρεις τίς καταφρονεῖς, καί δέν τίς κάνεις, ἀλλά τίς ἀμελεῖς, καί δέν διορθώνεις οὔτε τόν ἑαυτόν σου, οὔτε ἐκείνους πού ἔχεις στήν ἐξουσία σου..». Ἄλλο θέμα αὐτό… τά παιδιά σου τά ἔχεις στήν ἐξουσία σου. Ὀφείλεις νά τό διορθώνεις, ὄχι νά λές, μήν τό στενοχωρήσω τό παιδί, μήν τοῦ προκαλέσω ἀντίδραση, ἄστο νά κάνει ὅπως θέλει.. τότε πᾶς μαζί μέ τό παιδί στήν κόλαση. Ὁ Θεός γι’ αὐτό στά ἔδωσε τά παιδιά, γιά νά τά πᾶς στόν παράδεισο, ὄχι γιά νά τά κολάσεις οὔτε ἁπλῶς γιά νά τούς δίνεις ἕνα πιάτο φαγητό. Αὐτό εὔκολο εἶναι. Ἀλλά γιά νά τούς δώσεις τήν πνευματική τροφή πού θά τούς ὁδηγήσει στή σωτηρία.

Ἄν λοιπόν καταφρονεῖς τίς ἐντολές καί ἀμελεῖς καί δέν διορθώνεις καί τούς ἄλλους πού μπορεῖς νά διορθώσεις, «πές μου, πῶς θέλεις νά σοῦ δείξει ὁ Θεός διδάσκαλο, πού θά σέ διδάσκει τά τελειότερα καί ὑψηλότερα;», ἀφοῦ δέν διορθώνεσαι στά βασικά, «καί ὅταν δέν σοῦ τόν φανερώσει ὁ Θεός, πῶς εἶναι δυνατόν νά τόν βρεῖς ἐσύ ἤ νά τόν γνωρίσεις;». Δέν θά βρεῖς αὐτόν πού πρέπει.

«Δυστυχῶς πολλοί, ἐπειδή ζοῦν μέ ἀδιαφορία καί ἀμέλεια, δέν ἀναζητοῦν ἰατρούς «πνευματικούς», ἀλλά τί ζητοῦν; Γιατρούς «πνευματικούς» «πού νά τούς ἀναπαύουν». Τό ἔχετε ἀκούσει; Νά βρεῖς, λέει, ἕναν πού νά σέ ἀναπαύει καί νά μήν εἶναι πολύ αὐστηρός, ὅπως ὁ παπα-Σάββας! «Νά μήν εἶναι αὐστηροί, ἀλλά νά συμπλέουν μέ τά ἁμαρτωλά θελήματά τους». Ὅταν λοιπόν θέλεις ἕναν τέτοιο, «ὁ Θεός θά παραχωρήσει νά βρεῖς τέτοιον», γιατί ὑπάρχουν πολλοί καί ἔχουν καί τσοῦρμο πού τούς ἀκολουθεῖ ἀπό πίσω. Δηλαδή ὄχι γιατρό πραγματικό, ἀλλά αὐτό πού λέμε τσαρλατάνο. Αὐτός δέν εἶναι; «Πνευματικό», προσέξτε εἶναι ἔκφραση τοῦ Ἁγίου Συμεών, «χωρίς Ἅγιο Πνεῦμα». Ὑπάρχει; Ὑπάρχει!

– Ὅποιος φοράει ἄσπρη μπλούζα εἶναι καί γιατρός;

Ὄχι, βέβαια. Μπορεῖ νά εἶναι καί χασάπης, ἔτσι δέν εἶναι; Καί ὅποιος φοράει ράσο, ἔχει καί Ἅγιο Πνεῦμα; Εἶναι ἐρώτημα… Δέν ἔχει, τό λέει ὁ Ἅγιος Συμεών. Καί τό λέει πρίν 1.000 χρόνια, πού ὑποτίθεται ἦταν πολύ καλύτερη κατάσταση τότε στήν κοινωνία. Ὄχι, ὅπως εἶναι σήμερα. Κι ὅμως μιλάει γιά Πνευματικούς χωρίς Ἅγιο Πνεῦμα στήν ἐποχή του ὁ Ἅγιος Συμεών «οἱ ὁποῖοι, ὄντες οἱ ἴδιοι ἀθεράπευτοι», δέν εἶχαν θεραπεύσει δηλαδή τόν ἑαυτό τους αὐτοί οἱ ἄνθρωποι, εἶχαν τά πάθη τους. Δέν εἶχαν φτάσει, ὄχι στόν φωτισμό πού πρέπει νά εἶναι ὁ Πνευματικός, τουλάχιστον στόν φωτισμό, οὔτε τήν κάθαρση δέν εἶχαν ἀρχίσει. Ἤ κι ἄν εἶχαν ἀρχίσει, εἴχανε μείνει στή μέση. Νομίζω ξέρετε τά τρία στάδια τῆς πνευματικῆς ζωῆς: κάθαρση, φωτισμός, θέωση. Γιά νά γίνει κάποιος διάκος, ὄχι παπάς, διάκος, θά πρέπει νά ἔχει σχεδόν τελειώσει μέ τήν κάθαρση, δηλαδή νά μήν ἔχει πάθη. Πάθη ἐννοοῦμε τίς ἀρρώστιες τῆς ψυχῆς, τά σαρκικά πάθη, ὁ θυμός, ἡ ὀργή, ἡ μνησικακία, ἡ ζήλεια, ὁ φθόνος, ὅλα αὐτά… Θά πρέπει νά ἔχει σχεδόν τελειώσει. Δέν μπορεῖ νά ἁμαρτάνει σαρκικά καί νά γίνει διάκος. Ἐννοεῖται ὅτι δέν ἔχει κωλύματα ἔ; Ἄλλο θέμα κι αὐτό… Βαριά σαρκικά ἁμαρτήματα δέν ἐπιτρέπουν κἄν τήν χειροτονία. Ἀπό τή στιγμή πού θά ἔχει σχεδόν τελειώσει μέ τά πάθη του, μετά θά πάρει τήν εὐλογία ἀπό τόν ἐπίσκοπό του νά χειροτονηθεῖ καί νά γίνει ἱερέας.

– Ἱερέας ποιός μπορεῖ νά γίνει;

Αὐτός ὁ ὁποῖος ἔχει τελειώσει μέ τά πάθη καί βρίσκεται στήν κατάσταση τοῦ φωτισμοῦ.

– Τί θά πεῖ φωτισμός τώρα;

Φωτισμός εἶναι ἡ ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα στήν καρδιά του, ἡ ὁποία φανερώνεται ὡς συνεχής – ἀδιάλειπτη προσευχή. Αὐτός ὁ ἄνθρωπος ἔχει τελειώσει μέ τά πάθη, δέν παλεύει ἀκόμα μέ τά πάθη του. Ἔχει τήν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα του, φωτίζεται καί μ’ αὐτή τήν ἐνέργεια μπορεῖ νά φωτίσει καί τούς ἄλλους καί νά τούς πεῖ σέ κάθε περίσταση τί λέει τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὄχι τό τί λέει αὐτός, ἡ σκέψη του, ἤ ὁ τάδε συγγραφέας διανοούμενος, ἀλλά τό τί λέει ὁ Θεός. Φωτίζεται. Αὐτός μπορεῖ νά γίνει καί Πνευματικός. Αὐτός εἶναι ὁ σωστός Πνευματικός.

Ἄν λοιπόν ὁ λεγόμενος Πνευματικός δέν ἔχει ξεπεράσει ὁ ἴδιος τά πάθη του, εἶναι ὁ ἴδιος ἀθεράπευτος, σάν νά λέμε ἕνας γιατρός πού δέν ξέρει νά θεραπεύσει τόν ἑαυτό του καί εἶναι ἄρρωστος καί σέρνεται καί δέν ξέρει τί νά φάει, ποιό φάρμακο νά πάρει…

– Τί νά πᾶς σ’ αὐτόν τόν γιατρό; Ἀφοῦ δέν ἔχει θεραπεύσει τόν ἑαυτό του; Θά μπορέσει νά θεραπεύσει ἐσένα;

Ἑπομένως, θά πρέπει νά ἀναζητήσεις ἕναν γιατρό, ὁ ὁποῖος δέν ἔχει ὁ ἴδιος πάθη, ἔχει ξεπεράσει τά πάθη του. Λέει ὁ Ἅγιος Συμεών «ἐκείνους πού καταφρονοῦν τούς ἄλλους, καί νομίζουν τόν ἑαυτό τους πώς εἶναι σοφοί, καί βρίσκονται σέ ἀμεριμνία, καί ἀμέλεια, καί δέν παρακαλοῦν τόν Θεό, καθώς ὁ Κορνήλιος καί οἱ ὅμοιοί του, δηλαδή μέ κάθε προθυμία, μέ ἐλεημοσύνη, μέ νηστεία, καί μέ προσευχή, τέτοιους πού εἶναι τούς ἀφήνει καί ὁ Θεός νά βρίσκονται μέσα σ’ ἐκείνη τήν πλάνη, πού ἔπεσαν ἀπό μόνοι τους, οἱ ὁποῖοι μέ τό νά εἶναι σκοτισμένοι ἀπό τό σκότος τῶν δικῶν τους παθῶν, καί ἐπιθυμιῶν, καί θελημάτων, καί μέ τό νά περιπατοῦν μέσα σ’ αὐτό, σάν μέσα σέ βαθιά νύκτα, βρίσκουν καί τέτοιους διδασκάλους. Καί μέ δίκαιο τρόπο. Ἐπειδή ὁ διαφεντευτής τοῦ σκότους ἔχει ὁπωσδήποτε καί ὑπηρέτες καί μαθητές του ἐκείνους, πού περιπατοῦν μέσα στό σκότος. Αὐτούς τούς βρίσκουν οἱ τέτοιοι», αὐτοί πού δέν θέλουν πραγματικά νά θεραπευτοῦν, θέλουν ἁπλῶς νά καλύψουν τή συνείδησή τους γιά τίς βρωμιές τους πού τούς καταγγέλει καί νά βροῦνε κι ἕναν Πνευματικό πού νά τούς δώσει συγχώρηση καί νά τούς πεῖ, ἔ, τώρα, τί νά κάνουμε;… ὁ νέος συζεῖ… δηλαδή πορνεύει! Καί πάει σ’ ἕναν τέτοιο Πνευματικό πού κάνει ἀβαρίες. Προσέξτε, ὄχι ἐπιείκεια, δέν εἶναι ἐπιείκεια. Αὐτό εἶναι ἀβαρία. Καί τοῦ λέει, παιδάκι μου, τί νά κάνεις; Νέος εἶσαι, ἄντρας εἶσαι… δέν γίνεται ἀλλιῶς…

– Αὐτό εἶναι ἐπιείκεια;

Ὄχι, εἶναι ἀβαρία, δηλαδή εἶναι ἀντίθετο μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἕνας τέτοιος Πνευματικός, πού λέει αὐτό τό πράγμα, ὄχι μόνο δέν θεραπεύει, ἀλλά δολοφονεῖ ψυχές. Βέβαια, ἐκεῖνος μπορεῖ νά νιώσει λίγο ἀναπαυμένος… γιατί εἴπαμε νά βρεῖς ἕναν πού νά σέ ἀναπαύει! Ὅσο ἀναπαυμένος νιώθει καί ὁ ναρκομανής πού παίρνει τή δόση του! Μετά ὅμως… πάλι στέρηση καί πάλι κόλαση. Ὁ διαφεντευτής, λοιπόν, τοῦ σκότους ἔχει κι αὐτός τούς ὑπηρέτες του. Ὑπάρχουν καί τέτοιοι τσαρλατάνοι πνευματικοί καί μπορεῖς νά τούς βρεῖς κι αὐτούς. «Γιατί ποιός δέν γνωρίζει, ὅτι ἀπό τήν ἀρχή ὁ διάβολος σήκωσε ἐναντίον τῶν Προφητῶν, τούς ψευδοπροφῆτες; ἐναντίον τῶν Ἀποστόλων, τούς ψευδαποστόλους; ἐναντίον τῶν Ἁγίων Διδασκάλων, τούς ψευδαγίους καί ψευδοδιδασκάλους; καί ἀγωνίζεται μέ διαφόρους τρόπους, καί μέ ψευδολογίες νά πλανᾷ τούς ἀμελεῖς, καί νά τούς ρίχνει μέσα στόν λάκκο τῆς ἀπώλειας… Ἐκεῖνοι λοιπόν πού θέλουν νά ἀποφύγουν τούς τέτοιους», τούς ὄχι σωστούς Πνευματικούς, «χρέος ἔχουν νά ἀποχωρισθοῦν ἀπό τά ἔργα τοῦ σκότους». Βλέπετε; Τό ἐμπόδιο τελικά δέν εἶναι ὅτι ὑπάρχουν αὐτοί. Πάντα θά ὑπάρχουν αὐτοί, οἱ ψευδαπόστολοι, οἱ ψευδοάγιοι, πού παραπλανοῦν πολλούς. Τό ἐμπόδιο εἶναι ἡ δική σου ἡ διεφθαρμένη ζωή πού δέν θέλεις νά ἀποχωριστεῖς.

Ἄν θέλεις, λοιπόν, νά βρεῖς ἕναν σωστό Πνευματικό, λέει ὁ Ἅγιος, ἀποχωρίσου ἀπό τά ἔργα τοῦ σκότους. «Διότι ἐφόσον θέλουν νά εἶναι δουλωμένοι σ’ αὐτά τά ἔργα καί νά περιπατοῦν στό σκότος, δέν μποροῦν νά ἀποφύγουν αὐτούς τούς δασκάλους οὔτε νά ἔρθουν στό φῶς τῶν ἀληθινῶν δασκάλων». Εἴδατε τί λέει ὁ Χριστός μας «ἦρθε τό φῶς στόν κόσμο καί οἱ ἄνθρωποι ἀγάπησαν τό σκοτάδι παρά τό φῶς». Γιατί; «ἦν γάρ πονηρά αὐτῶν τά ἔργα»11, γιατί ἦταν πονηρά τά ἔργα τους. Δέν φταίει τό σκοτάδι. Τά ἔργα φταῖνε. Πῶς ζεῖς; Θά βρεῖς καί τόν ἀνάλογο δάσκαλο.

– Ὑπάρχουν ἄραγε αὐστηροί καί ἐπιεικεῖς πνευματικοί;

Μποροῦμε νά ποῦμε ἔτσι, κατά μιά ἔννοια, ὅτι ὑπάχουν. Ποιά εἶναι αὐτή ἡ ἔννοια πού εἶναι ἀποδεκτή; Αὐτοί πού μᾶς βάζουν ἕνα μικρότερο ἐπιτίμιο, μποροῦνε νά θεωρηθοῦν ἐπιεικεῖς καί αὐτοί πού βάζουν ἕνα πιό μεγάλο ἐπιτίμιο, ὅτι εἶναι αὐστηροί. Ἀλλά αὐτοί πού λένε, θέλω ὄχι αὐστηρό πνευματικό, θέλω ἐπιεική πνευματικό: Μήπως -ρωτάω- θέλουν κάποιον πνευματικό πού νά τούς χαϊδεύει τά πάθη; Πού νά μήν τούς βάζει κανένα ἐπιτίμιο; Πού νά τούς λέει, συνεχίστε, καλά πᾶτε… ἐνῶ πᾶνε πολύ ἄσχημα, δηλαδή πολύ ἁμαρτωλά; Ὑπάρχει ἐπιεικής γιατρός καί αὐστηρός γιατρός;

Ὄχι. Τί ὑπάρχει; Ὑπάρχει γιατρός πού σέ θεραπεύει, δηλαδή σωστός, καί ὑπάρχει καί ὁ ψευτογιατρός, ὁ λεγόμενος τσαρλατάνος, πού σέ κοροϊδεύει. Καί ὑπάρχουν πολλοί τέτοιοι σήμερα καί μέσω τῆς λεγόμενης ἐναλλακτικῆς ἰατρικῆς καί ὁλιστικῆς ἰατρικῆς καί ἐνεργειακῶν θεραπειῶν. Ὑπάρχουν πάρα πάρα πολλές τέτοιες πλάνες ἰατρικές, πού ξεγελοῦν καί παίρνουν τά χρήματα τῶν ἀσθενῶν. Ὁ μακαριστός Ἅγιος Πορφύριος ἔλεγε ἐπί λέξει «μόνο τήν κλασσική ἰατρική νά ἐμπιστεύεστε». Τίποτα ἄλλο. Ὅλα τά ἄλλα ἤ εἶναι ἀπάτες ἤ εἶναι καί δαιμονικά πράγματα. Ἔλεγε γιά τήν ὁμοιοπαθητική, γιά παράδειγμα, τώρα αὐτό τό κάνουμε παρέκβαση γιά νά ξεκουραστοῦμε λίγο, ὅτι πολλά ἀπό τά χάπια εἶναι διαβασμένα ἀπό μάγους, ἔχουν δηλαδή διαβολική ἐνέργεια. Ὅπως λοιπόν δέν ὑπάρχουν αὐστηροί καί ἐπιεικεῖς γιατροί … ἤ ἄν τό πεῖς μέ μιά ἔννοια αὐστηρός γιατρός ἴσως εἶναι αὐτός πού σέ βάζει στή θεραπεία ἔτσι λίγο αὐστηρά. Σοῦ μιλάει λίγο αὐστηρά, γιά νά σέ βοηθήσει ὅμως. Θέλω ἕναν τέτοιο γιατρό, νά μέ βάλει λίγο σέ σειρά, νά συμμαζέψω τήν κοιλιά μου ἀπό τά φαγητά πού δέν πρέπει νά τρώω, νά κόψω τό κάπνισμα, τό ποτό κ.λ.π. Αὐτό εἶναι καλό, σοῦ κάνει καλό ἕνας τέτοιος αὐστηρός γιατρός.

Ἀλλά σέ καμιά περίπτωση δέν πρέπει νά ὑιοθετήσουμε καί νά ταυτίσουμε τήν ἔννοια ἐπιείκεια μέ τήν ἔννοια τοῦ πνευματικοῦ, ὁ ὁποῖος κάνει ἀβαρίες. Βέβαια σ’ αὐτό ἔχουμε νά ποῦμε πάρα πολλά παραδείγματα καί ἀπό τόν μακαριστό π. Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο. Πρέπει νά ξέρουμε τό ἑξῆς, ὅτι τήν τελική συγχώρηση δέν τή δίνει ὁ Πνευματικός, τή δίνει ὁ Θεός. Μπορεῖ νά βρεῖς ἕναν τέτοιο «πνευματικό», πού νά σοῦ διαβάζει συγχωρητική εὐχή. Πόρνευσες; Ἐντάξει, ἐγώ θά σοῦ διαβάσω εὐχή.. Εἶναι Παρασκευή καί θέλεις νά φᾶς γουρουνόπουλο; Θά σοῦ δώσω εὐλογία.. θά στό εὐλογήσω ἐγώ… ἔ, καί τό γουρουνόπουλο τό καημένο χορταράκια ἔτρωγε… νηστίσιμο εἶναι κι αὐτό.. θά τό βαφτίσουμε νηστίσιμο… Ἄς λένε οἱ Κανόνες… Μεγάλη Σαρακοστή.. δέν πειράζει! Ἐγώ θά τό εὐλογήσω καί θά τό φᾶς…

– Καί τί νομίζετε εἶναι ἐντάξει αὐτός πού παίρνει εὐλογία ἀπό τόν πνευματικό του, ἐνῶ δέν σταματάει νά πορνεύει;

Ὄχι, βέβαια. Τήν τελική συγχώρηση τή δίνει ὁ Θεός καί δέν μποροῦμε νά ὑποκλέψουμε τή συγχώρηση τοῦ Θεοῦ, μέσω ἑνός ἀνόμου πνευματικοῦ. Ὁ Θεός βλέπει τήν καρδιά μας, βλέπει ἄν εἴμαστε εἰλικρινεῖς ἤ ὄχι. Ὁ Θεός εἶναι ἐκεῖνος πού δίνει τή συγχώρηση. Γι’ αὐτό ἀκριβῶς καί λέμε τό ἑξῆς, ἐνῶ δίνουμε τή συγχωρητική εὐχή, λέει ὁ π. Ἀθανάσιος, «παρακαλῶ πολύ νά κλαῖς πάντοτε τήν ἁμαρτία σου αὐτή, μέ τήν ἐλπίδα νά σέ συγχωρήσει ὁ Θεός». Θά μποροῦσε νά μᾶς ἀντείπει ἐκείνη τήν ὥρα: «Μά, ἀφοῦ τώρα δέν πῆρα τώρα συγχωρητική εὐχή»;12. Πρέπει νά ἀνταποκρίνομαι στή δυνατότητα νά πάρω τή συγχώρηση ἀπό τόν Θεό, πρέπει νά κλαίω συνεχῶς τίς ἁμαρτίες μου. «Ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διά παντός»13, λέει ὁ Δαβίδ.

Ἡ μετάνοια εἶναι ἔργο ζωῆς, δέν εἶναι ἁπλό πράγμα. Νά σᾶς πῶ ἕνα παράδειγμα ἀπό τή σύγχρονη ζωή. Νά μή γίνει ποτέ γιά κανέναν… ἀλλά γίνεται. Μοιχεύει, κάνει μοιχεία ὁ ἕνας, ὁ ἄνδρας ἤ ἡ γυναίκα. Ἄς ποῦμε ἡ γυναίκα καί πάει μετά στόν ἄνδρα καί λέει «συγγνώμη, ἔκανα δύο φορές μοιχεία». Τέλειωσε τό θέμα; Τί θά γίνει μέ τόν ἄνδρα μετά; Θά τῆς πεῖ, καλά ἐντάξει… τελειώσαμε; Μπορεῖ νά τήν ἐμπιστευτεῖ αὐτή τή γυναίκα ἔτσι;… Θά πρέπει νά τοῦ τό πεῖ μέ δάκρυα, νά κλαίει συνέχεια, γιά νά πείσει τόν ἄνδρα της νά ἀποκατασταθεῖ ἡ σχέση καί ἡ συγγνώμη καί ἡ ἐμπιστοσύνη στό πρόσωπό της. Πολύ περισσότερο μέ τόν Θεό, γιατί κάθε ἁμαρτία εἶναι μοιχεία. Εἴμαστε συζευγμένοι μέ τόν Χριστό. Ἡ κάθε ψυχή εἶναι νύμφη Χριστοῦ καί ὁ Χριστός εἶναι ὁ Νυμφίος της.

Ἑπομένως, μή ζητᾶμε Πνευματικό πού νά κάνει ἀβαρίες. Ὑπάρχουν τέτοιοι Πνευματικοί, δυστυχῶς, πού δίνουν εὐλογία καί στά νέα παιδιά πού κάνουν πορνεία διαρκείας μέ τίς λεγόμενες προγαμιαῖες-ὁλοκληρωμένες σχέσεις, νά κοινωνοῦν. Καί σοῦ λένε, δέν πειράζει, πήγαινε νά κοινωνήσεις, νέος εἶσαι… ἤ ἄλλοι -φοβερό κι αὐτό- πού λένε νά τά ἔχεις τουλάχιστον μέ μία, νά μήν τά ἔχεις μέ πολλές!

– Αὐτό εἶναι ἐπιείκεια ἤ εἶναι «οἰκονομία»;

Ἔ… ἀφοῦ θά παντρευτεῖτε… ἤ ἀφοῦ ἀγαπιέστε… Ὄχι, αὐτό δέν εἶναι «οἰκονομία». Εἶναι παραοικονομία. Οὔτε ἐπιείκεια εἶναι. Αὐτό εἶναι δολοφονία ψυχῆς, τή στιγμή πού οἱ ἱεροί Κανόνες λένε, ὅτι αὐτό τό ἁμάρτημα ἀπό τή στιγμή πού θά σταματήσεις νά τό κάνεις, ἔχει ἕναν κανόνα περίπου ἑφτά χρόνια ἀκοινωνησία. Κι αὐτό δέν εἶναι τιμωρία, προσέξτε. Οἱ Κανόνες δέν εἶναι τιμωρία τοῦ Θεοῦ σέ μᾶς, εἶναι ὁ χρόνος πού χρειαζόμαστε, γιά νά ἐπανέλθουμε λίγο στό φυσιολογικό. Πού δέν εἶναι φυσιολογικό… γιατί ἄλλο εἶναι νά μήν ἔχεις σπάσει ποτέ τό χέρι σου καί ἄλλο εἶναι νά τό σπάσεις καί νά τό κολλήσεις πάλι. Εἶναι διαφορετικό. Πάντα κάτι μένει μετά ἀπό μιά ἁμαρτία, μένει μιά ἀδυναμία.

Ἀλλά ἐδῶ δέν ἔχουμε μετάνοια καθόλου, πηγαίνει ὁ νέος/ἡ νέα καί λέει, ἐγώ θά συνεχίσω… δέν μποροῦμε… δέν ἔχουμε χρήματα νά παντρευτοῦμε… δέν μᾶς ἀφήνουν οἱ γονεῖς μας… Ἄλλο καί τοῦτο, γιατί οἱ γονεῖς θέλουν νά κάνουν τό μεγάλο γλέντι, τό μεγάλο τραπέζι καί δέν τούς φτάνουν τά χρήματα… Καί τούς λέω πολλές φορές:

– Παιδί μου, ξέρεις πόσο κάνει ἕνας γάμος;

143 εὐρώ! Τό εἶχε ὑπολογίσει ἕνας παπάς, τά χαρτόσημα καί τά χαρτιά.

– Δέν μπορεῖς νά βρεῖς 143€; Νά στά δώσω! Νά κάνεις τόν γάμο τώρα. Αὐτό πού κάνεις εἶναι δολοφονία στήν ψυχή σου καί στήν ψυχή τοῦ ἄλλου.

Δέν θέλει… Γιατί; Γιατί μᾶς κυβερνοῦν τά πάθη μας, δέν θέλουμε πραγματικά τόν Χριστό. Γι’ αὐτό λοιπόν, πολλή πολλή προσοχή. Νά θέλουμε νά θεραπευτοῦμε, νά θέλουμε νά κάνουμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά μή ζητᾶμε αὐτούς πού μᾶς βολεύουν στά πάθη μας.

Ἡ σωστή ζωή, λοιπόν, εἶναι ἀκόμα ἕνα προαπαιτούμενο, γιά νά βροῦμε τόν σωστό Πνευματικό. Ἐπειδή ἡ ὥρα τελειώσε, νομίζω, θά πῶ ἀκόμα δυό-τρία ἐπιγραμματικά. Ἴσως ἄλλη φορά, ἄν ἔχουμε εὐκαιρία, νά σᾶς τά πῶ πιό ἀναλυτικά. Τώρα θά σᾶς τά πῶ ἐπιγραμματικά, ἁπλῶς νά τά ἔχετε στόν νοῦ σας, γιατί εἶναι κι αὐτά σημαντικά κριτήρια. Ἐκτός λοιπόν ἀπό τή σωστή ζωή, τήν προσευχή πού εἴπαμε, τήν νηστεία, τήν ἐλεημοσύνη πού πρέπει νά κάνουμε ἐμεῖς γιά νά βροῦμε τόν σωστό Πνευματικό, θά πρέπει νά δοῦμε καί ἄν ὁ Πνευματικός στόν ὁποῖο σκοπεύουμε νά πᾶμε εἶναι ὄντως θεραπευμένος ἤ ὄχι. Ἐάν ὁ ἴδιος ἔχει ἔκδηλα πάθη, θυμώνει, βρίζει, κλέβει, εἶναι τοκογλύφος, κάνει business… πράγματα ἀπαράδεκτα γιά ἕναν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ, πολύ περισσότερο γιά ἕναν Πνευματικό, ἐννοεῖται πώς δέν μπορεῖς νά πλησιάσεις σ’ αὐτόν τόν ἄνθρωπο. Ἕνα ἄλλο κριτήριο λοιπόν εἶναι πῶς ζεῖ, ἐάν ζεῖ μιμούμενος τούς Ἀποστόλους, λέει ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος.

– Πῶς ζοῦσαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι;

Μέ συνεχή προσευχή, μέ νηστεία, μέ μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, μέ ἀπομόνωση κατά τό δυνατόν… δέν γυρνοῦσαν ἀπό δῶ καί ἀπό κεῖ… μέ ἡσυχαστική ζωή, μέ νήψη. Θά δεῖς, ἄν τά ἔχει κι αὐτός πού θέλεις νά πᾶς, ἄν ζεῖ ἔτσι.

Ἕνα ἀκόμα κριτήριο εἶναι, τό ἄν ἔχει τήν ἔξωθεν καλή μαρτυρία, ἄν ὁ κόσμος δηλαδή λέει καλά λόγια γι’ αὐτόν. Προσέξτε! Ὄχι τά ΜΜΕ, ἡ τηλεόραση, τό ἴντερνετ… ἀλλά οἱ ἄνθρωποι πού τόν ξέρουν, τό περιβάλλον του. Ἄν ἔχει τήν ἔξωθεν καλή μαρτυρία, αὐτό εἶναι ἕνα καλό κριτήριο. Θά τό δεῖς αὐτό καί στά ἴδια του τά πνευματικά παιδιά. Ἄν ὄντως τά πνευματικά του παιδιά -ὄχι ὅλα!- κάποια εἶναι θεραπευμένα, δηλαδή ἔχουνε φανερό τόν καρπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

– Ποιός εἶναι ὁ καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος;

«Ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία…»14. Ἄν τά πνευματικά του παιδιά εἶναι μέσα στό ἄγχος, μέσα στήν κοσμική ζωή, ὅπως εἶναι καί ὁ πολύς κόσμος, σημαίνει ὅτι δέν εἶναι καλός Πνευματικός, δέν κάνει θεραπεία στίς ψυχές. Ἁπλῶς δίνει μία ἄφεση καί μετά ἀπό λίγο βέβαια θέλεις πάλι ἐξομολόγηση, γιατί δέν ὑπάρχει πνευματική θεραπεία.

Ἕνα ἀκόμα κριτήριο εἶναι ἡ προσωπική ἐμπειρία. Ἀφοῦ δεῖς ὅτι πληροῖ ὅλα τά ὑπόλοιπα κριτήρια, πηγαίνεις κι ἐσύ ὁ ἴδιος νά δεῖς, νά κάνεις μιά πρώτη ἐπαφή μαζί του, νά δεῖς τί λέει κι ἄν αὐτά πού λέει εἶναι ὄντως τά σωστά καί ἄν σέ θεραπεύουν. Ὅπως πᾶμε σ’ ἕναν γιατρό, τόν ἐμπιστευόμαστε, παίρνουμε τή συνταγή, παίρνουμε τά φάρμακα καί ἀρχίζουμε νά ἐφαρμόζουμε αὐτά πού μᾶς εἶπε, τίς ὁδηγίες. Ἄν δεῖς ὅτι πέφτει ὁ πυρετός, φεύγει ὁ βήχας κ.λ.π., σημαίνει ὅτι σοῦ ἔδωσε τά σωστά φάρμακα, ἔτσι δέν εἶναι; Ἄν δεῖς ὅτι δέν γίνεται τίποτα, σοῦ ἔδωσε λάθος συνταγή. Τό ἴδιο εἶναι καί μέ τά πάθη μας. Τά πάθη εἶναι ἀρρώστιες τῆς ψυχῆς. Θά πᾶς ἐκεῖ, θά πεῖς τά πάθη, τίς ἁμαρτίες σου καί θά σοῦ δώσει τίς ὁδηγίες. Ἄν αὐτές οἱ ὁδηγίες σέ βοηθᾶνε καί ξεπερνᾶς τά πάθη σου, ἄρα εἶναι καλός γιατρός. Ἄν ὅμως δέν γίνεται τίποτα κι ἐσύ παραμένεις στά πάθη σου -ἐννοεῖται βέβαια πώς ἐφαρμόζεις αὐτά πού σοῦ εἶπε- δέν εἶναι καλός γιατρός, δέν σοῦ ἔδωσε τά σωστά φάρμακα.

Κι ἕνα ἕκτο κριτήριο, πού πρέπει κι αὐτό νά τό παίρνουμε ὑπόψη μας, εἶναι νά εἶναι κοντά μας. Δέν μπορεῖ νά εἶναι ὁ Πνευματικός σου στήν Κρήτη ἄς ποῦμε ἤ νά εἶναι στήν Τῆνο κι ἐσύ ἐδῶ στήν Ἔδεσσα. Λένε, πῆγα καί ἐξομολογήθηκα στήν Τῆνο. Καί τί ἔννοια ἔχει αὐτό δηλαδή;

– Πότε θά τόν ξαναδεῖς αὐτόν τόν Πνευματικό;

Ποτέ μᾶλλον…

– Μπορεῖ αὐτός νά εἶναι γιατρός; Νά σέ παρακολουθεῖ;

Πῶς νά σέ παρακολουθήσει; Ὁ γιατρός πρέπει νά εἶναι κοντά σου, νά σέ ξέρει, νά ξέρει καί τό ἱστορικό σου, γιά νά σοῦ δώσει τή σωστή ἀγωγή καί νά σέ βοηθήσει. Νά ἔχει μία συνέχεια.

Αὐτά λοιπόν ὅλα εἶναι τά κριτήρια. Νά τά ποῦμε μιά φορά ἐπιγραμματικά, μετά μία μικρή ἱστορία καί τελειώνουμε. Θά πεῖτε ἐσεῖς, ἄν ἔχετε κάτι… ἄν ἔχετε κουράγιο καί δέν σᾶς ἐξάντλησα!

Λοιπόν, τό πρῶτο εἶναι νά θέλουμε νά θεραπευτοῦμε, καί ἀφοῦ θέλουμε, νά κάνουμε προσευχή, νηστεῖες, ἐλεημοσύνες κ.λ.π. Νά ἀναζητήσουμε μετά, νά ψάξουμε, ὄχι ὅποιον βρεθεῖ μπροστά μας, ἤ ἐπειδή μᾶς ἄρεσε -συγγνώμη- τό πρόσωπό του, ἐξωτερικά πράγματα δηλαδή, νά ἀναζητήσουμε αὐτόν, ὁ ὁποῖος γνωρίζει τό Εὐαγγέλιο, τούς ἱερούς Κανόνες, τούς ἁγίους Πατέρες, ἔχει ὀρθόδοξη πίστη, ἔχει ὀρθόδοξη ζωή καί εἶναι μιμητής τῶν ἁγίων Ἀποστόλων. Πολύ σημαντικό κι ἐμεῖς αὐτά πού γνωρίζουμε νά τά κάνουμε. Γιατί, ἄν δέν ἐφαρμόζουμε αὐτά πού γνωρίζουμε, τίς στοιχειώδεις ἐντολές, δέν θά μᾶς δώσει ὁ Θεός τόν σωστό Πνευματικό, γιατί δέν θέλουμε, καί ὁ Θεός δίνει στόν καθένα κατά τήν καρδία. Ἄν, λέει, πᾶς πλάγια στόν Θεό, πονηρά δηλαδή, καί ὁ Θεός πλάγια θά σοῦ ἔρθει, θά σ’ ἀφήσει νά πλανηθεῖς, γιά νά μάθεις ἀπό αὐτό πού θά πάθεις. Βλέπουμε λοιπόν μετά, ἄν ἔχει ὀρθόδοξη πίστη, ἄν ἔχει ὀρθόδοξη ζωή, ἐάν εἶναι ὁ ἴδιος θεραπευμένος, ἐάν ἔχει τήν ἔξωθεν καλή μαρτυρία καί ἄν κι ἐμεῖς θεραπευόμαστε καί φυσικά, ξαναλέω, νά εἶναι κοντά μας.

– Τί παθαίνουν αὐτοί πού ἐπιλέγουν Πνευματικούς, οἱ ὁποῖοι τούς βολεύουν, δηλαδή βολεύουν τά πάθη τους;

Εἶναι φοβερό! Τό λέει ὁ Ἅγιος Νικόδημος. «Ἀναφέρεται στίς ἐκκλησιαστικές ἱστορίες ὅτι ἕνας ταλαίπωρος ἁμαρτωλός κακά συγχωρημένος ἀπό τόν Πνευματικό του…», δηλαδή δέν ἔπρεπε νά συγχωρηθεῖ. Σᾶς εἶπα ἕνα παράδειγμα, συζεῖ καί τοῦ δίνει ἄδεια νά κοινωνήσει. Ἐνῶ οἱ Κανόνες λένε, θά σταματήσει τήν ἁμαρτία, θά πάρει καί κανόνα καί μετά θά κοινωνήσει. Δέν σταματάει τήν ἁμαρτία, δέν μετανοεῖ καί κοινωνεῖ. Αὐτή εἶναι ἡ κακή συγχώρηση. «Ἀφοῦ, λοιπόν, αὐτός ὁ ἄνθρωπος», ὁ κακά συγχωρημένος ἀπό τόν Πνευματικό του, πέθανε, ἐμφανίστηκε στόν Πνευματικό του καί τοῦ εἶπε…». Αὐτό εἶναι ἀλήθεια. Παραχωρεῖ ὁ Θεός νά γίνονται αὐτά τά πράγματα γιά μᾶς καί γιά ἐκεῖνον πού τοῦ ἐμφανίστηκε, ὄχι γιά ἄλλον λόγο. «Καί ἀφοῦ τόν ἔλεγξε γιά τή μεγάλη συγκατάβαση…». Ἔχει πολλή πέραση αὐτό, νά βρεῖς ἕναν συγκαταβατικό! Δηλαδή νά συμπλέει μέ τά πάθη σου. Ἀφοῦ τόν ἔλεγξε γι’ αὐτό, γιά τήν μεγάλη του συγκατάβαση, «τοῦ εἶπε: ἐπειδή καί ἐσύ εἶσαι ἡ αἰτία τῆς κολάσεώς μου», γιατί αὐτός φυσικά πῆγε στήν κόλαση… δέν κοροϊδεύεται ὁ Θεός… «γι’ αὐτό ἔλα κι ἐσύ μαζί μέ μένα, γιά νά συγκολάζεσαι μαζί μου καί, ἔτσι ἀφοῦ εἶπε, τόν ἀγκάλιασε, καί ἀμέσως σκοτείνιασε ὁ ἀέρας, καί, ὥ τοῦ θαύματος! σκίστηκε ἡ γῆ καί κατάπιε καί τούς δύο μαζί». Βλέπετε; Φοβερό πράγμα! Κι αὐτό, ξαναλέω, γιά μᾶς ἔγινε, γιά νά μή θέλουμε νά καλύπτουμε τά πάθη μας, τάχατες καί μέ τήν εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας.

Γιατί σήμερα αὐτό ἔχει ἐπικρατήσει, τό λέει ὁ Ἅγιος Παΐσιος, θέλουν οἱ ἄνθρωποι καί νά ἁμαρτάνουν καί νά τούς εὐλογεῖ ὁ Θεός διά τῶν ἱερέων. Δέν γίνεται αὐτό. Τήν βρωμιά δέν μπορεῖ νά τήν εὐλογεῖ ὁ Θεός. Γι’ αὐτό λέει καί ὁ Ἅγιος Ἀμβρόσιος «ἡ εὔκολη συγχώρησις τοῦ Πνευματικοῦ κάνει τόν ἁμαρτωλό νά ἁμαρτάνει περισσότερο» καί φυσικά δέν ὑπάρχει διόρθωση καί θεραπεία, οὔτε Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί Παράδεισος.

Βλέπετε πόσο σημαντικό πράγμα εἶναι, λοιπόν, νά βροῦμε τόν σωστό Πνευματικό. Σταματῶ ἐδῶ. Μοῦ εἶπαν πώς κάνετε καί κάποια συζήτηση, ἐκτός ἄν ἔχει ἐξαντληθεῖ ὁ χρόνος.. Δέν ξέρω, ἄν σᾶς κατέπληξα ἤ σᾶς κατέθλιψα… ἀλλά δέν εἶναι δικά μου. Αὐτά πού σᾶς εἶπα εἶναι τῶν ἁγίων Πατέρων. Ἄν θέλετε καί παραπομπές, μπορῶ νά σᾶς δώσω.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Ἐρ. : Ἄν κάποιος ἔχει βρεῖ Πνευματικό ἀλλά ὑπάρχει ἀπόσταση, θά πρέπει νά ἀναζητήσει κάποιον ἄλλον;

Ἀπ. : Βέβαια, ὁπωσδήποτε. Ὅπως, ὅταν πάθεις ἕνα ἀτύχημα, δέν μπορεῖ ὁ γιατρός σου νά εἶναι στήν Κρήτη. Θά πρέπει νά ἔχεις ἕναν ἐδῶ στήν Ἔδεσσα. Θά πεῖς ὁ γιατρός μου εἶναι στήν Κρήτη, νά μέ πᾶτε στήν Κρήτη; Μπορεῖ νά πεθάνεις μέχρι νά πᾶς στήν Κρήτη…

Ἐρ. : Εἶναι λάθος, πάτερ, ὁ πιστός νά νιώθει δεμένος μέ τόν Πνευματικό του καί νά δυσκολεύεται νά πάρει αὐτή τήν ἀπόφαση;

Ἀπ. : Ναί, προσέξτε το κι αὐτό. Εἶναι πολλές οἱ παγίδες, δέν μποροῦμε νά τά ποῦμε ὅλα.. πολλά μαθήματα μποροῦμε νά κάνουμε στό θέμα τοῦ Πνευματικοῦ. Ὑπάρχουν Πνευματικοί -εὐχαριστῶ γιά τήν ἐρώτηση, μοῦ θυμίσατε κι ἄλλα τώρα- οἱ ὁποῖοι δένουν μέ τό πρόσωπό τους τά πνευματικά τους παιδιά καί εἶναι λάθος αὐτό. Γίνεται μία προσωπολατρεία, μία γεροντολατρεία. Εἶναι φοβερό αὐτό! Ἀντί νά τά δένουν μέ τόν Χριστό, τά δένουν μέ τόν ἑαυτό τους, στό προσωπικό τους ἅρμα καί τά σέρνουν ἀπό πίσω… Δέν εἶναι σωστό. Βέβαια κάποιοι αὐτό τό ὑπερτονίζουν, γιά νά λένε ἐλάτε σέ μᾶς… μήν πᾶτε στόν παπα-Σάββα πού ἔχει «αὐλή» ἄς ποῦμε.. ἔχει ἄλλους… Δέν εἶναι ἔτσι. Ὅλοι ὅσοι ἀκολουθοῦν δέν σημαίνει ὅτι ἔχουν καί προσωπολατρεία, προσέξτε το κι αὐτό. Καί στόν π. Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο πήγαιναν ἑκατοντάδες, νά μήν πῶ χιλιάδες! Σημαίνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτός καλλιεργοῦσε προσωπολατρεία; Ὄχι, βέβαια! Ἁπλούστατα ἦταν πολύ καλός Πνευματικός καί πολύ καλός ὁμιλητής καί μάζευε ἑκατοντάδες στίς ὁμιλίες του. Ἀλλά ὑπάρχουν καί τέτοιοι καί δέν πρέπει σέ καμιά περίπτωση νά δενόμαστε οὔτε συναισθηματικά οὔτε μέ ὁποιοδήποτε ἄλλο μέσο μέ τόν Πνευματικό, ἀλλά μόνο ἁγιοπνευματικά. Νά γίνεις ἕνα μέ τόν Πνευματικό ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. Ὄχι ἀνθρώπινα, γιατί μετά -Θεός φυλάξοι- ἔχουμε καί τέτοια, κυρίως οἱ γυναῖκες πού εἶναι συναισθηματικές καί θερμές, ἀρχίζουν καί τίς ἀγκαλιές καί τά μάτς-μούτς καί ἔχουμε πολύ χειρότερα πράγματα καί ἐκθέτουν καί τόν Πνευματικό. Νά μήν πῶ περισσότερα… καταλαβαίνετε. Ὄχι λοιπόν συναισθηματική προσκόλληση οὔτε ἀνθρώπινες ἀγάπες. Ποτέ ἀνθρώπινες ἀγάπες. Πάντα ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, μετά πάσης δηλαδή ἁγνότητος, ὅπως λέει καί ὁ Ἀπόστολος στόν μαθητή του, εἰδικά μέ τίς νέες ὅ,τι κάνεις μέ πᾶσα ἁγνότητα15, γιατί πάντα ἐλλοχεύει αὐτός ὁ κίνδυνος νά μπεῖ τό ἀνθρώπινο στοιχεῖο, τό συναισθηματικό κ.λ.π.

Καί ἕνα ἀκόμα, πού εἶπα ὅτι μοῦ θυμίσατε, ὑπάρχουν Πνευματικοί πού τά μπερδεύουν μέ τούς ψυχολόγους. Ἤ ἔχουν σπουδάσει ψυχολογία, ψυχιατρική, γιά τούς ὁποίους ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ὅτι ἔχουν κάνει πολύ μεγάλη ζημιά στήν Ἐκκλησία. Γιατί; Προσπαθοῦν νά θεραπεύσουν τούς χριστιανούς μέ ψυχολογικές μεθόδους καί καταντάει ἡ ἐξομολόγηση μιά ψυχανάλυση. Δέν θά πηγαίνουμε σέ τέτοιους ἀνθρώπους. Καί οἱ ἴδιοι εἶναι μπερδεμένοι. Νά σᾶς πῶ κάτι νά γελάσετε. Στήν ἰατρική ξέρετε τί λέγαμε; Αὐτοί πού πᾶνε στήν ψυχιατρική, κατά βάση πηγαίνουν γιά νά αὐτοθεραπευτοῦν. Αὐτό λέγαμε… γιά αὐτοθεραπεία πᾶνε, ἡ ὁποία δέν ὑπάρχει. Μή νομίζετε ὅτι μπορεῖτε νά αὐτοθεραπευτεῖτε… σέ καμιά περίπτωση. Ὅλα τά «αὐτό-», αὐτοθεραπεία, αὐτοπεποίθηση, αὐτοεκτίμηση εἶναι ἄρρωστα.

Ποιός εἶναι ὁ καλός Πνευματικός; Αὐτός πού σέ συνδέει μέ τόν Χριστό καί σοῦ μειώνει τήν αὐτοεκτίμηση, τόν ἐγωισμό δηλαδή, τήν ὑπερηφάνεια, σοῦ μειώνει τήν αὐτοπεποίθηση καί σέ συνδέει μέ τόν Θεό, τήν Θεό-πεποίθηση καί σέ βοηθάει νά ἀποκτήσεις αὐτομεμψία, νά καταδικάζεις δηλαδή καί νά κατακρίνεις τόν ἑαυτό σου καί ὄχι τούς ἄλλους καί σέ βοηθάει νά ἀποκτήσεις ἀληθινή ταπεινοφροσύνη. Ὅταν δεῖς ὅτι αὐτά ἀρχίζουν νά βλαστάνουν μέσα σου, ἔχεις καλό Πνευματικό. Δηλαδή, δέν θά εἶναι αὐτός πού θά σοῦ λέει «μπράβο». Νά μή θέλεις τό «μπράβο». Ὁ Ἅγιος Πορφύριος εἶχε δύο Πνευματικούς – γεροντάδες, ἦταν στό ἴδιο κελί, καί ἔκανε καί στούς δύο ὑπακοή, ἄν καί ὁ ἕνας ἦταν ὁ ἡγούμενος, καί λέει ποτέ δέν μοῦ εἴπανε μπράβο, ἀλλά οὔτε κι ἐγώ ἤθελα νά μοῦ λένε μπράβο, γιατί τό μπράβο τόν κάνει κούφιο τόν ἄνθρωπο.

Κι ἄν σήμερα τά παιδιά μας ἔχουν αὐτά τά χάλια, εἶναι ἀπό τά μπράβο πού τούς λέτε! Τούς λέμε δυστυχῶς.. τούς τρέφουμε τόν ἐγωισμό, τήν ὑπερηφάνεια καί μετά τά κυριεύει τό πονηρό πνεῦμα, γιατί ὁ ἐγωισμός εἶναι πονηρό πνεῦμα καί φυσικά τό πονηρό πνεῦμα δέν θά ἀφήσει τό παιδί νά πάει στήν Ἐκκλησία καί βγαίνουν στά 14 στό σχολεῖο καί λένε, εἶμαι ἄθεος! Σιγά βρέ παιδί μου… μᾶς κατέπληξες! Πότε τό ἔμαθες κιόλας… καί τί θά πεῖ ἄθεος; Εἶναι ὁ μεγάλος ἐγωισμός πού ἔχει τραφεῖ ἀπό τούς γονεῖς. Καί μετά ἀπό λίγο οἱ ἴδιοι οἱ γονεῖς θά τό πληρώσουν αὐτό. Σήμερα μιλᾶμε ὄχι γιά μπούλινγκ τῶν παιδιῶν, ἀλλά τῶν γονέων ἀπό τά παιδιά τους. Εἶναι καινούριο αὐτό. Νά τό περιμένετε θά ἔρθει καί σέ μᾶς πιό ἔντονα… τώρα δέν κάνουν μπούλινγκ τά παιδιά στά παιδιά, κάνουν τά παιδιά στούς γονεῖς καί φταῖνε οἱ γονεῖς, γιατί εἶναι λάθος ἡ ἀνατροφή. Ἀντί νά τά συνδέσουν μέ τόν Χριστό, τά συνδέουν μέ τόν ἑαυτό τους καί μέ τόν πονηρό τρέφοντάς τους τήν αὐτοεκτίμηση καί τήν αὐτοπεποίθηση. Ἀκοῦνε τούς ψυχολόγους, πού εἶναι ἄθεοι καί βασίζονται σέ ἄθεους. Ὁ Γιούνγκ καί ὁ Φρόυντ ἦταν ἄθεοι, καί ὄχι μόνο ἄθεοι ἦταν μέ ἐπήρεια καί μέ διδασκαλία πονηρῶν πνευμάτων. Τό ἔχει ἀποδείξει ἡ ἐπιστήμη καί ὅσο ψάχνουν τή ζωή τους, τό βλέπουν. Ὁ Γιούνγκ εἶχε μέντιουμ καί ἐπικοινωνοῦσε, καί ὅ,τι τοῦ ἔλεγε τό μέντιουμ ἔγραφε καί ἐμεῖς τά χάφτουμε ὅτι εἶναι ἐπιστήμη αὐτά. Δέν εἶναι ἐπιστήμη.

Θεμελιώσαμε ὅλη μας τή ζωή καί τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν μας στά μέντιουμ, δηλαδή στούς δαίμονες, ἀντί νά ἀκοῦμε τούς ἅγιους Πατέρες, γι΄ αὐτό τά πληρώνουμε τώρα. Καταλάβατε; Αὐτοί πού πᾶνε νά θεραπεύσουν ἔτσι τόν κόσμο εἶναι ἱερωμένοι, ὑπάρχουνε, καί ἐπώνυμοι, ἔχουν καί μεγάλα ὀνόματα… εἶναι καί ψυχίατροι κ.λ.π. καί λέει Ἅγιος Παΐσιος τήν μεγαλύτερη ζημιά κάνουν στήν Ἐκκλησία, γιατί ἀφήνουν τήν ἰατρική παράδοση τῶν ἁγίων Πατέρων καί παίρνουν τούς ψυχιάτρους καί τούς ψυχολόγους, τόν Γιούνγκ καί τόν Φρόυντ. Ξέρετε τί λένε αὐτοί; Ἀφεθεῖτε στά πάθη σας. Αὐτό λένε καί πάει τό παιδί καί τοῦ λένε, ἔχεις στέρηση… νά κάνεις σχέση γιά νά ξεπεράσεις τίς συγκρούσεις πού ἔχεις μέσα σου. Δηλαδή νά γίνεις ἀνήθικος, γιά νά θεραπευτεῖς! Καί στόν ἄλλον θά πεῖ νά χωρίσει. Γιατί ἔχουμε τόσα διαζύγια στίς μέρες μας νομίζετε; Γιατί ἀκοῦμε τούς ψυχολόγους καί τούς ψυχιάτρους. Ἐνῶ τό διαζύγιο εἶναι φόνος, σκοτώνεις αὐτόν τόν νέο ἄνθρωπο πού ἔφτιαξε τό Ἅγιο Πνεῦμα, τό ἀνδρόγυνο.

Ἐρ. : Πάτερ, στήν ἀρχή τῆς ὁμιλίας σας ἀναφερθήκατε σέ δύο μαρτυρίες, οἱ ὁποῖες ἔλεγαν ὅτι οἱ γυναῖκες κυρίως λένε ψέματα στήν ἐξομολόγηση.

Ἀπ. : Ὄχι, ἡ μία ἦταν γιά γυναῖκες. Ἡ ἄλλη ἦταν γενικῶς γιά ἄνδρες καί γυναῖκες… μή νομίσετε ὅτι εἶμαι μισογύνης… μαζί μας εἶμαι… μέ τίς γυναῖκες εἶμαι, μέ τούς ἀδύναμους.

Ἐρ. : Δύο μαρτυρίες μποροῦν νά ὁδηγήσουν σέ γενίκευση; Πρῶτον. Καί δεύτερον ποιά εἶναι ἡ δική σας ἄποψη πάνω σ’ αὐτό; Κι ἄν συμβαίνει κάτι τέτοιο, ποῦ νομίζετε ὅτι ὀφείλεται;

Ἀπ. : Λοιπόν, ἔχω τούς λόγους μου νά τό πιστεύω, γιατί αὐτοί πού τό εἶπαν εἶναι πολύ σπουδαῖοι ἄνθρωποι, δέν εἶναι τυχαῖοι καί εἶχαν ἐξομολογήσει χιλιάδες ἀνθρώπους. Καί ἀπό αὐτούς καί ἀπό τή δική μου πείρα ἔχουν δίκαιο. Ὄχι, γιά ὅλους. Τό λέει καί ὁ π. Ἀθανάσιος, δέν λένε ὅλοι ψέματα. Ἀλλά, δυστυχῶς, πολλοί λένε ψέματα ἤ ὑποκρύπτουν τήν ἀλήθεια.

Νά σᾶς πῶ καί κάτι ἄλλο; Πᾶνε μερικοί καί λένε «πάτερ, ρώτησέ με, ἐγώ δέν ξέρω». Δηλαδή θά γίνει ἀνακριτής ὁ παπάς, ὁ ἐξομολόγος, γιατί ἐσύ δέν ξέρεις τίποτα… Τίποτα δέν ξέρεις ἐσύ; Τίποτα.. τίποτα; Δέν ἔχεις ἀκούσει ὅτι ὑπάρχει κάποια ἁμαρτία; Καμιά ἁμαρτία δέν ξέρεις ἐσύ; Ἤ δέν ἔχεις κάνει καμιά ἁμαρτία; Ξέρετε τί κρύπτεται πίσω ἀπό αὐτό πολλές φορές; Δέν θέλει νά τά πεῖ καί σοῦ λέει «μακάρι νά μή μέ ρωτήσει αὐτό… νά τό γλιτώσουμε»!

Ἐρ. : Συμβαίνει κυρίως στίς γυναῖκες;

Ἀπ. : Δέν ξέρω ἄν συμβαίνει πιό πολύ στίς γυναῖκες, ἀλλά πάντως συμβαίνει. Καί βγαίνει μετά ἔξω καί τοῦ λέει ὁ ἄλλος, τό εἶπες αὐτό; Δέν μέ ρώτησε! Ὁπότε εἶμαι ἐντάξει… ἐγώ τοῦ εἶπα νά μέ ρωτήσει… Πρέπει νά ἔχω ἕναν κατάλογο ἐγώ δηλαδή μέ τίς 500 ἁμαρτίες -πόσες εἶναι;- καί μή τυχόν καί ξεχάσω μία, γιατί ἀλλιῶς ὁ ἄνθρωπος θά εἶναι ἀνεξομολόγητος.

Βλέπετε πονηριές πού βάζει ὁ διάβολος; Κι αὐτό ψέμα δέν εἶναι; Τί εἶναι; Ἀπόκρυψη τῆς ἀλήθειας εἶναι. Γι’ αὐτό λοιπόν πολλή πολλή προσοχή. Νά εἴμαστε εἰλικρινεῖς. Τώρα, ἄν εἶναι γυναῖκες ἤ ἄντρες… δέν θά κάνουμε στατιστική. Νομίζω δέν εἶναι σημαντικό αὐτό. Ποιοί εἶναι, ὁ Θεός τό ξέρει καί ὁ καθένας τό ξέρει. Ἐμεῖς ἔχουμε διάθεση νά θεραπευτοῦμε;

Γιατί συμβαίνει αὐτό; Ἁπλούστατα, σᾶς εἶπα, γιατί δέν θέλουμε νά θεραπευτοῦμε, δέν ὑπάρχει βούληση. Στήν ἰατρική ὑπάρχει αὐτός ὁ θεμελειώδης θεραπευτικός παράγοντας, ἡ βούληση γιά θεραπεία. Τί θά πεῖ αὐτό; Ὁ ἄρρωστος νά θέλει νά θεραπευτεῖ. Ἄν δέν θέλει νά θεραπευτεῖ, ὅ,τι καί νά τοῦ κάνει ὁ γιατρός, ὁ καλύτερος γιατρός… δέν θά θεραπευτεῖ. Γιατί δέν θά θεραπευτεῖ; Ἁπλούστατα, δέν θά πάρει τά φάρμακα. Τό πρῶτο αὐτό. Μπορεῖ ὁ γιατρός νά εἶναι 24 ὧρες πάνω ἀπό τό κεφάλι του νά δεῖ ἄν θά πάρει τά φάρμακα; Θά τόν ξεγελάσει τόν γιατρό. Ἄν δέν ὑπάρχει βούληση, θέληση δηλαδή γιά θεραπεία, δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει θεραπεία. Γι’ αὐτό συμβαίνει αὐτό, καί τά ψέματα καί οἱ ὑπεκφυγές καί ὅλα αὐτά. Ἁπλῶς θέλει νά πάει νά πάρει τυπικά μιά ἄφεση…

Ἄλλο καί τοῦτο, πάτερ, δέν ἔχω τίποτα.. διάβασέ μου μιά εὐχή. Τί εὐχή νά σοῦ διαβάσω βρέ παιδί μου; ἀφοῦ δέν εἶπες τίποτα! Συγχωρητική εὐχή. Γιά ποιό πράγμα; Ἀφοῦ δέν ἔχεις κάνει τίποτα… εἶσαι ἄμεμπτος! Πρέπει νά σοῦ βάλουμε καί φωτοστέφανο… νά παραγγείλουμε ἕνα νά σοῦ ταιριάζει! Καταλάβατε; Δέν εἶναι ἐξομολόγηση αὐτό τό πράγμα. Κάτι πρέπει νά πεῖς, τουλάχιστον κάτι. Καί ἀναγκάζεται πολλές φορές ὁ Πνευματικός νά πεῖ κάτι.. Θυμώνεις; Ἔ, ναί πάτερ, θυμώνω! Τουλάχιστον νά τοῦ διαβάσει γιά τόν θυμό μιά εὐχή, νά ποῦμε ὅτι ἔχει ἕναν λόγο ἡ εὐχή. Μπορεῖ αὐτός ὁ ἄνθρωπος νά θεραπευτεῖ ποτέ; Ἄν δέν ἔχει βούληση γιά θεραπεία, δέν πρόκειται νά θεραπευτεῖ. Αὐτός δέν ἔχει κἄν ἐξετάσει τόν ἑαυτό του. Δέν παρακολουθεῖ τόν ἑαυτό του, γιά νά μήν ἔχει νά πεῖ τίποτα ἤ εἶναι, τό ἀκόμα χειρότερο, δέν θέλει νά πεῖ.

Ἐρ. : Νά κάνω μία ἐρώτηση γενικοῦ περιεχομένου; Στίς διδαχές τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ γράφει «τόν πάπα νά καταρᾶσθε καί ἀπό τήν ἄλλη ὁ Παναγιώτατος τοῦ φιλάει τό χέρι. Ποιά ἡ γνώμη σας;

Ἀπ. : Ἐντάξει, τώρα αὐτά εἶναι ἄλλα θέματα… Ἐμεῖς λέμε αὐτά πού λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ἔλεγε αὐτά μέ ποιά ἔννοια; Δηλαδή ὅτι θά παίξει τόν ρόλο τοῦ ψευδοπροφήτη. Δηλαδή ἑτοιμάζει ὁ Πάπας -καί ἤδη τόν ἑτοιμάζει- τόν δρόμο γιά τόν Ἀντίχριστο. Πῶς; Θά σᾶς τό πῶ: μέ τίς πανθρησκειακές συμπροσευχές. Ἔχουν γίνει ἀρκετές μέχρι τώρα. Μαζεύονται Ὀρθόδοξοι, Παπικοί, Προτεστάντες, Ἰνδουιστές, Βουδιστές, Βραχμάνοι, ὁτιδήποτε.. αἱρετικοί.. Μουσουλμάνοι, Ἑβραῖοι καί συμπροσεύχονται. Αὐτό εἶναι προδοσία τοῦ Χριστοῦ. Ἀπαγορεύεται ἀπό τούς ἱερούς Κανόνες καί σέ καμιά περίπτωση φυσικά δέν τό δεχόμαστε αὐτό. Μ’ αὐτή τήν ἔννοια λοιπόν οἱ πρακτικές τοῦ Πάπα, κατεξοχήν ὁ ἐγωισμός, τό ὁποῖο εἶναι ἀρχαῖο κακό γιά τόν Παπισμό, εἶναι αὐτό τό ὁποῖο βδελύσσεται ὁ Ἅγιος, κι ἐμεῖς τό βδελυσσόμαστε.

Καί γιά τό δεύτερο πού εἴπατε, εἶναι μέσα στό γενικότερο πλαίσιο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι καταδικαστέος. Δέν ὑπάρχει καμιά ἀμφιβολία. Δέν εἶναι μόνο αὐτό τό πρόσωπο πού εἴπατε, εἶναι πολλοί πού τό κάνουν αὐτό καί παραβαίνουν κατάφορα τούς ἱερούς Κανόνες καί φυσικά δέν συμπλέουμε μ’ αὐτούς. Εἶναι καταδικαστέα ὅλα αὐτά καί σύμφωνα μέ τούς ἱερούς Κανόνες, ὅσοι κάνουν αὐτά πρέπει, ἄν εἶναι κληρικοί, νά καθαιροῦνται, ἄν εἶναι λαϊκοί νά ἀφορίζονται.

Ἀκοινώνητος εἶναι αὐτός πού δέν τοῦ δίνουμε Θεία Κοινωνία. Οἱ Παπικοί δηλαδή εἶναι ἀκοινώνητοι, δέν τούς δίνουμε Θεία Κοινωνία. Ἄλλο τώρα, ἄν κάποιος ἀντάρτης παπάς-δεσπότης δίνει.. εἶναι λάθος. Κάποιοι δίνουν, τό ξέρουμε, κυρίως στό ἐξωτερικό. Ἀλλά αὐτό εἶναι ἁμαρτία μεγίστη. Δίνεις «τά ἅγια στούς σκύλους»16, πού εἶπε ὁ Χριστός. Ἕνας λοιπόν, λέει ὁ 11ος Ἀποστολικός Κανόνας, πού «συμπροσεύχεται κἄν ἐν οἴκῳ», ὄχι στήν ἐκκλησία, ὅπως τό κάνουν αὐτοί… σέ σπίτι.. στό τραπέζι ἄς ποῦμε ἔχεις κι ἕναν παπικό καί κάνετε μαζί προσευχή, λέει, ἄν εἶσαι κληρικός πρέπει νά καθαιρεθεῖς, ἄν εἶσαι λαϊκός πρέπει νά ἀφορισθεῖς. Δέν ἐπιτρέπεται συμπροσευχή μέ ἀκοινώνητο, ὅ,τι νά εἶναι αὐτός, εἶναι ἑτερόδοξος, εἶναι μουσουλμάνος, ὅ,τι εἶναι…

Ἔχουμε κι αὐτό τό ἔκτρωμα τό σχιζοφρενικό στίς μέρες μας, ὅτι «ὑπάρχουν καί ἑτερόδοξες ἐκκλησίες»(!), καί δυστυχῶς στήν Κρήτη παραδεχθήκαμε καί τήν ὀνομασία αὐτή. Λάθος! Μέγιστο λάθος… προδοσία εἶναι αὐτό τῆς πίστεως. Εἶναι σάν νά λές, ὑπάρχουνε καί ὑγιεῖς ἄρρωστοι! Αὐτό θά πεῖ ἑτερόδοξη ἐκκλησία. Ἤ ὑπάρχει καί παρθένος ἔγκυος, μέ συγχωρεῖτε. Δέν ὑπάρχει τέτοιο πράγμα. Ἤ τό ἕνα θά εἶναι ἤ τό ἄλλο. Ἤ θά εἶναι ἑτερόδοξη ἤ θά εἶναι ἐκκλησία. Δέν πάει καί ἑτερόδοξη καί ἐκκλησία. Ἑτερόδοξος σημαίνει αἱρετικός. Αὐτό θά πεῖ ἑτερόδοξος, ἔχει ἕτερη δόξα, ἔχει ἄλλη δόξα δηλαδή γιά τόν Θεό. Δέν μπορεῖς νά ἔχεις ἄλλη δόξα γιά τόν Θεό καί νά εἶσαι ὀρθόδοξος. Ἤ θά εἶσαι ὀρθόδοξος ἤ ἑτερόδοξος. Καί Ἐκκλησία εἶναι μία, δέν ὑπάρχει ἄλλη Ἐκκλησία, ὅπως μᾶς εἶπαν στήν Κρήτη. Γι’ αὐτό δέν εἶναι σωστή ἡ «Σύνοδος». Δέν εἶναι κἄν Σύνοδος, εἶναι ἀπορριπτέα ὅλα τά σχετικά μέ τούς ἑτεροδόξους καί τίς ἄλλες «ἐκκλησίες». Δέν ὑπάρχει ἡ λέξη «ἐκκλησίες». Μία εἶναι ἡ Ἐκκλησία ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί ὅλα τά ἄλλα εἶναι αἱρέσεις. Καί κακῶς χρησιμοποιοῦμε τόν ὅρο Ρωμαιοκαθολική «ἐκκλησία» ἤ Προτεσταντικές «ἐκκλησίες». Εἶναι λάθος, δέν πρέπει νά τό χρησιμοποιοῦμε. Εἰδικά μετά τήν «Σύνοδο» τῆς Κρήτης δέν πρέπει νά τό χρησιμοποιοῦμε. Ἐπίτηδες. Γιατί, πλέον ἔχουν δώσει ἐκκλησιαστικότητα σ’ αὐτούς, καί προσπαθοῦν νά τούς κατοχυρώσουν καί τά μυστήρια, νά ποῦνε ὅτι κι αὐτοί ἔχουν μυστήρια καί σώζουν. Δηλαδή σέ λίγο θά μᾶς λένε, δέν χρειάζεται νά πᾶτε σέ ὀρθόδοξο παπά νά ἐξομολογηθεῖτε… νά, πήγαινε σέ ἐκεῖνον τόν καρδινάλιο, τόν παπικό… τό ἴδιο εἶναι κι αὐτός χάρη ἔχει…

Αὐτό, δυστυχῶς, πέρασε τώρα καί στά σχολεῖα, μέσω τῶν βιβλίων τῶν Θρησκευτικῶν καί διδάσκεται ἐπίσημα αὐτή ἡ αἵρεση στά παιδιά, ἡ αἵρεση δηλαδή τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς Πανθρησκείας. Πολύ καλά ἔκαναν, καί συγχαίρω αὐτούς τούς γονεῖς πού στείλανε πίσω τά βιβλία. Ἐγώ θά σᾶς προτρέψω ὅλοι νά τά στείλετε πίσω καί νά πεῖτε καί στά ἐγγόνια σας ὅσοι ἔχετε, καί στά παιδιά σας νά τά στείλουνε πίσω. Εἶναι βιβλία πού διδάσκουν ἐπίσημα τήν αἵρεση καί στά ἑφτάχρονα παιδάκια πού δέν ξέρουν νά διακρίνουν τίποτε, τό καλό ἀπό τό κακό καί τό αἱρετικό ἀπό τό ὀρθόδοξο, καί στούς μεγαλύτερους. Κι ἐγώ μάλιστα λέω στούς γονεῖς νά ζητᾶνε καί ἀπαλλαγή, παρόλο πού αὐτοί λένε πώς δέν δικαιοῦνται σύμφωνα μέ τόν νόμο. Δέν πειράζει.. νά γίνει καί λίγο φασαρία καί νά καταλάβουνε ὅτι δέν συμφωνοῦμε καί νά πάψουν πλέον νά μᾶς θεωροῦνε κωθώνια κοιμισμένα..

Αὐτό γίνεται, καί περνᾶνε σιγά-σιγά ὅ,τι πιό διαστροφικό ὑπάρχει. Τά δεκαπεντάχρονα, πού δέν ξέρουν ποῦ πᾶνε τά τέσσερα, μποροῦνε μέ μιά ὑπογραφή νά ἀλλάξουν τό φύλο τους! Ξέρετε ποῦ ἀποσκοπεῖ αὐτό; Στόν ἀφανισμό τῶν παιδιῶν. Τό 40% τῶν παιδιῶν πού ἀλλάζουν φύλο αὐτοκτονοῦν. Ἀκοῦστε το: αὐτοκτονοῦν! Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι δηλαδή πού ψήφισαν αὐτό τό νομοσχέδιο, πρέπει μέ εἰσαγγελέα νά πᾶνε φυλακή, γιατί προωθοῦν τά παιδιά στήν αὐτοκτονία. Καί τό δεκαπεντάχρονο πάνω στήν τρέλα του λέει, γιατί νά μήν τό κάνω; Νά γλιτώσω καί τόν στρατό… τό ἀγόρι!.. θά δηλώσει κορίτσι… Μετά θά δεῖς τί θά πάθει! Μετά θά πεῖ θέλω νά ἀλλάξω φύλο, νά γυρίσω πάλι στό παλιό, ἤ αὐτοκτονῶ.. Εἶναι ἐπιστημονικά δεδομένα αὐτά πού σᾶς λέω, στίς ὁμάδες αὐτές τίς λεγόμενες «τράνς» -ἔτσι λέγονται αὐτοί «τράνς»- τό 40%-50% τῶν παιδιῶν αὐτῶν κάνουν ἀπόπειρα αὐτοκτονίας καί αὐτοκτονοῦν, τή στιγμή πού τό γενικό ἐπίπεδο εἶναι 3%. Γιά νά καταλάβετε καί τή διαφορά…

Ἐρ. : Τό ΑΜΚΑ καί τό ΑΦΜ ταυτοποιεῖ τόν ἀριθμό μέ τό 666…

Ἀπ. : Θά τά ποῦμε ὅλα ἀπόψε, ἔτσι;

Ἐρ. : Νά ποῦμε κι αὐτό… ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός εἶπε πώς, ὅποιος ἔχει τό ὄνομα τοῦ θηρίου, δέν θά μπορεῖ νά ἀγοράσει καί νά πουλήσει. Χωρίς ΑΜΚΑ καί ΑΦΜ οὔτε ἀγοράζεις οὔτε πουλᾶς. Ποιά εἶναι ἡ ἄποψή σας καί τῆς Ἐκκλησίας..;

Ἀπ. : Λοιπόν… ἀνοίγεις πάρα πολλά θέματα, δέν μποροῦμε νά τά καλύψουμε ὅλα ἔτσι καί μέ μία μονοκονδυλιά… Νά σᾶς πῶ κάτι σημαντικό. Ἡ Ἐκκλησία δέν ἔχει γνώμη, οὔτε ἐγώ ἔχω γνώμη, οὔτε νά ζητᾶτε γνώμη τῆς Ἐκκλησίας. Ὀφείλω νά σᾶς πῶ αὐτά πού λένε οἱ ἅγιοι Πατέρες, ὄχι τή γνώμη μου. Καί ἐγώ ὁ ἴδιος δέν θέλω νά ἔχω γνώμη, μᾶς ἔλεγε κι ἕνας καθηγητής μας πολύ καλός στό Πανεπιστήμιο, ὁ κ. Τσελεγγίδης. Καί ἐγώ δέν θέλω νά ἔχω γνώμη… γιατί ἀλλοίμονο ἄν ἔχουμε γνῶμες! Εἴμαστε Προτεστάντες τότε. Εἴμαστε αἱρετικοί δηλαδή, καί δυστυχῶς ὁ λαός σήμερα ὁ ἑλληνικός, ἄν δέν εἶναι εἰδωλολατρικός, εἶναι προτεσταντικός. Προσέξτε αὐτό πού σᾶς λέω. Οἱ περισσότεροι Ἕλληνες σήμερα εἶναι εἰδωλολάτρες. Τό λέω μέ πλήρη ἐπίγνωση. Εἶναι θλιβερό, ἀλλά εἶναι ἀλήθεια. Δεῖτε πόσοι πᾶνε τήν Κυριακή τό πρωί στήν ἐκκλησία. Ξέρετε; Τό 3% πάει. Τό 97% τῶν Ἑλλήνων τήν Κυριακή τό πρωί κοιμοῦνται. Αὐτό δέν εἶναι εἰδωλολατρία; Τρεῖς Κυριακές ἄν δέν πᾶς στήν ἐκκλησία, εἶσαι ἀφορισμένος. Δέν ἔχεις κανένα χαρτί βέβαια ἀπό τήν ἐκκλησία… δέν θά σοῦ στείλει κανένας χαρτί ὅτι εἶσαι ἀφορισμένος, ἀλλά οἱ ἱεροί Κανόνες τό λένε, ἄν τρεῖς Κυριακές χωρίς λόγο δέν ἐκκλησιαστεῖς, εἶσαι ἀφορισμένος. Εἶσαι ἐκτός Ἐκκλησίας δηλαδή, αὐτό σημαίνει ἀφορισμένος. Οἱ περισσότεροι Ἕλληνες σήμερα ἔχουν αὐτοαφοριστεῖ καί δέν λατρεύουν τόν Χριστό, τόν χρυσό λατρεύουν. Βλέπετε τίς ἀντιδράσεις στά capital control. Μοῦ ἔλεγε πνευματικό μου παιδί πού δούλευε σέ τράπεζα, πηγαίνανε οἱ ἄνθρωποι τρελαμένοι τότε πού γίνοταν τά capital control, σέ ἀλλόφρονη κατάσταση, καί φώναζαν «τά λεφτά μας, τά λεφτά μας». Ὁ Θεός μας δηλαδή, καταλάβατε; Γι’ αὐτό λέω εἴμαστε εἰδωλολάτρες. Τώρα ἀπό τό 3% πού ἐκκλησιάζονται, δεῖτε πόσοι εἶναι συνειδητά χριστιανοί… 0,00.. πού ξέρουν τί κάνουν δηλαδή. Γιατί, δεῖτε πῶς πᾶνε οἱ κοπέλες κ.λ.π., πῶς δέν ντύνονται ἀκόμα καί μέσα στήν ἐκκλησία, καί τό ἀνέχονται κάποιοι ἱερεῖς, μέ ἀμφίεση ἀνδρική κ.λ.π.

Ὅλα αὐτά τί εἶναι; Παραβαίνεις τόν νόμο τοῦ Θεοῦ καί μετά θέλεις ὁ Θεός νά σέ συγχωρήσει; Ἔρχονται μερικές μέ παντελόνια. Λέω, παιδί μου, πήγαινε τουλάχιστον νά βάλεις μιά φούστα καί ἔλα. Ἀφοῦ ὑπάρχει ἐκπεφρασμένη ἡ θέληση τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη πού λέει ὅτι δέν ἐπιτρέπεται οἱ ἄνδρες νά φορᾶνε γυναικεῖα καί οἱ γυναῖκες ἀνδρικά. Τί νά πεῖς τώρα στόν Θεό. Ἀφοῦ ἐσύ ἐξόφθαλμα ἁμαρτάνεις καί θά πεῖς ὅτι μετανοεῖς; Δέν μετανοεῖς. Φαίνεται ἀπό τήν ἐμφάνισή σου ὅτι δέν μετανοεῖς. Θά πεῖτε, νά μήν τίς διώξουμε… Δέν τίς διώχνουμε, κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε… ἀλλά θέλω νά πῶ καί ἀπό αὐτό τό 3% πού ἐκκλησιάζονται, καί κάποιοι ἀπό αὐτούς ἐξομολογοῦνται – πόσοι ἐξομολογοῦνται καί πῶς ἐξομολογοῦνται καί ἄν κ.λ.π. – εἶναι τραγικά τά πράγματα.

Γι’ αὐτό βλέπουμε ὅ,τι γίνεται, καί δέν μιλάει κανείς. Μά ποιός νά μιλήσει; Αὐτοί πού εἶναι συνειδητοί, μέ νήψη καί ἐγρήγορση, εἶναι ἐλαχιστότατοι. Ὁπότε αὐτά προχωρᾶνε καί ὅλο θά χειροτερεύουνε. Ἐάν ἐμεῖς τουλάχιστον πού τά ἀκοῦμε τώρα, καί ὅσοι ἄλλοι μποροῦμε νά ἐπηρεάσουμε, μετανοήσουμε, πραγματικά ὅμως, καί ἀναζητήσουμε τή θεραπεία τῆς ψυχῆς μας, εἶναι ἡ μόνη μας ἐλπίδα, νά ξέρετε, ὡς ἔθνος, ὡς πατρίδα, ὡς Ἑλλάδα, ὡς Ἐκκλησία. Κυρίως ὡς Ἐκκλησία, ὡς τοπική Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος.

Ἐντάξει καί τό ΑΜΚΑ καί τό ΑΦΜ πού λέτε, μά ὁ ἄλλος θά σοῦ πεῖ: τί μοῦ λές τώρα ἐμένα γιά τό ΑΦΜ καί τό ΑΜΚΑ; Ἐδῶ αὐτός δέν ξέρει ὅτι ὑπάρχει ἕνα βιβλίο πού λέγεται Ἀποκάλυψη. Δέν ξέρει ὅτι ἔρχεται ὁ Ἀντίχριστος. Δέν ξέρει ὅτι τό σύμβολο τοῦ Ἀντιχρίστου εἶναι τό 666 καί θά πιστέψει ἐσένα πού θά τοῦ πεῖς, μήν πάρεις τήν κάρτα τοῦ πολίτη;… Θά σοῦ πεῖ, τί λές καημένε!.. ἐγώ θέλω νά φάω.. Γιατί αὐτό τόν νοιάζει, νά φάει. Εἶναι εἰδωλολάτρης ὁ ἄνθρωπος. Ὁπότε ἡ ἐλπίδα μας νά ξέρετε εἶναι αὐτή, νά μετανοήσουμε. Κι ἄν ἔστω ἕνα κρίσιμο ποσοστό μετανοήσουμε, θά γίνει ὅ,τι δέν ἔγινε στά Σόδομα καί τά Γόμορρα. Θυμάστε τόν διάλογο τοῦ Ἀβραάμ μέ ἕναν ἀπό τούς τρεῖς ἀγγέλους, πού δέν εἶναι Ἄγγελος ἀλλά εἶναι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἔκανε παζάρια ὁ Ἀβραάμ μέ τόν Χριστό, τόν ἄσαρκο Λόγο. «Ἄν εἶναι 50 καλοί ἄνθρωποι στά Σόδομα, θά τά κάψεις;». «Ὄχι», λέει. «Ἄν εἶναι 40…30…20…10.;». «Ὄχι»! Δέν ὑπῆρχαν οὔτε δέκα! Ἔτσι καί σήμερα, ἄν βρεῖ ὁ Χριστός μας κάποιους, ἔστω καί λίγους, πού νά ζοῦνε καί νά εὐαρεστοῦνε στόν Θεό, θά βοηθήσει καί ὅλο τό ἔθνος καί τήν Ἐκκλησία. Ἀλλιῶς, φοβᾶμαι πολύ, ὅτι θά χαθεῖ ἡ τοπική Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Μή μέ θεωρήσετε καταστροφολόγο. Τά γεγονότα τά ἴδια τό λένε. Ὅπως χάθηκαν οἱ Ἐκκλησίες τῆς Σμύρνης, τῶν Θυατείρων, ὅλες αὐτές οἱ Ἐκκλησίες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Σήμερα εἶναι ψιλά ὀνόματα, σκέτα ὀνόματα, δέν ὑπάρχουν πιστοί ἐκεῖ. Διαβάστε τό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως. Στήν ἀρχή ἔχει ἐπιστολές τοῦ Χριστοῦ πρός τίς ἑφτά Ἐκκλησίες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ὅλες αὐτές τώρα εἶναι νεκρές, ἔχουν χαθεῖ δηλαδή ὡς Ἐκκλησίες. Αὐτό ἐννοῶ κινδυνεύει ἡ Ἐκκλησία μας, νά πάψει νά ὑπάρχει ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, νά ὑπάρχει μόνο σάν ὄνομα. Καί ὅποιος θέλει νά εἶναι Ὀρθόδοξος, θά ψάχνει τήν Ἐκκλησία στήν Ἀφρική, στήν Ἀμερική… Κάπου θά ὑπάρχει σίγουρα. Μέχρι νά ἔρθει ὁ Χριστός κάπου θά ὑπάρχει Ἐκκλησία, ἀλλά δέν ξέρω ἄν θά τήν ἔχουμε ἐμεῖς, γιατί εἴδατε τί λέει ἐκεῖ στήν Ἀποκάλυψη «ἄν δέν διορθωθεῖς, θά κινήσω τήν λυχνία σου»17, δηλαδή θά σέ μετακινήσω. Ἡ λυχνία εἶναι ἡ τοπική Ἐκκλησία. Θά φύγεις… θά χαθεῖς. Ἔτσι καί ἔγινε. Χάθηκαν ἐκεῖνες οἱ Ἐκκλησίες.

Λοιπόν, προσοχή νά μή χαθοῦμε κι ἐμεῖς. Κι ἄν μετανοήσουμε, μετά ὅλα τά ἄλλα εἶναι εὔκολα! Οὔτε χάραγμα θά πάρουμε, οὔτε τόν Ἀντίχριστο θά προσκυνήσουμε. Ἄν ὅμως δέν μετανοήσουμε, ξέρετε τί θά πάθουμε; Θά ξεγελαστοῦμε, θά ἐξαπατηθοῦμε… καί θά πεῖ ὁ ἄλλος «τί νά κάνω;… ἔχω τά παιδιά μου…γιά χάρη τῶν παιδιῶν θά ἀναγκαστῶ νά τό πάρω τό χάραγμα, γιατί ἀλλιῶς θά πεθάνουν τά παιδιά μου!». Δέν εἶναι πολύ «λογικό»; Πολύ ὡραῖο δέν ἀκούγεται; Καλό ἀκούγεται… κι ὅμως εἶναι προδοσία Χριστοῦ. Γιατί ὁ Χριστός ἔχει μέριμνα καί γιά τά παιδιά σου. Τά παιδιά σου δέν ἔχουν Θεό; Μόνο ἐσύ ἔχεις Θεό δηλαδή; Καί τά παιδιά σου ἔχουν Θεό. Καί ὁ Χριστός εἶπε, πάνω καί ἀπό τά παιδιά σου καί ἀπό τόν πατέρα σου καί ἀπό τήν μάνα σου, νά ἀγαπᾶς Ἐμένα. Νά ἀγαπᾶς τόν Θεό καί ὄχι τά παιδιά σου!

Ἀρχ. Σάββας Ἀγιορείτης

1 Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου Λόγοι, τόμος Γ’ «Πνευματικός Ἀγώνας», ἔκδοση Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

2 Ὅ.π.

3 Ματθ. 15, 14.

4 Γαλ. 6, 7.

5 Γέροντας Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, Σειράχ, ὁμιλία 51η.

6 Γέροντας Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, Σειράχ, ὁμιλία 51η.

7 Ἑβρ. 2, 2.

8 Γέροντας Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, Βασιλειῶν Α, ὁμιλία 25η.

9 Πράξ. 10, 5-6.

10 Ματθ. 6, 14-15.

11 Ἰωάν. 3, 19.

12 Γέροντας Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, Δευτερονόμιο, ὁμιλία 13η.

13 Ψαλμ. 50, 5.

14 Γαλ. 5, 22.

15 Πρβλ. Α΄Τιμ. 5, 2.

16 Ματθ. 7, 6.

17 Ἀποκ. 2, 5.