Τὸ ὄνομα ποὺ θὰ μείνῃ αἰώνια

«…Καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν»

 (Ματθ. α΄ : 25)

Κεφάλαιο Ε΄

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Αὐτές εἶναι καινούργιες εἰδήσεις γιά τόν παλιό κόσμο. Εἶναι ὅμως ὁ πιό σπουδαῖος κανόνας γιά τό Νέο Κόσμο τοῦ Χριστοῦ. Τό πρῶτο παράδειγμα τῆς κατάρας τοῦ τυράννου καί τῆς μακαριότητας τῶν παιδιῶν πού μαρτύρησαν στή Νέα Κτίση, μᾶς τό δίνει ὁ Ἡρώδης καί τά σφαγιασθέντα νήπια τῆς Βηθλεέμ.

Ἀπό τή στιγμή πού γράφτηκε καί διαβάστηκε ἡ Καινή Διαθήκη, ὁ Ἡρώδης δέχεται κάθε μέρα τήν κατάρα καί τά νήπια τῆς Βηθλεέμ δέχονται τήν εὐλογία.

Τί κέρδισε ὁ Ἡρώδης μέ τήν πονηρή καί βδελυρή πράξη του; Τίποτα ἀπ᾿ αὐτά πού στόχευε κι ὅλα ὅσα τοῦ ἄξιζαν. Μέ τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἡ τιμωρία μερικές φορές ἔρχεται ἀμέσως στόν ἐγκληματία μετά τό ἔγκλημα πού διέπραξε κι ἄλλες φορές ἀργότερα. Πάντα ὅμως εἶναι ἀναπάντεχη, ἀπροσδόκητη. Ὁ Θεός τιμωρεῖ τήν αἱματοχυσία. Τήν θυμᾶται. Δέν ξεχνᾶ τή φωνή τῶν ἀθώων. Ὅταν ὁ ἅγριος καί κακός πατέρας τῆς ἁγίας Βαρβάρας ὁδήγησε τήν κόρη του στόν τόπο τῆς ἐκτέλεσης κι ἔκοψε τό κεφάλι της μέ τά ἴδια του τά χέρια, ἐπειδή ἐκείνη εἶχε ἀποδεχτεῖ τήν πίστη στόν Κύριο Ἰησοῦ, ἕνας κεραυνός ἔπεσε τήν ἴδια μέρα στό σπίτι του καί τόν σκότωσε. Ὅταν ὁ βασιλιάς Ἡρώδης κατέσφαξε τά ἀθῶα νήπια τῆς Βηθλεέμ δέν ἔπεσε ἀμέσως κεραυνός στό σπίτι του, ἀλλ᾿ αὐτό πού τόν βρῆκε ἦταν κάτι πολύ χειρότερο ἀπό τόν κεραυνό. Πολύ σύντομα κρεβατώθηκε ἀπό μιά φοβερή καί μακρόχρονη ἀσθένεια. Εἶχε συνέχεια πυρετό, τρέμουλο, ἐπίπονη οὐρική ἀρθρίτιδα, ἀνοιχτές πληγές καί αἱμορραγία. Φοβερότερη ἀπ᾿ ὅλες ὅμως ἦταν ἡ πάθησή του στά γεννητικά ὄργανα. Ὅπως γράφει γι᾿ αὐτό ὁ Ἰώσηπος, τά ὄργανα αὐτά ἀποσυντέθηκαν ἀπό τή σήψη καί γέμισαν σκουλήκια. Ὁ παιδοκτόνος τιμωρήθηκε μέ τήν πιό φοβερή δοκιμασία στά σωματικά ἐκεῖνα ὄργανα, πού ὁ Θεός ἔφτιαξε γιά τή δημιουργία τῶν παιδιῶν.

Ἡ δυσωδία πού ἐξέπεμπε ὁ Ἡρώδης τούς ἀπομάκρυνε ὅλους ἀπό τό παλάτι του. Κι ἔτσι μόνος του καί μέ σωματικούς πόνους ἀφόρρητους, παραφρόνησε. Καί τελικά παρέδωσε τή μαύρη ψυχή του γιά νά συνεχίσει νά βασανίζεται ἐκεῖ μετά τό σωματικό θάνατο πού ἀπελευθέρωσε τό σῶμα του.

Ἡ Νέα Κτίση ἀνοίγει ὄχι μόνο μέ τή χαρά τῶν ἀγγέλων καί τῶν ποιμένων τῆς Βηθλεέμ, ἀλλά καί μέ τίς φωνές τῶν παιδιῶν, τούς θρήνους τῶν μητέρων καί τό κακούργημα ἑνός ὀργισμένου τύραννου. «Φωνή ἐν Ραμᾷ ἠκούσθη, θρῆνος καί κλαυθμός καί ὀδυρμός πολύς· Ραχήλ κλαίουσα τά τέκνα αὐτῆς, καί οὐκ ἤθελε παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσίν»1.

Τά παιδιά αὐτά εἶναι ἀπόγονα τῆς Ραχήλ, ἀπό τήν ὁποία καταγόταν ἡ φυλή Βενιαμίν, πού ἐγκαταστάθηκε στήν Ἰουδαία μαζί μέ τή φυλή τοῦ Ἰούδα. Ἡ ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου ἄρχισε ἀπό τήν ἀρχαιότητα μέ αἷμα καί κακουργήματα. Ὁ ἀδελφός σκότωσε τόν ἀδελφό (ὁ Κάιν τόν Ἀβελ). Ἡ ἀνθρωπότητα πήγαινε ὅλο καί χειρότερα, ἀπό ἁμαρτία σέ ἁμαρτία, ἀπό κακό σέ κακό, ὡσότου ἔφτασε στά βάθη τῆς ἁμαρτίας. Γιατί ὁ Θεός ἐπέτρεψε νά συνεχίζονται τά κακά καί στή Νέα Κτίση; Γιατί δέ σταμάτησε τή σφαγή τῶν νηπίων ἀπό τόν Ἡρώδη; Γιά νά δείξει σέ ποιό βάθος κακῶν καί σέ ποιά ἄβυσσο ἁμαρτίας εἶχε φτάσει ὁ ἄνθρωπος, γιά νά τόν βγάλει ἀπ᾿ ἐκεῖ ὁ Μεσσίας. Τελικά ποιός δρόμος ἔχει μικρότερο πόνο καί λιγότερα δάκρυα, ὁ φαρδύς καί γλιστερός πού ὁδηγεῖ στή σωτηρία; Ὁ Θεός δέν ἐπιτρέπει νά ὑποστεῖ καμιά δοκιμασία ὁ ἁμαρτωλός πού νά μήν τήν ἀναλάβει ὁ ἴδιος ὁ ἀναμάρτητος Κύριος Ἰησοῦς. Τά νήπια πού ἔσφαξε ὁ Ἡρώδης ἔφεραν τά σημάδια τῆς ἁμαρτίας καί τῆς κατάρας τοῦ Ἀδάμ. Ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ, ὁ Κύριος Ἰησοῦς, θά θανατωθεῖ ἄν κι εἶναι ἀναμάρτητος, ἐλεύθερος ἀπό κατάρα καί πηγή κάθε καλοῦ καί εὐλογίας.

Μετά τό θάνατο τοῦ Ἡρώδη ἄγγελος Κυρίου ἐμφανίστηκε στόν Ἰωσήφ καί τοῦ ἔδωσε ἐντολή νά γυρίσει στήν πατρίδα του μαζί μέ τό παιδί καί τήν ἁγία Παρθένο, ἀφοῦ ὅπως εἶπε, «τεθνήκασι οἱ ζητοῦντες τήν ψυχήν τοῦ παιδίου»2. Ὁ ἄγγελος ἐδῶ μιλάει στόν πληθυντικό, «τεθνήκασι». Αὐτό σημαίνει πώς δέν εἶχε πεθάνει ὁ Ἡρώδης μόνο, ἀλλά κι ἄλλοι πού ἤθελαν νά σκοτώσουν τό μικρό Χριστό. Ποιοί ἦταν αὐτοί οἱ ἄλλοι; Ὁπωσδήποτε μερικοί ἀπό τούς πρεσβυτέρους καί τούς γραμματεῖς τῆς Ἱερουσαλήμ πού ταράχτηκαν καί φοβήθηκαν μέ τήν εἴδηση τῆς γέννησης κάποιου καινούργιου βασιλιᾶ3.

Νέα δύσκολα ταξίδια ἄρχισαν τώρα γιά τόν Κύριο Ἰησοῦ, πού ἔπρεπε νά περάσει τόσο ἀπό τήν ἀμμουδερή ἔρημο ὅσο κι ἀπό τήν ἔρημο τῶν ἀνθρώπων. Τό πρῶτο ἀπ᾿ αὐτά ξεκινοῦσε ἀπό τήν Αἴγυπτο κι ἔφτανε στήν Ἰουδαία. Στήν Ἰουδαία τότε ὅμως βασίλευε ὁ Ἀρχέλαος, γιός τοῦ Ἡρώδη, ἕνα νέο βλαστάρι πού ξεφύτρωσε ἀπό σάπιο κλαδί. Γι᾿ αὐτό καί προτοῦ φτάσει ἡ ἁγία οἰκογένεια στήν Ἱερουσαλήμ, ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ τούς εἶπε νά πᾶνε στή μακρινή Γαλιλαία. Τό δεύτερο δύσκολο ταξίδι ἦταν ἀπό τήν Ἰουδαία στή Γαλιλαία, στή Ναζαρέτ, γιά νά ἐπαληθευτοῦν τά λόγια πού εἶπε ἀργότερα ὁ Χριστός:

«Αἱ ἀλώπεκες φωλεούς ἔχουσι καί τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις, ὁ δέ υἱός τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τήν κεφαλήν κλίνῃ4.

«Καί ἐλθών κατώκησεν εἰς πόλιν λεγομένην Ναζαρέτ, ὅπως πληρωθῇ τό ρηθέν διά τῶν προφητῶν ὅτι Ναζωραῖος κληθήσεται»5.

Στά προφητικά βιβλία πού σώζονται, πουθενά δέ φαίνεται ὅτι ὁ Κύριος θά ὀνομαστεῖ Ναζωραῖος. Εἶναι πιθανό ἡ περοφητεία αὐτή ν᾿ ἀναφερόταν σέ κάποιο ἀπό τά βιβλία πού χάθηκαν στίς συχνές μετακινήσεις τῶν Ἰσραηλιτῶν ἤ νά ἦταν κάποια ἀπό τίς προφορικές παραδόσεις πού μεταδίδονταν ἀπό γενιά σέ γενιά. Στήν Καινή Διαθήκη ὑπάρχουν κι ἄλλες προφητικές παραπομπές πού κάνουν οἱ ἀπόστολοι σά νά ἦταν πολύ γνωστές, ἀλλά δέν ὑπάρχουν στήν Παλαιά Διαθήκη, ὅπως γιά παράδειγμα δυό χωρία τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Ἰούδα6. Ὅλοι οἱ λαοί ἔχουν περισσότερες προφορικές παρά γραπτές παραδόσεις. Πολύ πιθανό λοιπόν τό ἴδιο νά γινόταν καί μέ τούς Ἰουδαίους.

Βλέπουμε λοιπόν πώς ὁ Κύριος Ἰησοῦς ξαναγύρισε στή Ναζαρέτ.

Εἶχε φύγει ὅταν ἦταν στήν κοιλιά τῆς μητέρας Του.

Τώρα γυρίζει στήν ἀγκαλιά Της.

Πόσα περίεργα καί διδακτικά πράγματα ἔγιναν ἀπό τότε πού ἔφυγε ὡσότου γύρισε! Ἡ ἀναχώρησή Του ἀπό τή Ναζαρέτ ἔγινε μετά ἀπό ἐντολή ἀνθρώπων.

Ἡ φυγή στήν Αἴγυπτο ἀπό τήν ὀργή τῶν ἀνθρώπων.

Ἡ ἐπιστροφή στήν Ἰουδαία ἐπειδή πέθαναν ἐκεῖνοι πού ἤθελαν νά τόν σκοτώσουν.

Ἡ φυγή ἀπό τήν Ἰουδαία ἐξαιτίας ἄλλων κακῶν ἀνθρώπων καί τελικά ξαναγύρισε στή Ναζαρέτ.

Οἱ ἄνθρωποι ἐνεργοῦν παντοῦ.

Μά κι ὁ Θεός παντοῦ ἐκτελεῖ τό θέλημά Του καί ἐκπληρώνει τό σχέδια τῆς σωτηρίας.

Ἀπό τότε πού ἔφυγε ἀπό τή Ναζαρέτ ὡσότου ξαναγύρισε δέν πέρασε πολύς καιρός. Ἐπιτεύχθηκε ὅμως μιά μεγάλη καί θεϊκή ἀποστολή. Σ᾿ αὐτό τό μικρό διάστημα, προτοῦ προλάβει ν᾿ ἀνοίξει τό στόμα Του ὁ Χριστός, πόσα μυστήρια ἄνοιξε στούς ἀνθρώπους! Ἀμέτρητα. Τούς ἔκανε φοβερά μαθήματα καί τούς ἀποκάλυψε τήν ἀκαταμάχητη φύση τῆς θεϊκῆς Του δύναμης. Ὑπάκουσε στό κάλεσμα τοῦ Καίσαρα καί πῆγε στή Βηθλεέμ γιά τήν ἀπογραφή, γιά ν᾿ ἀποδώσει «τά τοῦ Καίσαρος Καίσαρι». Ἔδωσε ἔτσι παράδειγμα ὑποταγῆς στούς νόμους καί τήν ἐξουσία. Γεννήθηκε στό σπήλαιο, γιά νά μᾶς δώσει τό παράδειγμα τῆς ἄκρας ταπείνωσής Του, μά κι ἕνα μάθημα πώς ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τόν τόπο τῆς γέννησής του, ἀλλ᾿ ἀπό τό πνεῦμα πού φέρει μέσα του.

Μέ τή γέννησή Του ἄνοιξε τούς οὐρανούς κι ἔκανε τούς ἀγγέλους νά ψάλλουν πάνω ἀπό τήν ἁμαρτωλή γῆ καί νά συνομιλοῦν μέ τούς ποιμένες. Ἔκανε τούς ποιμένες πρώτους προσκυνητές Του. Ἔδειξε ἔτσι πώς στή βασιλεία Του οἱ ἄνθρωποι δέ θά κληθοῦν γιά τήν ἔνδοξη καταγωγή τους, τόν πλοῦτο, τή γνώση ἤ τή θέση ἐξουσίας πού ἔχουν, ἀλλά γιά τήν ἀθώα ψυχή τους, τήν ἁγνή καρδιά τους καί τό θεοσεβή νοῦ τους.

Προσέλκυσε κοντά Του τούς πιό σοφούς ἀνθρώπους ἀπό τήν Ἀνατολή, τούς μάγους, καί τούς ἐλευθέρωσε ἀπό τή λατρεία τῶν ἄστρων. Τούς δίδαξε νά προσκυνοῦν τόν ἀληθινό καί παντοδύναμο Θεό, τήν ἁγία Τριάδα. Ἀποκάλυψε στόν Ἡρώδη καί τούς προεστούς τῆς Ἱερουσαλήμ ὁλόκληρη τήν ἄβυσσο τῆς διεφθαρμένης ἀνθρώπινης φύσης πού εἶχε παραφρονήσει ἀπό τήν ἁμαρτία καί ὑποδουλωθεῖ στά πάθη.

Μέ τό μαρτύριο τῶν νηπίων τῆς Βηθλεέμ ἔδειξε τό μαρτυρικό δρόμο πού θ᾿ ἀκολουθήσουν πολλοί ἀπό τούς πιστούς Του. Ἀπόδειξε ὅμως κι ὅτι ἡ ἀθωότητα εἶναι πιό ἰσχυρή ἀπό τή βία κι ὅτι στήν πραγματικότητα ὁ Ἡρώδης δέ σκότωσε τά νήπια, ἀλλά τόν ἑαυτό του.

Διώχτηκε ἀπό τήν Ἱερουσαλήμ, γιατί στήν πόλη αὐτή ἔμελλε νά πάθει καί νά δοξαστεῖ. Σώθηκε ἀπό τό διωγμό καί τόν κίνδυνο πηγαίνοντας στήν Αἴγυπτο, δίνοντας ἔτσι ἕνα μεγάλο μάθημα στόν Ἰσραήλ. Ἔζησε στήν Αἴγυπτο ἀνάμεσα στούς Χαμίτες, γιά νά τούς ἀγγίξει μέ τή θεραπευτική παρουσία Του καί νά τούς βάλει στό δρόμο τῆς σωτηρίας. Τό ἴδιο ἔκανε μέ τίς δυό ἄλλες φυλές τῶν ἀνθρώπων, τούς Σημίτες καί τούς Ἰαφεθίτες, γιά νά δείξει ἔτσι πώς ἀγαπᾶ καί ἀγκαλιάζει ὅλους ἀνεξαίρετα τούς ἀνθρώπους.

Ἐκτέλεσε ὅλη αὐτή τήν ἀποστολή Του μέ σιωπή, στήν ἀγκαλιά τῆς Μητέρας Του. Ὅταν ἐκπληρώθηκε ἡ ἀποστολή αὐτή γύρισε στή Ναζαρέτ, γιά νά προετοιμαστεῖ γι᾿ ἄλλη, καινούργια ἀποστολή. Οὔτε μιά μοναδική στιγμή δέν πέρασε στή γῆ χωρίς νά τή γεμίζει μέ πράξεις θαυμαστές γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Ἀπό τήν ὥρα πού τό ἀλέτρι Του μπῆκε στόν ἀγρό τοῦ κόσμου δέ σταμάτησε οὔτε γιά μιά στιγμή, τό αὐλάκι πού ἄνοιγε ἦταν σταθερό. Κι ὅλ᾿ αὐτά γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Γι᾿ αὐτό κι ἡ Ἐκκλησία τόν ὑμνεῖ καί τόν δοξολογεῖ ὡς τή μόνη Ἀγάπη στόν κόσμο, μαζί μέ τόν Πατέρα καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, τήν ὁμοούσια καί ἀδιαίρετη Τριάδα, τώρα καί πάντα καί στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν!

 Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

 Ἀπό τό βιβλίο: “Θεός ἐπί γῆς, ἄνθρωπος ἐν οὐρανῷ”

COPYRIGHT – ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ: Πέτρος Μπότσης

Πέλλης 2, 152 34 Φραγκοκκλησιά Ἀττικῆς

Τηλ. FAX: 210 – 6812382, ΚΙΝ. 6974814002

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν κ. Πέτρο Μπότση γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει.

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτηςhttp://HristosPanagia3.blogspot.com

1Ματθ. Β΄ : 19.

2Ματθ. Β΄ : 20.

3βλ. Ματθ. Β΄ : 2-3.

4Ματθ. Η΄ : 20.

5Ματθ. Β΄ : 23.

6Α΄ : 9, 14.