Ο γεωργός , εάν μετά την σπορά δεν περιμένη τον θερισμό, ποτέ  δεν θα θερίση. Διότι ποιος θα προτιμούσε να κοπιάζη μάταια, εάν δεν ελπίζη , ότι θα κερδίση αγαθά από τους κόπους του; Έτσι λοιπόν και εκείνος που σπείρει λόγους και δάκρυα και εξομολόγησι, ένα δεν το κάνη  αυτό με καλή ελπίδα, δεν θα μπορέση να απομακρυνθή ούτε από του να αμαρτάνη, διότι θα κατέχεται ακόμη από το κακό της απογνώσεως , Αλλ’ όπως ο γεωργός εκείνος που έχει απελπισθή για την συγκομιδή των καρπών του, δεν θα εμποδίση τίποτε από όσα βλάπτουν την σπορά, έτσι και ο άνθρωπος που σπείρει την εξομολόγησι με δάκρυα χωρίς να περιμένη από αυτήν κανένα κέρδος, δεν θα μπορέση να ματαιώση των καταστρεπτική δύναμι εκείνων που καταστρέφουν την μετάνοια.Διαφθείρει δε  την μετάνοια το να πέση κανείς πάλι στα ίδια αμαρτήματα. Διότι λέγει∙ «Όταν ένας οικοδομή και άλλος γκρεμίζη, τι κέρδισαν πλέον εκτός από κόπο; Όταν κανείς καθαρίζεται από νεκρό και πάλι τον αγγίζη, τι ωφελήθηκε από το λουτρό του;» ( Σειρ. 43, 23-25 ). Το ίδιο συμβαίνει και με τον άνθρωπο που απέχει μεν από τις αμαρτίες του προς στιγμήν και έπειτα κάνει πάλιν τα ίδια∙ ποιος θα ακούση την προσευχή του; Και πάλι∙ «Όταν επιστρέψη κανείς από την αρετή στην αμαρτία, ο Κύριος θα του ετοιμάση ρομφαία» ( Σοφ. Σειρ. 26, 28 ) . Και ∙ «Όπως ο σκύλος , όταν επιστρέψη στον εμετό του και γίνη μισητός, τέτοιος είναι ο ανόητος , που επιστρέφει στην αμαρτία του» ( Παρ. 26, 11 )