❈ Την ἀγωγή τῆς ταπεινοφροσύνης καί ἐγώ στό Ἅγιο Ὄρος τήν ἔμαθα. Ἐκεῖ οἱ Γεροντάδες μπορεῖ νά σέ μαλώσουν πολύ ἄγρια, ἐνῶ δέν φταῖς. Λές: «Γιατί τώρα, τί ἔκανα;». Δέν φταῖς, ἀλλά πρέπει νά πεῖς «συγνώμη», ἄν εἶσαι ταπεινός ἤ τουλάχιστον ἄν θέλεις νά γίνεις ταπεινός. Ἄν πεῖς:

– Γέροντα, τί εἶναι αὐτά πού λές, ἐγώ δέν ἔκανα τίποτα, ἐσύ δέν μοῦ εἶπες…

Τότε τό ἔχασες…Ἔχασες τήν εὐκαιρία γιά ταπείνωση. Ἔλεγε ἕνας Γέροντας στόν ὑποτακτικό μέ σκοπό νά τόν ἐκπαιδεύσει στήν ταπεινοφροσύνη:

– Πάρε αὐτό τό δοχεῖο μέ τό μέλι. Χύστο κάτω.

Τό ἔπαιρνε καί τό ἔχυνε. Μόλις τό ἔχυνε τοῦ ἔλεγε πάλι ὁ Γέροντας:

– Βρέ, ἀνόητος εἶσαι, γιατί τό ἔχυσες κάτω τό μέλι; Μάζεψέ το τώρα.

– Νά εἶναι εὐλογημένο…

Τό μάζευε. Δέν εἶπε: «Γέροντα, ἐσύ δέν μοῦ τό εἶπες; Τί μέ μαλώνεις;». Δέν ἔχει τέτοια. Αὐτό εἶναι ταπείνωση, ταπεινοφροσύνη.

– Τί σημαίνει οὐσιαστικά ταπεινοφροσύνη;

Νά μήν ἔχεις θέλημα. Νά μάθεις νά ἐμπιστεύεσαι τόν Θεό σέ ὅλα, ἀκόμα καί σ’ αὐτό πού φαίνεται τρελό καί παράλογο.

➤Ἱερ. Σάββα Ἁγιορείτου