5)ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

12)ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΩ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

13) ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΟΣΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ

Γιά παραγγελία καλέστε στό τηλ.6948576291 ἀπό τίς 11.30 ἔως 14.30  ἐκτός Τετάρτης, Παρασκευῆς, Σαββάτου καί Κυριακῆς. καί μεγάλων ἑορτῶν

• τό ὀνοματεπώνυμό σας
• τήν πλήρη σας διεύθυνση, 
• τούς τίτλους τῶν βιβλίων πού ἐπιθυμεῖτε, 
• τήν ποσότητα ἀπό κάθε βιβλίο 
• καί ἕνα τηλέφωνο ἐπικοινωνίας.   
• Ἡ ἀποστολή μπορεῖ νά γίνει καί μέσῳ τῆς φόρμας ἐπικοινωνίας πού ὑπάρχει στήν δεξιά στήλη τοῦ ἱστολογίου μας

 

 

 Ἡ ζωή ἐνός σύγχρονου ἁγιορείτου «διά Χριστόν σαλοῦ», πού διέπρεψε στήν

νηστεία, τήν ἀγρυπνία, τήν προσευχή, τήν ἀκενοδοξία καί τήν ἀκτημοσύνη.

Γιά περισσότερα κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα

Γέροντας Εὐθύμιος Ἁγιορείτης- Ἕνας ἀπό τούς τελευταίους

Σχῆμα 14Χ20.5, ΣΕΛΙΔΕΣ:96, ΤΙΜΗ:5€ 

Γιά παραγγελία τηλεφωνεῖστε στό: 6948576291 ἀπό τίς 

11.30 ἔως 14.30 ἐκτός Τετάρτης, Παρασκευῆς, Σαββάτου καί Κυριακῆς.  καί μεγάλων ἑορτῶν ἤ μήνυμα στό :E-mail:hristospanagia@yahoo.gr

3) ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ

 

Τί εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Ποῖα εἶναι τά συστατικά της, πῶς λειτουργεῖ, πῶς

θεραπεύει τόν ἄνθρωπο, ποιά εἶναι τά θεραπευτικά της μέσα, πῶς παραμένει

ὁ ἄνθρωπος διά βίου ἐντός Της. Ποῖος εἶναι ὁ σκοπός τῆς Ἐκκλησίας.

Κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα γιά περισσότερα… 

Τό Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας κατά τόν Γέροντα Πορφύριο τόν Ἁγιορείτη Σχῆμα 14Χ20.5, ΣΕΛΙΔΕΣ:192, ΤΙΜΗ:7€ 

Γιά παραγγελία τηλεφωνεῖστε στό: 6948576291 ἀπό τίς 

11.30 ἔως 14.30 ἐκτός Τετάρτης, Παρασκευῆς, Σαββάτου καί Κυριακῆς

ἤ μήνυμα στό :E-mail:hristospanagia@yahoo.gr

4) Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ (Γ΄ ΕΚΔΟΣΗ ΕΠΗΥΞΗΜΕΝΗ)

Σχῆμα 14Χ20.5 , Σελίδες: 280, Τιμή: 9€, 

Σελ. 384. Σχῆμα 14Χ20,5.

Τιμή: 12€

Γιά παραγγελία τηλεφωνεῖστε στό: 6948576291 ἀπό τίς 11.30 ἔως 14.30 ἐκτός Τετάρτης, Παρασκευῆς, Σαββάτου καί Κυριακῆς. 

ἤ μήνυμα στό :E-mail:hristospanagia@yahoo.gr

8) Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ 

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Η ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΠΟΡΦΥΡΙΟ 

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

 Σύν Θεῷ καί μέ τήν εὐλογία τοῦ Σεβασμιωτάτου μας Μητροπολίτου Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας κ.κ. Ἰωήλ, προβαίνουμε στήν ἔκδοση δύο πτωχῶν ἔργων, πού ἀναφέρονται στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν. Τό περιεχόμενό τους βασίζεται στή διαχρονική διδασκαλία τῶν Ὁσίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Περιλαμβάνει δύο ἐπί μέρους ἐργασίες-πονήματα.

Τό πρῶτο πόνημα ἔχει τίτλο:

 Ὁ ρόλος τῆς μητέρας στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν.

Εἶναι προϊόν ἀπομαγνητοφωνημένης καί ἐλαφρά ἐπεξεργασμένης ὁμότιτλης ὁμιλίας, πού βασίζεται κυρίως στήν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου γιά τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν.

Τό δεύτερο πόνημα ἔχει τίτλο:

Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν κατά τόν  Ὅσιο Πορφύριο τόν Καυσοκαλυβίτη.

Στό παρόν πόνημα βασιζόμαστε κυρίως στήν διδασκαλία τοῦ νέου Ὁσίου τῆς Ἐκκλησίας μας Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου γιά τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν.

Διαβάστε περισσότερα »

Πληροφορίες γιά τό βιβλίο: 

Ὁ ρόλος τῆς μητέρας στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν. Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν κατά τόν Ὅσιο Πορφύριο.

Σελίδες 96, μαλακό ἐξώφυλλο, σχῆμα: 14Χ20,5, τιμή: 7€.

Γιά παραγγελία τηλεφωνεῖστε στό: 6948576291 ἀπό τίς 11.30 ἔως 14.30 ἐκτός Τετάρτης, Παρασκευῆς, Σαββάτου καί Κυριακῆς. 

Ἤ μήνυμα στό :E-mail:hristospanagia@yahoo.gr

 

9) Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ-Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ 

 Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς

 

Τό βιβλίο αὐτό πού ἐκδίδεται μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐλογία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας κ.κ. Ἰωήλ, εἶναι  προϊόν μιᾶς ταπεινῆς ὁμιλίας πού ἀπομαγνητοφωνήθηκε καί ἔτυχε κάποιας μικρῆς ἐπεξεργασίας. 

Περιλαμβάνει μέ ἁπλᾶ λόγια τόν ρόλο τῆς Ἐκκλησίας στήν θεραπεία τῆς ψυχῆς τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου. Ἐπισημαίνονται λανθασμένες ἀντιλήψεις καί ἑρμηνεῖες τους.

Στή συζήτηση θίγονται καίρια πνευματικά θέματα, ὅπως ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή. 

Εὐχόμεθα ταπεινά μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς εὐχές τῆς Κυρίας Θεοτόκου καί ὅλων τῶν Ἁγίων μας τό βιβλίο νά γίνει ἀφορμή προβληματισμοῦ καί πνευματικῆς οἰκοδομῆς ὅλων μας.

Στοιχεῖα γιά τό βιβλίο

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς

 Σελίδες 96, μαλακό ἐξώφυλλο, σχῆμα: 14Χ20,5, τιμή: 7€.

Γιά παραγγελία τηλεφωνεῖστε στό:6948576291 ἀπό τίς 

11.30 ἔως 14.30 ἐκτός Τετάρτης, Παρασκευῆς, Σαββάτου καί Κυριακῆς. Ἤ μήνυμα στό :E-mail:hristospanagia@yahoo.gr

10) ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ-Η ΑΓΝΟΤΗΤΑ:ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΡΘΩΣΟΥΜΕ

 

Συν Θεῶ κυκλοφορεῖ: ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ-ΑΓΝΟΤΗΤΑ: ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΡΘΩΣΟΥΜΕ (Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου)

Σελίδες 88, μαλακό ἐξώφυλλο, σχῆμα: 14Χ20,5, τιμή: 7€.

Παραγγελίες  στό 6948576291 ἀπό τίς 11.30 ἔως 14.30 ἐκτός Τετάρτης, Παρασκευῆς, Σαββάτου καί Κυριακῆς. 

Ἤ στο ἠλ. ταχυδρομεῖο: hristospanagia@yahoo.gr

 

11) ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΑΓΑΠΗ Ἤ ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑ;

Σύν Θεῷ καί μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου καί πάντων τῶν Ἁγίων ὁλοκληρώθηκε καί κυκλοφορήθηκε τό νέο μας βιβλίο:

 

ΕΝ ΧΡΙΣΤῼ ΑΓΑΠΗ Ή ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑ; Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἀπαντᾶ…, 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Σχῆμα 14Χ20,5

Σελίδες: 352

Παραγγελίες 6948576291 ἀπό τίς 

11.30 ἔως 14.30 ἐκτός Τετάρτης, Παρασκευῆς, Σαββάτου καί Κυριακῆς 

ἤ στο ἠλ. ταχυδρομεῖο: hristospanagia@yahoo.gr – Τιμή 12 εὐρώ

12) ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΩ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

Συν Θεῶ κυκλοφορεῖ: ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΩ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ. Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

• τό ὀνοματεπώνυμό σας
• τήν πλήρη σας διεύθυνση, 
• τούς τίτλους τῶν βιβλίων πού ἐπιθυμεῖτε, 
• τήν ποσότητα ἀπό κάθε βιβλίο 
• καί ἕνα τηλέφωνο ἐπικοινωνίας.   
• Ἡ ἀποστολή μπορεῖ νά γίνει καί μέσῳ τῆς φόρμας ἐπικοινωνίας πού ὑπάρχει στήν δεξιά στήλη τοῦ ἱστολογίου μας

 

Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς εὐχές τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, πάντων τῶν Ἁγίων  καί ὅλων τῶν ἐν Χριστῷ πνευματικῶν ἀδελφῶν κυκλοφορεῖ τό νέο μας βιβλίο: Τά πάθη καί ἡ κατάθλιψη-Τί εἶναι καί πῶς θεραπεύονται (Ἀρχ.  Σάββα Ἁγιορείτου). Μέ τήν εὐχή νά εἶναι πρός δόξαν τοῦ Ἁγίου μας Τριαδικοῦ Θεοῦ καί πρός πνευματική ὡφέλεια ὅλων μας παραθέτουμε τόν Πρόλογο καί ἕνα ἀπόσπασμα.

•     Πόσο ὅμως μετανοοῦμε;
•     Ποσό «ὁλόκληρωμένη» εἶναι ἡ μετάνοιά μας;
•    Πόσο ἀνάλογη εἶναι ἡ μετάνοια μέ τό μέγεθος τῆς ἁμαρτωλότητάς μας;
•    Πόσο «ἐπίπονη» εἶναι ἡ ἀναζήτηση τῆς καρδιᾶς μας γιά τόν Κύριο;
•    Πόσο συντριμμένη καί τεταπεινωμένη καρδιά διαθέτουμε;
•    Πόσο ἀλλάζουμε μετά ἀπό κάθε ἐξομολόγηση;
•   Πόσο διορθωνόμαστε;

4) Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς 

ΑΡΧ. ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, 

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς (ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ) 

Τό βιβλίο αὐτό πού ἐκδίδεται μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐλογία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας κ.κ. Ἰωήλ, εἶναι  προϊόν μιᾶς ταπεινῆς ὁμιλίας πού ἀπομαγνητοφωνήθηκε καί ἔτυχε κάποιας μικρῆς ἐπεξεργασίας. 

Περιλαμβάνει μέ ἁπλᾶ λόγια τόν ρόλο τῆς Ἐκκλησίας στήν θεραπεία τῆς ψυχῆς τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου. Ἐπισημαίνονται λανθασμένες ἀντιλήψεις καί ἑρμηνεῖες τους.

Στή συζήτηση θίγονται καίρια πνευματικά θέματα, ὅπως ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή. 

Εὐχόμεθα ταπεινά μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς εὐχές τῆς Κυρίας Θεοτόκου καί ὅλων τῶν Ἁγίων μας τό βιβλίο νά γίνει ἀφορμή προβληματισμοῦ καί πνευματικῆς οἰκοδομῆς ὅλων μας.

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Στοιχεῖα γιά τό βιβλίο

ΑΡΧ. ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, 

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς

 Σελίδες 96, μαλακό ἐξώφυλλο, σχῆμα: 14Χ20,5, τιμή: 7€.

Τηλέφωνο παραγγελιῶν 6948576291

 

Μικρό ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο:

Η ΑΜΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ «ΚΑΤ’ ΕΙΚΟΝΑ»

Ἔχει λεχθεῖ ὀρθά ὅτι ὁ σκοπὸς τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας εἶναι νὰ μᾶς θεραπεύσει, νὰ μᾶς κάνει πνευματικὰ ὑγιεῖς. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς λένε ὅτι ἀποτέλεσμα τῆς πρώτης παρακοῆς, ποὺ ἔκανε ὁ ἄνθρωπος (ὁ Ἀδὰμ) στόν Θεό, ἦταν ἡ ἀπώλεια τῆς κοινωνίας του μὲ Αὐτὸν. Ἔγινε αὐτὸ ποὺ ὀνομάζουμε: «ἀμαύρωση τοῦ κατ’ εἰκόνα» στόν ἄνθρωπο.

Ὃπως γνωρίζουμε, στὴν ψυχὴ μας εἶναι ἀποτυπωμένη ἡ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Ἡ εἰκόνα, ὅμως, αὐτὴ τοῦ Χριστοῦ ἔχει ἀμαυρωθεῖ, ἔχει «μουτζουρωθεῖ», κι αὐτό συνέβη ἐξ αἰτίας τῆς προπατορικῆς ἁμαρτίας. Τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἀμαύρωσης εἶναι τὸ ἑξῆς: ἡ εἰκόνα αὐτὴ τοῦ Θεοῦ ποὺ ἔχουμε μέσα μας δέν γίνεται φανερὴ πλέον στὶς ἐνέργειές μας, στήν ζωή μας.

Ἔτσι, λοιπόν, τώρα μετά τήν πτώση ὁ ὅλος ἄνθρωπος εἶναι ἀσθενής, εἶναι ἄρρωστος, εἶναι, δυστυχῶς, «μουτζουρωμένος»… ἀπ’ τὴν κορφὴ ὡς τὰ νύχια! Κάθε του πτυχή, κάθε του συστατικό, κάθε του πράξη , κάθε του ἐνέργεια ψυχική (σκέψεις, συναισθήματα καὶ ἐπιθυμίες) ἤ σωματική, ὅλα εἶναι ἄρρωστα.

Στὸ σημεῖο αὐτὸ θὰ σᾶς παρακαλέσω νὰ μὲ παρακολουθήσετε προσεκτικά. Αὐτὰ, ποὺ θὰ πῶ παρακάτω ἐνδέχεται νὰ εἶναι γιὰ κάποιους πρωτάκουστα. Εἶναι ὅμως ἁπλά, πολὺ ἁπλά.

ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΨΥΧΗ

Εἶναι κατ’ ἀρχήν ἀπαραίτητο νὰ σημειώσουμε ὅτι ὁ Θεός ἔχει οὐσία, ἔχει καὶ ἐνέργειες. Ἐνέργειες καὶ οὐσία (διαφορετική, ὅμως, ἀπό αὐτὴν τοῦ Θεοῦ), ἔχει καί ἡ ἀνθρώπινη ψυχὴ, «ἡ κατ’ εἰκόνα Θεοῦ κτισθεῖσα» (δηλαδή: πού εἶναι δημιουργημένη σύμφωνα μὲ τὴν «εἰκόνα» τοῦ Θεοῦ).

Αναλυτικότερα, ὁ Θεὸς ἔχει :

α) Οὐσία, τήν ὁποία ὅμως ὁ ἄνθρωπος δέν γνωρίζει (οὔτε καὶ μπορεῖ νά γνωρίσει, διότι ὁ Θεός εἶναι ἄκτιστος, ἀδημιούργητος, ἐνὼ ὁ ἄνθρωπος εἶναι κτίσμα, δημιούργημα) καὶ

β) Ἐνέργειες. Οἱ ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ εἶναι μεθεκτές ἀπό ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους, δηλαδή ἔχουμε τὴν δυνατότητα νά μετέχουμε σ’ αὐτές, νά τίς ζοῦμε.

Τὶς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ τὶς καταλαβαίνουμε λίγο. Μποροῦμε νὰ «μποῦμε» μέσα -νὰ μετέχουμε, ὅπως εἴπαμε- σὲ αὐτὲς. Γιὰ παράδειγμα, τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τὴν δικαιοσύνη Του, μποροῦμε νὰ τὶς ζήσουμε, μποροῦμε νὰ βιώσουμε τὸ ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἄνέκφραστη γλυκύτης, εἶναι τό Φῶς, εἶναι ἡ Ζωή, εἶναι ἡ Ἀνάσταση κ.λπ.

Αὐτὰ, λοιπὸν, ὅταν τὰ ζοῦμε, τότε μποροῦμε λίγο νὰ τὰ κατανοοῦμε. Βέβαια, δὲν τὰ κατανοοῦμε ἐγκεφαλικά, ἀλλὰ ὑπαρξιακά, ὅταν ἀγαπήσουμε τόν Θεό. Τότε διά τῆς Θείας ἀγάπης μετέχουμε σ’ αὐτά, τὰ βιώνουμε.

-Καί πότε ἀγαποῦμε τόν Θεό;

-Ὃταν, φυσικὰ, τηροῦμε τίς ἐντολές Του: «Ὁ ἔχων τάς ἐντολάς μου καί τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνος ἐστίν ὁ ἀγαπῶν με» (Ἰω. ιδ’ 21).

Ἡ ψυχὴ μας ἐπίσης ἔχει:

α) οὐσία, γιά τήν ὁποία ὅμως δέν ξέρουμε ἀκριβῶς τί εἶναι, καὶ

β) ἐνέργειες.

Ἐπειδὴ, ὅμως, ἡ οὐσία εἶναι ἄρρωστη, λόγῳ τῆς ἁμαρτίας, εἶναι ἄρρωστες καὶ οἱ ἐνέργειες ποὺ παράγονται ἀπό τήν ψυχή μας.

Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ: Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΝΟΕΡΑΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

-Ἡ Ἐκκλησία λοιπόν, τί σκοπὸ ἔχει ;

-Σκοπός τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νὰ μᾶς θεραπεύσει τὴν ψυχή. Ἀπὸ ἄρρωστη νὰ τὴν κάνει ὑγιῆ.

Νομίζω, μέχρι ἐδῶ, εἶναι ἁπλὰ τὰ πράγματα.

Ἡ ἐνέργεια τῆς ψυχῆς ὀνομάζεται «νοερὰ ἐνέργεια». Ἔτσι τὴν εἶπαν καὶ οἱ ἅγιοι Πατέρες. Αὐτὴν τήν «νοερὰ ἐνέργεια», ὅταν βρίσκεται (ὅταν λειτουργεῖ) μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου, οἱ Πατέρες τὴν ὀνόμασαν «νοῦ». Ὅταν εἶναι (καὶ λειτουργεῖ) στὸν ἐγκέφαλο, τὴν ὀνόμασαν «λογικὴ» ἢ ἀλλιῶς «διάνοια».

Ὁ νοῦς καὶ ἡ διάνοια εἶναι δύο διαφορετικὲς φανερώσεις τῆς ἐνέργεια τῆς ψυχῆς μας ἡ ὁποία ἐκδηλώνεται μὲ διαφορετικό τρόπο κάθε φορά, ἀνάλογα μέ τὴν περιοχὴ ποὺ βρίσκεται. Ἡ λογικὴ, ἡ ὁποία φανερώνεται στὴν περιοχὴ ἐγκεφάλου, χρησιμεύει στόν ἄνθρωπο γιὰ νὰ σκέπτεται καὶ νὰ διατυπώνει αὐτὰ ποὺ συλλαμβάνει καὶ ποὺ γνωρίζει ὁ νοῦς, ὁ ὁποῖος, ὅπως εἴπαμε, εἶναι στὴν καρδιά.

Ἐπαναλαμβάνω καί ὑπενθυμίζω ὅτι, στήν κατάσταση τῆς πτώσης πού βρισκόμαστε, ὅλα αὐτὰ εἶναι ἀρρωστημένα. Ὅσο ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔχει θελήσει μέ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ ἀκόμη νά μετανοήσει καί νά θεραπευθεῖ, ὅσο δὲν ἔχει ἀκόμη καθαριστεῖ, ὅλα αὐτά δέν λειτουργοῦν σωστά. Τὸ «κατ’ εἰκόνα», τὸ ὁποῖο εἶναι ἀποτυπωμένο πάνω στὴν ψυχή μας, εἶναι ἀκόμη «ἀμαυρωμένο» (σκοτεινιασμένο, «μουτζουρωμένο»).

Ἡ Ἐκκλησία κάνει αὐτὴν τὴν θεραπεία: θεραπεύει τὴν ψυχή μας.

Θεραπεύει τὸν νοῦ καὶ τὴν λογική. Αὐτὰ τὰ δύο πράγματα.

Ὅταν ὁ νοῦς εἶναι θεραπευμένος, λειτουργεῖ σωστά καὶ, ἐφόσον ἡ «νοερὰ ἐνέργεια» λειτουργεῖ σωστὰ μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου, λειτουργεῖ σωστὰ καὶ ἡ «λογική».

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΝΟΥ;

Ἡ σωστή λειτουργία τοῦ νοῦ μας εἶναι νὰ κοινωνεῖ μὲ τὸν Θεό, νά προσεύχεται, νά «βλέπει» τόν Θεό. Ὅταν λειτουργεῖ κατ΄ αὐτόν τόν τρόπο, τότε ἔχει Φῶς, δέχεται τό Φῶς τοῦ Θεοῦ…

Αὐτὸ τὸ Φῶς, ποὺ χάσαμε μὲ τὴν παρακοὴ, τὸ ξανααποκτοῦμε, μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, διὰ τῆς ζωῆς μας μέσα στὴν Ἐκκλησία (μὲ τὴν μετάνοια, μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή, μὲ τὴν ἀσκητικὴ καὶ μυστηριακὴ ζωή).

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

http://www.hristospanagia.gr/

5) ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΩ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

 

 

Συν Θεῶ κυκλοφορεῖ: ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΩ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ. Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

Σύν Θεῷ καί μέ τίς εὐχές τῶν Ἁγίων Πατέρων μας, κυκλοφορήθηκε τό νέο μας βιβλίο μέ κατά θέματα παράθεση ἀποσπασμάτων τῶν ταπεινῶν ὁμιλιῶν μας βασισμένων στήν Ἁγία Γραφή καί τούς Ἁγίους Πατέρες. Εὐελπιστοῦμε ὅτι, σύν Θεῷ, σύντομα θά κυκλοφορηθεῖ καί πληρέστερη τρίτομη συλλογή. 

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο μας

Περί Ἀγαθῶν

❈ Ἡ ψυχή, ἡ ὁποία δέν γεύτηκε τόν οὐρανό καί τά ἀγαθά τοῦ οὐρανοῦ, ζητάει πάλι τά γήινα καί τά ρυπαρά.

«Ὁ γευσάμενος τῶν ἄνω, εὐχερῶς τῶν κάτω καταφρονεῖ», θά μᾶς πεῖ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος. Αὐτός δηλαδή πού γεύτηκε τά οὐράνια, τό πῦρ τῆς Θεότητος, αὐτός μέ πολύ εὐκολία καταφρονεῖ τά γήινα καί πολύ περισσότερο τά βρώμικα. Ἀλλά ἐκεῖνος πού δέν ἔχει γεύση τῶν οὐρανίων, δέν ἔχει ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ, αὐτός, λέει πάλι ὁ Ἅγιος Ἰωάννης:

«ἐπί κτήμασιν ἀγάλλεται». Χαίρεται γιά τά ἀποκτήματά του, γιά τά χρήματά του, τά στολίδια του, τά κτήματά του κ.λπ. (Ὁμιλία 31 – 3 – 2018)

❈ Ἔρχονται ἀγωνιωδῶς μητέρες καί μοῦ λένε:

– Πάτερ τό παιδί μου δέν ἔχει δουλειά…

– Τό παιδί σου δέν ἔχει δουλειά; Τό παιδί σου ἦρθε ποτέ στήν Ἐκκλησία νά πεῖ ἕνα «εὐχαριστῶ» στόν Θεό;

– Ὄχι, τήν Κυριακή τό πρωί κοιμᾶται..

– Πῆγε ποτέ του νά ἐξομολογηθεῖ;

– Τέτοια πράγματα πάτερ…

Ἡ δουλειά μᾶς νοιάζει ὅμως, βλέπετε; Καί ἐμεῖς πού πᾶμε στήν Ἐκκλησία, δέν ἀγωνιοῦμε γιατί τό παιδί μας ἔχει φύγει ἀπό τόν Θεό, ἀλλά γιατί δέν μπορεῖ νά ζήσει αὐτόνομα. Βλέπετε; Νάτο, αὐτό πού σᾶς εἶπα, τό ζοῦμε καί ἐμεῖς. Γιατί αὐτό θέλουμε. Θέλουμε δουλειά χωρίς τόν Θεό. Θέλουμε νά ζήσουμε.. θέλουμε δουλειά. Δέν θέλουμε τόν Θεό.

Θέλουμε τά ἀγαθά τοῦ Θεοῦ, ἀλλά τά θέλουμε γιά νά ζήσουμε μόνοι μας χωρίς τόν Θεό, νά μήν παρεμβαίνει ὁ Θεός στή ζωή μας. Νά μήν ἀλλάξουμε τή ζωή μας. Ἁπλῶς θέλουμε νά τρῶμε καί νά κοιμόμαστε.

Καί ὁ Θεός μᾶς τά στερεῖ αὐτά τά στοιχειώδη, ἀκριβῶς γιά νά κυνηγήσουμε τά οὐράνια, τά οὐσιαστικά, πού θά μείνουνε γιά πάντα. Νά ξεκολλήσουμε ἀπό αὐτά τά προσωρινά. Δέν μᾶς τά στερεῖ γιατί μᾶς μισεῖ ἤ γιατί εἶναι θυμωμένος ἤ γιατί θέλει νά μᾶς τιμωρήσει. Μᾶς τά στερεῖ, καί τή δουλειά καί ὅλα αὐτά πού εἶναι πολύ δύσκολα στίς μέρες μας, γιατί ἔχουμε φύγει μακριά Του καί ἔχουμε χάσει τό μεῖζον, τό σπουδαιότερο. Τή Βασιλεία Του. Δέν θά μποροῦσε ὁ Θεός νά δώσει σ’ ὅλους τούς νέους δουλειά σήμερα; Τό πιό εὔκολο πράγμα! Καί ὅλους τούς φτωχούς νά τούς κάνει πλούσιους; Τό πιό εὔκολο πράγμα! Ἀλλά μετά εἶναι πού θά γινόμαστε τελείως αὐτονομημένοι, τελείως ὑλιστές, τελείως ἄθεοι, τελείως κολασμένοι… (Ὁμιλία 3 – 6 – 2018)

❈ Σοῦ ἔδωσε ὁ Θεός τά χρήματα; Μήν τά κάνεις αὐτοσκοπό, γιατί τότε γίνεσαι εἰδωλολάτρης.

Σοῦ ἔδωσε ὁ Θεός οἰκογένεια; Ἐντάξει, εἶναι πολύ ὡραῖο πράγμα ἡ οἰκογένεια, ἀλλά δέν πρέπει νά εἶναι αὐτοσκοπός, ἀλλά τό μέσον γιά νά φτάσεις μέσω τῆς οἰκογένειας στόν Θεό.

Σοῦ ἔδωσε ὁ Θεός γνώσεις; Μήν γίνεσαι εἰδωλολάτρης τῆς γνώσης. Καί τίς γνώσεις πρέπει νά τίς χρησιμοποιήσεις γιά νά φτάσεις στόν Θεό.

Σοῦ ἔδωσε ὁ Θεός φυσική δύναμη ἤ σωματική ὀμορφιά; Μήν γίνεσαι εἰδωλολάτρης τοῦ ἑαυτοῦ σου, μήν γίνεσαι αὐτοείδωλο, ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης στόν Κανόνα του. Μήν λατρεύεις τόν ἑαυτόν σου, ἀλλά δές μέσα ἀπό τήν ὀμορφιά πού ὑπάρχει πάνω σου τόν Θεό, πού σοῦ ἔδωσε αὐτήν τήν ὀμορφιά καί σκέψου ὅτι, ἄν φτιάχνει τόσο ὡραίους ἀνθρώπους ὁ Θεός πόσο ὡραῖος θά εἶναι ὁ Ἴδιος.. πόσο σοφός καί πόσο δυνατός, βλέποντας ὅλη αὐτήν τήν σοφία καί τήν δύναμη πού ὑπάρχει στό σύμπαν.

Τά μέσα λοιπόν καί τά ἀγαθά πού μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός, δέν πρέπει νά τά κάνουμε αὐτοσκοπό, ἀλλά νά τά χρησιμοποιοῦμε γιά τήν σωτηρία μας. (Ὁμιλία 17 – 10 – 2010)

❈ ❈ ❈

Περί Ἀγάπης

❈ Ἡ ἀγάπη, ἡ σωστή, εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἶναι δῶρο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Δέν μπορεῖς νά ἔχεις ἀληθινή ἀγάπη, ἄν δέν ἔχεις μετάνοια, ἄν δέν ἔχεις μπεῖ σ’ αὐτή τή διαδικασία νά προσεύχεσαι συνέχεια, νά παρακαλᾶς τόν Θεό, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησέ με», νά προσπαθεῖς νά

 ἐξομολογεῖσαι, νά Κοινωνᾶς, νά κάνεις αὐτά πού λέει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, ὥστε σιγά – σιγά νά διώξεις ἀπό μέσα σου τήν μεγάλη ἀρρώστια πού λέγεται φιλαυτία καί νά πάψεις πλέον ν’ ἀγαπᾶς τόν ἑαυτό σου καί νά ἀγαπήσεις τόν Θεό καί τόν πλησίον. (Ὁμιλία 3 – 7 – 2017)

❈ Ἡ πρώτη ἐντολή τοῦ Θεοῦ εἶναι «νά ἀγαπήσεις τόν Θεό». Ἡ πρώτη ἐντολή τῶν ψυχολόγων εἶναι νά ἀγαπήσεις τόν ἑαυτόν σου. Τελείως ἀνάποδα! Τά λέω αὐτά γιατί πρέπει νά τά ἀποδομήσουμε μέσα μας. Μᾶς ἔχουν ποτίσει μέ τέτοιες ἰδέες καί πρέπει νά τίς πετάξουμε.

Ἡ πρώτη ἐντολή εἶναι ν’ ἀγαπήσεις τόν Θεό, ὄχι τόν ἑαυτόν σου. Οἱ ψυχολόγοι λένε, γιά νά ἀγαπήσεις τούς ἄλλους, πρέπει ν’ ἀγαπᾶς τόν ἑαυτό σου. Ψέμα! Λάθος!

Γιά νά ἀγαπήσεις τούς ἄλλους, πρέπει πρῶτα ν’ ἀγαπήσεις τόν Θεό. Ἄν ἀγαπήσεις τόν Θεό, τότε θά ἀγαπήσεις σωστά καί τούς ἄλλους. Νά, γιατί δέν ἀγαπᾶμε σωστά τόν ἄνδρα μας οἱ γυναῖκες, οἱ ἄνδρες τίς γυναῖκες τους, τά παιδιά τους… Γιατί δέν ἔχουν ἀγαπήσει τόν Θεό, ὁπότε δέν ἀγαποῦν σωστά, δηλαδή ἀνιδιοτελῶς, τήν γυναῖκα, τόν ἄνδρα ἀντιστοίχως, τά παιδιά τους, τούς συγγενεῖς τους καί ὅλο τόν κόσμο. Καταλάβατε ποῦ εἶναι τό πρόβλημα;

Νά γιατί ὑπάρχουν τά διαζύγια, νά γιατί ὑπάρχουν οἱ ἐκτρώσεις… καί δέν τό ἔχει σέ τίποτα ἡ μάνα νά σκοτώσει τό παιδί της ἄς ποῦμε.. δέν ὑπάρχει αὐτή ἡ ἀνιδιοτέλεια.

Λέει: «ἕνα παιδί νά ἔχω ἀκόμα… μοῦ φτάνουν αὐτά, δέν μπορῶ ἄλλο». Ἔχει φιλαυτία. Ἀντίθετα, μιά μάνα πού ἀγαπάει ἀνιδιοτελῶς, λέει: «τί τό παιδί θά σκοτώσω; Χίλιες φορές νά ὑποφέρω λίγο ἀκόμα, λίγο παραπάνω, θά τό μεγαλώσω… Θά βοηθήσει καί ὁ Θεός…».

Ἀλλά, ἅμα ἔχει φιλαυτία, δέν ἀγαπάει κανέναν. Καί ἅμα τήν ζορίσει καί λίγο ὁ ἄνδρας της, λέει «χωρίζω, τελειώσαμε…». (Ὁμιλία 3 – 7 – 2017)

❈ Ἀληθινή ἀγάπη εἶναι αὐτή πού ξεκινάει ἀπό τήν ἀγάπη γιά τόν Χριστό. Ὅταν ἀγαπήσουμε σωστά τόν Χριστό, μετά ἀγαπᾶμε σωστά καί τούς ἄλλους. Διότι κανείς δέν μπορεῖ ν’ἀγαπήσει σωστά τόν ἀδελφό του, τόν πλησίον του, τόν συγγενή του, τόν πνευματικό ἀδελφό του, ἄν δέν ἀγαπήσει τόν Θεό. Καί οἱ ἄλλοι, τότε μᾶς ἀγαπᾶνε ἀληθινά, ὅταν ἀγαπᾶνε πρῶτα τόν Χριστό. Γι’ αὐτό μήν παιδεύεστε… ὅπως ἀναρωτιοῦνται μερικές κοπέλες:

– Αὐτός εἶναι γιά μένα ἤ δέν εἶναι γιά μένα;… Μέ ἀγαπάει ἤ δέν με ἀγαπάει;.. Νά πάρουμε μιά μαργαρίτα, νά δοῦμε ποῦ θά πέσει…

Ἀνοησίες εἶναι αὐτά. Δέν εἶναι θέμα τύχης. Ἀγαπάει τόν Χριστό; Αὐτό θά ἐξετάσεις. Ἐσύ ἀγαπᾶς τόν Χριστό; Ἄν ἐσύ δέν ἀγαπᾶς καί ἐκεῖνος δέν ἀγαπάει, σίγουρα δέν θά πάει καλά τό πράγμα, δέν θά πετύχει ἡ οἰκογένεια καί ὁ γάμος, οὔτε θά βρεῖς χαρά καί εὐτυχία. Ἄν ἐσύ ἀγαπᾶς τόν Χριστό, τότε εἶσαι στή σωστή πορεία. Τότε θά μάθεις καί θά καταλαβαίνεις καί τί εἶναι ὁ ἄλλος.

Ἕνας πού ἀγαπάει τόν Χριστό, καταλαβαίνει καί τούς ἄλλους, ἄν εἶναι τοῦ Χριστοῦ ἤ ὄχι, ἄν ἀγαπᾶνε τόν Χριστό ἤ ὄχι, ἄν ἀγαπᾶνε καί τόν ἴδιο ἤ ὄχι.

Λέει κάπου ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ «ὁ πνευματικός ἄνθρωπος κατανοεῖ πάντας, ἐνῶ αὐτόν δέν τόν καταλαβαίνει κανένας» (Α’ Κορ. 2,15), ἀπό τούς ἀνθρώπους πού δέν εἶναι πνευματικοί. Οἱ κοσμικοί ἄνθρωποι τόν ἄνθρωπο τόν πνευματικό δέν τόν καταλαβαίνουνε. (Ὁμιλία 22 – 8 – 2017)

❈ Ὁ Χριστός δέν ἐξετάζει πόσες προσευχές κάνουμε, πόσα ἀπόδειπνα, πόσες μετάνοιες, ἀλλά τι καρδιά ἔχουμε, πόσο καθαρή εἶναι ἡ καρδιά μας, πόσο ἀγαπᾶμε – με τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπη καί ὄχι με την κοσμική σαρκική ἀγάπη – τόν Ἴδιο καί τόν κάθε συνάνθρωπό μας. (Ὁμιλία 10 – 9 – 2010)

❈ Ἡ ἀγάπη, ἡ σαρκική και κοσμική, κάνει τόν ἄνθρωπο νά ἐπιδιώκει πάντα το δικό του συμφέρον. Ἀντίθετα, ἡ πνευματική ἀγάπη κάνει τόν ἄνθρωπο νά ἐπιδιώκει πάντα το συμφέρον τοῦ ἄλλου καί ὄχι το δικό του:

Πῶς θά κάνει χαρούμενο τόν ἄλλον.

6) ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΟΣΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ

 

Διάσταση βιβλίου 20 Χ14,5

 414 σελίδες

 τιμή πώλησης 10 €.

Ἀποσπάσματα ἀπό το βιβλίο μας:

 

Ὁ Ἅγιος ὡς Πνευματικός ἦταν γεμάτος ἔλεος καί ἀγάπη

«Ἡ ψυχή τοῦ Γέροντα ἦταν γεμάτη ἔλεος. Ποτέ δέν ἔβαζε αὐστηρούς κανόνες καί ἐπιτίμια. Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι δέν σεβόταν τούς Ἱερούς κανόνες, κάθε ἄλλο. Εἶχε ὅμως τέτοια ἀγάπη στήν ψυχή του, καί βλέποντας πόσο ἐγωισμό ἔχουμε οἱ ἄνθρωποι σήμερα, χρησιμοποιοῦσε τό πιό μεγάλο φάρμακο, τήν ἀγάπη, γιά τήν μεγάλη αὐτή ἁμαρτία μας.

Αὐτός λοιπόν ὁ κατ’ ἐξοχήν καρπός καί χάρισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ἀγάπη, κατοίκησε μόνιμα στήν καρδιά τοῦ Γέροντα. Ἔχοντας λοιπόν τήν ἀγάπη εἶχε καί ὅλα τά ἄλλα.

Χρησιμοποιοῦσε βέβαια καί τό νυστέρι, ὅταν χρειαζόταν, ἀλλά μέ τέτοια λεπτότητα πού δέν καταλάβαινες ὅτι γινόταν ἐγχείρηση. Νόμιζες ὅτι σέ χάιδευε. Ἡ θεραπεία, ἡ θεραπευτική ἐνέργεια γινόταν, ἄσχετα ἄν ἐγώ ἔμενα ἀθεράπευτος καί ἀδιόρθωτος»[1]. Ὁ Ἅγιος ἦταν πολύ προσεκτικός ὅταν ἐκαλεῖτο νά δώσει εὐχή καί μάλιστα σέ κληρικούς.

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος δέν ἔδινε εὐχή σέ παρεκτρεπομένους ἀμετανοήτους κληρικούς

«Γιά ἄλλον καί μάλιστα ἱερωμένο πρόσωπο πού ἦρθε κάποτε στό Μοναστήρι γιά νά γνωρίσει τόν Γέροντα καί νά ζητήσει τήν εὐχή του, ἔλεγε: Σιγά μήν τοῦ δώσω εὐχή μέ τέτοια ζωή πού κάνει! Αὐτός νομίζει ὅτι μπορεῖ νά κρυφτεῖ. Ὁ Ἅγιός μου ὅμως, ὅλα μοῦ τά φανερώνει!»[2].

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος καί ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ γιά τήν οἰκονομία στήν ἐξομολόγηση

«Ὅσον ἀφορᾶ τό θέμα τῆς «οἰκονομίας» πού μποροῦν οἱ πνευματικοί νά ἐφαρμόσουν στήν ἐξομολόγηση, ὁ Γέροντας μέ θεϊκή σοφία τήν ἐφάρμοσε ὁ ἴδιος, ἀλλά βοήθησε καί ὅσους πνευματικούς τόν συμβουλεύτηκαν. Ἄς ἀναφέρουμε μερικά παραδείγματα. Ὁ μακαριστός ἡγούμενος τῆς Ἱ.Μ. Φλαμουρίου Πηλίου, Γέροντας Γαβριήλ, ὁ ὁποῖος γνώριζε προσωπικά καί ἐκτιμοῦσε τή διάκριση καί ἁγιότητα τοῦ Γέροντα Ἰακώβου, ἀναρωτιόταν μήπως οἱ ἀλλεπάλληλες ἀσθένειές του ὀφείλονταν στίς «οἰκονομίες» πού ἔκανε μή ἐφαρμόζοντας μέ ἀκρίβεια τούς ἱερούς κανόνες. Δηλαδή ἐνῶ τό Πηδάλιο ὥριζε τόσο χρόνο ἀκοινωνησία γιά κάποιο ἁμάρτημα, ἐκεῖνος μέ διάκριση, ἀνάλογα βέβαια καί μέ τήν μετάνοια, λιγόστευε τόν χρόνο τοῦ ἐπιτιμίου. Τότε ὁ Γέροντας Ἰάκωβος ἀπάντησε σ’ αὐτόν πού μετέφερε τό ἐρώτημα λέγοντας νά πεῖ στό Γέροντα Γαβριήλ: Ἄχ πάτερ μου. Πέρασε ὁ καιρός τῆς «ἀκρίβειας»! Στή σημερινή ἐποχή μόνο μέ τήν «οἰκονομία» μήπως καί σωθεῖ κάποια ψυχή»[3].

Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ὁ Ὅσιος καταπατοῦσε τούς Ἱερούς Κανόνες καί ἀνεχόταν τήν ἁμαρτία-ἀμετανοησία «συγχωρώντας κακῶς». Αὐτό φαίνεται καί στήν στάση του ἀπέναντι στόν ἱερωμένο πού ἀναφέραμε προηγουμένως. Μέ πολλή διάκριση συμπεριφερόταν καί οἰκονομοῦσε τούς πάντας προσπαθώντας ὅμως νά τούς ἑλκύσει σέ μετάνοια ἀληθινή.

Ἅγιος Ἐφραίμ Κατουνακιώτης: γιά τούς ἀδιάκριτους πνευματικούς πού συγχωροῦν κακῶς

«Μιά πού ἀναφερόμαστε στήν «πνευματική οἰκονομία» στήν ἐξομολόγηση καί πόση προσοχή χρειάζεται νά ἀναφέρουμε σχετική διήγηση τοῦ Ἁγίου Γέροντα πατρός Ἐφραίμ Κατουνακιώτη, ὁ ὁποῖος εἶπε σέ κάποιον πνευματικό:

– Ἄν προσέξεις, πάτερ μου, θά εἶσαι στήν πρώτη θέση στόν Παράδεισο. Εἰδάλλως, ἄκουσε τί ἔπαθε γνωστός ἁγιορείτης πνευματικός. Αὐτός, ἐπειδή χωρίς διάκριση ἔλεγε σ’ αὐτούς πού πήγαιναν νά ἐξομολογηθοῦν ὅτι θά πάρει στό «λαιμό» του τήν ἁμαρτία τους, στό τέλος τῆς ζωῆς του καί πρός παραδειγματισμό, ἐπέτρεψε ὁ Θεός νά πρησθεῖ ὁ λαιμός του καί νά γίνει σάν βαρέλι. Τελείωσε δέ τή ζωή του μέ τόν φριχτό αὐτό θάνατο. Κατέληξε δέ τόν λόγο του λέγοντας: Οἱ  πνευματικοί, πάτερ μου, δέν σώζονται! Πρέπει νά προσέχουν παρά πολύ»[4].

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος γνώριζε τί ἔπρεπε νά γίνει σέ κάθε περίπτωση

«Διαπιστώσαμε ὅτι καί ὁ ἴδιος ὁ Γέροντας Ἰάκωβος γνώριζε τά ὅριά του. Δέν ἀναλάμβανε εὐθύνες πού δέν τοῦ ἀναλογοῦσαν. Ἔτσι, ὅταν ἕνας ἀποσχηματισμένος ἀρχιμανδρίτης ὁ ὁποῖος μετά ζοῦσε ὡς ἔγγαμος κοσμικός, τοῦ ζήτησε νά τόν δεχθεῖ γιά ἐξομολόγηση, ἀφοῦ ἄκουσε τό ἱστορικό του, εἶπε: Νά τοῦ πεῖς, παιδί μου, νά μήν ἔρθει σέ μένα. Αὐτός χρειάζεται ἀρχιερέα κι ἄν θέλει νά ἐξομολογηθεῖ, ἐκεῖ πρέπει νά πάει»[5].

Κατά Χριστόν ἐπιείκεια καί καρδιακή προσευχή τοῦ Ὁσίου

Ὁ ἅγιος ἦταν αὐστηρότατος στόν ἑαυτό του ἀλλά γεμάτος ἐπιείκεια πρός ὅλους. Εἶχε τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπη πρός τόν πλησίον πού πήγαζε ἀπό τήν βαθειά καρδιακή του ἀγάπη στόν Χριστό μας.

«Ἕνα βράδυ, μετά τίς ἰατρικές μου ὑπηρεσίες, ὁ Γέροντας μέ κράτησε στό κελλί του καί μοῦ διηγήθηκε πολλά περιστατικά ἀπό τή ζωή του μέσα στό Μοναστήρι, πολλές καταστάσεις πού τόν πλήγωσαν ψυχικά καί τραυμάτισαν τήν εὐαίσθητη ψυχή του. Εἶχαν περάσει τά μεσάνυχτα ὅταν εἶπα στό Γέροντα:

– Γέροντα, μήν κουράζεστε ἄλλο. Νά προλάβετε νά ξεκουραστεῖτε λίγο. Μάλιστα τόν ρώτησα:

– Γέροντα, δίψασα -εἶχε «κολλήσει» τό στόμα μου- ἀλλά θέλω νά κοινωνήσω τό πρωί – ξημέρωνε Κυριακή. Μοῦ λέει τότε:

– Πήγαινε, πιές ἕνα ποτήρι νερό καί πές τό «Ἐλέησόν με, ὁ Θεός…» καί τό πρωί νά κοινωνήσεις.

Ἀφοῦ φίλησα τό χέρι του βγαίνοντας ἀπό τό κελλί του, τόν ἄκουσα νά λέει μέσα ἀπό τήν ψυχή του:

«- Χριστέ μου!». Τί Χριστέ μου ἦταν ἐκεῖνο! «Ἐκ βαθέων ἐκέκραξά σοί, Κύριε […] Κύριε, εἰσάκουσον τῆς φωνῆς μου. Αὐτός ὁ «ἐκ βάθους στεναγμός», πού μέ ἀξίωσε ὁ Θεός νά ἀκούσω ἀπό τόν ἅγιο Γέροντα Ἰάκωβο, ἦταν προφανῶς τό ξεχείλισμα τῆς ἀδιάλειπτης καρδιακῆς του προσευχῆς»[6].

Ἡ διάκριση τοῦ Ἁγίου στήν ἀνακοίνωση κάποιου νέου γεγονότος

«Ὅταν ἤθελε νά σοῦ πεῖ ἕνα νέο», διηγεῖται ὁ ἱερομόναχος Ἀλέξιος «ἄς ποῦμε, μέ πόση διάκριση τό ἔλεγε. Θυμᾶμαι ὅταν μοῦ ἀνακοίνωσε τόν θάνατο τοῦ σαρκικοῦ μου πατέρα, πού ἦταν καρκινοπαθής καί περιμέναμε τό τέλος του. Ὅταν τό ἔμαθε ὁ Γέροντας ἐγώ ἀκόμη δέν τό εἶχα πληροφορηθεῖ. Μέ πῆρε λοιπόν μέ διάκριση στήν ἐκκλησία μπροστά στήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Δαυΐδ καί μοῦ εἶπε: «Παιδάκι μου, ἐδῶ ἦλθες γιά τόν Ἅγιο Δαυΐδ, σ’ αὐτόν νά ἔχεις τήν ἐλπίδα σου, νά εἶναι τό στήριγμά σου, ὁ βοηθός σου. Κατόπιν μοῦ ἀνακοίνωσε τό τέλος τοῦ πατέρα μου ἀφοῦ μέ ἀγκάλιασε καί μέ ἀσπάστηκε. Ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου καί ὁ τρόπος τοῦ Γέροντα μέ βοήθησαν, ὄχι μόνο νά μή μοῦ κακοφανεῖ, ἀλλά τό αἰσθάνθηκα σάν ἕνα χαρούμενο γεγονός, παρ’ ὅλο πού ὡς ἄνθρωπος λυπήθηκα.

 

7) ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ. Α’ τόμος (Α – ΕΝ)

ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΩ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

 

Διάσταση βιβλίου 24Χ17 

σελίδες 440 

τιμή πώλησης 12 €

ΤΟΜΟΣ Α’

(Α – ΕΝ)

 Περιεχόμενα

 

1) Περί Ἀγαθῶν Σελ. 13 – 17

2) Περί Ἀγανάκτησης Σελ. 17 – 18

3) Περί Ἀγάπης Σελ. 18 – 37

4) Περί Ἀγγέλων Σελ. 37 – 39

5) Περί Ἁγίας Γραφῆς Σελ. 39 – 41

6) Περί Ἁγιασμοῦ Σελ. 41

7) Περί Ἁγιότητας Σελ. 41 – 47

8) Περί Ἁγίου Πνεύματος Σελ. 47 – 52 

9) Περί Ἁγίων Σελ. 52 – 59

10) Περί Ἁγίων Εἰκόνων Σελ. 59 – 63 

11) Περί Ἁγίων Λειψάνων Σελ. 64 

12) Περί Ἄγνοιας Σελ. 64 – 69

13) Περί Ἁγνότητας Σελ. 69 – 71

14) Περί Ἀγρυπνίας Σελ. 72 

15) Περί Ἄγχους Σελ. 72 – 78

16) Περί Ἀγωγῆς – Ἀνατροφῆς τῶν Παιδιῶν Σελ. 78 – 95 

17) Περί Ἀγῶνα Σελ. 95

18) Περί Ἀδιαφορίας Σελ. 95 – 96 

19) Περί Ἀδικίας Σελ. 96 – 105

20) Περί Ἀθεΐας Σελ. 105 – 106

21) Περί Αἵρεσης – Αἱρετικῶν Σελ. 106 – 110

22) Περί Αἰσθήσεων Σελ. 110

23) Περί Αἰτίας Σελ. 110 – 111

24) Περί Ἀκηδίας – Ἀμέλειας Σελ. 111 – 114

25) Περί Ἀκολασίας Σελ. 114 

26) Περί Ἀλήθειας Σελ. 114 – 117

27) Περί Ἀλλαγῆς – Διορθώσεως Σελ. 117 – 118 

28) Περί Ἁμαρτίας Σελ. 118 – 127

29) Περί Ἀμετανοησίας Σελ. 127 – 128

30) Περί Ἀμοιβῆς – Μισθοῦ Σελ. 128 – 129

31) Περί Ἀναβολῆς Σελ. 129 – 131

32) Περί Ἀνάγκης Σελ. 131 – 132

33) Περί Ἀναδόχου – Κουμπάρου Σελ. 132 – 135 

34) Περί Ἀναίδειας – Θρασύτητας Σελ. 135  

35) Περί Ἀνάπαυσης Σελ. 135 – 136

36) Περί Ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ Σελ. 136 – 138

37) Περί Ἀνάστασης τῶν Ἀνθρώπων Σελ. 139 – 141

38) Περί Ἀνδρός  Σελ. 141 – 143

39) Περί Ἄνεσης – Καλοπέρασης Σελ. 143 – 146

40) Περί Ἀνθρωπίνου Θελήματος Σελ. 146 – 154

41) Περί Ἀνθρώπου Σελ. 154 – 160

42) Περί Ἀνοησίας – Ἀνοήτων Σελ. 160 – 161

43) Περί Ἀνταγωνισμοῦ Σελ. 161 – 163

44) Περί Ἀντιπάθειας Σελ. 163

45) Περί Ἀντιχρίστου Σελ. 163 – 165

46) Περί Ἀνυπακοῆς Σελ. 165 – 167 

47) Περί Ἀξιοπρέπειας Σελ. 167 

48) Περί Ἀπαιτήσεων Σελ. 167 – 168

49) Περί Ἀπελπισίας Σελ. 168 – 169

50) Περί Ἀπιστίας Σελ. 169 – 173

51) Περί Ἁπλότητας Σελ. 173 – 180

52) Περί Ἀπόφασης Σελ. 180

53) Περί Ἀργίας Σελ. 180 – 181

54) Περί Ἀργολογίας Σελ. 181 – 182

55) Περί Ἀρετῆς Σελ. 183 – 188

56) Περί Ἀρρώστιας Σελ. 188 – 194

57) Περί Ἀσέβειας Σελ. 194 – 195

58) Περί Αὐστηρότητας Σελ. 195 

59) Περί Αὐταπάρνησης Σελ. 195 – 201

60) Περί Αὐτάρκειας Σελ. 201 

61) Περί Αὐτογνωσίας Σελ. 202 – 206

62) Περί Αὐτοελέγχου Σελ. 206 – 208

63) Περί Αὐτοθυσίας Σελ. 208 – 209

64) Περί Αὐτοκτονίας Σελ. 209 – 212

65) Περί Αὐτοκυριαρχίας Σελ. 212 – 213

66) Περί Αὐτομεμψίας Σελ. 213 – 217

67) Περί Αὐτοπεποίθησης Σελ. 217 – 221 

68) Περί Ἀχαριστίας Σελ. 221 – 223

69) Περί Βαπτίσματος Σελ. 223 – 229

70) Περί Βαρεμάρας – Ἀνίας Σελ. 229 – 230

71) Περί Βασκανίας – Ματιάσματος Σελ. 230 – 235

72) Περί Βιβλίων Σελ. 236 – 239

73) Περί Βλασφημίας Σελ. 239 – 241 

74) Περί Βοήθειας Σελ. 241 – 245

75) Περί Βρισιᾶς Σελ. 245 – 247

76) Περί Γάμου Σελ. 247 – 260

77) Περί Γαστριμαργίας Σελ. 260 – 261

78) Περί Γέλιου Σελ. 261

79) Περί Γενεθλίων Σελ. 261 – 264

80) Περί Γιόγκας Σελ. 264

81) Περί Γνώμης Σελ. 264  

82) Περί Γογγυσμοῦ – Γκρίνιας Σελ. 264 – 267

83) Περί Γονέων καί Παιδιῶν Σελ. 267 – 274

84) Περί Γυναῖκας Σελ. 274 – 277

85) Περί Δαιμονισμένων Σελ. 277 – 278

86) Περί Δακρύων Σελ. 279 – 281

87) Περί Δανείου Σελ. 281

88) Περί Δειλίας Σελ. 282 – 285

89) Περί Δεισιδαιμονίας Σελ. 285 – 287

90) Περί Δευτέρας Παρουσίας – Τελικῆς Κρίσεως Σελ. 287 – 292

91) Περί Διαβόλου Σελ. 292 – 308

92) Περί Διαβόλου καί οἱ Μεθοδεῖες του Σελ. 308 – 318

93) Περί Διαζυγίου Σελ. 318 – 321

94) Περί Διακρίσεως Σελ. 322 – 329

95) Περί Διαπροσωπικῶν Σχέσεων Σελ. 330 – 336 

96) Περί Διασκεδάσεως Σελ. 337 – 338

97) Περί Δια Χριστοῦ Σαλότης Σελ. 338 – 339 

98) Περί Διδασκαλίας Σελ. 339 – 344

99) Περί Δικαιολογίας Σελ. 344 – 345

100) Περί Δικαιοσύνης – Δικαίου Σελ. 345 

101) Περί Δικαίων Σελ. 345 – 346

102) Περί Διχόνοιας Σελ. 346 – 347

103) Περί Δόγματος Σελ. 347 – 349

104) Περί Δόξας Σελ. 350  

105) Περί Δόξας Θεοῦ Σελ. 350 – 353

106) Περί «Δοῦλος Χριστοῦ» Σελ. 353

107) Περί Δύναμης Σελ. 354 – 357

108) Περί Δυσκολίας Σελ. 358 – 359

109) Περί Δυστυχίας Σελ. 359 – 360

110) Περί Δώρων τοῦ Θεοῦ Σελ. 360 – 361

111) Περί Ἐγκοσμίων – Κόσμου Σελ. 361 – 368

112) Περί Εγκράτειας Σελ. 368 – 372

113) Περί Ἐγωισμοῦ Σελ. 372 – 375

114) Περί Ἐδαφιαίων Μετανοιῶν Σελ. 375 – 376

115) Περί Εἰδωλολατρίας Σελ. 376 – 377

116) Περί Εἰρήνης Σελ. 377 – 381

117) Περί Ἐκδικήσεως Σελ. 381

118) Περί Ἐκκλησίας Σελ. 381 – 386 

119) Περί Ἐκκοσμίκευση τῆς Ἐκκλησίας Σελ. 387 – 390 

120) Περί Ἐκκλησιασμοῦ Σελ. 390 – 401

121) Περί Ἐκπαιδευτικοῦ – Δασκάλου Σελ. 402 – 405 

122) Περί Ἐκτρώσεων Σελ. 405 – 407

123) Περί Ἐλεημοσύνης Σελ. 407 – 412

124) Περί Ἐλευθερίας Σελ. 412 – 416

125) Περί Ἑλληνικοῦ Ἔθνους Σελ. 416 – 417

126) Περί Ἐμπιστοσύνης στόν Θεό Σελ. 417 – 426 

127) Περί Ἐμποδίου Σελ. 426 – 427

128) Περί Ἐνδυμασίας Σελ.  427 – 431

129) Περί Ενότητας Σελ. 431 – 434

130) Περί Ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ Σελ. 434 – 439

Ἀπόσπασμα ἀπό το βιβλίο μας

Περί Ἀγωγῆς – Ἀνατροφῆς τῶν Παιδιῶν

❈ Ἄς κάνουμε κέντρο τῆς ζωῆς μας τόν Χριστό, ὁπότε μετά θά μεγαλώσουμε σωστά καί τά παιδιά μας. 

 

Γιατί τά παιδιά μας δέν μεγαλώνουν σωστά; Γιατί δέν ἔχουμε κέντρο τόν Χριστό. «Τό εἶπε ὁ μπαμπάς, τό εἶπε ἡ μαμά». Δέν λένε: «τό εἶπε ὁ Χριστός». 

 

Μαθαίνει τό παιδί νά ἔχει κέντρο τῆς ζωῆς του τόν μπαμπά καί τήν μαμά (καί ὄχι τόν Χριστό). (Ὁμιλία 28 – 10 – 2016)

 

❈ Τό παιδί πῶς θά γίνει ταπεινό; Πολύ ἁπλά, νά μάθει νά κάνει ὑπακοή. «Ὄχι», λέει, «θά τό κάνεις ἀνάπηρο, ἄν τό μάθεις ὑπακοή, ἄστο νά ἐκφραστεῖ ἐλεύθερα». Δηλαδή νά βγάλει ὅλο τό βοῦρκο καί ὅλη τή βρωμιά πού ἔχει μέσα του. Λέει κάνεις: «Δέν ἔχω δικαίωμα ἐγώ νά ἐκφραστῶ»; Καί ἐννοεῖ νά βγάλει ὅλη τή μπόχα πού ἔχει μέσα του. Ὅλη τή βρωμιά του. Οἱ ἄλλοι τί φταῖνε δηλαδή;

 

Τό παιδί θά πρέπει νά μάθει νά ὑπακούει. Τό ξέρουμε γιατί τό ἔκανε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός καί ὅ,τι ἔκανε ὁ Χριστός εἶναι ὁδηγία γιά μᾶς. Λέει: «ἦν ὑποτασσόμενος αὐτοῖς» (Λουκ. 2,51), πού ὁ Χριστός δέν εἶχε ἀνάγκη ἀγωγῆς ἐπιτέλους ὡς τέλειος Θεός καί τέλειος Ἄνθρωπος! Καί ὅμως τό ἔκανε γιά νά διδάξει τόν δρόμο στίς μητέρες καί στούς πατέρες πῶς νά ὀδηγήσουν τά παιδιά. Ἦταν ὑποτασσόμενος. 

 

Ποιός; Ὁ Θεός! Σέ ποιόν; Σέ ἀνθρώπους! Σ’ ἕναν ἄνθρωπο, στήν Παναγία καί στόν Ἅγιο Ἰωσήφ. Καί μετά λέμε τά παιδιά δέν πρέπει νά κάνουν ὑπακοή στούς γονεῖς, ἄν ὁ Θεός τό ἔκανε στήν Παναγία μητέρα Του καί στόν Ἅγιο Ἰωσήφ… εἶναι τό τέλειο μάθημα. (Ὁμιλία 10 – 6 – 2009)

 

❈ Γονεῖς! Ὅλοι θέλετε νά εἶναι τά παιδιά σας καλά καί ὑπάκουα. Ἄν πραγματικά τό ἐπιθυμεῖτε αὐτό, ἀγωνισθεῖτε νά νικήσετε τήν ὑψηλοφροσύνη, γιατί τά ὑπερήφανα παιδιά εἶναι καί ἰδιότροπα καί ἀνυπάκουα. Ἄν δέν τό κάνεις ὅσο τό παιδί εἶναι παιδί, θά τό πληρώσεις ὅταν τό παιδί γίνει ἔφηβος. Και ἔρχονται γονεῖς ἀπελπισμένοι καί λένε: «δέν μ’ ἀκούει». Καί βέβαια δέν σέ ἀκούει γιατί ὅταν ἔπρεπε νά τό μάθεις νά ὑπακούει, δέν τό ἔμαθες. Ἔλεγες: 

 

– Ἄστο τό παιδί, θά μάθει ὅταν μεγαλώσει. 

 

Ὅταν μεγαλώνει, δέν μαθαίνει. Τότε γίνεται χειρότερο.

 

Καλλιεργῆστε στίς ψυχές τους τήν ταπεινοφροσύνη, γιατί τά ταπεινά παιδιά εἶναι καί ὑπάκουα. Ὅλοι θέλετε ν’ ἀνθίσει στίς καρδιές τῶν παιδιῶν τό λουλούδι τῆς εὐγνωμοσύνης. Μάθετέ τα λοιπόν νά εἶναι ταπεινά καί προφυλάξτε τα ἀπό τόν ἐγωισμό, γιατί ὁ ἐγωιστής ἄνθρωπος διακρίνεται γιά τήν ἀγνωμοσύνη καί τήν ἀχαριστία του. 

 

Βέβαια ἀφοῦ σκέφτεται μόνο τόν ἑαυτό του, θά σκεφτεῖ νά πεῖ ἕνα «εὐχαριστῶ» στόν πατέρα του καί στή μάνα του; Ἀγνωμοσύνη καί ἀχαριστία θά ἔχει, γιατί δέν τό ἔμαθες νά βγαίνει ἀπό τό καβούκι τῆς φιλαυτίας καί τοῦ ἐγωισμοῦ.

 

Ὅλοι θέλετε νά δεῖτε τά παιδιά σας εὐτυχισμένα. Ἐμπνεύστε τους λοιπόν τή μετριοφροσύνη. Ὁ μετριόφρων ἄνθρωπος εἶναι καί ὀλιγαρκής καί πρᾷος καί αὐτάρκης – ἄρα εὐτυχισμένος! Ἐνῶ ὁ ἐγωιστής, ὁ ὑπερήφανος, συνέχεια εἶναι ταραγμένος καί θιγμένος γιατί δέν τοῦ ἀναγνωρίζουν αὐτήν τήν μεγάλη ἰδέα πού ἔχει γιά τόν ἑαυτό του:

 

– Μέ πρόσβαλλε ὁ ἕνας, μέ ἔθιξε ὁ ἄλλος, μέ στραβοκοίταξε ἡ ἄλλη, μέ ζηλεύει ἡ ἄλλη, μέ φθονεῖ… 

 

Καί εἶναι συνέχεια ταραγμένος.

 

Τέλος, ὅλοι θέλετε νά ἔχουν τά παιδιά σας τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Διδάξτε τα λοιπόν, μέ τό λόγο καί τό παράδειγμα, τήν ταπεινοφροσύνη, γιατί «ὁ Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δε δίδωσι χάριν»! (Ἰακ. 4,6) (Ὁμιλία 10 – 6 – 2009)

 

❈ Ἔχει τό παιδί πεῖσμα, ἔχει ἐγωισμό, ἔχει φιλαυτία δηλαδή, ἔχει ἀγάπη γιά τόν ἑαυτόν του. Αὐτό εἶναι μιά δύναμη. 

 

Ὅσο πιό μεγάλη ἀγάπη ἔχει στόν ἑαυτόν του, σημαίνει τόσο πιό δυνατή εἶναι ἡ ψυχή του. 

 

Ἀλλά αὐτή τή δύναμη τῆς ψυχῆς του τήν ἔχει βάλει σέ λάθος δρόμο, σέ ἕνα λάθος ρυάκι, ἄς τό ποῦμε, τό ὁποῖο ἀντί νά τόν ζωογονεῖ, τόν πνίγει. Θά πρέπει λοιπόν νά ἀλλάξουμε τήν κατεύθυνση. Νά πᾶμε ἀντίθετα.

 

Νά βοηθήσουμε τό παιδί νά στρέψει τήν ἀγάπη αὐτή πού ἔχει στόν ἑαυτόν του πρός τόν Θεό καί νά μάθει ὄχι νά λατρεύει τόν ἑαυτόν του καί τό θέλημά του, ἀλλά νά ζητάει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Αὐτό σημαίνει νά γίνεις ταπεινός: νά ζητᾶς καί νά ἐφαρμόζεις κάθε στιγμή τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά εἶσαι ἀναπαυμένος μέ αὐτά πού σοῦ δίνει ὁ Θεός κάθε στιγμή καί ὄχι νά ἔχεις στημένο τό δικό σου θέλημα καί νά ἀπαιτεῖς νά γίνεται αὐτό.

 

Ἑπομένως ξεριζώνεται ὁ ἐγωισμός μέ τό νά φυλάξουμε τήν ἀρετή τῆς ταπεινοφροσύνης, τῆς μετριοφροσύνης καί γενικῶς αὐτό πού λέμε ταπείνωση. Ἡ ταπείνωση ὅμως εἶναι κάτι πού τή δίνει ὁ Θεός τελικά. Ἐμεῖς ἐκεῖνο πού μποροῦμε νά βοηθήσουμε τό παιδί εἶναι νά ἀποκτήσει ταπεινοφροσύνη, δηλαδή φρόνημα ταπεινό. Νά φρονεῖ ταπεινά, νά ἔχει δηλαδή ταπεινή ἰδέα γιά τόν ἑαυτόν του καί καλύτερα ἀκόμα νά μήν ἔχει καμιά ἰδέα. Τό νά λέει κανείς ὅτι εἶναι ἁμαρτωλός, δέν λέει καί κάτι σπουδαῖο. Τό νά λέει ὅτι εἶναι ὁ μεγαλύτερος τῶν ἁμαρτωλῶν εἶναι κάτι σπουδαῖο.

 

… Ἡ μεγάλη τέχνη τώρα πιά εἶναι; Νά βοηθήσεις τό παιδί νά πειστεῖ, ὥστε ἐλεύθερα νά κάνει τό καλό. Αὐτο εἶναι τό ζητούμενο καί ἡ δυσκολία:

 

Πῶς θά πείσεις τό παιδάκι νά πάει στήν Ἐκκλησία. Νά τό θέλει ἀπό μόνο του νά πάει. Ὄχι νά τό καταπιέζεις: 

 

– Ὁπωσδήποτε πρέπει νά πᾶς.

 

Πρέπει νά τοῦ ἐξηγήσεις τί σημαίνει Ἐκκλησία.

 

Ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ ζωή μας, ἡ τροφή μας, τό φαγητό τῆς ψυχῆ μας· ὁ Χριστός Μας, εἶναι τό Πᾶν. Χωρίς Αὐτόν δέν ζοῦμε, δέν ὑπάρχουμε, δέν ἔχουμε χαρά, δέν ἔχουμε ἐλπίδα, δέν ἔχουμε τίποτε καί δέν μποροῦμε νά κάνουμε τίποτε. Πρέπει νά καταλάβει ἡ ψυχούλα του, ὅτι δέν εἶναι δυνατόν νά ζήσει χωρίς τόν Χριστό, χωρίς τήν Θεία Χάρη, πού πηγάζει ἀπό τήν Θεία Λειτουργία.

 

Αὐτά πρέπει νά τά διδάξει, νά τά ἐμπνεύσει ὁ γονιός στό παιδί· καί ἡ διδαχή βεβαίως θέλει χρόνο, θέλει καί πνεῦμα, θέλει ζωτικότητα. Θέλει ἐνέργεια νά καταναλώσεις γιά νά τό δώσεις αὐτό στό παιδί νά τό καταλάβει, θέλει προπάντων πολύ προσευχή καί φυσικά πρῶτα νά τό ἔχεις βιώσει ἐσύ αὐτό πού διδάσκεις…

 

Ὅταν τό καταλάβει τό παιδί καί τό κάνει ἐλεύθερα, μετά δέν θά τ’ ἀφήσει ποτέ στήν ζωή του. Ποτέ δέν θά ἀφήσει πιά τήν Ἐκκλησία!…

 

Πολλοί γονεῖς μοῦ λένε:

 

– Πήγαινε τό παιδί μου πάτερ, μέχρι τά δεκαοχτώ, μετά σταμάτησε. Οὔτε Ἐκκλησία, οὔτε ἐξομολόγηση οὔτε τίποτα τώρα…

 

Γιατί; Γιατί δέν εἶχε πειστεῖ, γιά τό ἀπαραίτητο τοῦ πράγματος. Πήγαινε ἀναγκαστικά, διότι δέν μποροῦσε νά κάνει διαφορετικά.

 

Μόνο ὅταν τά παιδιά μιμηθοῦν ἐλεύθερα τό ὑπόδειγμα τῶν γονέων τους, μποροῦν νά ὠφεληθοῦν ἀπό τήν ἀρετή τους.

 

Πολλές φορές οἱ γονεῖς θέλουν νά κάνουν τά παιδιά φωτοαντίγραφά τους. Καί τά πιέζουνε νά μιμηθοῦνε τή δική τους συμπεριφορά. Θέλουν νά τά κάνουνε φωτοκόπιες τους. Ἀλλά αὐτό δέν εἶναι σωστό. 

 

Θά πρέπει τό παιδί νά βλέπει τήν ἀρετή στό πρόσωπο τοῦ πατέρα καί τῆς μητέρας καί νά τά ἀντιγράφει ἐλεύθερα. Νά μιμηθεῖ ἐλεύθερα τήν ἀρετή, πού βλέπει καί ὄχι ἀναγκαστικά.

8) ΑΝΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ.Β’ τόμος (ΕΞ – ΝΕ)

ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΩ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

Διάσταση βιβλίου 24Χ17 

σελίδες 454

Τιμή πώλησης 12 €

 

ΤΟΜΟΣ Β’

(ΕΞ – ΝΕ)

Περιεχόμενα

1) Περί Ἐξομολογήσεως Σελ. 9 – 32

2) Περί Ἐξομολογήσεως καί Ἀναβολῆς Σελ. 32 

3) Περί Ἐξομολογήσεως καί Ντροπῆς Σελ. 32 – 35

4) Περί Ἐξωσωματικῆς Γονιμοποίησης Σελ. 36 – 37

5) Περί Ἑορτῆς Σελ. 37 – 38

6) Περί Ἐπαγγέλματος Σελ. 38 – 39 

7) Περί Ἐπαίνου Σελ. 39 

8) Περί Ἐπιδείξεως Σελ. 40 

9) Περί Επιθυμίας Σελ. 40 – 44

10) Περί Ἐπίπληξης – Ἐλέγχου Σελ. 44 – 46

11) Περί Ἐπιτιμίων Σελ. 46 – 47

12) Περί Ἐπιτυχίας Σελ. 47

13) Περί Ἐποχῆς Σελ. 47 

14) Περί Ἐργασίας Σελ. 48 – 51 

15) Περί Ἔργου – Πράξεως Σελ. 51 – 54

16) Περί Ἔρευνας Θεοῦ Σελ. 54 – 56

17) Περί Ἐρώτησης Σελ. 56 – 57

18) Περί Εὐγνωμοσύνης στόν Θεό Σελ. 57 – 60

19) Περί Εὐθανασίας Σελ. 61

20) Περί Εὐθύνης Σελ. 61 – 62

21) Περί Εὐλογίας Θεοῦ Σελ. 62 – 63

22) Περί Εὐτυχίας Σελ. 63 

23) Περί Εὐχελαίου Σελ. 63 – 64

24) Περί Ἐφημερίδας Σελ. 64 – 65

25) Περί Ἐχθρῶν Σελ. 65 – 66

26) Περί Ζωῆς Σελ. 66 – 78

27) Περί Ζωντανῶν – Νεκρῶν Ἀνθρώπων Σελ. 78 – 79 

28) Περί Ζώων Σελ. 79 – 81

29) Περί Ἡδονῆς Σελ. 81 – 83

30) Περί Ἡσυχίας Σελ. 84 – 87

31) Περί Θαλάσσιου Μπάνιου Σελ. 87 – 89 

32) Περί Θανάτου Σελ. 89 – 96

33) Περί Θάρρους Σελ. 96 – 97

34) Περί Θαυμάτων Σελ. 97 – 100

35) Περί Θεάτρου καί Ἠθοποιίας Σελ. 100 – 101

36) Περί Θείας Ἀγάπης Σελ. 101 – 113

37) Περί Θείας Βοήθειας Σελ. 113 – 118 

38) Περί Θείας Γνώσεως Σελ. 118 – 120

39) Περί Θείας Δικαιοσύνης Σελ. 120 – 124

40) Περί Θείας Ἐγκαταλείψεως Σελ. 124 – 126

41) Περί Θείας Κοινωνίας Σελ. 126 – 138

42) Περί Θείας Λειτουργίας Σελ. 138 – 145

43) Περί Θείας Μακροθυμίας Σελ. 145 – 146 

44) Περί Θείας Πρόνοιας Σελ. 146 – 167

45) Περὶ Θείου Ἔρωτα Σελ. 167 – 169

46) Περί Θείου Θελήματος Σελ. 169 – 186

47) Περί Θείου Φόβου Σελ. 186 – 191

48) Περί Θείου Φωτισμοῦ Σελ. 191 – 192

49) Περί Θελήσεως Σελ. 192 

50) Περί Θεολογίας Σελ. 193 – 200

51) Περί Θεοῦ Σελ. 200 – 205

52) Περί Θεώσεως Σελ. 205 – 216

53) Περί Θλίψεων – Δοκιμασιῶν Σελ. 216 – 239 

54) Περί Θρησκείας Σελ. 239 – 242

55) Περί Ἰατρικῆς Σελ. 242 – 243

56) Περί Ἱεραποστολῆς Σελ. 243 – 249

57) Περί Ἰεροκατηγορίας Σελ. 249 – 252

58) Περί Ἴντερνετ – Διαδικτύου Σελ. 252 – 254

59) Περί Ἰσότητας Σελ. 254 – 255

60) Περί Κακοῦ Σελ. 255 – 257

61) Περί Καλλωπισμοῦ Σελ. 257 – 259

62) Περί Καλοῦ Σελ. 259 – 260

63) Περί Καλῶν Ἀνθρώπων Σελ. 260

64) Περί Καρδίας Σελ. 260 – 264

65) Περί Καρναβαλιῶν Σελ. 264

66) Περί Κατά Θεόν Πένθος Σελ. 264 – 270 

67) Περί Καταθλίψεως Σελ. 270 – 277

68) Περί Κατακρίσεως Σελ. 277 – 278

69) Περί Κατανύξεως Σελ. 278

70) Περί Κατάρας Σελ. 278 – 283

71) Περί Κεκοιμημένων Σελ. 284 – 286 

72) Περί Κενοδοξίας Σελ. 286 – 289

73) Περί Κηρύγματος Σελ. 289 – 290

74) Περί Κινδύνων Σελ. 290 

75) Περί Κλήρου – Κληρικών Σελ. 291 – 295

76) Περί Κληρονομιᾶς Σελ. 295 – 296

77) Περί Κολάσεως Σελ. 296 – 304

78) Περί Κομμουνισμοῦ Σελ. 304 – 305

79) Περί Κόπου Σελ. 305 – 306

80) Περί Κορωνοϊοῦ καί Ἐμβολίων Σελ. 306 – 321 

81) Περί Κορωνοϊοῦ καί Μάσκας Σελ. 321 – 325

82) Περί Κούρασης Σελ. 325 

83) Περί Κρίσης Σελ. 325 – 327

84) Περί Λάθους – Σφάλματος Σελ. 328 – 329

85) Περί Λογικῆς Σελ. 329 – 330

86) Περί Λογισμῶν Σελ. 330 – 352

87) Περί Λόγων Σελ. 353 – 356

88) Περί Λύπης – Στενοχώριας Σελ. 356 – 369 

89) Περί Μαγείας Σελ. 369 – 372

90) Περί Μάγων Σελ. 372 – 374

91) Περί Μαρτυρίου καί Μαρτύρων Χριστοῦ Σελ. 374 – 376

92) Περί Μασονίας Σελ. 376 – 378

93) Περί Ματαιότητας Σελ. 378 – 379

94) Περί Μεγάλης Ἑβδομάδας Σελ. 379 – 382

95) Περί Μελέτης Πνευματικῶν Βιβλίων Σελ. 382 – 384

96) Περί Μέριμνας Σελ. 384 – 388

97) Περί Μέσα Μαζικῆς Ἐνημέρωσης (Μ.Μ.Ε.) Σελ. 388 – 389  

98) Περί Μεταθάνατον Ζωή Σελ. 389 – 399

99) Περί Μεταμοσχεύσεων Σελ. 399 – 403

100) Περί Μετάνοιας Σελ. 403 – 423

101) Περί Μητέρας Σελ. 423 – 426

102) Περί Μνήμης Σελ. 426 – 427 

103) Περί Μνήμης Θανάτου Σελ. 427 – 429

104) Περί Μνήμης Θεοῦ Σελ. 429 – 435

105) Περί Μνησικακίας Σελ. 435 – 436

106) Περί Μόδας Σελ. 436

107) Περί Μοίρας Σελ. 436

108) Περί Μοιχείας Σελ. 437 

109) Περί Μοναξιᾶς Σελ. 438

110) Περί Μοναχισμοῦ Σελ. 438 – 441

111) Περί Μόρφωσης Σελ. 442 

112) Περί Μουσικῆς Σελ. 442

113) Περί Ναρκωτικῶν Σελ. 442 – 443

114) Περί Νέας Τάξης Πραγμάτων Σελ. 443 – 448

115) Περί Νεολαίας – Νέων Σελ. 448 – 452

Ἀπόσπασμα ἀπό το βιβλίο μας

Περί Ἐξομολογήσεως

❈ Μέ τήν ἐξομολόγηση ἔχουμε πολλαπλά ὀφέλη. Πρῶτο καί σπουδαιότερο βέβαια ἔχουμε τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας, τή συγχώρεση καί τήν εἰρήνευση τῆς συνειδήσεως, πού δέν μπορεῖ νά βρεῖ πουθενά ὁ ἄνθρωπος. Ἄν δέν ἐξομολογηθεῖ, δέν εἰρηνεύει. Ἡ συνείδηση εἶναι, θά λέγαμε, ἕνας ἄτεγκτος δικαστής, πού σοῦ λέει ὅτι ὄντως εἶσαι ἔνοχος καί δέν μπορεῖς νά ἠρεμήσεις, ὅ,τι καί ἄν κάνεις, σέ ὅσους ψυχολόγους καί ψυχιάτρους καί σέ χάπια καί ἄν καταφύγεις. 

Καί τό δεύτερο βέβαια πολύ σημαντικό εἶναι ὅτι παίρνεις τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ πάρεις τή συγχώρεση, ὥστε νά ἀρχίσεις μέ καινούριες δυνάμεις ἀπό τήν ἀρχή, νά βάλεις μιά καινούρια ἀρχή στήν πνευματική σου ζωή μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος, κόβονται τά δικαιώματα τοῦ Διαβόλου, τά ὁποῖα τοῦ δώσαμε ἐμεῖς μέ τίς ἁμαρτίες μας.

Ἐπανενεργοποιεῖται ἐπίσης ἡ βαπτισματική Χάρις, γιατί οὐσιαστικά εἶναι ἕνα δεύτερο βάπτισμα καί ἡ ἐξομολόγηση, εἶναι τό βάπτισμα στό λουτρό τῶν δακρύων. Καθαρίζεται, φωτίζεται καί θεώνεται ὁ ἄνθρωπος μέ τό μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεως. 

Ἀκόμα στήν ἐξομολόγηση δέν παίρνεις μόνο ἄφεση ἁμαρτιῶν ἀλλά καί γίνεται ἀληθινή ψυχοθεραπεία. Ἐνῶ αὐτοί πού ἐπαγγέλονται καί δηλώνουν ψυχοθεραπευτές καί ὑπόσχονται πώς θά σέ θεραπεύσουν καί σοῦ δίνουν καί ψυχοφάρμακα καί σοῦ κάνουν ψυχαναλύσεις κ.λπ. δέν θεραπεύουν, γιατί δέν μποροῦν νά θεραπεύσουν. 

Κατ’ ἀρχάς δέν γνωρίζουν τί εἶναι ἡ ψυχή. Πολλοί ἀπ’ αὐτούς οὔτε κἄν πιστεύουν ὅτι ὑπάρχει ψυχή, δηλώνουν ὅμως ψυχολόγοι καί ψυχίατροι καί ψυχοθεραπευτές!

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἔλεγε ὅτι πίσω ἀπό ὅλα τά ψυχολογικά κρύβονται Δαιμόνια. Καί πῶς φεύγουν τά Δαιμόνια; Μέ τήν κάθαρση πού γίνεται διά τῆς ἐξομολογήσεως, διά τῆς μετανοίας.

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος κάνει εἰλικρινῶς μιά γενική ἐξομολόγηση, βάζει τήν ἀρχή τῆς ψυχοθεραπείας, τῆς ἀληθινῆς ψυχοθεραπείας καί σιγά – σιγά ζώντας ἀσκητικά καί μυστηριακά μέσα στήν Ἐκκλησία θεανθρωποποιεῖται, ὅπως θά μᾶς ἔλεγε ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς, γίνεται κεχαριτωμένος θεάνθρωπος. (Ὁμιλία 26 – 11 – 2017)

❈ Νά τί μεγάλο προσφέρει ἡ ἐξομολόγηση, πού δέν μπορεῖ νά στό δώσει κανένας ψυχίατρος, ψυχολόγος, φάρμακο, τίποτε! Σοῦ ἠρεμεῖ τή συνείδηση, γιατί ἔρχεται τό Πνεῦμα τό Ἅγιο καί σοῦ λέει: 

– Παιδί μου, εἶναι σάν νά μήν τό ’κανες. Τελείωσε… τό σβήνω, τό διαγράφω.. καί ἠρεμεῖ ὁ ἄνθρωπος. (Ὁμιλία 18 – 6 – 2018)

❈ Πρίν τήν ἐξομολόγηση εἶναι ἀπαραίτητο νά προηγηθεῖ προσευχή. Νά βροῦμε ἕναν ἥσυχο τόπο καί λίγο χρόνο πού δέν θά ἔχουμε περισπασμούς νά συγκεντρωθοῦμε, νά προσευχηθοῦμε, νά παρακαλέσουμε τόν Θεό νά μᾶς δείξει τά λάθη μας, νά μᾶς ἀποκαλύψει τήν κατάστασή μας καί μετά νά καταγράψουμε τούς λογισμούς μας, τίς σκέψεις μας, τίς πράξεις μας τίς κακές, ὅλα αὐτά πού θά μᾶς ἀποκαλύψει ὁ Θεός καί νά τά ἐξομολογηθοῦμε πρῶτα στόν Θεό κάνοντας προσευχή ἐξομολογητική, μετανοίας καί μετά καί στόν Πνευματικό μας.

Ὁ ἄνθρωπος λοιπόν πρίν πάει νά ἐξομολογηθεῖ στόν Πνευματικό, θά πρέπει νά ἐξομολογηθεῖ στό σπίτι του, μπροστά στήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ νά ζητήσει συγχώρεση. Ἀλλά νά μήν μείνει ἐκεῖ, γιατί μερικοί νομίζουν ὅτι εἶναι ἀρκετό νά τά ποῦν στίς εἰκόνες. Ὄχι, πρέπει νά πᾶμε καί στόν Πνευματικό, ὅπως ἔχει ὁρίσει ἡ Ἐκκλησία καί νά ἐξομολογηθοῦμε καθαρά. Ἐπειτα, ἀφοῦ πάρουμε τήν ἄφεση, θά πρέπει νά προσέξουμε, γιατί τό ταγκαλάκι παραμονεύει. Μπορεῖ νά ἔφυγε ἡ ἐνοχή τῆς ἁμαρτίας ἀλλά παραμένει ἡ κακή συνήθεια.

Πρέπει ὁ Χριστιανός νά προσέχει καί νά ἀγωνίζεται μετά τήν ἐξομολόγηση μέ τήν συνεχή προσευχή, ὥστε ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ νά τόν βοηθήσει νά ξεπεράσει καί τίς κακές συνήθειες, δηλαδή τά πάθη. Νά μήν ξαναπέσει στήν ἴδια ἁμαρτία τήν ὁποία ἐξομολογήθηκε. Αὐτός εἶναι καί ὁ ἀγώνας τοῦ Χριστιανοῦ. Γιά τόν λόγο αὐτό οἱ ἅγιοι Πατέρες μᾶς εἶπαν, ὅτι εἶναι ἀναγκαία ἡ συνεχής προσευχή, ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή. (Ὁμιλία 22 – 4 – 2015 καί 9 – 03 – 2016)

❈ Οἱ ἄνθρωποι πού εἶναι μακριά ἀπό τόν Θεό λένε πολλές φορές: 

– Τί νά πάω νά ἐξομολογηθῶ; Δέν ἔχω τίποτε. 

Γιατί λένε ἔτσι; Γιατί δέν βλέπουν τίποτε. Δέν μπορεῖ νά δεῖ ὁ ἄνθρωπος τόν ἑαυτόν του, ἐάν δέν προσευχηθεῖ, ἐάν δέν παρακαλέσει τόν Θεό νά τοῦ δώσει φῶς. Καί μ’ αὐτό τό φῶς τοῦ Θεοῦ ν’ ἀνιχνεύσει ὅλα αὐτά πού ἔχει μέσα στήν ψυχή του. (Ὁμιλία στίς 07 – 02 – 2015)

❈ Βοήθημα προετοιμασίας γιά τήν ἐξομολόγηση ἤ 50 λόγοι γιά νά ἐξομολογηθεῖς:

1. Μήπως δέν ἀγαπᾶς τόν Θεό καί τόν κάθε συνάνθρωπό σου μέ ἀνιδιοτέλεια καί θυσία τοῦ ἑαυτοῦ σου ἡ ὁποία ἄν χρειαστεῖ μπορεῖ νά φθάσει μέχρι νά δώσεις καί τή ζωή σου; (Γιά τόν Θεό καί το  συνάνθρωπό σου)

2. Μήπως δέν εἶναι δυνατή ἡ πίστη σου στό Χριστό ἤ ἔπεσες σέ αἵρεση ἤ συμμετεῖχες σέ προσευχές ἤ τελετές ἑτεροδόξων ἤ ἀλλοδόξων;

3. Μήπως ὀλιγοπιστεῖς στίς διάφορες δυσκολίες τῆς ζωῆς σου, ἀπελπίζεσαι, γογγύζεις, κατηγορεῖς τό Θεό, ἤ θέλεις νά αὐτοκτονήσεις;

4. Μήπως ντρέπεσαι στήν παρέα σου νά φανερώνεις τήν εὐσέβειά σου, ἤ νά κάνεις δημόσια τό σταυρό σου καί νά ὁμολογεῖς τήν πίστη σου;

5. Μήπως δέν ἐκκλησιάζεσαι τακτικά καί δέν συμμετέχεις ὅσο πρέπει στά Μυστήρια τῆς Ἐξομολογήσεως καί τῆς Θείας Κοινωνίας; (Ἐκκλησιασμός κάθε Κυριακή, Θεία Κοινωνία καί ἐξομολόγηση συχνά – σύμφωνα μέ τίς ὁδηγίες τοῦ Πνευματικοῦ σου).

6. Μήπως δέν μελετᾶς τήν Ἁγία Γραφή, πνευματικά βιβλία ἤ δέν κάνεις τόν κανόνα πού ἔχεις ἀπό τόν Πνευματικό σου; (Τίς ὁρισμένες γονυκλισίες, κομβοσχοίνια, νηστεία, προσευχή καί πνευματική μελέτη).

7. Μήπως δέν τηρεῖς ὅπως πρέπει τίς νηστεῖες;

8. Μήπως εἶσαι ….

 

9) ΚΑΘΑΡΣΙΣ ΦΩΤΙΣΜΟΣ ΘΕΩΣΙΣ. Γ’ τόμος (ΝΗ – Ω)

ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΩ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

Διαστάση βιβλίου 24Χ17

 σελίδες 452

Τιμή πώλησης 12€

Περιεχόμενα

1) Περί Νηστείας Σελ. 9 – 13

2) Περί Νήψεως Σελ. 14 – 17

3) Περί Νόμων Σελ. 17 – 18 

4) Περί Νοός Σελ. 18 – 24

5) Περί Νοοτροπίας Σελ. 24 – 30

6) Περί Ντροπῆς Σελ. 30

7) Περί Οικογενείας Σελ. 31 – 38

8) Περί Οἰκουμενισμοῦ Σελ. 38 – 41

9) Περί Ὁμοιοπαθητικῆς Σελ. 41 – 42

10) Περί Ὁμολογίας Χριστοῦ Σελ. 42 – 45

11) Περί Ὁμοφυλοφιλίας Σελ. 45 – 50

12) Περί Ὀνείρων Σελ. 51 

13) Περί Ὁράσεως Σελ. 52 – 53

14) Περί Ὀργῆς – Θυμοῦ Σελ. 54 – 56

15) Περί Ὀρθοδοξίας Σελ. 56 – 63

16) Περί Ὀρθοπραξίας Σελ. 63 – 64

17) Περί Παθῶν Σελ. 64 – 78

18) Περί Παιδιῶν Σελ. 78 – 89

19) Περί Παναγίας – Ὑπεραγίας Θεοτόκου Σελ. 89 – 100

20) Περί Πανελλαδικῶν Ἐξετάσεων Σελ. 100 – 101

21) Περί Παραβολῶν Σελ. 101 – 102

22) Περί Παραδείγματος Σελ. 102 – 103

23) Περί Παραδείσου Σελ. 103 – 113

24) Περί Παραλογισμοῦ Σελ. 113 – 114

25) Περί Παρθενίας Σελ. 114 – 116

26) Περί Παρρησίας Σελ. 116 – 117

27) Περί Πατέρα Σελ. 118 

28) Περί (Προσωπικῆς) Πεντηκοστῆς Σελ. 118 – 123 

29) Περί Πίστεως Σελ. 123 – 128

30) Περί Πλάνης Σελ. 128 – 134

31) Περί Πλούτου Σελ. 134 – 138

32) Περί Πνευματικῆς Ἀφυπνίσεως Σελ. 138 – 139 

33) Περί Πνευματικῆς Ζωῆς Σελ. 139 – 145

34) Περί Πνευματικῆς Προκοπῆς Σελ. 145 – 148

35) Περί Πνευματικοῦ Ἀγῶνα Σελ. 148 – 157

36) Περί Περί Πνευματικοῦ Πατέρα Σελ. 158 – 167

37) Περί Ποδοσφαίρου Σελ. 167 – 168

38) Περί Πολέμου Σελ. 168 – 170

39) Περί Πολιτικῆς Σελ. 170 – 171

40) Περί Πολιτισμοῦ Σελ. 171

41) Περί Πορνείας Σελ. 171 – 174

42) Περί Πραότητας Σελ. 174 – 175

43) Περί Προαιρέσεως Σελ. 175 – 178

44) Περί Προβλήματος Σελ. 178 – 181

45) Περί Προγαμιαίων Σχέσεων Σελ. 181 – 184

46) Περί Προορισμοῦ τοῦ Ἀνθρώπου Σελ. 184 – 186

47) Περί Προσβολῆς Σελ. 186 – 187

48) Περί Προσευχῆς Σελ. 187 – 209

49) Περί Ἀδιάλειπτης Προσευχῆς Σελ. 209 – 225 

50) Περί Καρδιακῆς Προσευχῆς Σελ. 225 – 228

51) Περί Προσοχῆς Σελ. 228

52) Περί Προσφορᾶς Σελ. 229 

53) Περί Πρωτοπλάστων Σελ. 229 – 231

54) Περί Πτώσεως Σελ. 231 – 232

55) Περί Σαραντισμοῦ Σελ. 232 – 233

56) Περί Σεβασμοῦ πρός τούς Γονεῖς Σελ. 233 – 234 

57) Περί Σεισμοῦ Σελ. 234 – 236

58) Περί Σιωπῆς Σελ. 236 – 237

59) Περί Σκανδαλισμοῦ Σελ. 237 – 238

60) Περί Σκλαβιᾶς Σελ. 238

61) Περί Σκληροκαρδίας Σελ. 239 – 240 

62) Περί Σοφίας Σελ. 240 

63) Περί Σπατάλης Σελ. 240 – 243

64) Περί Συγγενῶν Σελ. 243 – 244

65) Περί Συγγνώμης Σελ. 245 – 247

66) Περί Συγκρίσεως Σελ. 247 – 248 

67) Περί Συγχωρητικότητας Σελ. 248 – 254

68) Περί Συζητήσεων Σελ. 254 – 256

69) Περί Συκοφαντίας Σελ. 256

70) Περί Συμβουλῆς Σελ. 256

71) Περὶ Σύμπαντος Σελ. 257

72) Περί Συμπεριφορᾶς Σελ. 257 – 261

73) Περί Συμπόνιας Σελ. 261 – 262

74) Περί Συναναστροφῆς Σελ. 262 – 267 

75) Περί Συνειδήσεως Σελ. 267 – 270

76) Περί Συνήθειας Σελ. 270 – 271

77) Περί Σῶματος – Σάρκας Σελ. 271 – 274

78) Περί Σωτηρίας Σελ. 274 – 287

79) Περί Ταπεινώσεως Σελ. 287 – 307

80) Περί Τατουάζ Σελ. 307

81) Περί Τεκνογονίας Σελ. 307 – 312

82) Περί Τεμπελιᾶς Σελ. 312

81) Περί Τηλεόρασης Σελ. 312 – 314

82) Περί Τιμωρίας Σελ. 314 

83) Περί Τυχερῶν Παιχνιδιῶν Σελ. 315

84) Περί Ὑγείας Σελ. 315 – 318

85) Περί Ὑλικῶν Ἀγαθῶν Σελ. 318 – 319

86) Περί Ὑπακοῆς Σελ. 319 – 328

87) Περί Ὑπερηφάνειας Σελ. 329 – 339

88) Περί Ὕπνου Σελ. 339

89) Περί Ὑποκρισίας Σελ. 339 – 347

90) Περί Ὑποψίας – Ὑπόνοιας Σελ. 347 – 348

91) Περί Ὑπομονῆς Σελ. 348 – 349

92) Περί Φαγητοῦ Σελ. 350 – 351

93) Περί Φαντασίας Σελ. 351 – 352

94) Περί Φθόνου – Ζήλειας Σελ. 352 – 356

95) Περί Φιλανθρωπίας Σελ. 356 – 357

96) Περί Φιλαυτίας Σελ. 357 – 369

97) Περί Φιληδονίας Σελ. 369 – 370

98) Περί Φιλονικίας Σελ. 370 – 371

99) Περί Φόβου Σελ. 371 – 380

100) Περί Φόνου Σελ. 381 

101) Περί Χαρακτῆρος Σελ. 381 

102) Περί Χαρᾶς Σελ. 382 – 383

103) Περί Χαρισμάτων Σελ. 383 – 387

104) Περί Χαρμολύπης Σελ. 388 – 

105) Περί Χλιαρῶν Χριστιανῶν Σελ. 388 – 396

106) Περί Χοροῦ Σελ. 397 – 398

107) Περί Χρήματος Σελ. 398 – 400

108) Περί Χριστιανῶν Σελ. 400 – 406

109) Περί Χριστοῦ Σελ. 406 – 411

110) Περί Χριστουγέννων Σελ. 411 – 415

111) Περί Χρόνου Σελ. 415 – 417

112) Περί Ψαλτηρίου Σελ. 417 – 419

113) Περί Ψαλτικῆς Σελ. 419

114) Περί Ψέματος Σελ. 420 – 427

115) Περί Ψυχαγωγίας Σελ. 427 – 429

116) Περί Ψυχῆς Σελ. 429 – 434

117) Περί Ψυχολογικῶν Προβλημάτων – Ἀσθενειῶν Σελ. 434 – 437

118) Περί Ψυχολόγων – Ψυχιάτρων Σελ. 437 – 446

119) Διάφορα Σελ. 446 – 450

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο μας

Περί Νηστείας

❈ Ἡ νηστεία, ὅπως μᾶς λένε οἱ Ἅγιες Γραφές, εἶναι συνηλικιώτης τῆς ἀνθρωπότητας. Τί θά πεῖ αὐτό; Ὅτι ἔχει ἴδια ἡλικία μέ τήν ἡλικία πού ἔχει ἡ ἀνθρωπότητα.

Ὁ πρῶτος ἄνθρωπος δηλαδή, πού ἦταν ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα πῆραν ὡς ἐντολή νά νηστεύουνε. Αὐτή ἦταν ἡ πρώτη ἐντολή πού πῆραν ἀπό τόν Θεό, νά τρῶνε ἀπό ὅλα τά δέντρα πού ἦταν ἐκεῖ στόν Παράδεισο ἐκτός ἀπό ἕνα, ἀπό τό δέντρο τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ. 

Ἤτανε, λοιπόν, ἡ πρώτη – πρώτη ἐντολή.

Σήμερα πολλοί ἄνθρωποι, δυστυχῶς, λένε ὅτι «ἐντάξει οἱ ἐντολές.. ἀλλά ἡ νηστεία δέν εἶναι τίποτα» καί μποροῦμε νά τή βάζουμε στήν ἄκρη. Παραθεωροῦν τή νηστεία καί δυστυχῶς πολύ λίγοι ἄνθρωποι νηστεύουν στίς μέρες μας. Καί ἄν κάποιος πεῖ ὅτι νηστεύει, τόν κοιτᾶνε καί παράξενα, καί μάλιστα τοῦ ἐπιτίθενται κιόλας.. «τί εἶναι αὐτά πού κάνεις; »… τάχατες ἀπό ἐνδιαφέρον.. «θά κινδυνέψει ἡ ὑγεία σου.. θά ἀρρωστήσεις.. μήν κάνεις ὑπερβολές…».

Καί ὅμως αὐτή ἡ ἐντολή ἦταν ἡ πρώτη πού δόθηκε στόν ἄνθρωπο καί μάλιστα ἐνῶ ἤτανε μέσα στόν Παράδεισο. Ὄχι ἀφοῦ βγήκαμε ἀπό τόν Παράδεισο, ἀλλά ἐνῶ ἤμασταν μέσα στόν Παράδεισο, μᾶς ἔδωσε τήν ἐντολή νά νηστεύουμε, δηλαδή νά ἐγκρατευόμαστε ἀπό κάποιες τροφές. Καί συγκεκριμένα στόν Παράδεισο, ὅπως εἴπαμε, ἀπό ἐκεῖνο τό δέντρο, ἀπό τούς καρπούς ἐκείνου τοῦ δέντρου, τό δέντρο τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ.

Καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος νήστεψε, ἐνῶ δέν εἶχε ἀνάγκη θά λέγαμε νά νηστέψει. Καί ὅ,τι ἔκανε ὁ Κύριος, λένε οἱ Ἅγιοι, τό ἔκανε γιά μᾶς, γιά νά μᾶς δώσει πρότυπο ζωῆς. 

Ἑπομένως, δέν δικαιολογεῖται ὁ Χριστιανός νά λέει ὅτι «ἡ νηστεία δέν εἶναι τίποτα, ἀφοῦ ὁ ἴδιος μέ τή ζωή Του μᾶς διδάσκει ὅτι πρέπει νά νηστεύουμε. (Ὁμιλία 4 – 12 – 2018)

❈ Ἕνας ἀπό τούς Κανόνες τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων τί λέει; «Ὅποιος κληρικός δέν νηστεύει, καί μάλιστα Τετάρτη – Παρασκευή, πού εἶναι ὅλο τόν χρόνο νηστεία καί πρέπει νά κάνουμε ἀλάδωτο, νά μήν τρῶμε οὔτε λάδι, αὐτός, λέει, νά καθαιρεῖται. Καί ὅποιος λαϊκός ἐπίσης δέν νηστεύει Τετάρτη καί Παρασκευή καί τίς Σαρακοστές νά ἀφορίζεται. Ἐκτός φυσικά ἐάν ὑπάρχει λόγος ὑγείας, σωματικῆς ὑγείας». 

Τότε θά πάρεις τήν ἄδεια ἀπό τόν Πνευματικό σου, δέν θά βάλεις μόνος σου Κανόνα, δέν θά ρυθμίσεις μόνος σου τόν ἑαυτόν σου τί θά φᾶς. Θά ρωτήσεις τόν Πνευματικό σου. 

Καί μάλιστα, λένε οἱ Κανόνες τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, καί ὅταν σᾶς καταδιώκουν, νά νηστεύετε ὑπέρ ἐκείνων πού σᾶς καταδιώκουν, γιά νά γίνει ὁ Θεός ἵλεως σ’ αὐτούς, νά τούς συγχωρέσει. (Ὁμιλία 4 – 12 – 2018)

❈ Ἀρχή κάθε ἁμαρτίας, ξέρετε, εἶναι ἡ πολυφαγία. Κάθε ἁμαρτίας! Καί μάλιστα θανάσιμης ἁμαρτίας. Γι’ αὐτό, ἄν θέλει κανείς νά κόψει τά πάθη του, νά σταματήσει νά ἁμαρτάνει, θά ἀρχίσει ἀπό τή νηστεία. 

Θά βάλει κανόνα αὐστηρό, μέ τήν εὐλογία τοῦ πνευματικοῦ του δηλαδή. Θά ρωτήσει τόν πνευματικό του πόσο καί πότε θά τρώει. Εἶναι πολύ σημαντικό αὐτό, νά ἔχει ἕνα πρόγραμμα διατροφῆς καθημερινό καί ὁπωσδήποτε νά ἀκολουθεῖ αὐτά πού λέει ἡ Ἐκκλησία. Ἐκτός φυσικά ἐάν ὑπάρχει λόγος ὑγείας, ὁπότε ρυθμίζεται ἀνάλογα. Γιατί, ὅπως μᾶς λένε οἱ Ἅγιοι, δέν εἴμαστε σωματοκτόνοι, δέν θέλουμε νά σκοτώσουμε τό σῶμα, ἀλλά παθοκτόνοι. 

Βλέπετε, ὅλες οἱ ἁμαρτίες γίνονται συνήθως μετά ἀπό τά πολύ καλά τραπέζια, τά πολλά φαγητά καί ποτά, τά φαγοπότια πού λέμε. Μετά ἀκολουθοῦνε οἱ σαρκικές ἁμαρτίες. Ξεσαλώνει ὁ Διάβολος καί ὁ ἄνθρωπος φεύγει ἀπό τόν Θεό. (Ὁμιλία 4 – 12 – 2018)

❈ Γράφει ὁ Μέγας Βασίλειος γιά τή νηστεία: «Βλέπεις τί κάνει ἡ νηστεία· καί ἀρρώστειες θεραπεύει καί ρεύματα σωματικά ξηραίνει καί Δαίμονες βγάζει καί λογισμούς πονηρούς ἀποδιώχνει καί τόν νοῦ λαμπικάρει καί καρδιά καθαρή καί σῶμα ἁγιασμένο καί στό θρόνο τοῦ Θεοῦ μπροστά στήνει τόν ἄνθρωπο. 

Καί γιά νά μή νομίσεις, ὅτι αὐτά εἶναι μόνο λόγια, ἔχεις τήν μαρτυρία τοῦ Εὐαγγελίου πού λέει ὁ Κύριος: 

– Τοῦτο τό γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μή ἐν προσευχῇ καί νηστείᾳ» (Ματθ. 17,21), τό γένος τῶν Δαιμόνων καί τῶν παθῶν δηλαδή. 

Δέν ἐκδιώκονται τά ἀκάθαρτα πνεύματα παρά μόνο μέ νηστεῖες καί προσευχές. 

Καθένας λοιπόν πού ἐνοχλεῖται ἀπό πνεῦμα ἀκάθαρτο, ἐάν κατανοήσει καί χρησιμοποιήσει αὐτό τό φάρμακο, ἐννοῶ τή νηστεία – καί τήν προσευχή βέβαια – ἀμέσως τό πνεῦμα τό Πονηρό στενοχωρούμενο φεύγει, ἐπειδή φοβᾶται τή νηστεία. Διότι πάρα πολύ εὐχαριστιοῦνται οἱ Δαίμονες μέ τήν κραιπάλη καί τήν ἀνάπαυση τοῦ σώματος. Ἐνῶ οἱ Δαίμονες δέν ἔχουν σῶμα, χαίρονται ὅμως καί τρέφονται μέ τά σωματικά πάθη τά δικά μας. 

Μεγάλη δύναμη ἡ νηστεία, καί μεγάλα κατορθώματα γίνονται μ’ αὐτήν. Διότι πῶς οἱ ἄνθρωποι κάνουν μεγάλες δυνάμεις καί θαύματα γίνονται διά μέσου αὐτῶν, καί θεραπεῖες στούς πάσχοντες δωρίζει ὁ Θεός διά μέσου αὐτῶν, παρά διά τῆς ἀσκήσεως καί τῆς ταπεινοφροσύνης καί τοῦ ὀρθοῦ τρόπου ζωῆς; 

Διότι ἡ νηστεία εἶναι ἡ ζωή τῶν ἀγγέλων, καί ἐκεῖνος πού τήν χρησιμοποιεῖ βρίσκεται στήν ἀγγελική τάξη». 

Αὐτά τά λέει ὁ Μέγας Βασίλειος. (Ὁμιλία 20 – 5 – 2012)

❈ Ἄν ὁ ἄνθρωπος δέν κάνει νηστεία, δέν μπορεῖ νά μαζέψει τά μάτια του. Καθόλου εὔκολα δέν μπορεῖ νά τά μαζέψει. Ἅμα δηλαδή κάποιος δέν ἐγκρατεύεται στό φαγητό, δέν μπορεῖ νά ἐπιβληθεῖ στόν ἑαυτόν του. Αὐτό σημαίνει νηστεία: νά μαθαίνεις νά ἔχεις κυριαρχία στόν ἑαυτόν σου. 

(Ὁμιλία 1 – 4 – 2015)

❈ Ὁ Κύριος τί μᾶς λέει; «Ὅταν νηστεύετε, νά μή γίνεστε σκυθρωποί, ὅπως οἱ ὑποκριτές, γιά νά φανεῖτε στούς ἀνθρώπους ὅτι νηστεύετε» (Ματθ. 6,16). Νά φαίνεστε ἐξαντλημένοι καί μέ κίτρινο τό χρῶμα τοῦ δέρματός σας κ.λ.π. καί νά σκυθρωπάζετε, νά κατσουφιάζετε. Δέν τό θέλει αὐτό ὁ Θεός. Ἀλλά ἀντίθετα, νά μή δείχνεις ὅτι νηστεύεις. «Νά νηστεύεις στά κρυφά καί ὁ Θεός πού θά βλέπει τόν κόπο σου, θά σοῦ τό ἀνταποδώσει στά φανερά» (Ματθ. 6,18).

Γι’ αὐτό, καί ὅταν κανείς βρεθεῖ σ΄ ἕνα περιβάλλον πού δέν νηστεύουν, ἐνῶ εἶναι περίοδος νηστείας, δέν εἶναι ἀνάγκη νά πεῖ: «νηστεύω». Μπορεῖ κάλλιστα νά πεῖ, «ὑπάρχει δυνατότητα νά μοῦ δώσετε μία σαλάτα; » Χωρίς νά πεῖ ὅτι «νηστεύω», ἄν δέν τόν ρωτήσουν. Ἄν τόν ρωτήσουν «γιατί;.. νηστεύεις;».. Τότε ναί. Πρέπει νά πεῖ «νηστεύω» τότε. Εἶναι θέμα ὁμολογίας. Ἐφόσον δέν σέ ρωτᾶνε, καλύτερα νά μήν τό πεῖς, γιά νά τό κάνεις, ὅπως λέει ὁ Κύριος, κρυφά. Καί αὐτό πού κάνεις κρυφά, ὁ Θεός θά σοῦ τό ἀνταποδώσει φανερά. (Ὁμιλία 4 – 12 – 2018)

❈ Κάποιοι βγαίνουν ἔξω σέ συμπόσια, τραπέζια, συνέδρια καί ἔχει ἀρτύσιμο φαγητό, ἐνῶ βρίσκονται ἐν καιρῶ νηστείας. Τρῶνε, λοιπόν, τό φαγητό μέ τήν πρόφαση ὅτι ἔφαγαν γιά νά μή σκανδαλίσουν τούς ὑπόλοιπους. Αὐτό ὅμως ἀκριβῶς κάνουν. 

Σκάνδαλο σημαίνει ὅτι βάζω ἐμπόδιο σέ κάποιον νά σωθεῖ. Ὅταν κάποιος σέ δεῖ νά τρῶς, δέν τόν βοηθᾶς νά σωθεῖ. 

Ὁ σωστός Χριστιανός δέν πρέπει νά φάει ἀρτύσιμο φαγητό σέ καιρό νηστείας. Δέν εἶναι ἀνάγκη νά πεῖ ὅτι νηστεύει. 

Ἄν ὅμως κάποιος τόν ρωτήσει ἄν νηστεύει, θά πρέπει νά τό παραδεχτεῖ.  Ἄν, δηλαδή, προκληθεῖς καί δέν ὁμολογήσεις, εἶναι ἀρνηση. (Ὁμιλία 22 – 8 – 2015)

❈ Πολύ βασικό τό θέμα τῆς νηστείας καί δέν πρέπει νά τό περιφρονοῦμε. Πολλοί τό θεωροῦνε δευτερεῦον. Δέν εἶναι δευτερεῦον. Εἶναι ἡ ἀρχή τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Καί ὁ Κύριος, βλέπετε, ἄρχισε τή δημόσια δράση Του μέ νηστεία. Μᾶς κήρυξε μέ τή ζωή Του. Καί μετά ἐξέλεξε τούς Ἀποστόλους καί βγῆκε στό δημόσιο κήρυγμα, ἀφοῦ νήστεψε 40 ὁλόκληρες ἡμέρες. (Ὁμιλία 4 – 12 – 2018)

 

 

 

Η αποστολή γίνεται με αντικαταβολή  

ἤ 

στεῖλτε μήνυμα στό hristospanagia@yahoo.gr

γράφοντας: