«Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον».

Εδώ δεν γίνεται λόγος γιά τή φθαρτή τροφή πού συντηρεί προσωρινά τό σώμα.Ο Κύριος, πού είπε, «Μην έχετε άγχος, λέγοντας, “Τί θα φάμε;” ή “Τί θα πιούμε;”  “Τί θα ντυθούμε;”», αναφέρεται στήν τροφή πού δίνει αιώνια ζωή καί μένει άφθαρτη. Αναφέρεται στη νέα μορφή πού χάρισε στούς ανθρώπους ο ενανθρωπήσας Υιός του Θεού, στον άρτο της ζωής πού κατέβηκε από  τον ουρανό, στον άρτο του Θεού μέ τον οποίο μπορεί  να χορτάσει καί ν’ αποκτήσει την αιώνια ζωή όλος ο κόσμος. Η λέξη «επιούσιος», δηλαδή ο απαραίτητος για τη ζωή μας, «εκφράζει την ανωτερότητα καί τόν χαρακτήρα της ουσίας αυτού του άρτου, πού είναι πάνω από κάθε ουσία καί πού ξεπερνά όλα τα δημιουργήματα μέ τό μεγαλείο καί την αγιότητά του». Η μεγαλειότητα καί η αγιότητά του είναι απέραντες καί ασύλληπτες. Ο αγιασμός καί ο πνευματικός πλούτος πού παρέχονται μέ τή βρώση του, είναι άπειροι καί ακατανόητοι.

Ο άρτος πού δίνει ο Υιός του Θεού είναι τό πανάγιο Σώμα Του, πού τό πρόσφερε γιά να ζήσει ο κόσμος. Με τή θαυμαστή αυτή βρώση ενώθηκε καί μια εξίσου θαυμαστή πόση. Όπως τό Σώμα του Θεανθρώπου δόθηκε ως βρώση στους πιστούς, έτσι καί τό Αίμα Του δόθηκε ως πόση.

Ο Θεάνθρωπος δεν ξεχώριζε σε τίποτε από τούς άλλους ανθρώπους, αφού ήταν τέλειος άνθρωπος. Αλλά συνάμα ήταν καί τέλειος Θεός. Στο παρουσιαστικό Του όλοι έβλεπαν έναν άνθρωπο- στις ενέργειές Του αναγνώριζαν τόν Θεό. Παρόμοια θέλησε να κρύψει τό πανάγιο Σώμα Του καί τό πανάγιο Αίμα Του στις ύλες του ψωμιού καί του κρασιού. Βλέπουμε καί γευόμαστε ψωμί καί κρασί, άλλά τρεφόμαστε μέ τό Σώμα καί τό Αίμα του Χριστού.

Δεν υπάρχουν ούτε λέξεις ούτε μέσα γιά να περιγράφουμε την κατάσταση στήν οποία ανυψώνονται όσοι κοινωνούν τό Σώμα καί τό Αίμα του Θεανθρώπου. Ό ίδιος ο Θεάνθρωπος καθόρισε αυτή την κατάσταση επιγραμματικά: «Εκείνος πού τρώει τή Σάρκα μου καί πίνει τό Αίμα μου είναι ενωμένος μαζί μου, κι εγώ μ’ αυτόν». Ασύλληπτη καί ανερμήνευτη είναι η κατάσταση πού αποδίδεται μέ τά λόγια τούτα τού Κυρίου, λόγια εκφραστικά ενός ύψους απρόσιτου στον περιορισμένο ανθρώπινο νου καί γνωστού μόνο στον Θεό: «Κανένας δεν γνωρίζει ποιος είναι ο Υιός παρά μόνο ο Πατέρας» καί όποιος έχει ενωθεί μέ τόν Υιό.

Ο Κύριος είπε πώς η Σάρκα Του είναι η μόνη αληθινή τροφή καί τό Αίμα Του το μόνο αληθινό ποτό του ανακαινισμένου μέ τη Λύτρωση ανθρώπου, κι αυτό Λόγω της αξίας καί της ενέργειάς τους. Η συνηθισμένη τροφή των απογόνων του παλαιού Αδάμ είναι ή «φθαρτή τροφή». Αυτή είναι όμοια μέ τη τροφή των άλογων ζώων, πού αφανίζεται μέ την πέψη καί δεν έχει τή δύναμη να απομακρύνει τον θάνατο. Δεν αξίζει, άλλωστε, να ονομάζεται τροφή, αφότου εμφανίστηκε «ο άρτος ο επιούσιος», ο άρτος του ουρανού, ο άρτος πού εξολοθρεύει τόν θάνατο καί δίνει την αιώνια ζωή.

«Τόν άρτον ημών τόν έπιούσιον δίδου ημίν τό καθ’ ημέραν» —έτσι γράφεται τό αίτημα της Κυριακής Προσευχής από τόν άγιο ευαγγελιστή Λουκά, περιλαμβάνοντας καί την εντολή της καθημερινής μεταλήψεως των θείων Μυστηρίων, πού τόσο παραμελείται σήμερα. Λέγοντας «τό καθ’ ημέραν» ο Κύριος, δείχνει ότι χωρίς αυτόν τόν άρτο, δεν μπορούμε να περάσουμε ούτε μια μέρα πνευματικής ζωής. Καί Λέγοντας «σήμερον», δείχνει ότι πρέπει να τρεφόμαστε μ’ αυτόν όλες τίς μέρες της επίγειας ζωής μας. Δηλαδή, δεν μας είναι αρκετό τό ότι τόν γευθήκαμε χθες• πρέπει να τόν γευθούμε καί σήμερα. Η καθημερινή ανάγκη αυτού τού άρτου επιβάλλει να επαναλαμβάνουμε συχνά την Κυριακή Προσευχή. Δεν υπάρχει ούτε μια μέρα πού να μην είναι απαραίτητη για την ενίσχυση τού εσωτερικού μας ανθρώπου μέ τή μετάληψη του «επιούσιου» άρτου.

Σύμφωνα μέ τό μοναχικό τυπικό, πριν από κάθε γεύμα απαγγέλλεται η Κυριακή Προσευχή. Ή απαγγελία αυτή δικαιολογείται από την παραπάνω ερμηνεία. Ό υλικός άρτος, τον οποίο γεύονται οι μοναχοί στήν τράπεζα, εικονίζει «τόν άρτο πού κατέβηκε από τόν ουρανό» (Ίω. 6:33, 41.)

ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ.ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ. Β

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/12/blog-post_246.html