Μια νύχτα η ηγουμένη Brighid (Μπριγκίτα) μιλούσε για πνευματικά θέματα με την μοναχή Dara, η οποία ήταν τυφλή. Η γλυκιά συζήτηση τις απορρόφησε τόσο, που δεν κατάλαβαν πως η νύχτα είχε περάσει και πως σε λίγα λεπτά ο ήλιος επρόκειτο να ανατείλει. Ήταν μια τόσο όμορφη στιγμή και η ηγουμένη Brighid ήταν θλιμμένη και μελαγχόλησε στη σκέψη του ότι δεν ήταν δυνατόν για την τυφλή αδερφή της να χαρεί αυτή την θαυμάσια στιγμή.
Αφού προσευχήθηκε νοερά, έκανε το σημείο του σταυρού πάνω στα μάτια της Dara, η οποία μπόρεσε εκείνη τη στιγμή να δει και αντίκρισε για πρώτη φορά τα βουνά τα οποία βρίσκονταν στην γύρω περιοχή, τη δόξα των ουρανών, το δάσος, το γρασίδι και τα λουλούδια τα οποία έλαμπαν στο πρωινό φως. Έμεινε για αρκετή ώρα απορροφημένη, και τελικά είπε στην ηγουμένη, “Κλείσε τα μάτια μου ξανά, αγαπητή μητέρα. Φαίνεται πως η ομορφιά του κόσμου έχει σκοτεινιάσει μέσα μου την θέα του Θεού”. Η αγία Brighid προσευχήθηκε, και τα μάτια της Dara έκλεισαν για καλό σκοπό, προκειμένου να αφήσουν το άφθονο άκτιστο φως να λάμπει μέσα της.αγγλικό κείμενο http://logismoitouaaron.blogspot.gr/search?q=brigit
μετάφραση orthodoxy-rainbow
το αυθεντικό κείμενο προέρχεται από το βιβλίο “Ορθόδοξη Βρετανική και Κελτική Εκκλησία της Κασσιανής Γ. Μαζαράκη”. Εδώ έχω μεταφράσει την αγγλική έκδοση του.
http://miteriko.blogspot.gr/2014/01/brighid-dara.html