Ἡ κακία εἶναι πάθος πού ὀφείλεται στή φύση τῆς ὕλης. Ἑπομένως δέν γίνεται νά ὑπάρξει σῶμα χωρὶς κακία. Ἡ λογικὴ ψυχή πού τὸ ἐννοεῖ αὐτό, ἀποβάλλει τὸ βάρος τῆς ὕλης, δηλαδὴ τὴν κακία.
Καὶ καθὼς ἐλευθερώνεται ἀπὸ αὐτὸ τὸ βάρος, γνωρίζει τὸν Θεὸ τῶν ὅλων καὶ προφυλάγεται ἀπὸ τὸ σῶμα σὰν ἀπὸ ἐχθρὸ καὶ ἀντίπαλο καὶ δέν ὑποτάσσεται σ’ αὐτό. Καὶ ἔτσι ἡ ψυχὴ στεφανώνεται ἀπὸ τὸν Θεὸ ὡς νικήτρια τῶν παθῶν τῆς κακίας καὶ τῆς ὕλης.
Μέγας Αντώνιος
http://epanosifi.blogspot.gr/2016/12/blog-post_840.html