«ΤΟ ΠΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΦΛΥΤΖΑΝΟΥΣ»

“ΛΟΓΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ” Τόμος γ΄

Ἀρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλος

Κάθε μεσημέρι πού ἐρχόταν ὁ Θανασάκης στό σπίτι του, εὕρισκε καταλυπημένη τήν σύζυγό του Μαρία.

«Τί ἔχεις καί εἶσαι λυπημένη;», τή ρωτοῦσε.

«Τί νά ἔχω! Νά ἦρθε ἡ καφετζοῦ, καί ἔρριψε τό φλυτζάνι, καί μοῦ εἶπε πράγματα καί θαύματα».

«Ἄ, ἄκουσε Μαρία. Ἐγώ καφετζοῦ δέν θάλω στό σπίτι μου. Τελεία καί πλαῦλα!»

Ἡ Μαρία ὅμως τίποτε. Κάθε μέρα ἡ καφετζοῦ στό σπίτι, καί κάθε μέρα ἡ κυρα- Μαρία καταστενοχωρημένη. Μιά μέρα ὅμως ἀντί γιά δύο ἡ ὥρα ὁ Θανάσης πηγαίνει στό σπίτι του ἔντεκα ἡ ὥρα, καί βρίσκει τήν καφετζοῦ! Τῆς δίδει δυό γερά χαστούκια, καί τήν πετάει ἔξω ἀπό τό σπίτι μέ μιά γερή κλωτσιά!

«Ἄχ, ἄχ, τί ἔκαμες Θανασάκη μου! Μοῦ τά εὕρισκε ὅλα στό φλυτζάνι».

«Μήν εἶσαι κουτή! Ἄν τά ἔβλεπε ὅλα, δέν εἶδε πώς ἔρχονται χαστούκια, νά προλάβη νά φύγη καί νά τά γλυτώση;».

Προσοχή, λοιπόν στίς καφετζοῦδες!

Συνεχίζεται…..

Τέλος καί τῷ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων

ἀφθάρτῳ ἀοράτῳ μόνῳ σοφῷ Θεῷ

τιμή καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Λάρισα 2001