Ἀπὸ τὴ Βάσω Παλαιοῦ

Ὁριστικὰ καὶ μὲ τὴ «βούλα» τῆς Ὁλομέλειας τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας κρίθηκε παράνομη καὶ ἀκυρώθηκε ἡ ἀπόφαση τοῦ ὑπουργοῦ Ἀνάπτυξης (τοῦ 2014) ποὺ ἐπέτρεπε τὴν πιλοτικὴ λειτουργία τοῦ συνόλου τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων ὅλες τὶς Κυριακές τοῦ χρόνου σὲ τρεῖς περιοχὲς (ὀκτὼ ὑποπεριοχὲς) τῆς χώρας (Ἀττική, κεντρικὴ Μακεδονία, νότιο Αἰγαῖο). Ἐπρόκειτο γιὰ μία ἀπόφαση ποὺ εἶχε ξεσηκώσει θύελλα ἀντιδράσεων καὶ εἶχε «μπλοκαριστεῖ» ἡ ἐφαρμογή της ἀπὸ τὸ Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας μὲ ἀπόφαση τοῦ τμήματος ἀναστολῶν.

Ὡστόσο, ἡ ὁριστικὴ κρίση τοῦ ΣτῈ ἐκδόθηκε τώρα. Σύμφωνα μὲ τὸ ἱστορικό τῆς ὑπόθεσης, μὲ τοὺς νόμους 4177/2013, 4208/2013 καὶ 4254/2014 προβλέφθηκε ὅτι μὲ ἀπόφαση τοῦ ὑπουργοῦ Ἀνάπτυξης θὰ ὁρίζονται τρεῖς τουριστικὲς περιοχὲς τῆς χώρας ὅπου θὰ ἐπιτρέπεται πιλοτικὰ γιὰ ἕναν χρόνο ἡ προαιρετικὴ λειτουργία τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων τὶς Κυριακές, χωρὶς…

νὰ ἀπαιτεῖται γι’ αὐτὸ ἡ ἔκδοση ἀπόφασης τοῦ ἀντιπεριφερειάρχη. Κι αὐτὸ ἐνῶ ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς μετράει ἕναν καὶ πλέον αἰώνα ζωῆς, καθὼς καθιερώθηκε μὲ νόμο γιὰ πρώτη φορὰ γιὰ τὰ καταστήματα τὸ 1909.

Τελικὰ κρίθηκε μὲ τὴν ὑπ’ ἀριθμὸν 100/2017 ἀπόφαση τῆς Ὁλομέλειας τοῦ ΣτΕ ὅτι ἡ νομοθετικὴ ἐξουσιοδότηση στὸν ὑπουργὸ Ἀνάπτυξης νὰ ἐκδίδει ἀπόφαση γιὰ τὴ λειτουργία τῶν καταστημάτων τὶς Κυριακὲς σὲ τρεῖς τουριστικὲς περιοχὲς «χωρὶς συγκεκριμένο προσδιορισμὸ» εἶναι ἀντίθετη στὸ ἄρθρο 43 τοῦ Συντάγματος ποὺ ἐπιτάσσει γιὰ παρόμοια θέματα νὰ ἐκδίδονται Προεδρικὰ Διατάγματα καὶ ὄχι ὑπουργικὲς ἀποφάσεις. Συνεπῶς, ἡ ἀπόφαση σύμφωνα μὲ τὸ ΣτΕ κρίθηκε μὴ νόμιμη καὶ ἀκυρώθηκε! Κι αὐτὸ ἀνεξαρτήτως τῶν λόγων οἱ ὁποῖοι ἀναφέρονται στὸ δικαίωμα τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας τῶν πολιτῶν.

Πρόκριμα

Ἐπιπλέον, τὸ Ἀνώτατο Ἀκυρωτικὸ Δικαστήριο τῆς χώρας μὲ ἕνα σκεπτικὸ – καταπέλτη, τὸ ὁποῖο ἔχει εὐρύτερο ἐνδιαφέρον καὶ ἀποτελεῖ πρόκριμα γιὰ μελλοντικὲς ἀντίστοιχες προσφυγές, ἀναφέρεται στὰ συνταγματικὰ δικαιώματα τῶν ἐργαζομένων καὶ τῶν πολιτῶν ἀλλὰ καὶ στὸν θρησκευτικὸ χαρακτήρα τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς καὶ τονίζει:

«Τὸ Σύνταγμα κατοχυρώνει γιὰ τοὺς πάσης φύσεως ἐργαζομένους καὶ ἀπασχολουμένους (ἐλεύθερους ἐπαγγελματίες κ.λπ.) τὸ δικαίωμα ἐλεύθερου χρόνου, ποὺ τοὺς δίνει τὴ δυνατότητα τῆς ἀπόλαυσης τοῦ ἀτομικοῦ καὶ τοῦ ἀπὸ κοινοῦ μὲ τὴν οἰκογένειά τους τακτικοῦ διαλείμματος τῆς ἑβδομαδιαίας ἐργασίας.

Οἱ δικαστὲς προσθέτουν στὸ σκεπτικό τους ὅτι τὸ διάλειμμα αὐτὸ ὑπηρετεῖ τὴν ὑγεία καὶ τὴν ὁμαλὴ ἀνάπτυξη τῆς προσωπικότητας τοῦ ἀτόμου μὲ τὴ φυσικὴ καὶ ψυχικὴ ἀνανέωση ποὺ προσφέρει ἡ τακτικὴ ἀργία στὸν ἐργαζόμενο ἄνθρωπο ἐντός τῆς κάθε ἑβδομάδας (ἄρθρο 5 καὶ 21 Συντάγματος), ἀλλὰ καὶ τὴ δυνατότητα ὀργάνωσης τῆς κοινωνικῆς καὶ οἰκογενειακῆς ζωῆς του, θέματα γιὰ τὰ ὁποία μεριμνᾶ ἐπίσης τὸ Σύνταγμα (ἄρθρο 21)».

Ἐπιπλέον τὸ ΣτΕ τονίζει ὅτι τὸ δικαίωμα τοῦ ἐλεύθερου χρόνου «προσλαμβάνει πρακτικὴ ἀξία γιὰ τοὺς ἐργαζομένους, ὅταν αὐτοὶ δύνανται μόνοι ἢ ἀπὸ κοινοῦ μὲ τὴν οἰκογένειά τους νὰ μετέχουν στὴ συλλογικὴ ἀνάπαυλα μίας κοινῆς ἀργίας ἀνὰ ἑβδομάδα». «Ὡς τέτοια ἡμέρα ἔχει ἐπιλεγεῖ κατὰ μακρὰ παράδοση τόσο στὴν Ἑλλάδα ὅσο καὶ στὰ λοιπὰ κράτη τῆς Εὐρώπης ἡ σχετιζόμενη μὲ τὴ χριστιανικὴ θρησκεία».

Ποιοὶ εἴχαν προσφύγει

Στὸ ΣτΕ εἶχαν προσφύγει ἡ Ἐθνικὴ Συνομοσπονδία Ἑλληνικοῦ Ἐμπορίου, ἡ Γενικὴ Συνομοσπονδία Ἐπαγγελματιῶν – Βιοτεχνῶν – Ἐμπόρων Ἑλλάδος, ἡ Ὁμοσπονδία Ἰδιωτικῶν Ὑπαλλήλων Ἑλλάδος, ὁ Ἐμπορικὸς Σύλλογος Θεσσαλονίκης καὶ 20 καταστηματάρχες καὶ ἔμποροι. Παράλληλα, παρέμβαση ὑπὲρ τῆς ἐφαρμογῆς τῆς ὑπουργικῆς ἀπόφασης ἔκαναν στὸ ΣτΕ οἱ ἑξῆς φορεῖς: 1) Σύνδεσμος Ἐπιχειρήσεων καὶ Βιομηχανιῶν (ΣΕΒ), 2) Σύνδεσμος Ἑλληνικῶν Τουριστικῶν Ἐπιχειρήσεων, 3) Σύνδεσμος Ἐπιχειρήσεων Λιανικῆς Πώλησης Ἑλλάδος καὶ 4) Ἐπιτροπὴ Ἀνταγωνισμοῦ.

dimokratianews

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2017/01/blog-post_39.html