Άρχισε το Τριώδιο, προχώρησε η νηστεία και μετά χαράς έρχομαι και πάλι σε μια επαφή αισθητότερη μαζί σας. Αγαπητοί μου μοναχοί, η σκέψις μου φέτος πιο πολύ βρίσκεται κοντά σας, και η προσευχή μου εσωτερικά σας συνοδεύει.

Φαίνεται ο χειμώνας που περνάμε είναι βαρύς. Το κρύο πολύ. Οι δυσκολίες μεγάλες. Τα προβλήματα ποικίλα. Οι ερωτήσεις πολύπλοκες και φέρνουν πολύ κόσμο σε αγωνία ή αδιαφορία: Σαν να χάνουν την αίσθηση της παρουσίας της Εκκλησίας – μέσα σ’ όλες τις κοσμογονίες – και έτσι, χωρίς να το καταλάβουν, χάνουν την αίσθηση της ζωής: του τί είναι ο άνθρωπος. Τί είναι ο Θεός-Πατέρας. Ποιό είναι το νόημα της ζωής και της υπάρξεώς μας.

Για όλα αυτά σας παρακαλώ αδελφοί μου μοναχοί, ζήσετε την κλήσι σας ολοκληρωτικά, ιδιαίτερα σε τούτη τη μεγάλη Τεσσαρακοστή των προβλημάτων και του χειμώνα που περνάμε. Κουραστείτε πιο πολύ στην άσκηση για να αναπαυθείτε, αναπαύοντας πολλούς.

Περάστε τις πύλες τις μετανοίας που μας ανοίγει το Τριώδιο. Προχωρείστε βαθιά στις τρίβους της σωτηρίας που μας ευθύνει η Θεοτόκος.

Όταν είναι χειμώνας, νιώθεις πιο πολύ την χάρη της ζεστασιάς, αν έχεις ζεστό σπίτι. Όταν ενσκύπτει θύελλα μεγάλη, απολαμβάνει πιο πολύ τη δύναμη του το δέντρο που έχει βαθιές ρίζες.

Όταν είναι πείνα μεγάλη, νιώθεις πιο πολύ τη γλύκα του ζεστού ψωμιού, που σου ετοιμάζει η μητέρα σου.

Και τώρα έχουμε χειμώνα, θύελλα και πείνα. Αλλά εμείς οι Ορθόδοξοι έχουμε σπίτι, έχουμε ρίζες και ψωμί.Έχουμε σπίτι ζεστό την Εκκλησία μας. Έχουμε ρίζες βαθιές τους Προφήτες, Αποστόλους, Πατέρες, Οσίους. Έχουμε μεγάλη μητέρα την Θεοτόκο που αρτοποιεί εξ αχράντων αιμάτων Της τον Άρτο της ζωής. Και μας τρέφει. Αυτά να τα πούμε άφοβα οι μοναχοί με τη ζωή μας στον κόσμο.

Αυτό που ζείτε στις Ακολουθίες του Τριωδίου είναι μεγάλο. Αυτό που απολαμβάνετε στην κατάνυξη των ακολουθιών της Τεσσαρακοστής είναι ανεκτίμητο. Αυτό που γεύεσθε, ψυχή τε και σώματι, στους κόλπους της Εκκλησίας είναι ανυποψίαστο στους πολλούς.

Πόσοι αδελφοί μας πεινούν, κρυώνουν, ανισορροπούν. Πόσοι είναι απαρηγόρητοι, κουρασμένοι, ξεστρατισμένοι. Πόσοι ζητούν να μπουν στην Εκκλησία, ασχέτως αν δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό ζητούν. Πόσοι θέλουν να νιώσουν στις φλέβες τους να ρεύση αίμα καθαρόν και καθαίρον. Και όμως νιώθουν όλο και πιο πολλές τοξίνες να τους καίνε τα σωθικά.

Πόσοι επιθυμούν να αναπνεύσουν αέρα καθαρό με ανάσα βαθειά. Και όμως, παρά φύση τα σπλάγχνα τους συνήθισαν σε ποικίλους καπνούς που ναρκώνουν και φθείρουν. Και αυτοί οι αδελφοί μας, περιμένουν από εμάς πολλά.

Απολαύσατε λοιπόν τον χορτασμό της νηστείας μέσα στην Εκκλησία έχοντες «το Πνεύμα το Άγιον της νηστείας εστιάτορα πλούσιον».

Δεχθείτε την παράκληση που φέρνει το χαροποιόν πένθος.

Ας ορθρίζει το πνεύμα σας καθημερινώς προς ναόν τον Άγιον της Μονής σας. Όλα αυτά είναι δυνατότητες και δώρα που σας έδωσε ο Θεός. Είναι προνόμιο και χρέος.

Ζώντας μέσα εκεί – στην κατά φύσιν ζωή και την υπέρ φύσιν χάρι της κατανύξεως – βοηθάτε και όλους τους άλλους αδελφούς. «Ἕν σῶμα ἐσμέν οἱ πολλοί». Και η αγαλλίαση που καταπραΰνει το πνεύμα σας, γαληνιά το σώμα σας, και φθάνει σαν ειρήνη και δύναμι εις πάντας αρμούς, εις νεφρούς, εις καρδίαν, φθάνει και σ’ όλους τους αδελφούς σας σαν ευλογία, παράκλησι και ελπίδα αναστάσεως.

Μη φείδεσθε λοιπόν κόπων στις μετάνοιες. Μη φοβηθήτε να θυσιάσετε, να θυσιασθήτε. Έτσι θα φθάσετε το Πάσχα σωσμένοι και αναστημένοι ψυχή τε και σώματι. Και θα είναι η χαρά σας ανεκλάλητη, όταν δείτε πόσοι αδελφοί με την χάρι του Θεού και από τον δικό σας αγώνα ενισχύθηκαν, παρηγορήθηκαν και σώθηκαν.