Ιερά Μονή Αγίου Παύλου (Άγιο Όρος) Φωτο: stomenkalosstomenmetafovoutheou.blogspot.gr
Συνέβη το Πάσχα του 1935, στο αγιορείτικο μοναστήρι του Αγίου Παύλου. Το βράδυ της Ανάστασης, όλοι οι Αγιοπαυλίτες πατέρες βγήκαν στο προαύλιο για την τελετή. Μετά το «Χριστός Ανέστη», ο καθηγούμενος π. Σεραφείμ γύρισε και είπε στον π. Θωμά, ένα από τα πιο πιστά και υπάκουα γεροντάκια: «Γέροντα Θωμά, πήγαινε, σε παρακαλώ, κάτω στο οστεοφυλάκιο να πεις στα οστά των κεκοιμημένων πατέρων το “Χριστός Ανέστη”».
Ο π. Θωμάς, ο απλός, ο ταπεινός, ο πρόθυμος εργάτης της υπακοής, χωρίς να σκεφτεί καθόλου, έτρεξε στο οστεοφυλάκιο και είπε μεγαλόφωνα: «Πατέρες και αδελφοί, ο ηγούμενος με έστειλε να σας πω το “Χριστός Ανέστη”». Και τότε συνέβη το υπέρλογο γεγονός.Όλα τα οστά σκίρτησαν, έτριξαν, χόρεψαν, αναπήδησαν! Ένα κρανίο, μάλιστα, σηκώθηκε έως ένα μέτρο ψηλά και απάντησε στον χαιρετισμό του γέροντα: «Αληθώς Ανέστη ο Κύριος». Αμέσως έγινε και πάλι νεκρική σιγή. Ο π. Θωμάς έτρεξε πάλι πίσω. Χαρούμενος διηγήθηκε το συμβάν και όλοι δόξασαν τον αναστημένο Κύριο.
Χριστός ανέστη! «Ο θάνατος είναι πια θηρίο ξεδοντιασμένο, φίδι χωρίς δηλητήριο. Υπάρχει πιο χαρμόσυνο γεγονός; Ο θάνατος δεν θα έχει παντοτινή ισχύ. Κανένας νεκρός δε θα μείνει για πάντα στο μνήμα του. Η μεγαλύτερη χαρά είναι η χαρά της Ανάστασης. Κανένας να μη φοβάται τω θάνατο. Η Ανάσταση μπορεί να μας δώσει τη δύναμη να αντέξουμε τους πόνους, να αντέξουμε και το κακό», λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Είναι επίκαιρα τα λόγια του μακαριστού γέροντα Πορφυρίου που έλεγε: «Ο Χριστός, με την Ανάστασή Του, δε μάς πέρασε από ένα ποτάμι, από μια διώρυγα, από μια λίμνη. Μας πέρασε από το θάνατο στη ζωή. Τώρα είναι όλα χαρά, χάρις στην Ανάσταση του Χριστού μας. Έχεις δει τα κατσικάκια τώρα την άνοιξη να χοροπηδούν πάνω στο γρασίδι, να τρώνε λίγο από τη μάνα τους και να χοροπηδούν ξανά; Έτσι έπρεπε κι εμείς να χοροπηδούμε από χαρά ανείπωτη για την Ανάσταση του Κυρίου και τη δική μας».
«Μπορώ να σου δώσω μια συμβουλή;», συνέχισε. «Σε κάθε θλίψη σου, σε κάθε αποτυχία σου να συγκεντρώνεσαι στον εαυτό σου και να λες σιγά-σιγά το τροπάριο: “Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν…”. Θα βλέπεις ότι το μεγαλύτερο πράγμα στη ζωή σου -και στη ζωή του κόσμου όλου- έγινε. Η Ανάσταση του Χριστού, η σωτηρία μας. Και θα συνειδητοποιήσεις ότι η αναποδιά που σου συμβαίνει είναι πολύ μικρή για να χαλάσει τη διάθεσή σου».
Χριστός Ανέστη, αδελφοί!
(Αγγέλου Γκούνη, Θεολόγου, Πολλές οι ιστορίες μία η Αλήθεια, εκδ. Κέντρου Νεότητος Ι. Μ. Λευκάδος και Ιθάκης, Λευκάδα 2011, σ. 48-49)
http://www.diakonima.gr/2015/04/12/%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%B7-4/