Οι καταχρήσεις στην Εκκλησία
Μερικοί μέμφονται την Εκκλησία ότι υπάρχουν καταχρήσεις σ’ Αυτήν και γι’ αυτό δεν μπορούν να εκτιμήσουν και να ακολουθήσουν τις συστάσεις Της. Αλλά αν σκεφθούμε ότι ο καθένας μας έχει αγαθή μητέρα, η οποία μας έχει κάνει πολυάριθμες ευεργεσίες και φυσικά οφείλουμε μεγάλη ευγνωμοσύνη. Εάν η αγαπητή μας μητέρα έχει μερικές ρυτίδες στο πρόσωπο, εμείς γι’ αυτό θα περιφρονήσουμε τη μητέρα μας, και θα παραβλέψουμε όλες τις αγαθές ιδιότητες τις οποίες έχει και θα λησμονήσουμε την αγαθοσύνη της καρδιάς της και θα σταθούμε στις ρυτίδες του προσώπου της;
Ο συλλογισμός μας αυτός, εάν τον κάνουμε, δεν θα ήταν ανόητος, αγενής, αγνώμων;
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει στην περίπτωση της Εκκλησίας. Η Εκκλησία κατά τηναπροκατάληπτη κρίση είναι η μεγαλύτερη ευεργέτιδα του κόσμου, διότι καθ’ όλα τα σημεία εκτείνει την ευεργετική επίδρασή Της ως αγαπητή μητέρα, και η οποία αρχίζει τη στοργική Της φροντίδα από το λίκνο και επεκτείνει αυτήν έως τον τάφο. Επιτρέπεται λοιπόν, για μερικές υποτιθέμενες καταχρήσεις, για τις «ρυτίδες του προσώπου» της, να την περιφρονούμε;
Δεν αντιλέγουμε ότι σε μερικούς Ναούς σημειώνονται καταχρήσεις. Δεν αρνούμαστε, ότι μερικοί κληρικοί είναι επιλήσμονες των υψηλών υποχρεώσεών τους και γίνονται τρομερό σκάνδαλο στους πιστούς. Αλλά μη λησμονούμε ότι αυτοί οι κληρικοί δεν είναι γνήσια παιδιά της Εκκλησίας, αλλά υπεισήλθαν τεχνιέντως σ’ Αυτή. Βέβαια, η Εκκλησία είναι θείο καθίδρυμα, ιερός οργανισμός, αλλά τα μέλη Της είναι άνθρωποι. Οι δε άνθρωποι και το άριστο και το αγιότατο μπορούν να καταχρασθούν.
Τάχα σ’ όλους τους οργανισμούς δεν βρίσκονται και σαπρά μέλη, τα οποία καταισχύνουν τα αγαθά μέλη; Μήπως και σ’ αυτήν την πατρική εξουσία, δεν υπήρξαν ατυχώς μερικοί πατέρες, οι οποίοι έκαναν κακή χρήση; Μήπως και σ’ αυτά τα άριστα πολιτεύματα, δεν έγινε κατάχρηση της εξουσίας; Πρέπει για τις σπάνιες αυτές καταχρήσεις να απορρίψουμε την πατρική εξουσία και να καταργήσουμε τα πολιτεύματα; Κατ’ αυτόν τον τρόπο πρέπει να σκεφθούμε και στην περίπτωση της Εκκλησίας. Εάν υπάρχουν καταχρήσεις, εκείνη η Οποία εξανίσταται πρώτη εναντίον αυτών είναι η Εκκλησία, τόσο οι συνετοί κληρικοί, όσο και το ευσεβές πλήρωμα της Εκκλησίας. Και εάν η Εκκλησία δεν έχει τη δύναμη να τιμωρήσει τους καταχραστές, επειδή αυτοί συνδέονται με ισχυρά πρόσωπα της γης, τους παραδίδει όμως στην περιφρόνηση του πιστού πληρώματος της Εκκλησίας, το οποίο έχει αρκετά ευαίσθητο το ηθικό αισθητήριο στο να διακρίνει τους αληθινούς ποιμένες από τους υποκριτές.
Πηγή: «Η Εκκλησία, η αήττητη Βασιλεία», Αρχιμ. Καλλίστρατος Ν. Λυράκης, Αθήνα – Νοέμβριος 2007
http://makkavaios.blogspot.gr/2015/01/1.html#more