Λέει ένα τροπάριο στην Νεκρώσιμη Ακολουθία: ”ο θάνατός σου Κύριε αθανασία γέγονε πρόξενος”.
Πέθανες δηλ. Εσύ Κύριε για να ζήσω εγώ. Και εφόσον πέθανες Εσύ, δεν φοβάμαι εάν πεθάνω και εγώ, διότι θα ζήσω και εγώ μαζί Σου! Και πως θα συζήσει ο άνθρωπος με τον Κύριο;
Πρέπει κάποιος να τον αναστήσει. Και πότε θα έχει δικαίωμα να αναστηθεί ο άνθρωπος;
Λέει ο Κύριος: “Ο τρώγων μου την Σάρκα και πίνων μου το Αίμα έχει ζωήν αιώνιον και Εγώ αναστήσω αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα” (Κατά Ιωάννη 6,54) Να ο τρόπος!
Να έχω δηλ. δημιουργήσει προϋποθέσεις συγγενείας με τον Χριστό, δια της Θείας Κοινωνίας, ώστε Αυτός που είναι νικητής του θανάτου να αναστήσει και μένα και από τον θάνατο να με περάσει στην αθανασία.
Γι’ αυτό το Πάσχα ψάλλουμε: ”Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος”. Αυτή είναι η παρηγοριά για εμάς τους θνητούς που πιστεύουμε στον Χριστό, ότι θα μας αναστήσει και εμάς, στη Δευτέρα Παρουσία Του.
❈ Το Πάσχα έρχονται πολλοί στην Εκκλησία λένε το Χριστός Ανέστη, ”κλέβουν” το Άγιο Φως και φεύγουν για την μαγειρίτσα. Δεν κάθονται στην Ανάσταση. Αν ανασταινόταν η μάνα τους, θα καθόντουσαν;
Αν ανασταινόταν ο πατέρας τους, θα καθόντουσαν; Τώρα που Αναστήθηκε ο Χριστός, φεύγουν…
Ένας πατέρας, πήρε τον δωδεκάχρονο γιό και πήγαν στην Εκκλησία για την Ανάσταση. Και όταν είπε ο ιερέας το ”Χριστός Ανέστη”, πήρε πάλι το παιδί για να φύγουν από την Εκκλησία. Καθώς φεύγανε από την Εκκλησία, άκουσε ο μικρός από το μεγάφωνο να λέει ο ιερέας:
– Αναστήθι ο Θεός και διασκορπίστηκαν οι εχθροί του (Ψαλμοί 67,2)!
Τότε λέει ο μικρός στον πατέρα του:
– Μπαμπά δεν ακούς τι λέει ο παππάς; Εχθρούς μας λέει που φεύγουμε. Αναστήθηκε ο Θεός και εμείς φεύγουμε… Που θα πάμε μπαμπά; Φοβάμαι!
Είμαστε λοιπόν εχθροί του Χριστού και της Αναστάσεως, που φεύγουμε από την Εκκλησία!
Τότε γιατί κρατάμε το κερί της Αναστάσεως, αφού δεν πρόκειται να κάτσουμε στην Λειτουργία της Αναστάσεως; Μας γελάει ο Διάβολος…
❈ Είναι αρκετοί εκείνοι που επαινούν τον Ιούδα, υποστηρίζοντας ότι εξαιτίας του, δια της προδοσίας του Σταυρώθηκε ο Χριστός και οικονομήθηκε η σωτηρία όλων των ανθρώπων.
Σ’ αυτούς που υποστηρίζουν αυτά, ο Ιερός Χρυσόστομος τους απαντά και τους λέει:
”Ας προσέξουμε, διότι δεν είναι αθώος ο Ιούδας, επειδή έγινε αιτία του θανάτου του Κυρίου και δια αυτού εσώθη η οικουμένη, αλλά αντίθετα είναι μυρίων κολάσεων άξιος. Την σωτηρία μας δεν την εργάστηκε ο Ιούδας με την προδοσία του, αλλά ο Χριστός με την σοφία Του, που μπορεί να μετατρέπει τις πονηριές μας σε αγαθό”.
Σχετικώς με το θέμα να αναφέρουμε ότι:
α) ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα και
β) ο Χριστός δεν διέθεσε κανέναν για κανέναν, αλλά διετέθη ο Ίδιος για όλους. Δηλ. δεν διέθεσε κανέναν από εμάς για την σωτηρία των άλλων, αλλά διέθεσε
Αυτός τον εαυτόν Του για όλους εμάς. Και μην πλανώμεθα, ότι είναι δυνατόν ο Κύριος να έγινε αφορμή για την απώλεια του Ιούδα, έχοντας ”ανάγκη” την προδοσία του.
Ο Θεός μέσα στην σοφία Του, είχε άπειρους τρόπους να οικονομήσει την σωτηρία των ανθρώπων…
Ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος (1916 – 1982)