Κάποτε ένας ιερέας και η πρεσβυτέρα του έφεραν στον ιεράρχη το γιό του Μίκωνα, που ήταν δαιμονισμένος, και, πέφτοντας στα πόδια του, τον ικέτευαν με δάκρυα:

– Κάνε καλά το παιδί μας, τίμιε δέσποτα, γιατί πολύ βασανίζεται από το δαίμονα!…

Ο άγιος, όμως, ρίχνοντας μιάν αυστηρή ματιά στον νεαρό Μίκωνα είπε:

– Δεν είναι άξιος θεραπείας ο γιός σας! Ξέρετε καλά πόσες φορές σας έβρισε, πόσες φορές σας πίκρανε με την άπρεπη συμπεριφορά του. Εσείς οι ίδιοι δεν ζητήσατε από τον Θεό να τον τιμωρήσει;

– Ναι, αλλά αμαρτήσαμε και μετανοούμε, αποκρίθηκαν κλαίγοντας οι γονείς, που πονούσαν για την ταλαιπωρία του παιδιού τους. Σε ικετεύουμε, παρακάλεσε τον Χριστό να τον συγχωρήσει και να τον ελεήσει.

Ο σπλαχνικός άγιος τους συμπόνεσε και έκανε θερμή δέηση στον Κύριο για τον Μίκωνα, ο οποίος αμέσως ελευθερώθηκε από το πονηρό πνεύμα.

ΠΗΓΗ: Από το βιβλίο: <<ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΏΝ>> της Ιεράς Μονής Παρακλήτου. Σελ.: 208-209.      

http://alithia-orthodoksi-xristianiki.blogspot.com/2015/03/blog-post.html?m=1